Avukatlık Anıları

Bu güne kadar hep komik anılarımı anlattım, trajik anılar da var oysa.
Avukat olduğum ilk yıldı, Barodan bir Adli Yardım dosyası için görevlendirildiğim bildirildi. Dava konusu ise şöyle: Kayınpederi damadına ve kızına apartmanın bodrum katını, alın burayı ev haline dönüştürün, burayı da sizin üstünüze tescil ettireyim diyor. Damat varını yoğunu ortaya koyup, inşaat halinde olan ancak kayınpederin işçilerinin dokunmadığı bodruma banyo, mutfak ve bunlar için bilimum su ve elektrik tesisatını yapıyor. Apartman bitince kayınpeder bu daireyi vermiyor, tahliye davası ve akabinde icra aracılığıyla ile damadını bu daireden attırıyor. Bu olaylar esnasında kızına ; boşanırsa bu dairede çocuklarıyla oturmasına izin vereceğini söylediğinden kızı da damattan boşanıyor. Buraya kadar kayınpederin yapmadığı yok,damadın elinde yaptığı masrafları gösterir fatura , belge var ve daire inşaatında çalışan bir sürü işçi de şahitlik yapacak, başaracağıma inandığım bir alacak davası yani. Neyse davayı açtık, tebligatlar gitti, kayınpederin kardeşi ve müvekkil anlaşmaya geldiler (bu arada müvekkil, vasi talebi olsa reddedilmeyecek derecede saf ), müvekkil davadan feragat ettiğini söyledi, okuma yazması olmadığından komşu bürolardan iki şahit huzurunda feragat dilekçesini okuyup imzalattık. Prosedür bitti çaylarını içerlerken, feragat nedenini sordum müvekkilim kayınpederim öldü dedi, başsağlığı diledim. Akşam üzeri bir markette alışveriş yaparken müvekkilin eşi aradı, iki gözü iki çeşme. Babasının aleyhinde dava açılmasını hazmedemediğini, adliyeye davalı olarak gelmeyi onur meselesi yapıp kendimi yakarım gitmem dediğini ve kendisini yatağında benzinle yaktığını , tanınmaz hale gelerek vefat ettiğini söyledi, kendime geldiğimde etrafımda bir sürü insan var ve birileri yüzüme su serpiyordu.

Okulun son sınıfı finaller bittikten sonra Bir büroda çalışmaya başlamıştım.Beni ilk hafta vergi mahkemesine dava açmaya gönderdiler.Daha önce dosyalara dilekçe koymuştum.Hakimden havale alınıyor,sonra dosyaya bırakılıyordu.Herhalde onun gibi dedim.Gittim hakimden havaleyi aldım ve doğru kaleme.Memura uzattım ve acemi olduğumu çaktırmamaya çalışarak
-Dava açılcak, dedim.
memur önce bana baktı, sonra
-siz yeni başladınız herhalde, önce vezneye gidin harcını yatırın vs. diye anlatmaya başladı.
Kalem de kalabalıktı. Meslekteki ilk şoku yaşamıştım

Tuhaf bir karmasa ..... ve meslege henuz baslamamisken
Bu anlattiklarim birebir basimdan gecen olaydir kesinlikle atip-tutmicam

Baska bir fakultede okuyan arkadasim ile birlikte sabahin erken vakti kalkip durusmalara girelim dedik . nihayetinde 1-2 dava takip ediyoruz ( agir cezada ) ve bi sonraki durusmada basladi 4 sanikli ve bolca jandarmanin oldugu bir salon. Arkadasimla beden dili analizi yaparaktan hakimden once kendimizce degerlendirmeye girdik.
Hakim 1.saniga : olay yerinde sen nerdeydin ? Neyapiyordun?
1.Sanik : falanca yerdeydim hakim bey... sunu sunu yapiyordum ...
Hakim 2. saniga : Olay oldugunda orada ne isin vardi? silahlari kimden aldiniz...?
2. Sanik : falanca isim vardi.. Ben almadim o silahlari silah sahiplerini tanimiyorm.
(Sorgulama esnasinda bir ses gelir )
------- Miyaaaaaavvvv .... Miyaaaavvvv ... Miyaaaaaaaaaavvvv
Hakim 3.Saniga : O kisileri taniyormusun ....v.s ?
3.Sanik : Hayir hakim bey ..... v.s
(yine o ses ama bayaaa icten geliyor)
-------miyaaaaaaaaavvvv miyaaaaaaaaaavvvvv

