Bekaret Ve Manevi Tazminat

Yargıtay: Kızlık zarı bozulana tazminat verilmez..
ANKARA (ANKA)-
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, evlilik vaadiyle kendisini kandırıp kızlık zarını bozan kişi hakkında manevi tazminat talebinde bulunan kadının talebini reddetti. Yargıtay, “Davacı, dava konusu olayın meydana geldiği 2004 yılında reşit ve mümeyyizdir. Resmi nikah olmaksızın kendi iradesi ile ilişkiye girmeyi kabul etmiştir. Buna rağmen evlilik vaadi ile kandırılıp kızlığının bozulduğu iddiası ile manevi tazminat isteminde bulunamaz" dedi.

-YARGITAY, ‘KIZLIK ZARI BOZULANA TAZMİNAT VERİLMEZ’
-Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, reşit yaştaki kadının ‘evlilik vaadiyle kızlık zarının bozulması’ iddiasıyla manevi tazminat talebinde bulunamayacağına karar verdi. Evlenme vaadiyle cinsel ilişkiye girip kızlık zarının bozulduğunu ve bir hafta sonra da terk edildiğini belirten davacı F.K. 20 bin YTL manevi tazminat talebiyle dava açtı. F.K. nın babası da kızının sağlığının bozulduğunu ve bu nedenle tedavi altına alındığını, çevreye karşı küçük düştüklerini belirterek, 10 bin YTL lik manevi tazminat talebinde bulundu.
Yerel Mahkeme, babanın talebinin reddine F.K’nın talebinin de kısmen kabulüne karar verdi. Dosyanın temyiz incelemesini yapan Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, ‘kızlık zarı’ konusunda emsal bir karara imza atarak yerel mahkemenin kararını bozdu.
-İŞTE, YARGITAY’IN ‘KIZLIK ZARI’ KARARI-
Yerel Mahkemenin kararını bozan Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, kızlık zarı davasında şu görüşleri dile getirdi:
“Davacılardan F.K. davalının kendisi ile evlenme vaadi ile cinsel ilişkiye girip kızlığını bozduğunu, bir hafta sonra kendisini terk ettiğini, bu sebeple sağlığının bozulduğunu, halen tedavi altında olduğunu beyan ederek, diğer davacı ise kızının sağlığının bozulması ve intihar tehlikesi nedeni ile hastanede sürekli yanında kaldığını, bu durumdan fazlası ile üzüntü duyduğu gibi toplum ahlak anlayışı nedeni ile küçük düştüğünü beyan ederek ayrı ayrı manevi tazminat isteminde bulunmuşlardır.
Mahkemece davacıların manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davacı, dava konusu olayın meydana geldiği 2004 yılında reşit ve mümeyyizdir. Resmi nikah olmaksızın kendi iradesi ile ilişkiye girmeyi kabul etmiştir. Buna rağmen evlilik vaadi ile kandırılıp kızlığının bozulduğunu iddiası ile manevi tazminat isteminde bulunamaz.
Kaldı ki 5237 sayılı Yeni TCK’da ergin ve mümeyyiz kişiler arasında evlenme vaadi ile kızlık bozmak da suç olmaktan çıkarılmıştır. Şu durumda manevi tazminat isteminin reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabul edilmiş olması doğru görülmemiş, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir

T.C.
YARGITAY
4. HUKUK DAİRESİ
E. 2001/9431
K. 2002/344
T. 15.1.2002
• EVLENMEK VAADİYLE KIZLIK BOZMA EYLEMİ NEDENİYLE MANEVİ TAZMİNAT ( Kimsenin Kendi Yanlışlarından ve Kusurlu Eylemlerinden Dolayı Manevi Tazminat İsteyememesi )
• MANEVİ TAZMİNAT ( Evlenmek Vaadiyle Kızlık Bozma Eylemi Nedeniyle )
• CİNSEL İLİŞKİ ( Davacının Davalıdan Büyük Olması ve Kimsenin Kendi Yanlışlarından ve Kusurlu Eylemlerinden Dolayı Manevi Tazminat İsteyememesi Nedeniyle Davanın Reddi )
818/m.49
ÖZET : Evlenmek vaadiyle kızlık bozma eylemi nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkin davada, ilişkisi evlilikle sonuçlanmadığı için davacının üzülmesi bir gerçekse de; kimse kendi yanlışlarından ve kusurlu eylemlerinden dolayı manevi tazminat isteyemez. Davalının cinsel ilişki öncesi ve nihayet ilişki sırasında evlenme vaadinde bulunduğu da kanıtlanamamıştır. O halde, olay başlangıcında 21 yaşında ve bir iş sahibi davacı, henüz reşit bile olmayan bir öğrenciyle girip sürdürdüğü ilişkiden doğan acılara katlanmak zorundadır.

