Yargıtay kararı arıyorum?

yargıtay 12. HD. 22.9.1992 T. 10077/10670;
23.3.1992 T. 9435/3517; kararlarnı arıyorum.saygılar

Değerli meslektaşım sadece birini bulabildim.

T.C. YARGITAY
12.Hukuk Dairesi
Esas: 1991/9435
Karar: 1992/3517
Karar Tarihi: 23.03.1992
ÖZET: Borç, teminat mektubunun paraya çevrildiği anda ödenmiş olur. Mercice, bu yön gözetilmeden, teminat mektubunun paraya çevrildiği tarih yerine icra dosyasına ibraz edildiği tarihe kadar faiz istenebileceğinin kabulü isabetsizdir. Ayrıca asıl alacak ve takip tarihine kadar hesaplanan faiz dışında takip konusu olan ve bilirkişi tarafından da kabul edilen diğer alacak kalemleri için takip tarihinden itibaren faiz istenebileceği düşünülmelidir.
(818 S. K. m. 113) (2004 S. K. m. 36)
Dava: 1- Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosya içeriğindeki bilgi ve belgelere ve kararın gerekçesine göre aşağıda yazılı bentler dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Borcun hangi hallerde sona ereceği Borçlar Kanununun 113 ve ardından gelen maddelerinde gösterilmiştir. Yargıtaydan tehiri icra kararı alınabilmesi için İcra Müdürü tarafından münasip bir mehil verilebilmenin koşulu olarak banka teminat mektubu ibraz edilmesi, borcu sona erdiren bir neden değildir. Başka bir anlatımla İİK.'nun 36. maddesi gereğince icra müdürü tarafından mehil verilebilmesi için ibraz edilen teminat mektubu ödeme yerine geçmez. Borç, teminat mektubunun paraya çevrildiği anda ödenmiş olur. Mercice, bu yön gözetilmeden, teminat mektubunun paraya çevrildiği tarih yerine icra dosyasına ibraz edildiği tarihe kadar faiz istenebileceğinin kabulü isabetsizdir.
3- Asıl alacak ve takip tarihine kadar hesaplanan faiz dışında takip konusu olan ve bilirkişi tarafından da kabul edilen diğer alacak kalemleri için takip tarihinden itibaren faiz istenebileceği düşünülmeden yazılı şekilde karar verilmiş olması da yasaya aykırıdır.
Sonuç: Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile merci kararının yukarıda yazılı nedenle İİK.'nun 366. ve HUMK'nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 23.3.1992 gününde oybirliği ile karar verildi.

Birini bulabildim,ekliyorum..

T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi

E:1991/9435
K:1992/3517
T:23.03.1992

818 s. BK. m. 113

1. TaraFlarım karşılıklı iddia ve savünmalarına, dosya içeriğindeki bilgi ve belgelere ve kararın gerekçesine göre aşağıda yazılı bentler dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2. Borcun hangi hallerde sona ereceği Borçlar Kanununun 113 ve ardından gelen maddelerinde gösterilmiştir. Yargıtaydan tehiri icra kararı alınabilmesi için İcra Müdürü tarafından münasiP bir mehil verilebilmenin koşulu olarak banka teminat mektubu ibraz edilmesi, borcu sona erdiren bir neden değildir. Baska bir anlatımla İİK.'nun 36. maddesi geregince icra müdüru tarafından mehil verilebilmesi için ibraz edilen teminat mektubu odeme yerine geçmez. Borç, temınat mektubunun paraya cevrildiği anda ödenmiş olur. Mercice, bu yön gozetilmeden, teminat mektubunun paraya cevrildiği tarih yerine icra dosyasına ibraz edildiği tarihe kadar faiz istenebileceğinin kabulu isabetsizdir.
3- Asıl alacak ve takip tarihine kadar hesaplanan faiz dışında takip konusu olan ve bilirkisi tarafından da kabul edilen dıger alacak kalemleri için takip tarihinden itibaren faiz istenebileceği düşünülmeden yazılı şekilde karar verilmiş olması da yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile merci kararının yukarıda yazılı nedenle İİK.'nun 366. ve HUMK'nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 23.3.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.

12. HD. 22.9.1992 T. 10077/10670; 23.3.1992 T. 9435/3517; 13.9.1982 T. 6018/6347; 11.12.1987 T. 521/12905

İİK. mad. 36 gereğince yatırılan teminat “maktu bir tazminat” niteliğinde olmayıp, alacaklının uğrayacağı zararı karşılamaya yönelik olduğundan, hükmün onanması halinde, “gösterilen güvencenin tamamı” değil, “o tarihe kadar işlemiş faiz ve yapılan icra giderleriyle asıl borcu karşılayacak miktardaki kısmı” alacaklıya öde-nirken, fazlası borçluya geri verilir.

İCRA HUKUKUNDA YÜRÜTMENİN DURDURULMASI (TEHİRİ İCRA)(İİK. mad. 36)

Av.Talih Uyar