akdevrim / şiirler

umudumu harmanladım,
senden çok uzağa düşdüm..
darbe yiyince anladım...
çaresiz tuzağa düşdüm...

kapamışlar yollarımı,
dönüşü olmayan bir yer...
işe yarar pullarımı
kim isterse git ona ver...

her acı bana ders verir,
hayatı tahlil ederim..
vicdanları tutmuşsa kir,
adressiz yere giderim...

gökte bulut,yerde umut,
bana sadık birer yardı...
kanıt aradılar somut...
anlamayacak ne vardı...

henüz içat edilmedi,
sevgimi tartan terazi...
asla geri dönülmedi..
yazılmış bir kere yazı...

düşüncenin nefesini,
uzaklardan duy akdevrim...
dünyadan çıkarırlar seni.
her ortama uy akdevrim...

akdevrim.10.09.06.istanbul..

güneşimi kesen bulut..
rüzgar gibi esen bulut..
gök yüzünde desen bulut
yine yağmur yağacakmı...?

artık toprak suya hasret,
bitmez gayret,yetmez gayret
gözlerim uykuya hasret...
yine yağmur yağacakmı...?

akdevrim.11.09.06.istanbul..

bir kuşun kanadını harekete geçiren,
gizemli güç,
saygın umut...
ve sadece ellerimi ısıtan,
omurgasız yalan sevgi...
inanmışlığımla
yıkıldım dün gece
yeniden
ama
yeniden
doğmak istercesine...
ama görmediğim bir şey var
beni sona çeken,
iradeyi ve inancı
mağlup eden...
sona çeken miknatıs...
iki günün arası
gizler beni onun bunun görmesinden.
hep geceden kalmayım ben
herkes gibi..

akdevrim.11.09.06.istanbul..

bir zaman diliminde,elimi tutdu kadın...
ne oldu anlamadım,gitti, unutdu kadın.

nasıl bir duygu kaydı..?
iradeli olan güç
birden menzilden caydı...

ruhum yalnızlığıyla yanmakda içten içe...
günlerin arasını sarar karanlık gece...

sözçükler hainleşmiş..
bilinmeyen gizli güç
sözçük kalbini deşmiş...

anlatamam halimi adeta bir tutsağım...
anlamlı sözçüklere devam eder yasağım...

ruhumda derin yara,
olmaya devam ettin
kalbimi yora yora..

akdevrim.11.09.06.istanbul..

kim demiş herkes kulun...
buyrun sacımı yolun...
bana bir terzi bulun..
acilen yorgan diksin...
bütün karanlıkları...
iki günü ayıran...
bir şeyleri kayıran...
beni böyle görmesin
sabahın ışıkları...
yoksa bir gün göç eder..
bu şehrin aşıkları...

akdevrim.11.09.06.istanbul..

sokak lambalarına,
ve kaldırımlarına
dün gece selam verdim...
hava bulutlu ayaz,
yıldızlar görünmedi...
umutlarım bem beyaz...
yapyalnızdım gecede...
gün ışır neticede...
acık secik anlarsın..
yapyalnız olduğunu...

akdevrim.11.09.06.istanbul..

hayat öyle zorki nefesin yetmez...
can garip can suskun,olmuş bulursun...
aksilikler seni asla terketmez...
gülü çiceğini solmuş bulursun...

ışıyan gün gece olmuş bakarsın...
yaşamadım dersin karşı çıkarsın...
bu mücadeleden birden bıkarsın...
can garip can suskun olmuş bulursun...

çevrende dostların seni anlamaz...
ezilen olursun artık tınlamaz...
düşmanca tavrını neden sonlamaz...
gülü çiceğini solmuş bulursun...

akdevrim yap yalnız yürür bu yolda...
kalsada başına her türlü halda...
geceyi geçirip bir karakolda...
daha inançlı adım dolmuş bulursun....

ruhumu sıkan mengene,
işkence ediyor yine...
ve geçiyor bir bir sene...
anlatamam hiç halimi...

hiç bir şey zevk vermez bana,
iyi bir şey görmez bana,
kimse döşşek sermez bana...
anlatamam hiç halimi....

görmez ağzımda dumanı,
duymaz acılı kemanı....
durduramam bu zamanı..
anlatamam hiç halimi...

akdevrim selam herkese,
kulağını cevir sese,
saygı duy en son nefese..
anlatamam hiç halimi...

akdevrim.11.09.06.istanbul...

seni düşündüm,
bir kuş özgürlüğe
kanat çırptı...

