Ana Sayfa
Kavram Arama : THS Google   |   Forum İçi Arama  

Üye İsmi
Şifre

5271 S.lı Ceza Muhakemesi Kanunu MADDE 252
(Mülga: 2/7/2012-6352/105 md.) (Başlığı ile Birlikte Yeniden Düzenleme:17/10/2019-7188/25 md.)
(1) 251 inci madde uyarınca verilen hükümlere karşı itiraz edilebilir. Süresi içinde itiraz edilmeyen hükümler kesinleşir.
(2) İtiraz üzerine hükmü veren mahkemece duruşma açılır ve genel hükümlere göre yargılamaya devam olunur. Taraflar gelmese bile duruşma yapılır ve yokluklarında 223 üncü madde uyarınca hüküm verilebilir. Taraflara gönderilecek davetiyede bu husus yazılır. Duruşmadan önce itirazdan vazgeçilmesi hâlinde duruşma yapılmaz ve itiraz edilmemiş sayılır.
(3) Mahkeme, ikinci fıkra uyarınca hüküm verirken, 251 inci madde kapsamında basit yargılama usulüne göre verdiği hükümle bağlı değildir. Ancak, itirazın sanık dışındaki kişiler tarafından yapıldığı hâllerde 251 inci maddenin üçüncü fıkrası uyarınca yapılan indirim korunur.
(4) İtiraz üzerine verilen hükmün sanık lehine olması hâlinde, bu hususların itiraz etmemiş olan diğer sanıklara da uygulanma olanağı varsa bu sanıklar da itiraz etmiş gibi verilen kararlardan yararlanır.
(5) İkinci fıkra uyarınca verilen hükümlere karşı genel hükümlere göre kanun yoluna başvurulabilir.
(6) Birinci fıkradaki itirazın, süresinde yapılmadığı veya kanun yoluna başvuru hakkı bulunmayan tarafından yapıldığı mahkemesince değerlendirildiğinde dosya, 268 inci maddenin ikinci fıkrası uyarınca itirazı incelemeye yetkili olan mercie gönderilir. Mercii bu sebepler yönünden incelemesini yapar ve kararını gereği için mahkemesine gönderir.

Maddenin Şerefi İhlal Bakımından Değerlendirilmesi

Üyemizin Notu: Bu madde, mülga CMUK’ nun 394/a maddesini karşılamaktadır.

Maddenin hakaret suçları ile doğrudan bir ilişkisi bulunmamakla birlikte maddenin (e) ve (f) fıkralarının genel konumuz dâhilinde olduğu görülmüştür. Maddenin, sadece bu kanunun 250. maddesindeki suçlar bakımından özel bir yargılama usulü olduğuna işaret edelim.

Ufak bir bilgi ve aynı zamanda sitem olarak belirtelim ki, ne yazık ki 250, 251 ve bu madde, resmi olarak olmasa da fiili olarak Devlet Güvenlik Mahkemelerinin (DGM) aynen devam ettiğini göstermektedir. Hürriyetler bakımından önemli adımlar atılan yeni ceza ve ceza usul kanunlarımızın bu üç madde yüzünden üç ayakla dengede durmaya çalışan bir sehpa niteliğine büründüğü; ayrıca, özel mahkeme statüsüne kavuşturulmuş bu yargılama usulü ile tabii hâkim ilkesinin önemli derecede çiğnendiği kanaatindeyiz.

Maddenin (e) fıkrası hükmü mahkemenin yayım yasağı yetkisinden bahsetmektedir. Kanaatimizce, sadece yayım teriminin kullanılması bir eksiklik doğurmuştur. Zira, “yayım” terimi sadece basılabilen ve dağıtılabilen eserler (gazete, kitap, dergi vs.) için söz konusudur. Görülebilen ve işitilebilen (radyo, televizyon, internet vs.) araçlar için “yayın” teriminin kullanılması gerekmektedir.

Her ne kadar, kanun koyucunun, madde metninde söz, davranışlar ve yazılı beyanları dile getirerek, yayım ve yayın yasağını kastettiğini anlamak mümkün ise de sadece yayım yasağı teriminin kullanılmış olması hatalı ve eksiktir.

Yayım yasağının kime ve neye karşı uygulanacağı madde metninde açık değildir. Kanaatimizce, yargılama esnasında oluşan ve duruşma düzenini bozucu veya fıkrada belirtilen kişilere karşı hakaret veya tahkir içeren ifadelerin herhangi bir şekilde yayımlanmasına karşı getirilen bir yasaktır. Yani basın kanunu 3. madde anlamında genel bir yasak değil ve fakat yargılama esnasında geçen bazı ifadelerin yayımlanmasının yasaklanması şeklinde algılanmalıdır. Hâkim, bu kararı, yasağa konu olabilecek söz veya davranışların geçtiği duruşmada vermelidir. Aksi takdirde, ertesi gün yayımlanabilecek ifadeler bakımından daha sonra herhangi bir yasak kararı vermenin pratik bir neticesi olmayacaktır. Zira, kanun koyucu bu hükümle, maddenin uygulanabileceği suçları göz önüne alarak, yargılama esnasında mahkemeyi yıpratmanın genel ve klasik bir taktik olabileceğini öngörmüş ve halk tarafından mahkemeye duyulan saygıda yıpranma oluşmaması için, mahkemenin kendisine böyle özel bir yetki vermiştir.

Maddenin (f) fıkrası hükmünce de, duruşma düzenini bozacak söz veya davranışlarda bulunan sanık ve müdafiinin duruşma salonundan çıkarılabileceği belirtilmektedir. Müdafiinin duruşma salonundan çıkarılabilmesi yetkisi ayrıca bir tartışma konusu olduğu için o noktaya hiç değinmeden, sadece, sanık ve müdafiinin aşağılayıcı veya tahkir edici ifade veya davranışlarının bu hüküm doğrultusunda, TCK hükümleri saklı kalmak üzere, duruşma salonundan çıkarılma yaptırımına tabi tutulduklarını belirtmekle yetineceğiz.

TOKBAŞ Hakan, Türkiye Mevzuatında Şerefi İhlal, s.170-171


 
Şerhi Ekleyen Üyemiz:
Av.Hakan TOKBAŞ
Hukukçu
Avukat
Şerh Son Güncelleme: 05-06-2011

THS Sunucusu bu sayfayı 0,02658796 saniyede 8 sorgu ile oluşturdu.

Türk Hukuk Sitesi (1997 - 2016) © Sitenin Tüm Hakları Saklıdır. Kurallar, yararlanma şartları, site sözleşmesi ve çekinceler için buraya tıklayınız. Site içeriği izinsiz başka site ya da medyalarda yayınlanamaz. Türk Hukuk Sitesi, ağır çalışma şartları içinde büyük bir mesleki mücadele veren ve en zor koşullar altında dahi "Adalet" savaşından yılmayan Türk Hukukçuları ile Hukukun üstünlüğü ilkesine inanan tüm Hukukseverlere adanmıştır. Sitemiz ticari kaygılardan uzak, ücretsiz bir sitedir ve her meslekten hukukçular tarafından hazırlanmakta ve yönetilmektedir.