Hukukçu Eşler

ben de eşimin hukukçu olmasını istemezdim.Çünkü bilindiği üzere hukukla uğraşmak kişinin psikolojini derinden etkileyen stresli bir meslek ve bu durumun eve de yansıması isteyebileceğim son şey.Şimdi belki biraz geri kafalı olmakla suçlanıcam ama evlilik birliğinin devamının zaman zaman taraflar arasında çıkan küçük tartışmaların yine taraflardan birinin alttan almasına bağlı olduğunu düşünmekteyim.Ve üzülerek söylüyorumki birçok arkadasımız bu erdemden yoksun.(Ben dahil)

Evliyim,eşim hukukçu DEĞİL. Bu durumdan çok memnunum. Eşimin hukukçu olmasını istemezdim. Bir düşünsenize, eğer eşinizin sizi anlaması için aynı meslekten olması gerekseydi... İnşaat işçisi-inşaat işçisi, bakan-bakan, bakkal-bakkal, esnaf-esnaf, ev hanımı-ev hanımı... Hayır. Eşinizin sizi anlaması için AYNI MESLEKTEN olması GEREKLİ DEĞİL, size EŞ OLMASI gerekli. EŞ olabildikten sonra isterse HUKUKÇU DA olsun, farketmez.

benim eşim hukukçu değil. çok iyi anlaşıyoruz. meslektaş olmamasına rağmen halden de gayet iyi anlıyor.

fakülteden bu yana nedense hukukçu meslektaşlarımı karşı cins gibi göremiyorum bir eve bir hukukçu yeter diyorum

av.uygar tespitlerine çok güldüm. özellikle konya'ya murafaaya giden ve bunu yutturan senaryosu süperdii

Ben ve eşim hukukçuyuz ve aynı büroda çalışıyoruz.Bu durumuz bir dezavantaj olduğunu söyleyemem,çünkü iş konusunda herhangibir çatışmamız yok.Arada fikir ayrılıkları olmuyor değil,ancak fikir ayrılıklarının iyi yönde kullanılması durumunda işlerimizde pozitif bir durum ortaya çıkıyor.İkinci bir konu aynı işi yapan kişilerin durmadan birbirlerini görmeleri nedeniyle yaşanılan alışılmış bir hayat olgusu ve monotonluk.Açıkçası biz bu durumu yaşamıyoruz.Bunun sebebi işler nedeniyle aynı anda büroda çoğu zaman bulunamamız.Dolayısıyla akşama kadar eşinizi özleyebilirsiniz bile diyebilirim.Akşam evinize gidiyorsunuz vefarklı bir iş yapan eşiniz hatta belki hiç çalışmıyor,size eve yeni almak istediği şeyleri söylüyor,siz de yeterli paranızın olmadığını anlatmaya çalışıyorsunuz,dışardan statü ile ilgili duyduğu şeylerin gerçek yaşamla parallelik arzetmediğini anlatmaya çalışıyorsunuz,ama belli bir zamandan sonra bu uğraşınız nafile kalıyor ve pes etmek zorunda kalıyorsunuz.Şu anda eşim ne kadar kazancımız olduğunu biliyor ve harcamalarını ona göre yapıyor.Bu da ekonomik nedenli tartışmalarımızı minimize ediyor.Şimdilik söyleyeceklerim bunlardan ibaret.Önemli olan bence aradaki sevgidir,uymluluktur.Eşiniz ne iş yaparsanız yapın ve kazancınız ne olursa olsun sizi seviyorsa problemlerinizin bir kısmı çözülmüş demektir.Ancak yine de hukukçu bir eş daha anlayışlı olacaktır demeden geçemeyeceğim.

Eşimi mesleğine göre seçemem, mesleğimi de eşime göre seçemem. Hepsinin yeri ayrıdır. Fakat ben "bugün neler yaptın?" sorusuna cevap olarak günümü ve işimi anlattığımda boş gözlerle bana bakması hoş olmazdı sanırım. Hukukçu olmasını tercih ederdim. Tabi seveceğim insanı da hukukçu olmadığı için reddetmeyi düşünmem.

Bu zor bi soru gibi,,
Yalnız bir nokta şaşırtıcı. Cevap veren meslektaşların çoğu bayanın evlilik birlikteliğinde hukukçu olması halini irdelemiş. Halbuki bayan hukukçu evlilik birliğinde gerçekçidir. Eşi gibi çalışır, kıymet bilir. Ailenin de kıymetini bilir.. bu hukukçu bayanı kaldırabilecek yürekteki bay meslektaşların varlığında yaşanan sıkıntı irrdelenmeli bence. Hayat o kadar da pembe değil malesef......