türkcemde ,
sözçükler kelebekleşti...
gece yıldızlar yandı...
özgün bir duygu
uyandı...

seni düşündüm..
ve sensiz,
ben olmayan,
beni düşündüm...
karanlığın sonsuzluğunda
kayboldum...

akdevrim.12.09.06.istanbul.

ne aradığımı doğdum doğalı,
ne söyleyebildim, ne bilebildim.
bora,kar,fırtına,yağmur yağalı,
sacımı,başımı ne silebildim..

güvenmem kimseye asla bir daha,
duygularım çıkmış,kabarmış şaha
gecenin sonunda,gelen sabaha..
ne selamı verdim ne gülebildim...

istemesende gün ömürden gider...
yazılmış,çizilmiş bir kere kader...
ruhum ve bedenim bir bedel öder..
ne yaşayabildim,ne ölebildim...

akdevrim.12.09.06.istanbul...

vurgun yemiş kırgınım,
bu hayata dargınım...

ne bir anlayış gördüm..
ne düzgün hayat sürdüm..

doğduk yaşamak için...
niye vururlar perçin..

sözçükleri bağlarlar...
sonra niye ağlarlar...

her taraf görsel narkoz...
ister yap,istersen boz...

nasıl bir zamandayız..?.
gecici bir handayız..

her an ölüm korkusu,
öldürüyor doğrusu..

sende uyan akdevrim,
karıncanın sesini
birden duyan akdevrim..

akdevrim.12.09.06.istanbul...

sanma bu acı diner,
gözlerime kan iner
kim demiş yangın söner...
ağzımdaki duman ne...?.

göçmen kuşlar gittiler...
umutlarım bittiler...
hangi dost sağlık diler
dilimdeki aman ne...

ruh ikizim bir kadın...
bensiz nasıl kanadın...
yere batsın inadın..
boşa gecen zaman ne...

akdevrim.12.09.06.istanbul...

gecedir,karanlıktır,
gönlüm bir viranlıktır...
seven iki yüreğe
samanlık seyranlıktır...

yaşamak benden uzak...
duygularım zinçirde...
aşacağım her tuzak...
kanatır yüreğimi...
donuklaşır bakışım...
birden ekmeğim aşım...
nedense acılaşmış...
dertlerim beni aşmış...

sabah olur belkide...

akdevrim.13.09.06.istanbul...

uyurken unuturum,dertleri özlemleri...
bir türlü çözemedim gecede gizlemleri...

sabah olur sorunlar,kapar seni yakandan...
nereye gidersen git,takip eder arkandan...

çocukken can verirsin,hemen büyüsem dersin...
ağlayan büyüğüne,birde güler gecersin...

ekmeğin aşın hazır,anne baban önünde...
bilgisayarda oyun,her Allahın gününde...

anne baban görmemiş,sendeki imkanları...
daha zordu yaşamak geçmişte zamanları...

her anne baba artık savaşcı bir kahraman...
okuyup çocukları,birey olduğu zaman...

akdevrim.13.09.06.istanbul...

bir ak güvercine verdim umudu...
ucarken namlular ona kıydılar...
sonra bir ovaya serdim umudu...
saldırdı insanlar onu baydılar...

bu fırtına nedir,ne kasırgası..?
anlayaçağım yok neyin kavgası...
insanın bitmeyen bu ihtirası...
her haramı helal gibi saydılar...

akdevrim.13.09.06.istanbul...

gözlerimin mavisinden,
umut yüklü gemiler gecer....
sorsan,
üç beş korsan...
kahrolası yalnızlığıma inat,
kellemi biçer...
kan içer...

sen neredesin..?
ışıkla beslenen...
yıldızla süslenen...
gecelerimi karanlık bırakmaktan,
vicdanımda yargılanan,
can...
neredesin..?


akdevrim.13.09.06.istanbul...

bir susan vardı..
bütün gece...
karanlıktan yorganı
üstüme çektim...
umrunda olmadığımı
nerden bilecektim..?.
bülbül ötermiş,
çicek bitermiş....
değilim farkında...
akşamı olan gün...
umudumu yitirdim,
sevda parkında...

sen duyarsız,
frekansı bozulmuş,
sevdam ayarsız...

bil bunları...

akdevrim.13.09.06.istanbul..

bir susan vardı..
bütün gece...
karanlıktan yorganı
üstüme çektim...
umrunda olmadığımı
nerden bilecektim..?.
bülbül ötermiş,
çicek bitermiş....
değilim farkında...
akşamı olan gün...
umudumu yitirdim,
sevda parkında...