DAVA : Davacı S.K. vekili Av.M.U. tarafından, davalı Egemen K. aleyhine 3/7/2000 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 21/6/2001 günlü kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili Avukat A.S.U. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü:

KARAR : Dava, evlenmek vaadiyle kızlık bozma eylemi nedeniyle manevi tazminat istemine, ilişkindir.

Dava dilekçesinde: Aynı mahallede oturan tarafların 1997 Yılı'nda tanıştıkları, davalının evlenme vaadiyle davacının kızlığını bozduğunu ve sonrasında da sürekli oyaladığını; 1999 Yılı Eylül Ayı'nda gerçek amacını dile getirdiği ve evlilik dışı birlikte yaşamayı önerdiğini, ancak sözünde durmayarak davacıyı terk ettiği; bunun üzerine babasının ağır hakaretleri nedeniyle davacının intihara kalkıştığı, evlenmeye yanaşmayan davalının, başkasıyla yeni yuva kurma girişimlerini de tehdit ederek engellediği; başlangıçta belediyede çalışan davacının işinden de ayrılmak zorunda kaldığı, tüm bu olaylar nedeniyle toplum içinde ve aile çevresinde küçük düştüğü, büyük acılar çektiği belirtilerek; 4 milyar lira manevi tazminata karar verilmesi istenilmiştir.

Davalı savunmalarında: Davacı ile 1997 Yılı'nda tanıştığını, arkadaşlıklarını ilerlettiklerini ve davacının zorlaması ile onun evinde ilişkiye girdiğini; ilk ilişkisi olması nedeniyle kızlığını bozup bozmadığını dahi bilemediğini; ilişki öncesinde ve sırasında evlenme vaadinde de bulunmadığını; sonrasında bitirmek istediği ilişkiyi, davacının intihar tehdidine dayalı baskısıyla sürdürmek zorunda kaldığını; olay tarihinde kendisinin 17, davacının ise 21 yaşında bulunduğunu, davacı ve ailesinden kaçmak suretiyle kurtulduğunu, söylemiştir.

Yerel mahkemece: Evlenmek vaadiyle kızlık bozma eylemi sabit görülmüş ve davanın kısmen kabulü ile 2 milyar lira tazminata hükmedilmiştir. Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Taraflar arasında cinsel ilişki olgusu çekişmesiz olup; mahkemenin de kabulündedir. Diğer yandan, tanışma tarihi 1997 Yılı'nda 1980 doğumlu davalı 17; 1976 doğumlu davacı ise 21 yaşı içindedir.

Olaya ilişkin olarak, iki ayrı hazırlık soruşturması yapılmıştır. Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı'nın, 21.12.1999 tarih ve 24035/5971 sayılı takipsizlik kararında: Şikayet eden davacının annesi Döndü Kizir olup, suçlama ise kız kaçırmaktır. Suç tarihi, 1.12.1999 olarak gösterilmiştir. Mağdurenin sanıktan şikayetçi olmadığı ve rızaen kaçtığı gerekçesiyle takipsizlik kararı verilmiştir. Yine, Mersin Cumhuriyet Başsavcılığı'nın, 23.2.2000 tarih ve 1625/1240 sayılı takipsizlik kararında ise; Şikayetçi davacı olup, suçlama ise, evlenmek vaadiyle kızlık bozma ve tehdit eylemleridir. Suç tarihi Ağustos/1999 ve sonrası olarak gösterilmiştir. Daha önceki soruşturmada şikayet bulunmaması ve tehdit eylemi yönünden de delil elde edilememesi gerekçesiyle takipsizlik kararı verilmiştir.

Davacı, müşteki sıfatıyla takipsizlik evrakı arasında mevcut, 4.2.2000 tarihli ifadesinde; Evlenme vaadi üzerine davacı ile 1999 yılı içerisinde ilişkiye girdiğini, yine evlenmek vaadi üzerine Mersin'den ayrıldıklarını, ailesinin şikayeti üzerine açılan hazırlık soruşturması sırasında, evlenecekleri düşüncesiyle doktora gitmediğini, bu olay sonrasında davalının kendisi terk ettiğini söylemiştir.

