akdevrim / şiirler

sen ve ben birer tahıl
zaman değirmen taşı...
öğünür yem oluruz,
unutup arkadaşı...
duyan olmasa bile,
ses tutar dağı taşı...

akdevrim.13.01.2007.istanbul...

bir sevginin yüzünden,
ateş gibi yanan ben...
sanki kutuplardayım,
şu sıralar donan ben...
yüreğimde her sızı
şimdi burada yazı...
en büyük dostum şiir,
elimi bırakmadı...
bütün ömrüm boyunca,
bir tarafa bakmadı...
ne ihtilaller gördü,
umudumu kanlayan,
dostluğunu sonlayan...
ama dimdik ayakta,
her yediği dayakta...
şiirim dünyam benim,
düşünen yamyam benim...


akdevrim.06.02.2007.istanbul...

anlayan beni anlar,
yaşadığım zamanlar...
hayalimde canlanan,
birden bire sonlanan
su tutmaz musluk gibi
sanal bir dostluk gibi...
karanlık bir gecede
yıldıza uydum kaydım
geri dönülmezdeyim...

akdevrim.08.02.2007.istanbul..

bırak bozuk saatler,
yalan yanlış işlesin...
bir duygu kırıntısı
gözlerimi dişlesin....
sevgi denizlerine...
nehirle akan benim...
korkunç bir karanlığa
çakmağı çakan benim...
benim haddime değil,
bir güneş olabilmek...
göklerde kalabilmek...
bulutların ardına...
kızıpta kacan güneş....
alıştırdın bizleri...
sıcaklık sacan güneş...
kar yağdı tipi yağdı
buz dağları her yeri...
sevginin kucağında...
şiirin ocağında...
yanacaksam yanayım,
donacaksam donayım....

akdevrim.08.02.2007.istanbul...

güneşsiz olmaz dünya...
ateşsiz pişmez aşlar...
düşünmesin hiç kimse
boşa eğilir başlar...
bir öykü bitiminde
kim demiş başka başlar...
her aşk sanki kendini...
başlamadan öldürür...
düşmanını güldürür...
garip bir dünyadayız,
sanki bir rüyadayız...
geriye kalan boşluk...
muhatabına verir
ya sıkıntı ya hoşluk...
ikiside yok bende...
ne yazsınkı ellerim...
tuşlara dokunarak..
gök yüzünde mekansız,
kuşlara dokunarak...
beni bırakın artık..
kuşlarda üşüdüler...
sıcak güneş beklerler...
dilekleri eklerler....
duysun bir yürek diye...
bulutların ardına,
kacarak gitmek niye...

akdevrim.08.02.2007.istanbul..

ister oku ister duy...
kimliğimle özdeş huy..
her sözcüğün içinde...
yüreğimden bir parca..
bulacağını düşün...
saklanmak niye kışın,
bulutların ardına....
bundan böyle her harfın,
bir kurşun olduğunu,
kalbime dolduğunu
anlayabilirmisin...
dünyadan çok uzaksın
yalan göz yere aksın..
sana dokunmak hayal...
sen hep gök yüzünde kal....
ısıtsan bile biraz,
ışığın bize yeter...

akdevrim.08.02.2007.istanbul..

sözcükler yabancıdır...
yatak yorgan hancıdır..
bir gün beni bırakır....

ateşte yanan benim...
sevdayı anan benim..
hep ceplerim tam takır...

yüreğimde bir aman,
ağzımdan çıkan duman
bir şeyleri anlatır...

ne anlayan var beni,
ne tutar duvar beni...

akdevrim.08.02.2007.istanbul...

başlangıçta zorlandım...
bilmiyorum ne yazsam...
elimde değil benim...
yazılmış yazı bozsam...
çağlayan bir nehirdir...
beslediğim duygular...
nefretim bir zehirdir...
atım tutmuyor yular...
gözüme zaman zaman,
nedensiz yaşlar dolar...
niye yaşadığımı..
bedende böyle yürek....
niye taşıdığımı...
birden unutuverdim...

akdevrim.08.02.2007.istanbul..

benim haddime değil...
yaralı umutlara...
ve kurak bulutlara
yerlerden su taşımak...
kaf dağının ardında
üzgün başı kaşımak...
sessiz bir dileğim var...
ürkek bir yüreğim var...
kalpde ne var ne yoksa
güverçine yükledim...
duyarsız insan oldum...
bir ölümü bekledim...
sakin sessiz bir durak...
dert keder benden ırak...
gelip gecer dolmuşlar...
insanlar görüyorum,
ciçekleri solmuşlar...
bir duyarsız olalı...
ne beni gören oldu,
ne selam veren oldu...

