Kira Sözleşmesinin Muhim sebeplerle Feshi

Değerli meslektaşlarım; müvekkilin 10 yıllığına yazılı olarak bir dersaneye kiraladığı taşınmazı nedeniyle ölüm tehditleri almakta ve bundan yaklaşık 5 ay önce 20 gün süreyle kaçırıldı. Halen bu kira aktini feshedip kiracısını çıkartmadığı takdirde öldürüleceği yönünde tehditler devam etmektedir. Ben B.K. 264 maddeye göre kira sözleşmesinin tek taraflı olarak feshidilebileceğini düşünmekteyim. Çünkü mevcut durumda BK 264 maddede belirtilen "mühim bir sebep" var ve durum Savcılığa intikal etmiştir. Acaba burada ne gibi bir yol izleyebiliriz? Bu durumda mahkemeye dava mı açmamız gerekiyor? Birde yasada bu sebebe dayalı olarak fesh eden tarafın en az 6 aylık kira bedeli tutarında tazminat ödemesi yönünde hüküm var, bu konuda ki tecrübelerinizi de paylaşırsanız çok sevinirim. Kıymetli fikirleriniz için şimdiden teşekkürler.

Borçlar Kanunu 264.md.uyarınca; Muayyen bir müddetle aktedilen gayrimenkul icarında, mucip akdin icrasını tahammül edilmez bir hale getiren sebepler hudusünde; iki taraftan her biri, diğerine tam bir tazminat vermek ve kanuni mehillere riayet etmek şartiyle ve icar (kira) müddetinin hitamından evvel feshi ihbar edebilir. İcar bir sene veya daha uzun bir müddet için akdedilmiş ise, mucir veya müstecire verilecek tazminat altı aylık bedeli icardan az olamaz. Müstecir (kiracı), kendisine tazminat verilmedikçe mecuru terke icbar olunamaz.
Kanun metninde, mühim sebeplerin veya başka deyişle tahammülü imkansız sebeplerin neler olabileceğine ilişkin bir açıklama mevcut değil. Ancak, iyiniyet kuralları çerçevesinde, önceden öngörülemeyecek derecede mühim sebeplerin varlığı halinde (ki sözkonusu olayda böyle bir durumun mevcut olduğu görülüyor) 264.md. hükmü değil, hakkaniyet prensibine göre bir tazminatın kiralayan tarafından kiracıya ödenmesi gerekir diye düşünüyorum.

Kiracıdan kaynaklanmayan mühim sebep, yasanın aradığı mühim sebep midir?

"mucip akdin icrasını tahammül edilmez bir hale getiren sebepler " ifadesiyle kiracı/kiralayan ayırımı yapılmayarak, kira sözleşmesinin her iki taraf açısından da devamını imkansız kılan mühim sebeplerin varlığı halinde sözleşmenin sona erdirilebilecek olmasına atıf yapılmıştır.