Olmayan Şiir

Bu güzel ve sıcak günlerde içimizdeki yaşama sevincini sıfırın altına düşürmeye neyin gücü yeter ki??
Bakışların ardında yatan gerçeği görememiş olmak mı yoksa tendeki uyumu mutluluk sanıp sarhoşluğun sanrılarında güne sabahlamak mı?Beyhude geçen günlere kahrolmak neye yarar ki geleceğe bakma kaygısından uzak olmak yeter bana..bir de dostlarla paylaşılacak paha biçilmez anlarımı toplayıp yastık yapmak uykuma..

Ne demiş ünlü şair: gözüme inanırım haydi zıpla!!

Şiir yazmayı pek beceremem ama algısal kapıların cereyanında üşürken -karamsar olması doğal, anlayan anlar-birşeyler döktürmüş olduğumu gördüm sizlerle paylaşmak istedim,yazık türkçem biraz kıt kalmış ya da fazla utangaçmışım....

Herkese mutlu günler


once
tried to draw her face
on the bleached veins of my lungs
to supplement my missing half
to ease my pain inside the skin
to reach for the Eden of my nightmares
suffering cold in the summer sun
she envies me confined within
and loves to hate me, deepest smoke
such a man, superhuman side
dragging the heart
and nonsense to find
calling for love, affection to have
mean as me, donor of despair
disappears the sun, the night to come
guide the fishes, have'em sleep
yourselfishness, give me some
amnesy, all I need to forget
what I felt and what I kept
starting the days, those are seized
breath more to stay asleep
be to pretend and pretend to be
liar tired,no candle to light
set free me from meself
break me through the peace
wake me up, a newday for hope
lost but still capable for the cost...
Emotions flattened,I am not stranded yet
..........
-Jus

benimde ingilizcem biraz kıt
anlayan anlar elbette ama diyorum ki; utangaçlığı bırakıp anlatmak istediğinizi anlamışmıyız diye bir baksak

Ege,
Aslında Türkçesini ve daha güzelini Can Dündar yazmış

Aç Gözlerini


En sevdiğin elbiseni giydim
Bu gece kokunu sürdüm
Solgun yüzünü okşadım
Sessizce saçlarından öptüm
Yazdığın mektupları okudum
Kana kana su içer gibi
Plaklarını çaldım ah!
En çok o şarkıda özledim seni.

Issızlık kapıyı çaldı, açmaya korktum
gece yarısı
Şehir uykuya daldı, baktım dışarıya
katran karası
Rüzgar telaşla kokunu getirdi bana
aldım koynuma
Buseni hafızamdan koparıp
iliştirdim dudaklarıma
Üşüdüm karanlıkta
Tenine dokundum hissetsin diye
Aç gözlerini

Erguvanlarına su verdim
İçerken benimle konuştular
Yastığını okşadım, kokladım
Anılar uçuştular
Soluğun saçlarımı yaladı sanki yine
bir meltem gibi
Teninin kokusu karıştı kokuma
Yakıştılar

Boğuldum karanlıkta
Yanı başımdasın benden çok
uzaklarda
Ellerimi tut dokun bana
Aç gözlerini.

Attım kendimi caddelere
Yeşil ceketin sardı beni
Yürüdüm üstüne karanlığın korkusuz
Tuttum ellerini.


Can Dündar

Sayın Av.Bulent S. Akpunar,

12.7.2002 tarihinde gonderdiğiniz şiirinizi, ne yazık ki, yaklaşık üç yıl sonra bugün okudum. İlk gün okumak zor gelmişti; sonraki yıllarda da ihmal etmiştim.

Neyse ki zararın burasından dönmek bugüne kısmetmiş. Teşekkür ediyorum.

Bu mesajımın konusu şu ki : yazmalısınız ...

Okuyucunuz olacaktır. Er ya da geç...

Saygılarımla

Bir Dost

O günlere döndüm birden.İlginç belki ama komik geldi şu an..Şimdi yaptıklarımın da ileride komik geleceğini düşünerek garip bir ürperti duygusuna kapıldım. Şiirin dili olmaz belki ama benim ingilizceden daha zengin bir anadilim varken neden yabancı dil kullanmışım acaba?! Ama her şiir (!) yaratıldığı günün koşul ve olguları muvacehesinde değerlendirilmek gerekir değil mi dostlar

İlgisi yok belki ama İstanbul'daydım bu hafta..Ne kadar Özlemişim.! Ne senle ne sensiz denir ya işte öyle bir duygu uyandırıyor bu yedi tepeli şehir insanda.Dinginliğin değerini bilmenize sebep oluyor bu keşmekeş ama ilginç bir şekilde de insanı içine sürüklüyor...Her iki halde de zaman duruyor aslında.Bir balıkçı kasabasının sahil kahvehanesinde tembellik yaparken de, devasa metropolün onlarca katlı yapılarından birinde dosyalar arasında kaybolduğunuzda da.

Sayın Bir Dost, haketmediğim iltifatlarınız için teşekkürlerimi sunarım efendim. Rakı şisesinde balık olmak için daha çok okyanus gezmek gerektiğinin bilinciyle kucak dolusu sevgi ve saygılar...

Alıntı: 12.7.2002 tarihinde gonderdiğiniz şiirinizi, ne yazık ki, yaklaşık üç yıl sonra bugün okudum. Yazmalısınız.

Ben bunu yazalı üç yıl olmuş. Ama siz hala yazmamışınız.

Saygılarımla