sen duyarsız,
frekansı bozulmuş,
sevdam ayarsız...

bil bunları...

akdevrim.13.09.06.istanbul..

kimseye minnet borcum..
asla olamaz kocum...

diyemez hiç bir kimse
akdevrim işte dayın
yada güçlü bir sayın...
destek vermiştir sana...

etiketler altında...
nefes alan bir toplum...
ve vicdanlar kararmış..
ahtopot gibi zülüm...

duygulardan arınmış,
mekanik birer varlık...
olmuş köşe kapanlar
unutmuş nedir darlık...?
her torpili yapanlar...
bir toplum vicdanında
iyileşmez cıbanlar...


akdevrim.13.09.06.istanbul...

ruhuma bedenime sonsuz özgürlük veren...
doğuşumla birlikte,kulaklarımdan giren...

selam vermek istedim sesimin bayrağına...
tutsaklıktan kurtarıp beni almış yanına....

bir insan gibi nefes alır verir sözçükler....
türkcemde daha farklı anlamlı gülüçükler...

anlamı olur derin,
yazacağım şiirin...
türkcesiz anlamı yok
vatanımda her yerin...

bu toprakla yoğrulmuş,
acılarla kavrulmuş...
en tatlı kavgam türkcem...
belleklerde doğrulmuş...


akdevrim.13.09.06.istanbul...

Seni Seviyordum

Sana uzak kentlerden birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsattı aksam güneşi...
Onca zamanın üstünde eskimeyen bir düşüncesin şimdi
İnsan hergün anımsar mı aynı gözleri
SENİ SEVİYORDUM ve senin haberin yoktu
Saçlarını izliyordum uzaktan, kulağının arkasına düşüşü ve burnun, herkesden başkaydı işte...
Güldüğü zaman yukarıya bakardı;
Yukarı kalkan başın ve gülen gözlerin vardı...
Ne güzeldiler sen bilmiyordun...
BEN SENİ SEVİYORDUM...
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler
Duvarlara, vitrin camlarına, kaldırımlara çarpıyordu
Geri dönüyordu, çoğalıyordu
Senin sesini duyduğum masalarda erteliyordum herşeyi, herseyi erteliyişim oluyordun
Kalp ağrısı oluyordun,
Birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun,
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk,
Dönemeçler geçiyor, köprüler göze alıyorduk ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk

Cesurduk...
Ufuk çizgisi maviydi, gün batımı hep turuncu ve kızmızıydı bütün karanfiller...
Ben SENİ SEVİYORDUM sen bilmiyordun...
Sevinçlerim oluyordun arasıra sen hiç bilmiyordun
Sonra herhangi biri oldun, bütün sevinçlerim bittikten sonra
Yagmurlar yağdı serin haziran aksamlarına
Derken bir gün uzaktan gördüm seni...
Saçların bana inat başın herseye meydan okuyarak işte yine aynı
Kalbimi acıttı her zaman ki gibi...
Değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun
Şimdi bunları anlatsa sana birileri kim bilir yada boşver bilme en iyisi...

İclal Aydın

selam verdim uzattım el,
dedim dostum her zaman gel...
ödüyorum neyse bedel...
ortaya kellemi koydum...

sağılmadı kanar yaram...
yaşadığım olmuş dıram,
bekliyorum gelir sıram...
bu hayattan tezmi doydum...?.

bir ses duymadıktan sonra,
mutlu saymadıktan sonra...
sana uymadıktan sonra...
kendi gözlerimi oydum...

akdevrim yazan insansın,
bırak başkası usansın...
ve seni hep mutlu sansın...
boş ver deme oydum,buydum...

akdevrim.14.09.06.istanbul..

sen yüreğinle,
gökyüzüne sevdanın
resmini çizebilirmisin...?.
gün batmak üzere...
karanlığın koynuna gireceğim..
bir akşam üstü...
şehir bana küstü...
kaldırımları bana bırakın geceleyin,
sokak lambalarını unutun...
tadımı kaldı şehirde,
hayatın ve konutun...

akdevrim.14.09.06.istanbul...

acıyı yoğurdum katık olarak...
güneşli bir gün görürüm diye...
aşkda vurgun yedim,batık olarak...
daha sonra bana kaldı hediye...

yere batsın artık bütün inadın,
nerde görsen beni,dersin bunadın...
gördün yerli yersiz birde kınadın...
gelemem peşinden sev diye diye...

