akdevrim / şiirler

yine sabah olmuş,koşuşturma var...
her önüne gelen bir yerden kovar....
bütün gün elini ovuşturma var..
gereksiz doğmuşum ne yaşıyorum...

direnemem şimdi zamana karşı
ağlayışım tutar duyarsan arşı..
devamlı calarlar yürüyüş marşı...
notayı bilemem asla gelemem...

yüreğimde yangın,ağzımda duman...
ruhum bedenimi bekleyen çoban..
birileri yaşar,diyorken aman..
öylesine yürek ne taşıyorum...

akdevrim.24.09.06.istanbul...

ben ki gölgemden korkarım...
arayamam umudumu...
birden kendimi yakarım..
unuturum doğduğumu...

aynı yollardan geceriz..
acı ölçüsüz iceriz..
günü gelince göceriz..
yaşamama neden bumu..?

ramazanın bu gün ilki...
yemek içmek yasak belki...
beynimde dolanan tilki...
senin zamanın doldumu..?

yaşadığım yalan olmuş,
gönlüm enkaz talan olmuş,
yitirilen umutları
bir yerlerde bulan olmuş...

iadesi mümkün değil..
ağlanacak bir gün değil..
sanki kimse üzgün değil..
varlığın ne yokluğun ne...?

neredesin ruh atlasım..?

akdevrim.24.09.06.istanbul..

güneş doğar,güneş batar..
güvendiğin seni satar...
birden başka eli tutar...
teşke yaşamasam dersin...

hayatın kendisi oyun...
eğdirir herkese boyun...
iftar vaktı yiyin doyun...
düşün başka aclar varmı..?

kim bilir belkide ayak sesimdir,
dünyayı soluyan son nefesimdir...
bir sonrakilere kalan resimdir...
gidiyorum işte siz hoşca kalın...

doğduğun an başlar amansız koşu...
doluyu alırlar verirler boşu...
zannetme kendini zafer sarhoşu...
kırılır bir gün kuruyan dalın...

akdevrim.24.09.06.istanbul..

tabuta girerken calınır besten,
çok hızlı kacarsın sanki herkesten...
göz gözü görürmü karanlık sisten...?
birde yaşadığı hiç belli değil...

kuruyup savrulan yaprak misali,
son durak kara toprak misali,
doğum,yaşam ,ölüm insanın hali..
bu dünyada canlar temelli değil...

akdevrim üzülüp yanarsın ama,
herkesin sözüne kanarsın ama,
dost bellediklerin vurur daima,,
dostda ve düşmanda hiç belli değil..

akdevrim.25.09.06.istanbul...

yaşama sevinçin olmalı üstün...
selamı vermedin,ansızın kestin...
bir gerekcen varmı sen niye küstün...?
ruhumun atlası tek arkadaşım...

sözçüklere sığmaz,aşkımız bizim...
karşında ezginim,böyle sessizim...
cansız eşya gibi ben nefessizim...
ruhumla örtüşen tek arkadaşım....

gök yüzünde yağmur,yıldızlar yasta...
boğazımdan gecmez yaptığın pasta...
urganı boynuma ,takıpta asta...
son kez öldür beni ey arkadaşım...


akdevrim.25.09.06.istanbul..

sanki dahada öksüz,
bırakıp gittin beni...
olamaz hiç dert yüksüz...
bilmedin özleyeni....
beyaz bir güverçinin
bir gün sabaha karşı
camına konduğunu..
zamanın benim için
o anda donduğunu..
hep bilmeni isterdim...
dört duvardan öteyi
tanımaz hiç bir derdim.
odamda her uğraşı..
kendi kendime verdim...
ruhumda sismik boşluk,
bırakıp giden kadın...
ve bütün acıları ,
yaratıp giden kadın...
her dakıka kendini
aratıp giden kadın...
zamanın donduğunu..
ak güvercinden anla..
sende karşılaşırsın
karşılaştığım sonla...

akdevrim.26.09.06.istanbul...

teşekkürler hasan bey..

