KovuŞturmaya Yer OlmadiĞina Daİr Savcilik Kararina RaĞmen Tazmİnat Davasinda Ceza ZamanaŞimindan Yararlanma

İyi günler
müvekkilin oğlu 2007 yılında elektrik çarpması sonucu hayatını kaybediyor. Olayın gelişimi ise şöyle, iki gün boyunca elektrikler kesik, tüm aramalara rağmen davalı kurum kesinti ile ilgili herhangi bir müdahalede bulunmuyor. iki gün sonra müvekkilin oğlu elektrik direğine çıkıyor ve çarpma sonucu hayatını kaybediyor. Bu arada elektrik direğinin etrafında herhangi bir engel ya da uyarı levhası da yok.
savcılık soruşturma sonucu ilgili kurumun kusuru olmadığı gerekçesi ile kovuşturmaya yer olmadığına dair karar veriyor ve bu karar usulsüz bir şekilde müvekkilin yeğenine tebliğ ediliyor. (müvekkil ile aynı evde yaşamayan)

Kovuşturmaya yer olmadığına dair karara gecikmeli de olsa itiraz ettik ancak pek umudum yok.

Sorum şu,
kovuşturmaya yer olmadığını dair karara rağmen ya da talebimizin reddi ihtimaline karşı ceza zaamanaşımından yararlanma ihtimalimiz varmıdır.
teşekkürler

Savcılığın bu yöndeki kararı, ceza zamanaşımından faydalanmanıza engel olmayacaktır.

Aşağıda konu ile ilgili detaylı açıklamanın bulunduğu bir Yargıtay kararı sunuyorum.

T.C. YARGITAY
4.Hukuk Dairesi
Esas: 2004/1183
Karar: 2004/7711
Karar Tarihi: 14.06.2004










ÖZET: Dava, yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece;cumhuriyet savcılığının koğuşturmaya yer olmadığına ilişkin kararı dahi, bağlayıcı ve etken değildir. Ceza mahkemesince, suç öğelerinin oluşmadığı nedeniyle beraat kararı verilmesi hali dışında; eylemin suç oluşturup oluşturmadığının, hukuk yargıcı tarafından değerlendirilip saptanması gerekir.

(818 S. K. m. 53, 60/2) (765 S. K. m. 102/4)




Dava: Davacı N. Halıcı vekili Avukat T. Aktaş tarafından, davalılar H. Gaz. Mat. A.Ş vd. aleyhine 29/07/2003 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; zamanaşımı nedeniyle davanın reddine dair verilen 18/11/2003 günlü kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü:

Karar: 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere göre davacının davalılardan G. Gazetesi'ne ve imtiyaz sahibi M. A. Yalçındağ'a yönelik temyiz itirazları reddedilmelidir.

2- Davacının, diğer davalı U. Sarı'ya yönelik temyiz itirazlarına gelince; dava, yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, zamanaşımı nedeniyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz olunmuştur.

Davaya konu edilen yayında, başlığı altında:

<Cep telefonuyla tele-aşk yaparak kuyumcunun dikkatini dağıtıp, 7, 5 milyarlık bilezik çalan iki kadın soyguncu yakalandı.

Erzurum'da K. Alcan (41), Taşmağazalar Semti'nde girdiği kuyumcuda soygun için fırsat kollarken, arkadaşı M. Yıldız, erkek arkadaşı A. Dinç'in kullandığı otomobilden cep telefonuyla kuyumcu N. Halıcı'yı telefonla arayıp a başladı. Y., arkadaşı Alcan altınları alana kadar konuşmasını uzattı.

Kısa süre sonra bileziklerin kaybolduğunu fark eden kuyumcu, polisi arayarak yardım istedi. şebekesinin peşine düşen polis, kent çıkışlarını kontrol altına aldırdı. Soyguncular, Ilıca yakınlarında yakalandı. Aramada, iki kadının külotlarından 7, 5 milyar lira değerinde altın bilezik çıktı.