(mubasir salonda siritarak dolasmaya baslar )
(kedi dosya dolaplarinin arkasina sikismis vaziyette tekrar)
---- miiiiiiyaaaaaaaaavvvvv miyaaaaaaaavvvvvv
(tam o sirada savcinin cep telfn. calar)
(savci bey alta egilir ve konusmaya devam eder)
- Hakim 4.sanigi : falanca yerdemiydin . falanca kisiyi taniyormusun:

----- Miyaaaaaavvvvv miyaaaaaaaaaaaavvvv miyaaaaaavvvv.......

(mubasir bizim oturdugumuz yerin arkasinda duran dolaplarin oraya gelir ve
-afbuyurun hafif duyulacak sekilde birazda kufur ederek )
- kedi miyavlamaaya devam eder .....
Mubasir Caktirmadan salonda kedi kovaliyor savci bey telefonla konusuyor hakim bey ise yargilama yapiyor ...... Varin gerisini siz dusunun

18.05.2007 tarihinde büro telefonum çaldı ve beraber çalıştığım kişinin arkadaşı olduğunu söyleyen şahıs benden kendisine yardım etmemi istiyordu. konu şuydu kendisini bir GSM şirketine ait hattan arayan şahıslar MİT ten aradıklarını söylemişler ve uydudan telefonlarına sürekli boş mesaj geldiğini ve telefonun 1-3-5 tuşlarına basarak telefonu 15 dakika açık tutmalarını söylemişler. müvekkil de telefonu 15 dakika açık tutmuş daha sonra mağdur edildiğini anlayıp bizden savcılığa suç duyurusunda bulunmak için dilekçe yazmamızı rica ettiler. karşı taraftaki şahıslar GSM şirketinin kampanyası için müvekkili kandırmışlar. olayı ilk duyduğumda gülmekten yerlere yattım; tabi daha sonra dilekçeyi yazdım ama ilginç bir anı olarak dilekçeyi de saklayacağım.

Bundan 6 ay önce bir boşanma davası ile ilgili olarak bayan müvekkilim abisi ile ofisime gelecekti. Müvekkilimin abisi ile de aramızda samimiyet vardı.
Hafta içi dolu olduğumdan pazar günü saat 14 00 e randevu vermiştim.
Ofise gitmekte geç kaldığımı farketmiştim ki müvekkilimin abisi benim kullandığım ve nişanlımın kullandığı telefonlarıma şu mesajı attı:

"Hayatım ben geldim kapıda bekliyorum"

Nişanlıma durumu anlatana kadar akla karayı seçmiştim ama anlatmıştım

Çok GÜzelmİŞ Bu Sayfaa.. GÜlme İkonunu Neden Bulamiyom((

stajımın ilk günleriydi.yanında staj aptığım avukatla birlikte icra dairelerinde geziniyor ve işe alışmaya çalışıyordum.dairenin ortasındaki bankonun önünde dikilmiş avukatımın bana aramamı söylediği evrakı araken müdürden yüksek bir ses yükseldi ''küçük kız kapıyı kapatır mısın''o anda icra dairesinde büyük bir sessizlik oldu ve ben dayanamayıp bastım kahkahayı..Küçük kız mı????neyse bizim elemanlar benim avukat olduğumu sessizce müdür beye fısıldadılar.adamın surat ifadesi hala aklımda.o gün bu gündür beni her gördüğünde önünü ilikler oturtur;çayımı söyler)))

Sarıyer'den hacze çıktık.Ormanlık bir yoldan sora sora yoyun sonundaki ev diye tarif edilen yere vardik ki;ikisi tekli biri iki kişilik kırmazı renkli koltuk takımı çıktı karşımıza.Hem de yepyeni.Etrafta hiçbir şey yok.Yemyeşil ormanın ortasındayız.Memur bastı kahkahayı.Yahu bizim borçlu derin bir insanmış herhalde, doğa resimleri çizmek için bu koltukları almış herhalde demez mi...