Senaryo 4:

Eve geliyorsunuz. Ofiste birlikte çalıştığınız arkadaşınız evde. Salon duman altı, evde futbol konuşuluyor. Futbol muhabbeti bitiyor PS2'de futbol oynanıyor Aynı zamanda hem ev hem iş arkadaşınız olan göbekli, evin içinde fanilası ile dolaşan hukukçu görüş beyan ediyor:

"Eşimin futbolcu olmasını isterim"

Bu Tercİhİ Yapma Hakkimi KaÇirdim Sanirim. Tercİh Yapmaya Kalksam(?) Hayatİ Tehlİkem OlabİleceĞİnden En İyİsİ Ben NİŞanlimla Devam Edeyİm

Sayın Nilişle aynı durumdayım , daha iyi ifade etmek güç

Değerli hukukçular,
Herkes bu hususta düşüncelerini aktarmış, birkaç kelam da ben edeyim:
Eşimin hukukçu olmasını ben de isterim. Bunun nedenlerini yazmak istemiyorum, zira söyleyeceklerimin hepsi yukarıda meslektaşlar tarafından uzun uzadıya yazılmış. Mükerrer olsun istemiyorum.
Eşimin hukukçu olmasını istemekle birlikte, çekincelerim de yok değil. Peşinen belirtmeliyim ki, çekincelerimin, bazı arkadaşların da sözünü ettiği ve daha ziyade eskilerin dilinden düşmeyen "aile içi rekabet" veya daha doğru bir anlatımla "eşlerin birbirini mesleki açıdan çekememesi" gibi abes düşüncelerle uzaktan yakından ilgisi yok. Bu çekincelerin kaynağını, forumun farklı başlıkları altında ayrı bir konu olarak tartışılan "Hukukçu, mesleki alışkanlıklarını ve düşünce tarzını hayatının her aşamasına yansıtmalı mıdır?" sorunsalında aramak gerekiyor sanırım. Küçük ama etkili (!) deneyimlerime dayanarak söylemem gerekir ki, bazı meslektaşlarımız, hukuksal mevzulardaki düşünüş tarzlarını duygu dünyalarına, isteyerek veya istemeyerek, teşmil ediyorlar ki, bu taktirde ilişki, hem kendileri hem de karşı taraf için gerçekten de çekilmez bir durum haline geliyor. Daha açık belirtmek gerekirse, hukuksal meseleleri muhakeme ederken kullanılması gereken yöntemlerin, birlikte olunan kişinin doğru kişi olup olmadığının tespitinde kullanılması, ihtimali değerlendirmeler yapılması, olaylara hep şüpheci ve neredeyse bilimsel-mekanik bir bakış açısıyla yaklaşılması, "duyguların hukuksal değerlendirmelerle anlamlandırılamayacağı" gerçeğinin önüne geçebiliyor. Bunun sonuçları ise sürekli med-cezirlerin yaşanması, kararsızlık, net olamama, tutarsızca davranışlar, hatta duygudurum bozuklukları olarak nitelendirilebilecek ciddi sorunların baş göstermesi...
Kısacası, "hukukçuluğunu kontrol edebilen", onu sadece işi olarak gören, duygu dünyasına taşırmamayı başarabilen bir hukukçunun -meslektaşlarımızca bahsedilen tüm olumlu özellikler ve avantajları da göz önünde bulundurarak itiraf etmeliyim ki- eşim olması bana hem mutluluk, hem de gurur verir.
Herkesin düşlerindeki gibi bir yaşama erişmesi dileğiyle, tüm meslektaşlarımıza iyi çalışmalar...

Bende müstakbel eşimin hukukçu olmasını istemeyenlerdenim

Ben esimin de hukukcu olmasini isterim.Çünkü birlikte karsilikli fikir alisverisinde bulunma imkanin var.senin takildigin yerde o sana yardimci olur onun takildigi yerde sen ona yardimci olursun.bence çok guzel olur..karsilikli dayan1sma ve isbirligi.Yinede hayirlisi neyse o olsun diyelimmmm

eşimin hukukçu olmasını istemem. eşimin hukuk dışında bir işe sahip olması evliliğimiz için daha iyi olacağına inanıyorum. ancak eşimin hukukçu olması birbirimizin sorunlarını daha iyi anladığımız anlamına gelir ancak sorunun çözümü noktasında sorun yaşanabileceğime inandığım için eşimin hukukçu olmasını istemem.