Davalı, sanık sıfatıyla takipsizlik evrakı arasında mevcut, 4.2.2000 tarihli ifadesinde; Davacı ile 1997 Yılı'nda arkadaş olduklarını ve aynı yıl onun evinde zorlaması sonucu cinsel ilişkiye girdiklerini; bu sırada 17 yaşında olduğunu, evlenme vaadinde bulunmadığını, sonrasında da davacının intihar tehdidi nedeniyle ilişkisini sürdürmek zorunda kaldığını; birlikte İstanbul'a giderek 13-14 gün davacının eniştesinin evinde kaldıklarını, dönüşte davacının intihara kalkıştığını ve kaçmak suretiyle kurtulduğunu söylemiştir.

Yine, takipsizlik evrakı arasında mevcut, 4.2.2000 tarihli doktor raporunda; Davacının bakire olmadığı, 10 günden önceki herhangi bir tarihte kızlığının bozulmuş olabileceği ve kesin tarihinin tespit edilemeyeceği vurgulanmıştır.

Gerek davacı ve gerekse de davalı tanıklarının anlatımlarında yer alan ortak yön: Tarafların arkadaşlık ilişkileridir. Davacı tanıkları ayrıca, davalının evlenmek istediğini, ev baktığını ve ilişkinin de samimi olduğunu söylemişlerdir. Davalı tanığı, E.Y. ise; Davacının, dükkanının bitişiğindeki evde kaldığını, davalıdan önce sayısını bilemediği arkadaşları olduğunu ancak, derecesini de bilemeyeceğini; davalının ise saf ve zavallı olduğunu, davacı tarafından tavlanıp birlikte gezdiklerini, bu yüzden davalının okulundan da ayrıldığını; ilişkiye son vermek istediğinde ise davacı ve ailesi tarafından tehdit edildiğini, İstanbul'a giderken dahi davacının kendisinden yol parası aldığını, uyardığında ise, davacıya acıdığı için böyle davrandığını söylediğini belirtmiştir. Yine, davalı tanığı, Onur D., yeminli anlatımında; Davalının, davacının intihar edeceği korkusuyla ayrılamadığı; ancak, davacıda tespit edilen Hepatit-B hastalığı sonucunda ilişkiye son verdiğini söylemiştir.

1997 Yılı'nda başlayan arkadaşlık ilişkisi, 3.7.2000 tarihinde açılan manevi tazminat davasına konu olmuştur. İnkar edilmeyen ilişkinin başlangıcında davalı 17; davacı ise 21 yaşındadır. Davacıya göre, evlenme vaadi ve kızlık bozma eylemi 1999 Yılı'nda gerçekleşmiştir. Davalı ise, 1997 Yılı'nda ve 17 yaşında iken davacının zorlaması ile girdiğini ilişkinin, ilk ilişkisi olduğunu ve kızlık bozup bozmadığını dahi bilemediğini, söylemiştir ki bu savunmasının aksi de ispat edilebilmiş değildir. Burada, davalının, aksi ispat edilemeyen savunmalarının ve davacının evine komşu dükkan sahibi Ethem Y.'ın açıklamalarının gelişen olaylara ve hayatın olağan akışına daha uygun düştüğünü kabul etmek gerekir. 21 yaşındaki davacının önceki arkadaşlıklarından sonra 17 yaşında olan davalı ile ilişki kurduğu, onun saflığından ve yaşının acemiliğinden yararlandığı anlaşılmaktadır. Tarafların ilişkilerinde etkin rolü üstlenecek davalının bu ilişkiyi evlilikle sonuçlandıramamasından dolayı üzüldüğü bir gerçekse de; kimse kendi yanlışlarından ve kusurlu eylemlerinden dolayı manevi tazminat isteyemez. Davalının cinsel ilişki öncesi ve nihayet ilişki sırasında evlenme vaadinde bulunduğu da kanıtlanamamıştır.

