Çalışan Eşin Nafaka Talebi

Sevgili arkadaşlar yardımlarınız için şimdiden teşekkürler J
Müvekkilim evlilik birliği içerisinde eşinden dayak yemiş bir kişi. Ancak, müvekkil bana başvurmadan ve ben dava açmadan önce kocası müvekkile boşanma davası açtı. Müvekkil halen 500 YTL maaşla, davacı koca ise 1.250 YTL maaşla çalışmakta. Ayrıca taraflar ayrılırken davacı koca, müvekkilin tüm eşyalarını alıp şehir dışında bir yere götürdü. Benim sormak istediğim çalışan eşe, belirli şartlarda nafaka ödenip ödenmediği? Eşlerin kazandıkları maaş ve müvekkilin hiçbir eşyasının olmadığı da dikkate alındığında mahkemenin nafaka vermesi gerekmez mi? Bu konuda Yargıtay kararı olan arkadaşlardan yardımlarını bekliyorum. Teşekkürler.

T.C. YARGITAY
2.Hukuk Dairesi
Esas: 2001/9825
Karar: 2001/13056
Karar Tarihi: 02.10.2001
ÖZET: Kocanın kadını dövdüğü anlaşılmaktadır. Bu hal kadının şahsiyet haklarını ağır şekilde rencide eder. Medeni Kanunun 143/2. maddesi koşulları oluşmakla uygun bir miktar manevi tazminat verilmesi gerekirken isteğin reddi doğru değildir. Mallara katkı nedeniyle tazminat boşanmanın feri olmayıp nisbi harca tabidir. Harcın yatırılıp dava sabit görüldüğüne göre verilen tazminata dava tarihinden faiz yürütülmesi gerekirken hükmün kesinleşmesi tarihinden faiz yürütülmesi doğru değildir.
(1086 S. K. m. 274)
Dava: Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki istenilmekle duruşma için tayin olunan bugün temyiz eden L. vekili Av. K. E. ve karşı taraf E. geldi. Gelenlerin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karar bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.

Karar: 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle kadın çalışmakta olup boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği kabul edilemeyeceğinden aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.

2- Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 274. maddesi gereğince 2. tanık listesi verilemez. Bu sebeple ilk listede bulunmayan tanık A. dinlense de ifadesi dikkate alınamayacağından diğer delillere göre kadının kusuru sabit olmayıp kocanın boşanma davasının reddi gerekirken her iki davanın da kabulü doğru değildir.

3- Kocanın kadını dövdüğü anlaşılmaktadır. Bu hal kadının şahsiyet haklarını ağır şekilde rencide eder. Medeni Kanunun 143/2. maddesi koşulları oluşmakla uygun bir miktar manevi tazminat verilmesi gerekirken isteğin reddi doğru değildir.

4- Mallara katkı nedeniyle tazminat boşanmanın feri olmayıp nisbi harca tabidir. Harcın yatırılıp dava sabit görüldüğüne göre verilen tazminata dava tarihinden faiz yürütülmesi gerekirken hükmün kesinleşmesi tarihinden faiz yürütülmesi doğru değildir.

5- Ziynetlerin satılıp araba alındığı tanık E. tarafından bildirildiğine göre bu konudaki davanın kabulü gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.

6- Tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumlarına, nafakanın niteliğine, günün ekonomik koşullarına göre takdir edilen iştirak nafakası azdır. Mahkemece Medeni Kanunun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi de dikkate alınarak daha uygun nafakaya hükmedilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.

Sonuç: Temyiz edilen kararın 2, 3, 4, 5, 6. bentlerde gösterilen sebeple BOZULMASINA, sair temyiz itirazlarının 1. bentte gösterilen sebeple reddi ile hükmün bozma dışında kalan ve temyize konu edilen diğer bölümlerinin ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 97.500.000 TL vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine oybirliği ile karar verildi.

T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2002/2-397
Karar No: 2002/339
Tarih: 1.5.2002
YOKSULLUK NAFAKASI ( Kadının Asgari Ücretle Çalışıyor Olması Halinde )
KADININ ASGARİ ÜCRETLE ÇALIŞMASI ( Yoksulluk Nafakası Takdir Edilmesine Engel Olmaması )
BOŞANMA ( Yoksulluk Nafakası-Kadının Asgari Ücretle Çalışıyor Olması )
ÖZET :
Kadının asgari ücretle çalışılmakta bulunulması yoksulluk nafakası bağlanmasını olanaksız kılan bir olgu değildir.

DAVA :
Taraflar arasındaki Boşanma, nafaka davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Menemen Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 26.4.2000 gün ve 1999/337 E - 2000/207 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin 9.10.2000 gün ve 2000/10242-11825 sayılı ilamiyle; ( ...1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin taktirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı kadının asgari ücretle de olsa bir işte çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu durum yoksulluk nafakası talebinin reddi gerekirken kabulü doğru görülmemiştir... ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