ben hukuk faküldesi öğrencisiyim kesinlikle şunu söyleyebilirim bir hukukcuyla aslaaaaa büyük konuşmakda istemem amaa

Ben evliyim eşim de hukukçu değil. Bence eşlerin birbirini anlayabilmesi için aynı meslekten olması değil empati yeteneklerinin gelişmiş olması gerekiyor. Benim eşim hukuçu olsaydı bile beni anlayabilr miydi? Sanmıyorum. Ama bazen büroda tembellik yapmak istediğimde son derece pragmatist şeklide eşimin hukukçu olması iyi olabilirdi diye düşünüyorum.

ben istemezdim şahsen. nişanlıyım ve nişanlım hukukçu değil.en azından onunla görüştüğümde hukuktan uzaklaşıyorum.ben 1.senaryoyu tercih ediyorum yani. en güzeli farklılıkları paylaşabilmek bence..

bende hukuk fakültesinde öğrenciyim.eşimin hukukçu olmasını isterdim.karşılıklı fikir alışverişinde bulunmak güzeldir. vestresli olduğum durumlarda beni anlaması daha kolay olurdu.çünkü aynı şeyler kendi başınada geldiği için kişinin psikolojisini anlar ve ona göre davranır.

birbirimizin dilinden anlamamız ve yaşadığım sorunları algılayabilmesi anlamında ben de hukukçu bir eş isterdim..ama treni kaçırdım sanırım müstakbel eşim bir bankacı..

bence de eşin hukukcu olması güzel,çünkü hukuk bilindiği gibi zor ve zamanın büyük bir kısmını alır.Örneğin ,eşiniz ilgi bekleyen biriyse ona bunu anlatmak zor olabilir oysa ki eş de hukukcuysa halinden anlayacaktır...

Eşimin hukukçu olmasını istemezdim, çünkü eşim benim mesai saatlerimin sınırsız olmasından ve eve iş getirmemden hoşlanmıyor, daha doğrusu yoruldu, herhalde eşimin iş temposu da biz adliyeciler kadar yoğun olsaydı ben ona aynı anlayışı gösteremezdim.

Alıntı: Yazan justice for all ben de eşimin hukukçu olmasını istemezdim.Çünkü bilindiği üzere hukukla uğraşmak kişinin psikolojini derinden etkileyen stresli bir meslek ve bu durumun eve de yansıması isteyebileceğim son şey.Şimdi belki biraz geri kafalı olmakla suçlanıcam ama evlilik birliğinin devamının zaman zaman taraflar arasında çıkan küçük tartışmaların yine taraflardan birinin alttan almasına bağlı olduğunu düşünmekteyim.Ve üzülerek söylüyorumki birçok arkadasımız bu erdemden yoksun.(Ben dahil)

güzel şeyler de,,yapabilene aşk olsun..


bu arada hukukçu eşe gelince,aslında eşimin hukukçu olup olmaması önemli değil beni sevmesi yeterli

ilk yazımı buraya yazıyorum eşimin hukukçu olup olmayacağı konusunu çok düşündüm ama olmasın ben eşimin tıp doktoru olmasını isterim.ama tabi ki bu işler kısmet işi.henüz okuyan ve evliliği düşünmeyen biri olarak benim için böyle konuşmak basit tabi ki

Eşiniz ister hukukçu olsun, isterse diğer meslekten öncelikle insan olsun. İnsan olan hangi meslekte olursa olsun o kimliği, kişiliği, duruşu mesleğine,evliliğine ve hayatına katıyor. O yüzden mesleğı ne olursa olsun ; önce insan olsun. Ama hukukçu da olmasın.Zira yaşamın her alanında hukukla iç içe olmak ve bunu evlilikte de devam ettirmek gerekmiyor.Hayatı başka doğrularla algılayan insanların düşünceleri de önemli ve etkileyicidir. Eşim hukukçu değil ama; benimle evlendikten sonra hukuk bilgisinin ortalama bir insan için gerekli bilgilerin çok üzerinde bir hukuk birimiki edindiğini gözlemliyorum.
Ayrıca hukuçu eşlerden eşi ile aynı büroda çalışan bayan meslektaşlarımızın pasif bir meslek yaşamına yöneltildiğini düşünüyorum.

ne olursa olsun önce insan olsun insann

Bir dalgıçla evlenmek istiyorum..o derinlik sarhoşu ben rakıNe güzel dem vurulur hayata

şu dem vurma konusunda...her 29 Ekim'de önce Cumhuriyet için elele yürüyüş yapabileceğim, sonra da günün şerefine karşılıklı kadeh kaldırabileceğim bir eş isterdim doğrusu! Hukukçu da olursa seyret sen sohbeti...ne gün olurdu ama:-)

Sn.Katılımcılar,

Buraya yazmam doğru oluyor mu bilmiyorum ama,hoş bir sohbet diye bulaşmak istedim. Umarım bozmam. Bir seferlik yazacağım, merak etmeyin.