O halde, olay başlangıcında 21 yaşında ve bir iş sahibi davacı, henüz reşit bile olmayan bir öğrenciyle girip sürdürdüğü ilişkiden doğan acılara katlanmak zorundadır. Davanın tümden reddi gerekirken kısmen kabulü, dosya içeriğine, yaşam deneyimlerine ve yaşamın olağan akışına uygun düşmediğinden yerel mahkeme kararı bozulmalıdır.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 15/1/2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Kazancı

T.C.
YARGITAY
HUKUK GENEL KURULU
E. 2009/4-273
K. 2009/314
T. 1.7.2009
• KIZLIK BOZMA ( Tarafların Bekar Oldukları da Gözetildiğinde Davacının Davalı Tarafından Evlenme Vaadi İle Kandırıldığı ve Bunun Etkisi Altında Gerek Fiziksel Gerek Ruhsal Anlamda Zarara Uğratıldığı - Manevi Tazminat İsteminin Kabulü Gereği )
• MANEVİ TAZMİNAT ( Kızlık Bozma - Tarafların Bekar Oldukları/Davacının Davalı Tarafından Evlenme Vaadi İle Kandırıldığı ve Bunun Etkisi Altında Gerek Fiziksel Gerek Ruhsal Anlamda Zarara Uğratıldığından Kabulü Gerektiği )
• EVLENME VAADİ İLE KIZLIK BOZMA ( Manevi Tazminat İsteminin Kabulü Gereği - Tarafların Bekar Oldukları/Davalı Tarafından Evlenme Vaadi İle Kandırıldığı ve Bunun Etkisi Altında Gerek Fiziksel Gerek Ruhsal Anlamda Zarara Uğratıldığı )
818/m.47
ÖZET : Dava, manevi tazminat istemine ilişkindir. Toplumumuzun geleneksel yapısı ve tarafların yaşadıkları sosyal çevre de gözetildiğinde; davalının davranışları ve iknası sonucunda, evlenecekleri inancına kapılan davacının, taraflar arasında meydana gelen yakınlaşma sonucunda cinsel ilişkiye girerek kızlığının bozulması olgusunun toplumda açığa çıkması halinde gelecekte onun yeni bir evliliğe adım atarken kendine olan güvenini sarsacağı, belki de evleneceği insan veya çevresindekiler tarafından böyle bir durumun varlığının aleyhine kullanılabileceği, kaçınılmaz bir gerçektir. Aynı sosyal çevreyi paylaşan davalının, davacının içine düşeceği bu durumu da gözeterek, daha hassas davranmasının, ondan beklenen ve olması gereken bir davranış modeli olduğu da unutulmamalıdır.

Tarafların bekar oldukları da gözetildiğinde, davacının, davalı tarafından evlenme vaadi ile kandırıldığı ve bunun etkisi altında gerek fiziksel gerek ruhsal anlamda zarara uğratıldığı ve bundan elem ve üzüntü duyduğunun kabulü gerekir. Diğer taraftan, davacılardan annenin de, aynı olaydan etkilenip, utanç duyduğu ve kızının her an intihara kalkışma olasılığı ile yanından ayrılamadığı, kızının geleceği hakkında kaygıya kapıldığı, dosya kapsamından anlaşılmakla; bu davacının manevi zarara uğradığı da kabul edilmelidir. O halde, yerel mahkemece davacılar lehine manevi tazminata hükmedilmiş olması, usul ve yasaya uygundur.

DAVA : Taraflar arasındaki "Manevi Tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda;Çerkezköy 2.Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 18.7.2007 Tarih; 81-331 sayılı kararın incelenmesi,davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 27.10.2008 Tarih ve 2147-12840 sayılı ilamı ile;

( ... dava manevi tazminat istemine ilişkindir.Davacılardan Fatma, davalının, kendisi ile evlenme vaadi ile cinsel ilişkiye girip kızlığını bozduğunu, bir hafta sonra kendisini terk ettiğini, bu sebeple sağlığının bozulduğunu, halen tedavi altında olduğunu beyan ederek, diğer davacı ise kızının sağlığının bozulması ve intihar tehlikesi nedeni ile hastanede sürekli yanında kaldığını, bu durumdan fazlası ile üzüntü duyduğu gibi toplumun ahlak anlayışı nedeni ile küçük düştüğünü beyan ederek ayrı ayı manevi tazminat isteminde bulunmuşlardır. Mahkemece davacıların manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Davacı, dava konusu olayın meydana geldiği 2004 yılında reşit ve mümeyyizdir. Resmi nikah olmaksızın kendi iradesi ile ilişkiye girmeyi kabul etmiştir. Buna rağmen evlilik vaadi ile kandırılıp kızlığının bozulduğu iddiası ile manevi tazminat isteminde bulunamaz. Kaldı ki 5237 sayılı Yeni TCK da ergin ve mümeyyiz kişiler arasında evlenme vaadi ile kızlık bozmak ta suç olmaktan çıkarılmıştır. Şu durumda manevi tazminat isteminin reddine karar vermek gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabul edilmiş olması doğru görülmemiş, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.

Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki yönlerin şimdilik incelenmesine yer olmadığı... ),

Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR : Dava, manevi tazminat istemine ilişkindir.

Davacılardan Fatma’nın, evlenme hazırlığında olduğu davalı ile zaman zaman buluştuğu, böyle bir buluşma sırasında 19.03.2004 tarihinde cinsel ilişkiye girmesi sonucu kızlığının bozulduğu; davalının evlenmekten vazgeçmesi üzerine depresyona girdiği ve hastanede tedavi gördüğü olguları; dosya kapsamı, toplanan deliller, dinlenen tanık beyanları, dosyaya sunulan ev eşyalarına ilişkin faturalar, 25.05.2004 tarihli cinsel saldırı raporu ve davalı tarafın temyiz dilekçesinde yer alan tevil yollu ifadelerden anlaşılmaktadır.

Ayrıca, bekar olan davalının gerek ilişki öncesinde gerekse ilişki sonrasında, ailesini de yanına alarak yine bekar olan davacının ailesi ile tanışmak, buluşmak, ev eşyalarını birlikte borçlanarak almak gibi tavır ve davranışlara girerek, davacıda evlenecekleri yönünde kuvvetli inanç oluşturduğu da belirgindir.

Davalının “evlenme vaadi ile kızlık bozma” eylemi, suç tarihi olan 19.03.2004 tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 423. maddesi gereğince suç teşkil etmektedir. Nitekim davalı hakkında davacı Fatma’nın evlenme vaadiyle kızlığını bozmak suçundan 765 Sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 423/1 maddesi uyarınca cezalandırılması istemi ile Çerkezköy Asliye Ceza Mahkemesine dava açılmıştır. Suç tarihinden sonra ve ceza davasının yargılaması devam ederken, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı yasa ile 765 sayılı yasa yürürlükten kaldırılmış; bu eylem ise suç olarak düzenlenmemiştir. Ceza Mahkemesi, 29.9.2005 tarihli kararı ile anılan yasal değişikliği esas alarak sanığın eyleminin suç olmaktan çıktığı gerekçesi ile davalı hakkında beraat kararı vermiştir.

Hemen belirtmelidir ki, ceza yasalarında suç olarak düzenlenmemesi olgusu, hukuk yargılaması açısından o eylemin haksız eylem olarak nitelendirilmesine engel oluşturmaz. Kaldı ki, somut olayda olduğu gibi, gerçekleştiği tarihte suç olan bir eylemin daha sonra suç olmaktan çıkarılması da varılacak sonuca etkili görülemez.

Toplumumuzun geleneksel yapısı ve tarafların yaşadıkları sosyal çevre de gözetildiğinde; davalının davranışları ve iknası sonucunda, evlenecekleri inancına kapılan davacının, taraflar arasında meydana gelen yakınlaşma sonucunda cinsel ilişkiye girerek kızlığının bozulması olgusunun toplumda açığa çıkması halinde gelecekte onun yeni bir evliliğe adım atarken kendine olan güvenini sarsacağı, belki de evleneceği insan veya çevresindekiler tarafından böyle bir durumun varlığının aleyhine kullanılabileceği, kaçınılmaz bir gerçektir. Aynı sosyal çevreyi paylaşan davalının, davacının içine düşeceği bu durumu da gözeterek, daha hassas davranmasının, ondan beklenen ve olması gereken bir davranış modeli olduğu da unutulmamalıdır.

Tüm bu olgular birlikte ele alındığında ve tarafların bekar oldukları da gözetildiğinde, davacının, davalı tarafından evlenme vaadi ile kandırıldığı ve bunun etkisi altında gerek fiziksel gerek ruhsal anlamda zarara uğratıldığı ve bundan elem ve üzüntü duyduğunun kabulü gerekir.
Diğer taraftan, davacılardan anne Boncuk Gümüş’ün de, aynı olaydan etkilenip, utanç duyduğu ve kızının her an intihara kalkışma olasılığı ile yanından ayrılamadığı, kızının geleceği hakkında kaygıya kapıldığı, dosya kapsamından anlaşılmakla; bu davacının manevi zarara uğradığı da kabul edilmelidir.

O halde, yerel mahkemece davacılar lehine manevi tazminata hükmedilmiş olması, usul ve yasaya uygun olup, direnme yerindedir.

