Hukukçu Eşler

Hukukçu eş değil de hukukçu anne baba mükemmel birşey olurdu herhalde..

senaryo.... bilmem kaç?
yorgunluktan elinizi kaldıracak dermanınız kalmamış, yarın bi dolu duruşmanız var ama bırakın bilmem kaç müvekkili savunmayı kendinizi bile bir haksızlık anında savunacak haliniz/moraliniz kalmamış hatta telefonunuzun kullanım dışı görünmesi talebi ile evinize sığınıyorsunuz. Evde bir hukukçu eş, her an yanınızda iyisi ile kötüsü ile bir hayat arkadaşı. başka ne istersin....

bence hukukçu bir bayanı ancak hukukçu bir eş anlayıp idare edebilir,hele de bayan avukatsa.geç çalışma saatleri ve bir yoğun tempo, hangi erkek ister ki eve sadece yatmaya gelen bir eş? meğer ki kendisi de aynısını yapmıyorsa.hem birbirlerini idare ederler,ayrıca iş ilişkisi kurmak için eşinizden daha çok güvenebileceğiniz kişi kim olabilir ki?

elbette eşimin de hukukçu olmasını isterim.aynı dili konuşabiliyor olmak güzel . kaldı ki müstakbel eşim de hukukçu ve bundan dolayı çok hoşnutum. fakat; aynı büro da çalışmanın dezavantajları olduğu kanaatindeyim. bu nedenle aynı meslek-farklı büro tercihimdir
meslek mühim bir ayrıntı fakat daha da önemlisi kişilik çatışmasının yaşanmamasıdır.

benim eşim de hukukçu,8 yıldır birlikyetiz.Bir süre beraber çalıştık,eşimin hukukçu olmasından memnunum ama kişilik çatışmaları sebebiyle aynı büroda çalışmanın doğru olmadığını düşünüyorum,kısacası aynı iş yerinde çalışırken anlayışlı olmak lazım!Biz ayrı bürolarda çalışıyoruz ama akşamları bilgi alışverişinde bulunmak zevkli oluyor.

Ben evli değilim,ama nişanlıyım. Nişanlım da hukukçu,hatta aynı bürodayız.Kesinlikle avantaj olduğunu düşünüyorum.Aynı dili konuşabilmek,meslekte ne gibi zorluklar olduğunu görebilmek açısından bence eşlerin aynı işi yapması çok güzel...

sizinle hemfikirim. aynı ortamda çalışmanın zor olduğu kanaatindeyim.

bu konuda söyleyeceğini söylemiş biri olarak tartışmanın hala sürdüğünü farkedince katılmadan edemedim. bu arada meslektaşım Maruf Kaymaz "yüreğimiz karşılıklı çarparken ,beynimizin de ortaklaşa çalışması ne güzel olur." demiş. ne de güzel demiş, değil mi?
sevgili üyeler, ne bereketli konuymuş bu "hukukçu eşler" değil mi?..

hukukçu bir eş harika olur tabi. bir de aynı okuldan mezunsan daha da iyi olur
hayatı paylaşmak gibi işleri de paylaşmak gerek.
sayın avukat pınar akyüz size katılmıyorum, aynı büroyu paylaşmama konusunda

yakın zamnda partnerde revizyona gitmezsem eşim zaten hukukçu olacak ama, olmasaydı da en azından benden daha çok kazanan/daha çok prestij sahibi olmasını tercih ederdim, çünkü erkeklerin %99u eşlerinin gölgesinde kalmayı hazmedebilecek olgunlukta değil ne yazık ki.. ya da eşim öğretmen olsa mesela, ben eve geldiğimde o çoktaaaaan ayaklarını uzatıp göbeğini kaşımaya başlamış olsa, buna rağmen evin bütün işi beni beklese ve yüzsüz bi de kapıdan girer girmez "akşam ne yiyeceğiz?" diye sorsa...yok yok biz kesin boşanırız. avukatlık zaten geliri ve mesaisi düzensiz bir meslek, eşimin yaptığım işin nağırlığının ve gereklerinin farkında olmasını isterim. her gün neden 10da eve geldiğimi ya da tatil günlerinde bile arayan müvekkillerime telefonda laf anlatmaya çalıştığımı açıklamak zorunda olmak istemem..
annem ve babam hukukçu bir çift.onların akşam eve gelince adliye dedikodusu yapması, dosyalarını okurken yardımlaşmaları, birbirlerinin hatalarıyla dalga geçmeleri falan çok hoş.

henüz öğrenciyim kesin bi yargıda bulunamam ama belirtmeliyim ki eşimin hukukcu olması beni mutlu etmezdi. eşimle aramzda hep bir rekabet söz konusu olurdu ve bu da hoş bir durum değil .
teşekkürler.