sarı yaprak gibi savurdu rüzgar...
seyretti ardından duyarsız bir yar...
bilmiyorum beni ne zaman duyar...
kendi kendimi tabuta koydum...

dünyada yaşamak yalanmış meğer...
geriye yaptığın kalanmış meğer...
boğazıma ipler dolanmış meğer..
kendi kendimi tabuta koydum...

akdevrim.09.02.2007.istanbul..

gökteki yıldızlara ,
varken bir bir kurulmak...
neyin gerekcesidir ,
yerden yere vurulmak...?
serbest bırakın beni....
bir ormanda ağaca
ansızın çakın beni...
bulutlar yağmurunu,
hep ormana bıraktı...
islanmak istiyorum...
gelişen teknoloji
sanki beni ayartdı,
uslanmak istiyorum...
tanımadım kendimi...

kalemin dili vardır...
duygumun gülü vardır....
geceleyin burada,
canlı bir ölü vardır...
güneşi doğmayacak,
yağmuru yağmayacak...
daha çok ağlayacak...
seslerin nefeslerin,
her limana inecek,
bu demir kafeslerin...
acısını verdiği,
yüreğini serdiği...
sessiz bir insanım ben...
hep yaşlıdır gözlerim...
sakalları ağarmış...
bekleyen derviş gibi..
yapacağı her şeye ..
artık son vermiş gibi...
son günü ekler gibi,
ölümü bekler gibi...
bir seni bekliyorum...

akdevrim.10.02.2007.istanbul...

taşımaz sandım beni ellerim ayaklarım...
elbet bende bir yürek herkes gibi saklarım....

nerde duygu kantarı,birisi tartsın beni...
yada bir ucuruma hemen fırlatsın beni...

ne bir güneşi gördüm,yıldızlar benden uzak...
sadece kuru öğüt,geceleri aya bak...

duygularımı çaldı,melek yüzlü sahtekar...
kanlı göz yaşdan başka,ne yapsın ki bestekar...

her tuşlara dokunuş,bir ağlayış demektir...
belkide birden bire bir arayış demektir....

ateşte yanan benim,
soğukta donan benim..
uzatılan her eli...
candaşım sanan benim....

akdevrim.10.02.2007.istanbul...

sanki benim değildir ellerim ayaklarım...
kan kusarak adını yıllarca sayıklarım...

yere batsın umudun ateşin yaktı beni...
kimsenin görmediği yerde bıraktı beni...

şimdi nerelerdeyim,belirsiz yerim yurdum...
bir gün dönersin diye büyük hayaller kurdum..

ıssız dağın başında,kimsesiz bir mezarım...
beni rahatsız eden kuşa bile kızarım...

daldım hayat yoluna ,
bir sevgili yar diye...,
çağırdım duyar diye...
ses verdi hıyar diye...
sanki yedim kurşunu...
unutma dedi şunu...
sesdi kulağa carpan...
kalbim yemişdi tırpan...
senelerce önceydi,
değilmiydi göz kırpan...
hayret dedim kendime,
insanlar değişiyor...
yerlerini eşiyor...

akdevrim.11.02.2007.istanbul..

uyuduğum uykudan uyanmak istiyorum...
gökteki yıldızlara,dayanmak istiyorum...

tutmayın beni burda,
yaşadım oldum hurda...

kacıncı kez ağaçlar yapraklarını döktü...
gönlümün dağlarına tamamen duman çöktü..

göz gözü görmez karda...
kalırım burda zorda...

beni iyi tanıyor burada kaldırımlar...
biraz daha başıma düşecek yıldırımlar...

yürek kalmamış yarda...
yerim yok bu diyarda...


akdevrim.11.02.2007.istanbul..

yalnızlık boynumda yağlı bir ilmek,
bilirim ne demek asılıp ölmek..
sanada yok dostum dünyada gülmek...
öyle veya böyle ömür bitiyor...

güneş doğar batar anlayamazsın...
bahar gelir gider sen duyamazsın...
kendini düzene hiç koyamazsın...
yaşamak işkence bana yetiyor...