Ne var ki, tazminatın miktarına ilişkin temyiz itirazları incelenmediğinden, dosyanın bu inceleme yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesi gerekir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, tazminat miktarına ilişkin diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 4.Hukuk Dairesine gönderilmesine, 01.07.2009 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY :

Dava, ayırt etme gücüne sahip ( eski tabirle farik ve mümeyyiz ) aynı zamanda reşit olan davacının evlenme vaadi ile kızlığının bozulması nedeniyle davalı hakkında açtığı manevi tazminat davasıdır.

Öncelikle, “evlenme vaadi ile kızlık bozma” ismi altında gerek hukuk ve gerekse ceza yasalarımızda herhangi müessese ve düzenleme yoktur. Zira Anayasa Mahkemesinin iptal kararından sonra 5237 sayılı yasa gereğince evlenme vaadi ile kızlık bozma suçu suç olmaktan çıkarılmıştır.

Uyuşmazlık, reşit ve mümeyyiz olan bir kişinin ( kadının ) bir süre birlikte yaşama veya ileride evleneceğiz sözü nedeniyle kızlığının bozulmasından dolayı manevi tazminat isteyip istemeyeceğinden kaynaklanmaktadır.

Uyuşmazlıkla ilgili sonuca varabilmek için öncelikle konuya ilişkin yasal düzenlemelerden bahsetmek gerekir.

TMK’nun ( 8 ) nci maddesine göre, “Her insanın hak ehliyeti vardır. Buna göre bütün insanlar hukuk düzeninin sınırları içinde haklara ve borçlara ehil olmada eşittir.”

TMK’nun ( 9 ) ncu maddesine göre, “Fiil ehliyetine sahip olan kimse, kendi fiilleri ile hak edinebilir ve borç altına girebilir.”

TMK’nun ( 10 ) ncu maddesine göre, “Ayırt etme gücüne sahip ve kısıtlı olmayan her ergin kişinin fiil ehliyeti vardır.

TMK’nun ( 11 ) nci maddesine göre, “Yaş küçüklüğü, akıl hastalığı sarhoşluk ve bunlara benzer sebeplerden biri ile akla uygun biçimde davranma yeteneğinden yoksun olmayan herkes bu kanuna göre ayırt etme gücüne sahiptir.”

TMK’nun ( 3/2 ) maddesine göre, “Ancak, durumun gereklerine göre kendisinden beklenen özeni göstermeyen kimse iyi niyet iddiasında bulunamaz.”

TMK’nun ( 2 ) nci maddesine göre, “Herkes, haklarını kullanırken borçlarını yerine getirirken dürüstlük kurallarına uymak zorundadır.

Bir hakkın açıkça kötüye kullanılmasını hukuk düzeni korumaz.”

TMK’nun ( 24/1 ) maddesine göre, “Hukuka aykırı olarak kişilik haklarına saldırılan kimse hakimden saldırılara karşı korunmasını isteyebilir.”

BK’nun ( 23 ) ncü maddesine göre, “Akit yapılırken esaslı bir hataya duçar olan taraf o akit ile ilzam olunamaz.”

BK’nun ( 25 ) nci maddesine göre, “Hataya duçar olan taraf hüsnüniyet kaidelerine muhalif bir surette ona istinat edemez.”

BK’nun ( 28 ) nci maddesine göre, “Diğer tarafın hilesi ile akit icrasına mecbur olan tarafın hatası esaslı olmasa bile o akit ile ilzam olunmaz.”

BK’nun ( 29 ) ncu maddesine göre, “Eğer iki taraftan biri diğer tarafın yahut üçüncü bir şahsın ikrahiyle ( zoruyla ) bir akit yapmış olursa, kendi hakkında lüzum ifade etmez.

BK’nun ( 47 ) nci maddesine göre, “Hâkim hususi halleri nazara alarak cismani zarara düçar olan kimseye manevi zarar namı ile adalete muvafık tazminat verilmesine karar verebilir.”

BK’nun ( 49/1 ) maddesine göre, “Şahsiyet hakkı hukuka aykırı bir şekilde tecavüze uğrayan kişi, uğradığı manevi zarara karşılık manevi tazminat namı ile bir miktar para ödenmesini dava edebilir.