Sn.Özdemir' e hak veriyorum; insanın kendi mesleğinden eşi olması çok da heyecanlı olmaz gibi görünüyor bana. Bunu yaşamakta olan arkadaşlarım da pek memnun görünmüyorlar aslında. Daha az üretken bir birliktelik oluyor çünkü. Para, pul açısından demiyorum; hayat görüşü açısından. Her ne kadar uyku düşüldükten sonra kalan yaşamımızın çoğunu eşimizden ayrı geçirsek de, en çok şeyi eşimizle paylaşıyor, en önemli konularda ortak kararlar alıyoruz. Kaçınılmaz bir durum. İşte öyle zamanlarda karşımızdakinin başka bir öğretiden gelmesi renk katıyor. İş öyküleri hakeza. Zaten bütün gün hastalarla uğraşmışsa, bir de eşinden hasta öyküleri dinlemek bir hekim için hiç de iç açıcı değil. En azından merak uyandırmaz.

İkinci konu, farklı çevrelerin yararı. Basit bir çıkar meselesi gibi dursa da, önemli. Daha fazla insanla, daha çeşitli ilişkiler kurmak zorunda kalıyorsunuz en azından. Bunu birbirinin deneyiminden yararlanmak açısından da değerlendirmek mümkün.

Öte yandan; aynı meslekten olsun olmasın, eşlerin aynı yerde çalışmaları bana göre de kısıtlayıcı. Yukarıdaki yararların tümü ortadan kalkıyor; üstüne üstlük aynı insanla bir bütün gün birlikte oluyorsunuz, ve ilişkiniz etkileniyor, daha fazla yıpranıyor. Kaldı ki, meslek aynıysa, daha büyük felaket bence, çünkü iş kendinizin değilse, üçüncü şahıslarla ilişkiler ve yükselmedeki sorunlar ister istemez olumsuzluklara yol açabiliyor.

En iyisi, Sn.mehtapa99 un dediği gibi insan olsun; ama mümkünse başka işyerinde çalışan, başka meslekten olsun derim. Entellektüel açıdan eşit, sosyo-ekonomik açıdan aynı katmandan olması da işleri kolaylaştıran, iyi birşey. Hani büyükler der ya: davul dengi dengine ...

50 yıllık gözlem, 32 yıllık arkadaşlık, 25 yıllık evlilik deneyimi bu. İnsan ana babasından duyduğu zaman bunları pek ciddiye almıyor, koşullandırmak istiyorlar gibi geliyor. Nitekim ben de dinlemedim, kendi bildiğimi okudum. Üçüncü şahıslardan duyunca ne oluyor, bilemiyorum. Umarım işe yararlar. Yine büyükler der ya: yuva yapmak sevaptır. İyisinin kurulmasına yardım etmek de sevaptır herhalde?

Saygılarımla,

bence en güzeli mülkiyelinin yanında tıbbıyeli,eşimin doktor olmasını isterim,inşallah olacak da..

benim eşimde hukukçu üstelik aynı bürodayız inanın bütün gün onunla aynı havayı soluyup akşam evde aynı olayların tekrarını yapmak ve konular üzerinde fikir üretmek çok zevkli.Onunla bir ömür için söz verdik bir günün 24 saatini paylaşmaktan sıkılsak bir ömrü nasıl geçirebiliriz?Bence böyle çok güzel her an birlikte olmak...

üniversiteyi bitirmeme 2 yıl var henüz de evlenmeyi düşünmüyorum ama evleneceğim kişi kesinlikle meslektasım olmalı zaten bir hukukçunun hukukçudan baska biriyle yapabilme ihtimalini çok düşük verenlerdenim...

Eşimin mesleğinin bir önemi yok.Onu seviyorsam,mesleğinin bir önemi yok.illa bir seçim yapılacaksada tercihim,hukukçu olmamasıdır.Merak edecek bir alan olmalı ki ilişki beslenebilsin.Aksi takdirde sıradanlaşır.Kanaatim bu