Küçük yerlerde insanlar uğraşacak birşey bulamazlar,o yüzden de sürekli birbirleriyle uğraşırlar."O bana bunu dedi,bu bana yan gözle baktı,şu ayağını yan bastı .... falan filan.Birgün büromuz böyle bir olay yüzünden bir aile tarafından istila edildi.Hareket edecek yer kalmadı büroda! Anne,baba,büyükanne,torunlar...... İki aile kavga etmiş,savcılığa şikayet edeceklermiş.Dertlerini anlatan bir dilekçe yazdık,gittiler.SANMAYIN Kİ BÖYLE KOLAY ATLATTIK Ertesi gün duruşmaya gitmek için bürodan çıkıyoruz eşimle.Önceki gün gelen 2 kadın yine geldi.Duruşmaya yetişmemiz lazım desek de yok giriverdiler büroya!!! Neler oldu bi bilseniz diye başladılar lafa...(Ama bilmek istemiyoruz ki ) Elinde de bir poşet, ama nasıl tutuyor o poşeti anlatamam.Sanki canlarını oraya sokmuşsunuz.Kadınlardan biri anlatmaya başladı " Dün akşam yine kavga ettik,gelinleri bana ayakkabı fırlattı,yüzüme geldi! "...ahaa bu da delili ! (bir yandan da elindeki poşeti bize uzatıyor) Eşimle birbirimize bakıp,neki acaba bu diye düşünürkeeeeeen...............POŞETTEN KOCAMAN BİR ERKEK AYAKKABISI ÇIKTI Yüzüne atılan ayakkabıyı almış gelmiş.Kadın bana dönüp "Bu delil değil mi bu.Tabi delil ahaa işte yüzüme attığı ayakkabı..." DURUN DAHA BİTMEDİİİ.Meğer ayakkabının sahibi de köyden beri kadınları takip ediyormuş "Ayakkabımı geri verin,yoksa kötü olur "diye de tehdit ediyormuş Oyüzdenmiş telaşları,o yüzden poşete öyle sarılmışlar meğer... Bürodan çıkarken ayakkabı burda kalsın neolurdediler.Biz de kıramadık onları.Şuanda ayakkabı büroda e tabi çokönemli bir delil velhasıl iyi muhafaza etmek lazım

ahahahahha bu süpermiş Gerçekten muhteşem... Sizin yerinizde olsam ayakkabıyı vitrine filan koyardım

Bir eve hacze gittiğimizde evdeki bayan kapıyı arkadan kilitledi.Biz dışardayız.Yanımızda polis de var.yalvar yakar kapıyı açtıramasık. Beş dakika sonra yanımızdaki polise telefondan bir anons geldi. Falan adreste bir kadın evine sahte polislerle zorla girilmeye çalışıldığı ihbarı yapıyor ? Polis dahil hepimiz kahkayı basmıştık..

İlk hacizlerimden biriydi. Borçlunun evine hacize gitmiştik... Kapıyı 14-15 yaşlarında küçük bir kız açtı... Yanında henüz konuşmayı-yürümeyi yeni öğrenen küçük bir bebek... İcra memuru kıza evde büyük birisinin olup olmadığını sordu, kız evde ikisinden başka kimsenin olmadığını söyledi. Bunun üzerine komşu çağırabileceğimizi söyledik bizden korkmasın diye... "Yok istemem" dedi. Muhafaza yapmayacaktık, memur daha sonra yedieminlik için bir komşuyu çağırırız diyerek içeri girdi. Bende arkasından...

Bir masa bulup oturduk, memur tutanağı tanzim etmeye başladı. Bu sırada bende etrafa göz gezdiriyordum. Derken, tam karşımda duran balkonda bıyıklı, yaşlıca bir adamın sigara içtiğini gördüm Kız evde kimse yok dediği için görünce ödüm koptu haliyle İcra memuru da benim donmuş ifademi görünce korktu, arkasına dönüp baktığında balkonda iç çamaşır-atlet duran adamla göz göze geldi... Kim olduğunu sorduk, kız "amcam" dedi... Adamı içeri çağırdık... Adam kızdan pantolonunu istedi... Durumu anlattık, adam kızın "dayısı" olduğunu olduğunu söyledi. Ben bu sefer hacizden çok kızın durumu için telaşlanıyordum ki, 1 yaşlarında küçük çocuk ba-ba ba-ba diyerek adamın bacağına sarıldı

Bu gün Ankara Ağır Cezalardan birinde duruşma bekliyorum.

