(Karar Tarihi : 18.09.2008)

T.C.
Yargıtay
2. Hukuk Dairesi

2008/7454 E.
2008/12107 K.


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.

Davacı, Hollanda mahkemesince verilen boşanma kararının tenfizine ve tanınmasına karar verilmesini istemiş, mahkemece; "yabancı ilamda Türk hukukunun uygulanmadığı" gerekçe gösterilerek istek reddedilmiş, kararı davacı temyiz etmiştir.

Hükümden sonra 12.12.2007 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yayımı tarihinde yürürlüğe giren 5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun 54.'ncü maddesinde tenfiz kararı verilebilmesinin şartları yeniden düzenlenmiş; bu kanunun 64.'ncü maddesiyle yürürlükten kaldırılan 2675 sayılı Yasanın 38.'nci maddesinin (e) bendindeki "yetkili kılınan hukukun uygulanmamış ve Türk vatandaşı olan davalının tenfize bu yönde itiraz etmemiş olması" koşulu yeni yasada yer almamıştır.

O halde hükümden sonra yürürlüğe giren 5718 sayılı Yasa hükümleri dikkate alınarak delillerin bu çerçevede değerlendirilip, ulaşılacak sonuç uyarınca karar verilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.

SONUÇ. Hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer yönlerin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.09.2008

İlgili Mevzuat Hükmü : Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun MADDE 54 :(1) Yetkili mahkeme tenfiz kararını aşağıdaki şartlar dahilinde verir:

       a) Türkiye Cumhuriyeti ile ilamın verildiği devlet arasında karşılıklılık esasına dayanan bir anlaşma yahut o devlette Türk mahkemelerinden verilmiş ilamların tenfizini mümkün kılan bir kanun hükmünün veya fiili uygulamanın bulunması.

       b) İlamın, Türk mahkemelerinin münhasır yetkisine girmeyen bir konuda verilmiş olması veya davalının itiraz etmesi şartıyla ilamın, dava konusu veya taraflarla gerçek bir ilişkisi bulunmadığı halde kendisine yetki tanıyan bir devlet mahkemesince verilmiş olmaması.

       c) Hükmün kamu düzenine açıkça aykırı bulunmaması.

       ç) O yer kanunları uyarınca, kendisine karşı tenfiz istenen kişinin hükmü veren mahkemeye usulüne uygun bir şekilde çağrılmamış veya o mahkemede temsil edilmemiş yahut bu kanunlara aykırı bir şekilde gıyabında veya yokluğunda hüküm verilmiş ve bu kişinin yukarıdaki hususlardan birine dayanarak tenfiz istemine karşı Türk mahkemesine itiraz etmemiş olması.

Şerh Son Güncelleme: 13-11-2009