akdevrim.12.02.2007.istanbul...

anlatacaklarım var,
melek yüzlü canavar...
akıp gider seneler...
tutar beni dört duvar...

sapsarı olmuş resmin,
hala durur duvarda...
nereye gidiyorsun,
yürüdüğün kulvarda..?

aş kaynatmaz tencerem,
kırık işte pencerem..
dört duvarın içinde...
sanki paslı zinçirem....

zaman ve sen sevgilim,
oldunuz bir mengene...
gözlerim birden daldı,
mazideki yerine...
bir katile dönüşen
gözlerinin ferine...
bakarken ölüyorum...
bir isyanmı edeyim...
ve dünyadan gideyim...

akdevrim.13.02.2007.istanbul.

kimliğimi kaybettim,dağıttı beni zaman..
gönlümün dağlarını,kapladı çoktan duman...
nereye gidiyorum,ayrıldı çöple saman..
kendimi koyacağım nerde kilitli sandık...?

tek tek sayılı günler,ömrümüzden gitmekte...
ölü gibi bir beden ve bir yürek atmakta...
hangi acı var ise onu tek tek tatmakta...
kendimi koyacağım nerde kilitli sandık...


akdevrim.13.02.2007.istanbul...

öğüttü şekill verdi,değirmen taşı zaman...
bir tek seni aradım her deyişimde aman...

yaptın yapacağını...
kaptın kapacağını...
ömrümü alıp gittin...

akdevrim.14.02.2007.istanbul...

nice on dört şubatlar gelir gecer hayatdan...
sanmam ki bir şey kalır,bu kadar saltanatdan...
kendimi uyuttuğum edebiyat sanatdan.....
sade geriye kalan şiir kırıntıları...

kendimden kacıyorum yolumu acın artık...
ya bir yolun başında bırakıp kacın artık...

akdevrim.14.02.2007.istanbul...

kimliğimi unutup derin hayale dalsam...
umrumda değil artık her gün tutuklu kalsam...

buna yaşam mı denir mekan olmuş köşeler...
hep ruhumu kanattı dokunduğum şişeler...

her gün daha derine,
bakarken gözlerine...
battığımı bil artık...



akdevrim.15.02.2007.istanbul...

güneş yok ortalıkta,
gök bulutlarla kaplı...
beni çağıran sevdam ,
unuttum ne lakaplı..?

yağmur yok istanbulda,
tehlike canları var...
böyle devam ederse
akmayacakmış sular...

gidiyoruz bir yere..
ısınıyor yer küre...

bir şeyler yazmak için,
parmaklarım öpüyor...
klavyemin tuşunu....

akdevrim.15.02.2007.istanbul...

dokunduğum her sözcük,
beni bana anlatsın...
ölü duygularımı
geç kalmadan canlatsın...

gece gün bir olarak...
ömrümden kaymaktadır...
doğduğum günden beri...
kalp boşa saymaktadır...

akdevrim.15.02.2007.istanbul.

aldığım nefes gibi,
her duyduğum ses gibi
ruhumda bir iz bıraktın...
kimsenin bilmediği
sanki bir giz bıraktın..
bende çözemiyorum...

ölüm beklemektedir,
umut bittiği yerde...
ne işim olabilir
sevgi yittiği yerde....

az daha dayan gönlüm...
istediğin yok ise
kanlara boyan gönlüm...
sevgi öyle bir şey ki,
hiç olmaz doyan gönlüm...

yanıtsız sorularla,
doğan güne uyanmak...
kızgın güneş altında
ben bilirim ne donmak...

durduğum aynı nokta...
bir yürekden uzakta....

önden gecip gidenler
neyi beklediğimi
dursun bana anlatsın...
hayalimi canlatsın...

doğan güne umudum
biliyorum kalmadı...

gözlerinin içinde
bir gün asılacağım,
neydim,ne oldum diye
birde kasılacağım...

sevgi adına şimdi,
cezalanmış mahkumum...
seninde bilmediğin
trajik sondur sonum..

neyi yazsam anlatsam...
ne eksilir,çoğalır
yüreğimde dert benim..
acı ile yoğrulan
bilirmisin fert benim...?

yazacağım bir sözcük
kalmadı orta yerde...
sensin derin uykuda
bülbül ağlar seherde...

sanki güneş kararsız
doğsada doğmasada
benim için yararsız....

akdevrim.18.02.2007.istanbul...