Yukarıda belirttiğim yasal düzenlemelerden yola çıkarak,

Kadın ile erkek arasında birinin diğerine karşı hak ve borçlar yönünden eksiklik ve üstünlüğü yoktur. Erkek ve kadın haklara ve borçlara ehil olmada, şehirli, taşralı, doğulu, batılı ayırımı yapılmaksızın yasalar önünde eşittir. On sekiz yaşını bitirip ergin olan akla uygun biçimde davranma yeteneğinden yoksun olmayan dolayısıyla ayırt etme gücüne sahip olan her kadın ve erkek eşit olarak fiil ehliyetine sahiptir. Fiil ehliyetine sahip ve eşit olan her kadın ve erkek kendi fiilleri ile hak edinebilir ve borç altına girebilir. İradeyi fesat’a uğratan hata, hile ve ikrah sonucu eylemde bulunmak zorunda kalan kadın ve erkek bu eylemlerinden sorumlu olmazlar. Ancak, durumun gereklerine göre kendisinden beklenen özeni göstermeyen kadın ve erkek iyi niyet iddiasında bulunamaz. Kötü niyetli kadın veya erkeği hukuk düzeni korumaz. Kadın olsun erkek olsun kendisine karşı bir eylem yapılması nedeniyle manevi tazminat isteyebilmesi için ya cismani zarara uğradığını ya da hukuka aykırı bir şekilde kişilik haklarına saldırıda bulunulduğu kanıtlaması gerekir tespitleri sonucuna varılır.

Bu tespitlerden sonra somut olayımıza döndüğümüzde olayımız, reşit ve mümeyyiz olan kadın ve erkek kendi rızaları ile sonuçlarını da bilerek ve düşünerek arkadaşlık kurmuşlar ( evlilik düşüncesi ile de olabilir ) bir kadının rızası ile kızlığı bozulmuş ama ne var ki bu birliktelik evlilikle sonuçlanmadan ayrılma ile son bulma şeklinde gerçekleşmiştir.

Anlatılan olayımız nedeniyle davacı kadın tarafından manevi tazminat istenebilmesi için yukarıda tek tek yazdığım düzenlemelerden TMK’nun 24/1, BK’nun 47 ve 49 ncu maddelerindeki koşulların oluşması gerekir.

Olayımızda, davacı kadın cismani zarara uğramadığı gibi ve bu konuda iddiada olmadığından BK’nun 47 nci maddesinin uygulanmasının koşulları yoktur.

TMK’nun 24/1 maddesi ile BK’nun 49 ncu maddesinin uygulanarak tazminata karar verilebilmesi için davacının kişilik haklarına HUKUKA AYKIRI bir şekilde saldırıldığının kesinleşmesi gerekir. Olayla ilgili davalının eylemi ceza kanunlarına göre suç değildir. Erkeklerle eşit haklara sahip, onsekiz yaşını bitirip ergin ve ayırt etme gücüne sahip olan davacı kadın kendisine zor ( cebir-şiddet ) kullanıldığını, hile yapıldığını da iddia ve ispat etmediğine, hatalı davrandı ise, TMK’nun ( 3/2 ) maddesine göre kendisinden beklenen özeni göstermeyen kimse iyi niyetli sayılamayacağına göre, ortada davalının eyleminin hukuka aykırı olduğunu söylemek mümkün değildir. Ortada hukuka aykırı bir eylem yoksa TMK’nun 24/1 ve BK’nun 49 ncu maddelerinin uygulanma koşulları da dolayısıyla tazminat verilmesi koşullarıda gerçekleşmemiştir.

Ergin ve ayırt etme gücüne sahip kadınların erkeklerle eşit olduğunu, seçimlerde iktidarları belirleyecek oy verme hakkının bulunduğunu, evlenme veya evlenmeme veya evlilik harici moda tabirle düzeyli ( seviyeli ) birlikte yaşama kararını verme hakkının bulunduğunu kabul ettiğimiz kadının somut olayımızda olduğu gibi, cinsel ilişkiye girerken karar vermekten aciz, kandırılmış olabileceğini kabul etmek, yukarıda belirttiğim yasal düzenlemelere aykırı olduğu gibi, kendi içinde çelişkili olan tazminat verilmesine ilişkin gerekçeleri de anlayabilmiş değilim.

Her şey bir tarafa ortada hatalı kabul edilebilecek bir davranış varsa bu hata, tamamen erkeklerle eşit olan reşit ayırt etme ve karar verme güç ve yetkisine sahip olan iradesinin hile ve zorla değiştirildiğini iddia ve ispat etmeyen davacı kadına aittir. Ve yukarıda belirttiğim gibi, TMK’nun ( 3/2 ) maddesine göre kendisinden beklenen özeni göstermeyen kimse iyi niyet iddiasında bulunamayacağı gibi, TMK’nun ( 2/2 ) maddesine göre de böyle bir kimseyi hukuk düzeni korumaz.