KARAR :
Dava, Boşanma ve nafaka istemine ilişkindir.
Yerel mahkemenin davacı eş için ayda 40.000.000 TL.tedbir nafakası bağlanmasına ve boşanma kararının kesinleşmesinden sonra bu miktarın yoksulluk nafakası olarak devamına ilişkin kararı, davalı Koca vekilinin temyizi üzerine, Özel Dairece yukarıda belirtilen gerekçe ile bozulmuştur.
Hemen belirtmek gerekir ki; Hukuk Genel Kurulunun yerleşik kararlarında, asgari ücretle çalışılmakta bulunulması yoksulluk nafakası bağlanmasını olanaksız kılan bir olgu kabul edilmemiştir. ( HGK.7.10.1998 gün 1998/2-656 E, 1998/688 K, 26.12.2001 gün 2001/2-1158 1185 sayılı kararları. )
Diğer taraftan, Özel Dairenin 4.12.2000 gün 2000/12992 12165 sayılı kararında da, 90.000.000 TL. aylıkla çalışan davalının, bu gelirle insanca yaşaması ve geçinmesinin olanaksız olduğu ve belirtilen meblağın davalı kadını yoksulluktan kurtarmayacağı vurgulanmak suretiyle vermiş olduğu bozma kararının Hukuk Genel Kurulunun 26.12.2001 gün 2001/1158-1185 sayılı kararıyla benimsenerek direnme kararının özel dairenin belirttiği nedenlerle, bozulduğu anlaşılmaktadır.
Somut olayda; davalı eşin 70.000.000 TL. civarında olduğu anlaşılan asgari ücretle özel bir işletmede çalışmakta olduğu belirlenmiş olup, yukarıda açıklandığı üzere bu miktarın davalı eşi yoksulluktan kurtarmayacağı ve ona insanca yaşayıp geçinme olanağı sağlamayacağı kuşkusuzdur. O halde Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında ve yukarıda açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.

SONUÇ : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı ( 1.720.000 ) lira bakiye temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 1.5.2002 gününde oybirliği ile karar verildi

T.C. YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
Esas: 2002/2-397
Karar: 2002/339
Karar Tarihi: 01.05.2002
ÖZET: Davalı eşin asgari ücretle özel bir işletmede çalışmakta olduğu belirlenmiş olup, yukarıda açıklandığı üzere bu miktarın davalı eşi yoksulluktan kurtarmayacağı ve ona insanca yaşayıp geçinme olanağı sağlamayacağı kuşkusuzdur.
(743 S. K. m. 144)
Dava: Taraflar arasındaki Boşanma, nafaka davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Menemen Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 26.4.2000 gün ve 1999/337 E - 2000/207 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2.Hukuk Dairesinin 9.10.2000 gün ve 2000/10242 -11825 sayılı ilamıyla; (...1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı kadının asgari ücretle de olsa bir işte çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu durum yoksulluk nafakası talebinin reddi gerekirken kabulü doğru görülmemiştir... ) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Karar: Dava, Boşanma ve nafaka istemine ilişkindir.
Yerel mahkemenin davacı eş için ayda 40.000.000 TL tedbir nafakası bağlanmasına ve boşanma kararının kesinleşmesinden sonra bu miktarın yoksulluk nafakası olarak devamına ilişkin kararı, davalı Koca vekilinin temyizi üzerine, Özel Dairece yukarıda belirtilen gerekçe ile bozulmuştur.
Hemen belirtmek gerekir ki; Hukuk Genel Kurulunun yerleşik kararlarında, asgari ücretle çalışılmakta bulunulması yoksulluk nafakası bağlanmasını olanaksız kılan bir olgu kabul edilmemiştir. (HGK.7.10.1998 gün 1998/2-656 E, 1998/688 K, 26.12.2001 gün 2001/2-1158 1185 sayılı kararları.)
Diğer taraftan, Özel Dairenin 4.12.2000 gün 2000/12992 12165 sayılı kararında da, 90.000.000 TL. aylıkla çalışan davalının, bu gelirle insanca yaşaması ve geçinmesinin olanaksız olduğu ve belirtilen meblağın davalı kadını yoksulluktan kurtarmayacağı vurgulanmak suretiyle vermiş olduğu bozma kararının Hukuk Genel Kurulunun 26.12.2001
gün 2001/1158-1185 sayılı kararıyla benimsenerek direnme kararının özel dairenin belirttiği nedenlerle, bozulduğu anlaşılmaktadır.
Somut olayda; davalı eşin 70.000.000 TL. civarında olduğu anlaşılan asgari ücretle özel bir işletmede çalışmakta olduğu belirlenmiş olup, yukarıda açıklandığı üzere bu miktarın davalı eşi yoksulluktan kurtarmayacağı ve ona insanca yaşayıp geçinme olanağı sağlamayacağı kuşkusuzdur. O halde Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, mahkeme kararında ve yukarıda açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararının onanması gerekir.
Sonuç: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile, direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı ( 1.720.000 ) lira bakiye temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 01.05.2002 gününde oybirliği ile karar verildi.(¤¤)

http://www.turkhukuksitesi.com/showthread.php?t=19838

Adresi yol gösterici olabilir.
Saygılarımla.

Değerli meslektaşım,somut olayın bir benzeri ile bende uğraştığım için kabaca şu kadarını söyleyebilirim,müvekkilenizin 500 ytl maaş ile çalışması,onun bu nafakaya ihtiyacı olmadığı anlamına gelmez,arkadaşların belirttiği yargı kararları artık kemikleşmiş vaziyette,bu hususta çok olumlu kararlara rastladım,düzenli bir gelirinin olması dahi,hayat standardının yüksek olduğu yahut her türlü ihtiyaçlarını karşılayabildiği anlamına gelmez,yerel mahkmece reddedilse bile,yargıtaydan olumlu geleceğine inanıyorum