Alıntı: Yazan hasan alp erdoğan aklım ermez hiç bir şeye... nedir zamanı durduran...? yer kalmaz hiç bir gayeye, bir gün olur dünya viran... kavga edip kan dökenler gardaş çiğeri sökenler... devamlı nifak ekenler... toprak altı ölü beden... gün yok sela duyulmasın, hayat yere serilmesin, bir toprağa verilmesin... ölümden ötesi varmı..?. yaşa ama bölüş,dayan.. gözünü aç vede uyan... sakın olma bir şey soyan... her şeyin bir sonu vardır... akdevrim.10.09.06.istanbul..

güneş vurdu buharlaştım,
ve gök yüzüne ulaştım...

bulutlara sindim önce,
büyük fırtına görünce...

yağmurla yere inerim..
hayat verir ve dönerim...

dünya kurulalı böyle...
insan yaşar kaderiyle...

doğum,yaşam,ölüm işte..
yanmakta var bir ateşte..

duyan düşünen mahlukuz,
hayvanı ortamda yokuz...

sevgi vardır duyarız biz,
yüreklere koyarız biz...

emeğin alın terleri,
yıkar pak eder yerleri...

dünyamızı yaratandır,
ekmeğimi aratandır..

sevgi varsa bende varım,
yoksa dünyadan çıkarım...

akdevrim.26.09.06.istanbul...

kel olmama sebeb olan,
ve benden hep uzak kalan
saçlarım tutuşsun önce...

gökten yıldızları topla,
yaşadığın üste kapla...
irkilme beni görünce...

yaşamanın tam sırası,
kaldın hep yürek yarası
yaşamak bumudur sence...?

ne yerin ,ne yurdun belli,
batar sözün sivri dilli...
yaşanabilir ol bence...

boş ver savaş baltasını,
tutturma bana yasını
dünyanı karartma kince..

sevgiler var yaşanacak,
bulutlardan boşanacak...
hayat özeldir sevince....

akdevrim.27.09.06.istanbul....

seni düşünüyorum,
aydınlanıyor hayallerim...
gitme kal dünyamızda
geceyi rüyamızda...

susanım senelerce...
bazen ışık bekledim...
adım attım tekledim..
sen yoktun orta yerde...

yıldızlar bile düştü...
ay yıldız çoktan küstü..
karardı bütün dünyam..
bir göz bağrımı deşti...

sen ruhumsun can gibi,
hayatı bir kan gibi..
gitme kal dünyamızda..
geceyi rüyamızda...

akdevrim.28.09.06.istanbul..

yine gün ağarmış penceremde,
gece gezmeye giden
inçir ağacı ve yaprakları
sadakatli dost gibi
beni ve kedileri selamladı...
bende yedim,
selam dedim....

olsun ama...
parmaklarımın dokunduğu tuşlar,
ve iniçir ağacına konan
kuşlar,
dan dolayı
bendeniz severim
inçir ağacını...

akdevrim.29.09.06.istanbul..

ruhumu erittiler,
beynin pişen kazanda...
sonra çekip gittiler..
aklım hala hazanda...
acı bir şey yazanda...
ara sıra kızanda...
bir ruhu yitik adam...
sen özgürsün her yerde..
oysa o bitik adam...
birden bire tutulmuş,
köşede unutulmuş...
çeker hep üst üste gam...
yaşadığına pişman...

akdevrim.29.09.06.istanbul..

taşımıyor beni şimdi bu şehir,
anlatamaz işte yazılan şiir,
ne vardıysa sildim geçmişe dair...
yaşanacak güne güneş doğuyor...

gökten yıldızları caldılar birden...
yüzleri,gözleri karıştı kirden...
güller ciçek actı kovulan yerden...
yeni bir hayata sevgi yağıyor...

akdevrim.30.09.06.istanbul..

ruhumu yaktılar önce...
beni şen şakrak görünce...

robot beden oluverdim,
yarı yolda kalıverdim...

duygusuz ruhsuz insanım,
sadece bedende canım..

ne yaşarım ne koşarım,
ne bu halime şaşarım..

adressiz kurşunum şimdi...
ruhumu yakanlar kimdi...?.

yokmu onların günahı..?
güneş görmeyen sabahı...?

akdevrim.30.09.06.istanbul...

istemem teşekkür minnet,
hakketmediğim bir cennet...

en fazla okunan benim,
sanmayın yakınan benim..

selam saygı duyacağım,
her yüreğe uyacağım...

yüreğimden duygu akar,
ateş yakar,şimşek çakar...

yazmak için kalem tutmak,
bazen kendini unutmak...

dalmak en güzel hayale...
can dostları bile bile...

yaşatmak şiiri burda,
kalsan bile en çok zorda..