Alıntı: Yazan Serpil GÜNEŞ henüz öğrenciyim kesin bi yargıda bulunamam ama belirtmeliyim ki eşimin hukukcu olması beni mutlu etmezdi. eşimle aramzda hep bir rekabet söz konusu olurdu ve bu da hoş bir durum değil . teşekkürler.

eşler arasında rekabet olmaz.. onun başarısı kazancı kesin tartışmasız bir biçimde sizi de olumlu etkileyeceğinden her zaman onun daha da iyi olmasını istersiniz. ve takdir edilir ki her zaman daha da iyi olmasını istediğiniz ve isteyeceğiniz biri rakibiniz değildir.. benim eşim de avukat..üstelik aynı bürodayız.. herkesin işi ve hayatı başka tabi..fakat ben eşimin yanında yakınında olmaktan ötürü memnunum.. fakat bazen düşünüyorum ayrı bürolarda olsaydık... adliyelerde tesadüfen karşılaşsaydık arada bb.mizin bürosuna çay kahve içmeye gitseydik,arada buluşup beraber öğle yemeklerine çıksaydık daha da güzel olabilirdi belki... böyle aslında bir şey paylaşmadığımız halde sürekli yanyana olduğumuz için sanki çok şey yapıyormuşuz gibi görünüyor ve bir zaman sonra bunu farketmiyoruz bile... ikisinin de iyi ve kötü yanları var işte.. ama rekabet bence her halükarda yok...

Ben bekar ve genç biir hukukçu olarak hukukçu bir eşim olmasına karşıyım.Velek ki oldu aynı ortamda çalışmaya tamamen karşıyım.24 saat aynı insanla birlikte olmak gece evde gündüz işte belli bir süreden sonra beni sıkar.Sürekli aynı konular konuşulur aynı yerlere gidilir vb.yani kısacası hayatı güzelleştiren şeylerden biride değişik ve farklı şeyler olduğunu düşünüyorum.Mesela doktor ya da öğretmen olursa daha heycanlı,canlı ve herzamn birbirimize anlatabilcemiz farklı olaylar olabilir.Ancak şunu belirtmek isterim ki evlliğin ilk yıllarında aynı ortamda bulunmak çok hoş olsada belli bir süreden sonra bu çekilmez hale gelebilir. diye düşünüyorum

Saygılarımla

Bazen,eşlerin farklı meslekten olmaları kendi aralarında sorun değildir ama etraftaki insanlar bunu sorun yapıp evliliğe zarar verebiliyorlar.Örnek verece olursak avukat olan bir bayan arkadaşımın veteriner hekim olan eşi önceleri bunu sorun yapmazken şimdi toplum baskısı ile sorun yapıyor...

bir hukuçuyla evli olmak insana cesaret verir.hukuki bir problemde bir avukatın bürosuna gitmek yerine ansiklopedi gibi bilgi donanımlı bir eşten çok şey öğrenilebileceği kanaatindeyim.bilgi insana cesaret cehalet ise korku verir.fakat hangi meslekten olursa olsun cahil olmasın.evlilik deneyimime göre böyle bir cevap veriyorum.sayın admine teşekkürler.

Alıntı: Yazan nostaljielif bir hukuçuyla evli olmak insana cesaret verir.

Bu yaz çocuklarım THS'deki dostlarımla tanıştıklarında "İnsanın bu kadar hukukçu dostu olması güven veren bir duygu" demişti.

Belki daha çok çocukça bakıyorum ama benim görüşüm şu:Aşk varsa arada evleneceğim insanın mesleği önemli değildir.Yeter ki hayata aynı pencereden bakabilelim,yeter ki bir araya gelince konuşabilecek iki çift lafımız olsun,aynı şeylere gülebilelim aynı şeylerden zevk alabilelim.Çoğu sınıf arkadaşım gibi "Bana ancak hukukçu eş yakışır." saçmalığında değilim.