Adına Dost Dedikleriniz..

Bu ciddi işkadını tonuyla konuşma benimle..dedi gülerek.

Telefonun ucundaki sesin yaptığı küçük uyarı ile kendime geldiğimi hatırlıyorum.Tanımlanması 14 yıl öncesine rastlayan bir dostla, 13 dakikalık bir telefon görüşmesi ile koskoca 14 yılı bir çırpıda birbirimize nasıl özetleyebildiğimize, düne ve bugüne ait yaşamlarımızı değerlendirdiğimize, üzerine bir de gelecekle
ilgili felsefe yapabildiğimize , telefonun kapat tuşuna bastıktan sonra hayret ve mutlulukla bakakaldım..

Üzerimize giyindiğimiz rollerle, her köşebaşında bir yenisini eklediğimiz artan sorumluluk kalemlerimizle, üstlendiğimiz/üstlenmediğimiz irili ufaklı misyonlarla, aldığımız yollarda canımızı acıtan kimini sardığımız kiminin ayrımına bile varmadığımız yaralanmalarımızla, geçmişe ayna tutamayacak
denli kaybolduğumuz zamanlarda, size sizi hatırlatan ses.

Unuttuğunuz ayrıntıları hatırlatan bir ses. Bugün kahkalara boğularak hatırladığınız saçmalıklarınız. Geçmişin sakınımsız , daha az kabuklu günlerindeki, sizin unuttuğunuzu sandığınız, ama size en orjinal haliyle hatırlatılan kareler. Gülerek ve ağlayarak birlikte geçmiş yıllar.

Aralıklarda hep yanyana olmamışsanız da, sizi sizin kadar tanıyan ve hatta size sizi hatırlatan , daima bıraktığınız gibi bulduğunuz ses.30 yaşın 14 yılını yaşanmamışçasına bir süreliğine silerek sizi 16 yaşa davet eden ses.

Bulunduğum mekanın içinden çıkıp, fakültenin tozlu ve pis merdivenlerinde oturur buldum kendimi.Henüz kendi adıma bir bankamatik alamayacağımı, yaşımın tutmadığını söyleyen bir banka görevlisinin ardından temyiz kudretini haiz olduğumun farkında bile değil diye söylenerek çıktım ankara nın bir banka şubesinden. Kuğulu parkın karşısında severek yediğimiz kokoreçlerin içinde bağırsak olduğunu öğrendiğimizde yüzlerimizin aynı otomatik reflekslerle buruştuğu güne geri döndüm. Tüm duygularımızın çok daha sahici olduğu zamanların havasını soludum.Törpülenmemiş, rüzgara tutulmamış, fırtına görmemiş ruhlarımızın tüm evreni kanatlanarak sarmalayabileceği inancını taşıdığımız zamanları yaşadım yeniden.

İlişkilerin arasına pek az kaygının girdiği, en büyük derdimizin final
sınavlarına ne kadar az kaldığı olduğu, bol nescafeli az uykulu çok kitaplı gecelere dokundum.Anlamlı anlamsız dertlerimizi, gelecek düşlerimizi, zamanın bizi bugün taşıdığı çizelgeyi, ölçeği büyütülmüş bir harita üzerinde fwd4 tuşuna basılı adımlarla ilerleyerek bulunduğum mekana geri döndüm.Biraz büyüdüğümüzü teyit edip geçmişe el salladık ve gülümsedik beraberce geleceğe.

Dostlar birbirine ayna tutuyor, dostlar geçmiş, bugün ve gelecek arasındaki köprünün bütünlüğünü koruyor.

Bir başka dostum söylemişti.Anneler ve babaları bir gün gelir kaybedersiniz, sevgili eşlerinizi birgün sevgisiz eşleriniz olarak tarihe gömebilirsiniz, arkadaşlarınızla ilişkileriniz bozulabilir, görüşmeyebilirsiniz , çocuklar büyüdüklerinde zaten sizi bırakır, ama adına dost dedikleriniz, ne zaman, ne mekan, ne uzaklık kavramı tanımaksızın hep sizinledir

Sevgiyle ve dostlukla kalın

Şehper Ferda DEMİREL