TCK 241 Tefecilik-6098 BK 386 Tüketim Ödüncü

Değerli meslektaşlarım,
6098 sayılı Borçlar Kanununun 386. maddesinde şöyle bir düzenleme vardır.

'Tüketim ödüncü sözleşmesi, ödünç verenin, bir miktar parayı ya da tüketilebilen bir şeyi ödünç alana devretmeyi, ödünç alanın da aynı nitelik ve miktarda şeyi geri vermeyi üstlendiği sözleşmedir.'

Bu düzenlemenin devamında ise 387. ve 388. maddelerinde ise faize ilişkin olarak şu düzenlemelere yer verilmiştir.

'Ticari olmayan tüketim ödüncü sözleşmesinde, taraflarca kararlaştırılmış olmadıkça faiz istenemez.

Ticari tüketim ödüncü sözleşmesinde, taraflarca kararlaştırılmamış olsa bile faiz istenebilir.' şeklinde düzenlemeler mevuttur.

6098 sayılı Yeni Borçlar Kanunumuzda ödünç verme sözleşmesine ilişikin düzenlemeler mevcut iken ayrıca 5237 Sayılı TCK'nın 241 maddesinde de ise Tefecilik tanımı şöyle yapılmaktadır.

'Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi, iki yıldan beş yıla kadar hapis ve beşbin güne kadar adlî para cezası ile cezalandırılır.' demektedir.

Bu düzenlemeler ışığında Tefecilik ve ödünç verme sözleşmesinin birbirine uyumlu olup olmadığı veya size göre çelişkili yönlerinin bulunup bulunmadığı hususunda görüş ve önerilerinizi bekliyorum.Saygılarımla..

borçlar kanunu düzenlemesinde de beyan edildiği sözleşmede karşılıklı alım ve verim söz konusudur.tefecilik olayında ise kazanç elde etme amacıdır ki suçun maddi unsuru para ve karşılığında kazançtır.tefecilikte tefeye alan kişiden herhangi bir edim beklenmemekte yasal olmayan yolla faiz talep edilmektedir.bu da zaten suçun unsurunu oluşturmaktadır.bu durumda iki kanun maddesinin karşılaştırılmasında saik noktasında ihtilaf söz konusu olmaktadır.yine borçlar kanununda yer alan tüketim ödüncünde her iki tarafın rızası söz konusu iken tefecilik suçlamasında her ne kadar tefeye alan kişinin rızası söz konusu ise de tefeye veren tarafından müzayaka halinden faydalanma da söz konusudur.kişinin bulunduğu zor durumdan istifade hukuki anlamda kötü niyet olmakta ve malumunuzdur ki kötü niyet hukuki çerçevede korunmamaktadır.çelişki oluşturmamakla birlikte tamamı ile saik noktasında önem arz eden iki kanun maddesi bence.bu durumda her na kadar kişilerce bankaların yasal tefeci odluğu söylense de tefecilik suçlamasını bu kanun maddesinden yola çıkarak bankalara da yöneltmemiz gerekecektir

X Bankası'nın verdiği 5.000 TL cillop kredisinin tablosu (12 Ay Vadeli):


Aylık faiz oranı : 0,59 (Yıllık 7,08'e tekabül ediyor ki çok makul görünüyor)

Ancak;

Yıllık Maliyet Oranı : 23,63 rakamıyla karşılaşıyoruz ki, Bu noktada yıllık faizi 3'le çarpmış oluyoruz.
Bu 23,63 öyle bir cillop ki, avans ve reeskont faizini filan sollayıp zirveye yerleşiyor.

Netice : Bankacılık maliyetli iş )


Tefecilikten ziyade defineciliğe benziyor