Benden önceki davada dolandırıcılıktan biri yargılanıyor. Yargılama olağan seyrinde normal hızında gitmekte.

Duruşmanın sonuna gelindiğinde Hakim sanığa ekleyeceğin bir husus var mı diye sordu.

Sanık da bir partiden milletvekili adayı olduğunu söyledi ve buna ilişkin belgeyi de uzattı.

Bunun üzerine Hakim;
- Derhal savcıdan esas hakkında mütaalasının sorulmasına.

Alıntı: Yazan Seher bir arkadaşıma icra dosyalarıma bakmasını söyledim kendisi icra dairesindeki 5 dosyamı büroya getirdi ne yaptın sen diye sorduğumda bakılacak demiştin ya al bak hepsi burada dedi Birde yine bir arkadaşa dosyaya para yatmışmı diye bakmasını rica ettim satajyerdi yatmamış dedi ben gittim paranın günler öncesinden yattığını gördüm dosyaya baktım diye yalan söylüyosun dedim iyide avukat abla dosyanın içinde para yoktuki ben mi göeremedim yokda

bu çok komik

Alıntı: Yazan yaren Yıl 2001...Avukatlık stajımı tamamlamış mesleğe başlamıştım.Meslekte ilk gün.Staj döneminde icra icra dolaşıp dosya incelemekten başkaca bir iş yapmış da değilim. Yer Kadıköy Ticaret Mahkemesi.Davacı vekili olarak çağrıldığımı duyunca beni bir heyecan bir panik aldı gidiyor.Ben ne diyeceğim şimdi,nasıl konuşacağım,sesim titreyacek...Paniğin bini bir para yani...Salondaki yerimi aldım,başkanın bana ilk sorusu "avukat mısınız" oldu.Başladık dedim kendi kendime.Gülümsemeye çalışarak duyulur duyulmaz bir sesle "evet"dedim.Başkan üyelere ve salonda duruşma bekleyen avukatlara belli belirsiz bir bakış atarak "emin misiniz"dedi.Bendeki heyecan yerini yavaş yavaş öfkeye bırakıyordu.Daha gür bir sesle "tabiki eminim"dedim.Mahkeme heyetinin belli belirsiz gülümsemeleri ok gibi saplanıyordu bakışlarıma... oldum olası fiziksel görüntü olarak yaşımdan küçük göstermem nedeniyle, tamam dedim, bunlar da benim yaşımı küçük buldu.Başkan son olarak birşeyleriniz eksik değil mi dedi.Aaaa bu kadar da olmaz...Sayın başkan stajımı tamamladım avukatım hiç bir eksikliğim de yok diye cevap veriyorken,içgüdüsel bir korunma talebi duygusuyla salonda bekleyen meslektaşlarıma döndüm.Aman tanrım bana cübbeyi işaret ediyorlar.Kral çıplak masalı misali salondan kaçarcasına dışarı çıkışım,cübbeyi giyip salona dönüşüm... Daha bitmedi çilem.İki dosyanın duruşmasıdır gireceğim.Bu dosyalardan biri de İstanbul Ticaret Mahkemesi'nin.Daha ilk günde böylesi bir fiyasko...Bu fiyaskonun doğurduğu ruh hali.Dosyaları karıştırdım bu sefer.Başkanın önündeki dosya ile benim önümdeki dosya farklı olunca seyreyleyin vaziyeti.Başkan "avukat hanım neyden bahsediyorsunuz siz bir defa bu dosyada sigorta şirketi taraf değil"deyince...Aman tanrım...Pardon deyip öbür dosyaya resmen atladım... Heyecandan bitkin düşmüş bir vaziyette adliyeden çıktım.Kapıda tanıdık bir meslektaşa rastladım"hayrola rengin çok kötü" diye hatırımı sordu.Başıma gelenleri anlatınca "Aaaa o avukat sen miydin demin arkadaş bana telefonda olayı anlattı"demez mi.Tamam,şekli şemalim unutuluncaya kadar bir daha Kadıköy Adliyesine ayak basmayacağım dedim. Belki sıradan bir olay ama hatırladıkça gülüyorum.Hele Başkana tabiki avukatım deyişim aklıma geldikçe...