yıkılırım ama onur çiğnetmem...
sevdimmi bir kere asla terketmem
sevdamsız gariban cennete gitmem...
ondan uzak olmam tek bir saniye...

akdevrim sevgiler çok eskidenmiş...
cüzdanlara girmiş,mideye inmiş...
kişide öz Tanrı vicdan değilmiş...
el sallar durursun geçmiş seneye...


akdevrim.14.09.06.istanbul.Atatürk hava limanı...

bahcemde inçir ağacı,
gölgesinde üç beş kedi...
onları ac bilmek acı...
verdim ekmeğimi yedi...

geceleyin kuşlar vardır...
sabahleyin gececekler..
gözlerimde yaşlar vardır...
bırakırsam içeçekler....

bahcemde inçir ağacı..
varlığına tek davacı...

akdevrim.14.09.06.istanbul.

ovanın aradığı,
yağmur bırakan bulut...
hiç yağmur sularına
göz yaşı bulaştımı...?
nehir ve cay taştımı..?
bıraktığın yağmurlar
denize ulaştımı...?

iyi kötü bir hayat...
var gaye taze bayat...
yerlerde yaşanıyor...
yağmurlu bir hava var...
gök kubbe boşalıyor...

yeri yıkayan yağmur..
vicdanları yıkasan...
kötü olan her şeyin ,
yollarını tıkasan...

adressiz yere doğru,
akar insan sürüsü...
istasyondur mezarlık
orda bekler ölüsü...

iyi izler bırakan,
insana selam olsun...

akdevrim.15.09.06.istanbul...

nasıl sevgi denizi,
her dalan vurgun yiyor...
gök yüzünden yıldızı,
her gecen gün kayıyor...
Tanrı hariç her şeyin,
başlangıcı ve sonu
aklın ve bilimin
çözemediği konu..
başlangıcı olanın,
muhakkak sonu vardır...
dilerim birileri
beni burdan duyardır...
nedir bu ihtirasın...?
kendi başına buyruk,
sanki büyük yasasın...
bu hayatta her dalan
bir gün vurgunu yiyor..
her aşıran her calan
bir gün hesap veriyor...
beni öksüz bıraktın...
senden davacıyım ben...
sadece bir cıraktın
çok büyüdün aniden..

akdevrim.15.09.06.istanbul..

anahtarı alıp gittin,
belleğim kilitli kaldı...
dönüşsüz bir yola ittin...
umudum kendini saldı...

ne varım,ne yokum belli,
ince zeka,tatlı dilli..
kurtuluşmu yüzde elli...
bana bir şans tanısaydın...

çekip gittin düşünmeden,
göstermedin haklı neden...
ne ağlayıp ne gülmeden ...
anahtarı bıraksaydın...

anımsamam hiç bir şeyi..
hatta unuttum sevmeyi...
el vermeyi,gül vermeyi..
anahtarı yollasaydın...

kaderin böyle akdevrim...
alan almış anahtarı...
doğruyu söyle akdevrim..
çalan çalmış anahtarı..

akdevrim.15.09.06.istanbul...

bir durakta bekliyorum...
gelip geçiyor dolmuşlar...
ne mana kalmış ne yorum...
birde sacımı yolmuşlar...

iş kalmamış yazarlıkta
haber varmı hazırlıkta
kimsesiz bir mezarlıkta
bu bedenimi bulmuşlar....

benden sonra kalan beyler...
zira dünya yalan beyler...
boş yere gönlünü eğler...
bütün çicekler solmuşlar...


akdevrim.15.09.06.istanbul..

Çocukluğumuzda anlatılan, Kaf dağı ardında,
beyaz pelerinli bir devdi sevgi,
adım adım koştuk ardından,
o kaçtı biz kovaladık ardından,
çocukluğumuzda attığımız şen bir kahkahaydı hepsi,
şimdi ne o yüzümüzdeki tebessüm
ne de sıcacık gülüşler kaldı,
baktım da aynaya dün,
nasıl da çizgileri derin izleriyle perçinlemiş
sanki yüreğimin derinliklerine kadar inmiş
hoyrat kavisleri,
Çocukluğumuzda kalmış
sanki asırlar öncesi,
o tertemiz bekleyişler,
o umut dolu seslenişler,
sererek beyaz inci desenli ipek pelerinini,
selamlayarak ,
sessizce
kayboldu sanki kaf dağının efsunlu
geçitlerinden..