şiir sever dostlar ile...
günler gecer güle güle...

akdevrim.30.09.06.istanbul..

düşünceye pranga,
sözçüklere zinçiri..
vuran baltalı eller
kim demiş kader beller..?.
sararmış bütün güller...
susmuş öten bülbüller...
insan yerinde saymış...
ileriye gelişim
yörüngesinden kaymış...
torunun torunları...
davacı şimdi bizden...
içatların vatanı
neden hep amerika...?
geri kaldık herkesten
silkeliyoruz yaka...

akdevrim.01.10.06.istanbul...

yol alırım azar azar,
hafta sonu gelir pazar...
tuşlara dokunan parmak
bilebilsemki ne yazar..?

sözçüklerle oyun kurmak,
bilinmez adresi sormak...
her kalemin harcı değil
güneşlere selam durmak...

şimdi nerde hain kadın...?
yükseklerdeysen in kadın...
ölsem bile tek benimle
mezara gelir kin kadın...

akdevrim kazanmak kolay...
kaybetmek sevgiyi olay...
geri dönüş imkansızdır
bir kere dedinmi bay bay...

akdevrim.01.10.06.istanbul..

....hep cennetlik kullar düşün,
....yürünmemiş yollar düşün...
....budanmamış dallar düşün...
....düşünme gönül yaralı...

bakışın kurşun gibiydi...
gönlümde yaraya değdi...
kalbim sana boyun eğdi...
sen hiç değilsin oralı...

....yalan bile yalan olmuş...
....bir gerceği bulan olmuş...
....bir tabutun arkasından..
....namazını kılan olmuş...

eşyaların darmadağın...
duman tütmez bu ocağın...
bir daha yok bulacağın...
bütün kapılar kapalı...

....son adresin bir mezarlık,
....para etmez hiç pazarlık..
....ve kundağında takılan,
....öksüz kalacak nazarlık....

akdevrim üzülür yanar,
saf gibi her söze kanar...
açtığın yarayı onar...
ne gezersin hep havalı...

akdevrim.01.10.06.istanbul...

günler ve geceler,
birer birer nedensiz giderler hayatımdan....
hep umudum vardır yanımda...
yaşarken...
mezarda ve daha sonraki süreçte
olmayacağı belli olan....
bu umuttur
bazen emeğimi tetikler
bazen sevgimi...
bazen pamaklarımı bekler,
onlarla tuşlara dokunan...
hey umudum...
yüreği geniş,
ve hiç mağlup edilemeyen....
umudum sevdim,
seni.................

akdevrim.02.10.06.istanbul...

demişlerki işin bitmiş,
seven dostlar çekmiş gitmiş...
en son sevdiğin terketmiş...
bütün kapılar kapalı...

gök yüzüne her bakışta,
her baharda yazda,kışta,
tırmanacağın yokuşta...
kalbin atıyor hatalı....

nerde kaldın diyenmi var.....?.
umut bile seni kovar...
her taraf aşılmaz duvar...
ne biçim dünyanın hali....

gökte yıldız sayamazsın..
hiç kimseye uyamazsın...
yaşayıpta doyamazsın...
hor görür seni ahalı....

her şey sanki olmuş yalan...
diyardan diyara dolan...
ne oldu elinde kalan..?
kapan kapmış çoktan balı...

belli amacın kalmadı...
araclar seni almadı...
belliki günün dolmadı...
yaşarsın böyle yaralı...

gün gelirki hazır tabut,
en son terkedecek umut...
gökte kararınca bulut...
yok taşıyan belki salı...

kaç kişi razıydı senden..
azgın bir tazıydı senden..
silinmez yazıydı senden...
sen kendini tanıyalı...

giden gitmiş birer birer...
herkes o sandığa girer...
Tanrı vermez umuda yer...
yok tutunacağı dalı...

yaşarken sevgiyi bilen...
her umuda özden gülen...
ekmeğini dostca bölen...
yüreklerde başka hali....

akdevrim.02.10.06.istanbul...

inçir ağacıyla söğüt ağacı
olmadılar birbirinden davacı..
havayı suyu,
derin uykuyu
bölüştüler...
kuşlar dallarına kondu
dövüştüler...
her dişarı bakışımda
dallarıyla el sallarlar,
sanki bir beni kollarlar...
ne olur yüce Tanrı
sararmasın yaprakları...
insanlara sor bunları...