bayıldım

Geçen sene bir boşanma davası almıştım. Hanım müvekkilimin eşi , kendisine boşanma davası açmış ve yurt dışında çok iyi bir iş bularak yurtdışına gitmişti. Davacı kocanın maaşının çok iyi olması sebebiyle mahkeme aylık 1000 YTL tedbir nafakasına karar vermişti. Fakat davacı koca 1 kuruş bile ödemeye niyeti yoktu. Toplam borç 5000 YTL yi aştı. Ben de bu nafakayı tahsil edeceğim diye kafayı taktım. Nasıl tahsil edebiliriz diye düşünmeye başladım. Aslında davacı koca en az 6 ayda bir vize almak için İstanbula geliyordu. Eğer davacı kocanın ne zaman istanbula geleceğini öğrenebilirsek bu haczi yapabiliriz dedim. Dedektif gibi araştırmalarımız sonucunda davacı kocanın İstanbula hangi havayoluyla ne zaman geleceğini öğrendik. Pazar günü saat 20 30 da uçağı alana inecekti. Müvekkilim hanım ,ben , bir saat önceden icra memuru ve havaalanından polisler ile hazır bulunduk. Yurt dışından geleceği için dış hatlar geliş kapısının önünde bekledik. Dış hatlar kapısının önünde iki polis davacı kocanın koluna girdi. Adam polisleri ve icra memurunu görünce şoka girdi. Kaçmaya çalıştı. Polis yakaladı. Gümrüğün yanındaki polis kısmına alarak hacze başladık. Kocanın üst araması yapıldı. Üzerinden para çıkmadı. Biz de onun üzerindeki "ona göre en değerli " dizüstü bilgisayarını haczederek muhafazaya aldık. Davacı koca nın esas derdi içinde çok önemli bilgiler olan dizüstü bilgisayarını kurtarmak olduğundan ertesi gün icra dosyasına 5000 YTL yatırdı ve bilgisayarını aldıO hacizden sonra bir daha tedbir nafakasını 1 gün bile sektirmedi. Ona iyi bir ders olduBoşanma davası hala devam ediyor.)

internette gezinirken bulduğum hoş bir diyalog

muvekkil: -valla avkatanim ben senin dediklerinden bi sey anlamiyorum..
avukat: -simdi siz senedi imzalamissiniz.o yuzden biz...
muvekkil: -ya avkatanim beni dinlemiyosun, ben sol elimle attiydim titrek attiydim imzayi
avukat: -simdi soyle sizin bu davayi 10 sene icinde acmis olmaniz gereki...
muvekkil: -istedigimde acarim davayi..bak avkatanim sen laga luga yapiyosun bana.
avukat: -siz en iyisi bogaz koprusune bi ugrayin, serin sulara birakin kendinizi beyefendi.
muvekkil: -yaw ben cok iyi bilirim o serin sulari falan da bak simdi beni dinle..benim amcaoglusu .............

Asliye hukuk mahkemesinde hakim tanık dinliyor. Hakim sordu. " Satılan biçerdöver gerçekten imalat hatasından dolayı mı arızalıydı?" Tanıkta verdiği cevapta " evet Hakim bey ben bu adamları yani satıcılar tanıyorum.Verdikleri biçer zaten DANDİK ti "dedi.İzleyiciler arasında hafif gülüsemeler oldu. Hakim de " ....Yani ben biçeri gözünden tanıyorum diyorsun, he ..." dedikten sonra duruşmayı izleyen izleyicilerden bir kahkaha tufanı....