Kars ve Ağrı'da kuyumcuları soyduktan sonra Erzurum'a gelen çetesi son işinde yakalandı. 23 yaşındaki M. Yıldız cep telefonuyla, yaparken, arkadaşı K. Alcan, bilezikleri çalıyordu.> biçiminde haber yapılmıştır.

Mahkemece, yayın tarihinden itibaren BK.m.60/1'de ön görülen bir yıllık zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.


BK.m.60/2 uyarınca, aynı zamanda suç niteliği taşıyan haksız eylem bakımından, ceza yasalarında ön görülen dava zamanaşımı süresi BK.m.60/1'de düzenlenen sürelerden daha uzun ise; ceza davası zamanaşımı süresinin göz önünde tutulması gerekir. Madde hükmünün uygulanabilmesi için, ceza davası açılmış bulunması gerekmediği gibi; mahkumiyet karar verilmiş olması da koşul değildir. Bu anlamda, cumhuriyet savcılığının koğuşturmaya yer olmadığına ilişkin kararı dahi, bağlayıcı ve etken değildir.







Ceza mahkemesince, suç öğelerinin oluşmadığı nedeniyle beraat kararı verilmesi hali dışında; eylemin suç oluşturup oluşturmadığının, hukuk yargıcı tarafından değerlendirilip saptanması gerekir. Davaya konu yayın ile ilgili olarak bir ceza soruşturması veya kararı bulunmamaktadır. Yukarıdaki açıklamalar ışığında, yayının aynı zamanda suç niteliğini taşıyıp taşımadığının mahkemece belirlenmesi gerekmektedir. Davacı, hakkında yapılan haber ile cep telefonu ile tele-aşk yapan ve bu nedenle dikkati dağıtılan bir kimse olarak gösterilmiştir. Ortalama değer yargıları göz önünde bulundurulduğunda, bu tür bir ilişkiye açık biri olarak gösterilmiştir. Yazıda, yer ve zaman ile kişi unsurları da yer almaktadır. Şu durumda yazı, aynı zamanda TCK.m.480'de düzenlenen ve ceza yaptırımına bağlanan hakaret suçunun da konusunu oluşturmaktadır. Bu eylemin, TCK.m.102/4'de düzenlenen ceza davası zamanaşımı süresi ise 5 yıldır. O halde, yazı nedeniyle sorumlu müdür sıfatını taşıyan davalı U. Sarı yönünden BK.m.60/2 uyarınca uzamış ceza davası zamanaşımı süresi söz konusudur. Karar, bu bakımdan doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.

Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda 2 nolu bentte gösterilen nedenle davalılardan U. Sarı aleyhine BOZULMASINA, diğer davalılara yönelik temyiz itirazlarının 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle reddine ve bu davalılara yönelik hükmün onanmasına ve aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 14.06.2004 gününde oybirliği ile karar verildi.












Saygılarımla.

6098 Sayılı Türk Borçlar Kanununun 74. Maddesi ‘’Hâkim, zarar verenin kusurunun olup olmadığı, ayırt etme gücünün bulunup bulunmadığı hakkında karar verirken, ceza hukukunun sorumlulukla ilgili hükümleriyle bağlı olmadığı gibi, ceza hâkimi tarafından verilen beraat kararıyla da bağlı değildir.’’

’’ Ve 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 72. Maddesi ‘’ Tazminat istemi, zarar görenin zararı ve tazminat yükümlüsünü öğrendiği tarihten başlayarak iki yılın ve her hâlde fiilin işlendiği tarihten başlayarak on yılın geçmesiyle zamanaşımına uğrar. Ancak, tazminat ceza kanunlarının daha uzun bir zamanaşımı öngördüğü cezayı gerektiren bir fiilden doğmuşsa, bu zamanaşımı uygulanır.’’

Saygılar