akdevrim.02.10.06.istanbul....

sönmüş bir ocak gibi,
aranan kacak gibi,
keskin bir bıcak gibi..
yüreğimi doğradın...

sanki bir bilmecede,
karanlık bir gecede,
gizlendiğin hecede...
bir beni esir ettin...

daha çok yol menzile,
hasretim tatlı dile...
göz yaşım aktı göle...
umudumu tükettin...

artık bakmam yatına,
güvendin sanatına,
ayağının altına
bir beni hasır ettin..

akdevrim.03.10.06.istanbul..

bir anda gelmiş olsan,
yıldızlar teker teker...
özenle gök yüzüne,
sevgi tohumu eker...
yer çatlar kıskancından...
gök yüzü yere çöker....
senden çok uzak kaldım...
ruhum hasretlik çeker...
öyle bir zamanda gel...
bir şey olmasın engel...
herkes uyanık tilki...
birden kıskanır belki...
gelirken dikkatli ol...
sevgidir en güzel yol...
ayağının sesini..
solurken nefesini...
karıncalar duymasın...
özgün sevdayı aşkı...
reklam edip yaymasın...
güneşi selamladım...
yıldızı calımladım...
sensiz olmuyor hayat...
en sonunda anladım....

akdevrim.03.10.06.istanbul...

karanlık gecede gel,yıldızları sayarak....
her yıldızın yerine tek kendini koyarak...
en içli ezgileri,kaynağından duyarak...
en özden seven benim,seni bekleyen benim...

duygudaşımsın benim,arkadaşımsın benim...
sen yaşadıkca yaşar,bilmelisin bedenim...
doğduğum günden beri,sana doğru gidenim...
özlemek ne demektir,bunu tek bilen benim...

akdevrim.03.10.06.istanbul....

günün birinde birden,
sakin sessiz adama
verilen bir idama
isyan bayrağı çektim...
burada suç olana
başka yerde ödül var
koskocaman bir gül var...
insan her yerde insan..
ne zaman care bulur,
böyle bir derde insan...
hukuk diye yananlar,
hukuksuzluk içinde
yıllarca uyuyanlar...
gün olur beni anlar...

akdevrim.03.10.06.istanbul....

yazının ve ışığın
sonlandığı noktada...
beklersen sevgidaşım,
pişeriz bir potada...

benden uzak olalı,
karanlıkları yorgan
yapan terzi aradım...
karanlık her gecede,
bulutları taradım...

sevginin göz yaşları..
yağmur olarak indi...
dört duvarın içinde
sanmaki acı dindi...
sokak lambalarıyla,
kaldırımlar ağladı...
dönmeyişine senin...
bedenimde izi var,
geçip giden senenin...

akdevrim.04.10.06.istanbul..

yine sabah olmuş,
yuvarlanır gider gün gece...
karıncalar göçmüş bizim mahalleden,
kendimle kavga ettim dün gece...
günden güne yalnızlaşan
bir haydut,
zaman katili..
biri var nefesimi tüketen....
bu canavar bitirir beni..
kacınılmaz sona getirir beni...

akdevrim.04.10.06.istanbul....

anadır doğuran bizi,
sevgiyle yoğuran bizi...

karşılıksız bize veren,
en güzel düşleri gören...

eller nasır,yatak hasır,
ana hiç değişmez asır...

bitmez tükenmez hoşgörü,
annen arkandaysa yürü...

anamdı hep dağ köyünde..
bir çok iş yaptı bir günde...

sofra kurdu,tarla sürdü,
nerde isek bizi gördü...

her yılda bir doğurandı...
beşiği bilmem virandı...

on altı kardeşiz bizler,
anam hepimizi özler...

kaç torunun vardır anam,
belki saymak zordur anam..

ana gibi yar olmazmış..
bağdat eskisi kalmazmış...

akdevrim.04.10.06.istanbul...

güneş ansızın batacak
bilki varmıydın,yokmuydun...
bir gün seni unutacak...
bilmez acmıydın,tokmuydun...

insan akar suya benzer...
hep geriden geleni var...
güç yetmez talihi dönzer...
her gün başka öleni var...

bizim mahalleye çökmüş,
sessizliği var ölümün...
yerinden çiğeri sökmüş...
beni yıldızlara gömün....

akdevrim.04.10.06.istanbul....