staj yapan bir arkadaşım ilk kez duruşmaya çıkacaktır,cok heyecanlıdır,gece boyu nasıl duracagını,neyi nasıl yapacagını,neler söyleyecegini kafasında tasarlar durur..sabah büyük bir heyecanla duruşmaya girer,yerine gecer başlar konuşmaya,salonda bulunan tüm kıdemli avukatlar,hakim yüzlerinde gülümsemeyle dinlerler arkadaşımı..konuşmasını bitirir,içi rahattır..tasarladığı her şeyi eksiksiz söylemiştir..
Hakim 'bitti mi avukat hanım?' der bizimkisi şaşırır ..rahat ve kendinden emin bir şekilde 'evet hakim bey bitti ' der..hakim büyük bir gülümsemeyle 'buyrun şimdi başlayabilirsiniz söyleyeceklerinize' diyince arkadaşım o kadar utanır ki az önce ezbere söylediklerini hatırlayamaz kilitlenir kalır çunkü heyecanından kimselerin yüzüne bakmadan yerine gecer gecmez konusmaya başlamıştır...

elinize sağlık bu saatlerde gülümsememe sebep oldunuz sizde ömrünüz boyunca gülün, anıların devamını bekliyorum

ben de çok teşekkür ederim okurkan çok eğlendim henüz birinci sınıf öğrencisiyim ama başıma bu okuduklarıma benzer şeyler geleceğini biliyorum

Stajımın ikinci altı aylık dönemi, çok sevdiğim ve kendisi Ceza Avukatı olan bir abimin yanında staj yapıyorum. Sabah biri geldi avukatı sordu, kendisinin şehir dışında olduğu ve 2 gün sonra geleceğini söylediğimde şu emaneti geldiğinde kendisine verirsiniz diyerek büyükçe bir poşeti bırakıp gitti. Ben de poşetin içine şöyle bir baktım; buruşuk gazete kağıtlarına sarılmış bir şeyler görünce önemsemedim ve ''aman yine müvekkilleri tereyağı, bal, pekmez vs. getirmiş'' diye düşünerek duvarın kenarına koydum. Hatta o gün büroyu kilitlemeden yakın mesafedeki yerlere de gittim geldim. Akşama doğru babam geldi. Duvar kenarındaki poşeti görünce içinde ne olduğunu sordu, bilmediğimi söyleyince getir bakalım neler gelmiş dedi. Bu arada babamın da avukat olduğunu ve yanımda staj yaptığım avukatla abi-kardeş ilişkisi olduğundan poşeti açmakta sakınca görmediğini belirteyim. Poşeti açınca bir de ne görelim, gazete kağıtlarının içinden bankadan yeni çekildiği belli gıcır gıcır para desteleri çıkmaz mı? Babam '' bu ne zamandır burada duruyor'' diye sorduğunda doğal olarak ben küçük dilimi yutmakla meşguldüm ) Hemen poşeti aldık ve babamın bürosundaki kasaya koyduk. Sonradan öğrendik ki; paralar emanetmiş, sanık yakınları tarafından avukat aracılığıyla mağdur yakınlarına verilmek üzere, halk arasında kan parası tabir edilen bir nevi tazminat parasıymış.
Ancak bununla bitmedi. Bir kaç hafta sonra büroya yine tanımadığım bir şahıs geldi ve bırakması gereken bir emanet olduğunu söyledi. Tarih tekerrürden ibaret ya, yine yanında staj yaptığım avukat birkaç günlüğüne şehir dışındaydı ve yine o emanet edilen şey gazete kağıtlarına sarılı vaziyette, bu kez daha küçük bir poşetin içinde duruyordu. Yalnız neredeyse ilk poşet kadar da ağırdı. Bu sefer büroda bırakmayayım çantama koyayım, akşama babamın kasasına koyarız diye düşündüm. Akşama kadar çantamda poşet adliyeye gittim, Ağır Ceza Kalemlerinden fotokopi aldım, hakimlerin odasına girip çıktım, hatta canım çekti gittim duruşma izledim Neyse birkaç gün sonra sevgili avukatım geldi ve poşeti teslim ettim. Avukat paketi açınca ne gördüm dersiniz? Bir tabanca, üstelik suçta kullanılmış ve avukat tarafından Savcılığa teslim edilsin diye bırakılmış bir tabanca. Ben suç aletiyle gezdiğime mi yanayım, kimselere yakalanmadığıma mı sevineyim bilemedim.
Yani anlayacağınız, staj boyunca hiçbir şeyden çekmedim emaneten bırakılan poşetlerden çektiğim kadar