Bu nedenlerle evlenme vaadi ile kızlık bozulduğu iddiası ile davacı kadın lehine manevi tazminata karar verilmesinin yasal dayanağı ve koşulları bulunmadığından sayın çoğunluğun görüşlerine katılmıyorum.

Üye

Kamil Kancabaş

yarx

Alıntı: Yazan Yargıtay Genel Kurulu ÖZET : Dava, manevi tazminat istemine ilişkindir. Toplumumuzun geleneksel yapısı ve tarafların yaşadıkları sosyal çevre de gözetildiğinde; davalının davranışları ve iknası sonucunda, evlenecekleri inancına kapılan davacının, taraflar arasında meydana gelen yakınlaşma sonucunda cinsel ilişkiye girerek kızlığının bozulması olgusunun toplumda açığa çıkması halinde gelecekte onun yeni bir evliliğe adım atarken kendine olan güvenini sarsacağı, belki de evleneceği insan veya çevresindekiler tarafından böyle bir durumun varlığının aleyhine kullanılabileceği, kaçınılmaz bir gerçektir. Aynı sosyal çevreyi paylaşan davalının, davacının içine düşeceği bu durumu da gözeterek, daha hassas davranmasının, ondan beklenen ve olması gereken bir davranış modeli olduğu da unutulmamalıdır. Tüm bu olgular birlikte ele alındığında ve tarafların bekar oldukları da gözetildiğinde, davacının, davalı tarafından evlenme vaadi ile kandırıldığı ve bunun etkisi altında gerek fiziksel gerek ruhsal anlamda zarara uğratıldığı ve bundan elem ve üzüntü duyduğunun kabulü gerekir. Diğer taraftan, davacılardan anne Boncuk Gümüş’ün de, aynı olaydan etkilenip, utanç duyduğu ve kızının her an intihara kalkışma olasılığı ile yanından ayrılamadığı, kızının geleceği hakkında kaygıya kapıldığı, dosya kapsamından anlaşılmakla; bu davacının manevi zarara uğradığı da kabul edilmelidir. .................................................. .................................................. .............. O halde, yerel mahkemece davacılar lehine manevi tazminata hükmedilmiş olması, usul ve yasaya uygun olup, direnme yerindedir.

Yargıtay Genel Kurulu'nun üstteki gerekçesi topluma ve hukuk sistemimize:
ne kazandırır?
ne kaybettirir?
Kadından yana mı?
Kadına karşı mı?

Saygılarımla

Alıntı: Yazan Gemici Yargıtay Genel Kurulu'nun üstteki gerekçesi topluma ve hukuk sistemimize: ne kazandırır? ne kaybettirir? Kadından yana mı? Kadına karşı mı? Saygılarımla

Sn Gemici kısa ama manidar sorularınız için teşekkür ederim.

Yetişkin bir kadının isteyerek bir erkekle cinsel ilişkide bulunmasının sonucunda (vaad ne olursa olsun) bence manevi tazminat alması yersizdir. Evlenme vaadi ile kandırıldığını beyan ederken acaba toplum tarafından da tanınan nişanlılık gibi bir anlaşmaları mevcutmuydu merak ediyorum. Yargıtayda merak etmiş mi, onu da merak ediyorum. Kaldı ki nişanlı olsalar bile iki tarafın istekli cinsel beraberliklerinden ne gibi bir manevi yıpranma mevcuttur doğrusu çok ilginç geldi bana.

Bu arada halen yaşadığımız toplumda bekareti herşeyin üstünde tutan ahlak anlayışına toplum olarak sahibiz. Annenin tezi de çok ilginç ''Geleceği için endişeli.'' Peki bu anne çocuğunu yetiştirirken hayatta herşeyin bekaret olmadığını söylerek çocuğunu bu ahlaki bekçisi toplumdan ayrı yetiştirmiş mi?

İyi ki tecavüz değilmiş. Yoksa aynı şekilde yine ebeveyni tecavüz sonrası kızlarıyla evlenmediği için dava açacak. Kurdun eline kendi elleriyle yeniden ''ahlak'' adına kuzu teslim edeceklermiş.

Kadına karşı bir karar olduğunu düşünüyorum. Çünkü, 21 yaşında bir kadının kendi iradesi, mantığı ve isteği hiçe sayılmıştır bana göre.

Eşitlik ve kadın haklarını savunurken bu şekilde kararların çıkması kadını halen konumu ne olursa olsun, korunmaya iten, zayıf bir varlık gibi göstererek en büyük hatanın yapıldığını düşünmekteyim.

Saygılarımla.