Geçenler de narkotik şubeden cmk görevi geldi.Daha önce 5 saat sorgu sürdüğünden yine sabaha karşı çıkarım diyerek gittim. Memura kaç saat sürere dediğim de
yok avukat hanım önemli bir şey değil adam 50 YTL'ye esrar almış pahalı sattılar diye karakola şikeyet etmiş dedi.Neyse adamın ifadesini alıcaz. İlk önce ben konuştum istersen susuma hakkını kullnabirsin dedeim usul gereği susma hakkımı kullnaıcam demez mi
Memur bey avukat hanım siz bu adama susma hakkını kullnırıyorsunuz ama şikayetçi olna kendisi mağdurum diyor uyuşturucuyu pahalıya sattıkları için susma hakkını kullnırsa savcıya mevcutlu çıkaracaz diyor. Nryse adam ifade vernmeye razı olur. Beni kazıkladılar para mı alabilecek miyim diye ifadenin sonun da bana soruyor

Ya gülmekten gözlerim doldu..herkese allah böyle hakim nasip etsin.. teşekkürler...

Olay Afyon Ağır Ceza Mahkemesi duruşma salonunda geçer,olay yakın köylerden birinde işlenen adam öldürme.Reis tanık sıfatıyla gelen köylü kadına sorar,sanıkla akrabalığın varmı?Kadının yok cevabı üzerine olayı anlattırmaya başlamıştır ki ifadesinden kadının sanığın karısı olduğu ortaya çıkar.Ağır ceza Mahkemesi Reisi birazda kızarak az önce sordum akrabalığım yok dedin bu ne biçim iş deyince,kadıncağız ''iyi de hakim bey o benim kocam,akrabam değil ki'' diye cevap vermişti.Tabii tüm salon gülmekten yerlere yatmıştık...

Aslında benim stajım sırasındaki acemi bir katip arkadaşın yazdığı zabıt beni çok güldürmüştü, paylaşmak istedim..Zabıt katibi yeni başlamıştı duruşmaya çıkmaya, belki de ilk duruşmasıydı. Hakim söylüyor,o yazıyor. Staj yaptığımız büroda son duruşma zaptına bakarken gözlerimizden yaş geldi. Katip önce normal yazmaya başlamış, sonra yetişemeyip neler neler yazmış..sanığın harita mühendisi olduğunu yazarken "hetire mühendisye", sanığın savunmasında geçen "kız arkadaşım" yerine "kaz arkadaşım","koz arkadaşım" yazmış. "Zina mı yaptık adam bıçakladık,niye peşimizden geliyorsun" yerine "zina mı yapıttı, adam mı bıçkaladı,niye peçisitten geliyorsuç"..ve en son artık iyice ipin ucu kaçmış, hiç bir anlam ifade etmemesine rağmen hala aklımda kalan şu sözler "kabanta beri heke hakrı var!"

Yine savcılık stajımı yaparken incelediğim bir dosyada Mustafa adında bir sanık ve olayda kullanılan muşta var..katip iddianameye, muştanın müsaderesi yerine Mustafa'nın müsaderesine yazmıştı, savcının verdiği müsvetteden yanlış okuyarak..

Yine mübaşir duruşma salonuna tarafları çağırırken "falan ve arkadaşları" diye seslenince yaşlı bir teyze "ben falanım ama arkadaşlarım gelmedi" demişti.

Daha neler neler..Hep gülmeniz dileğiyle..

BUNU ANLATMASAM OLMAZ

Az önce sekreter arkadaş 1.İcra Müdürlüğü’nde bize ait olan evrak fotopileri ile geldi.
Elle ve oldukça kötü bir yazı ile yazılmış bir dilekçe ve başlığı da MAL BEYANIM.Dilekçe aynen şöyle;

Mal beyanı, borçlunun gerek kendisinde ve gerek üçüncü şahıslar yedinde bulunan mal ve alacak ve haklarında borcuna yetecek miktarın nevi ve mahiyet ve vasıflarını ve her türlü kazanç ve gelirlerini ve yaşayış tarzına göre geçim membalarını ve buna nazaran borcunu ne suretle ödeyebileceğini yazı ile veya şifahen icra dairesine bildirmesidir.

Evet adamın mal beyanı aynen bu.Hemen Müdür Bey’i aradım.Adamı hatırladı.Adam sabah İcra Dairesi’ne gelmiş, mal beyanında bulunacağım diye.Onlarda git bir avukata yazdır demişler param yok deyince de o zaman şu panoda nasıl yazılacağı anlatılıyor.Oraya bak demişler.

Eee adamcağızda yazmış mal beyanım diye.
Şimdi ben bu amcayı Mal Beyanından şikayet edeyim mi???Bürodaki arkadaşların ortak görüşü HAYIR.O olmasa bu saatte böyle gülebilirmiydik…

Dün bir meslektaşım yerine tevkil suretiyle duruşmaya girdiğim bir Asliye Ticaret M.nin d.salonunda sıranın gelmesini beklerken ve başka bir dosyanın duruşması yapılırken; d. hakiminin, yerine girdiğim meslektaşımın dosyaya mazaret dilekçesi sunduğunu söylemesiyle birden ayağa kalktım;"Hakim Bey bir yanlışlık olmalı,bu duruşma sözü geçen meslektaşımın duruşması değil dedim.Bu sırada yandaki meslektaşlarım boş olan davalı kürsüsüne benim geçmem gerektiğini söylüyorlar!. Neyse uyarım üzerine durum anlaşıldı; gireceğim 295 No'lu dosyaya meslektaşımın daha önce gönderdiği mazeret dilekçesi yanlışlıkla 592 No'lu dosyaya konmuş! Bu duruma başta hakim olmak üzere salondaki tüm meslektaşlar bayağı bir güldük,özellikle biz avukatlar!

Aynı gün çeşitli mahkemelerde çok sayıda duruşmam vardı ve Adliyenin katları arasında mekik dokumam gerekiyordu. Bu mekik dokuma işlemi sırasında başım fena halde dönmüş olmalı ki bir unutkanlıktır başladı bende. Bir duruşmaya giriyorum, ikinci duruşmada duruşma defterim nerede diye panik oluyor, bir önceki duruşma salonlarına koşturuyorum. Sonunda öncekilelere oranla daha büyük bir boşluk hissettim, eksik olan ne diye düşündümse de çıkaramadım. Ta ki cep telefonu gereksinimi duyana kadar, kol çantam yoktu. içine düştüğüm paniği anlatamam. Tüm duruşma salonlarını gezmeme gerek kalmadan 2. Asliye Ceza Mahkemesi duruşma salonunda müdahil taraf kürsüsünün bir ucunda çantamı gördüm. Duruşmalar devam ettiğinden , usulca o tarafa sızmaya çalıştığımda muzip hakimin gülerek bana göz kırptığını gördüm. '' şeyy, çantamı burada unutmuşum da'' demek zorunda kaldım kızararak. Hakim gülümseyerek, ''kusura bakmayın avukat hanım, biz o çantayı müsadere ettik, ama siz yabancı değilsiniz, gözlerimizi kapayalım siz çantanızı alıp kaçın'' dedi ve salondakilerin kahkahaları arasında çantamı alıp çıktım.
Bu arada duruşma nizamını bozmamak adına, cevap hakkımı saklı tutuyorum demeyi de ihmal etmedim. Ne demişler; yavuz hırsız ev sahibini dövermiş

Ben henüz mezun olmadım ama şşimdiden tanıştım ilginç olaylarla
bir avukatın yanında çalışmaya başladım
ilkgirdiğim durduşma müvekkilimiz sanık tutuklu
hakim kararı açılıyor
-.....para cezasının sanık tarafından ödenmesine
......sanığın tahliyesine....
biz sevindik haliyle sanığın serbest kalışına
hakim sanığa son kez söyleyeceğin bi şey var mı diye sordu
sanık oldukça sinirli:
-Şimdi bu parayı ben mi ödeyeceğim
hakim:
-yok sen zahmet etme ben öderim
gülmemek için dudaklarımı ısırmıştım...