Boşanma Davası Neden Var?

çünkü hakimler diğer organların aksine bağımsız olan tek organ mensupları ayrıca sanırım osmanlı ve islami hukuk düzenindeki boşanma (kadın erkek eşitsizliği vss..) eşitsizliklerini yürütme ve idareden ayrı bir organa bırakmak istenmesidir.

Böylesine ilginç, kapsamlı ve güzel bir konuya geç katılmış olmaktan üzüntü duydum. Aslında bu konu toplum ve birey ilişkisinin nasıl dejenere olduğunu, birey olmanın nasıl cezalandırıldığını, kişilerin nasıl en primitif hücrelerine kadar yok olduklarını göstermesi açısından çok ilginç. Ama sorulması gereken soru aslında EVLENME NİYE VAR olmalıydı. Hukuk sınırları içinde tartışılması zor bir konu belki, ama en azından hukuk teorisi açısından evlenmeyi zorunlu kılan sosyal nedenler incelendiğinde çok renkli başka konu başlıkları gelecektir. Konuyu takip etmeyi düşünüyorum. Sonunda eğitim ve kültürel seviyelere gelip oturacak, ama bunu bile bile aşamaları izleyeceğim. Belki tek bir taş vardır oynaması gereken ve onu oynatırız bir anda. umut bu...

Mevcut sistemde hakimin boşanma kararı vermek için eşlerde kusur araması, eşleri birbirlerine kusur bulmaya yönlendiriyor. Bu kusur bulmaya dayalı sistemde gerçekten kusurlu taraf tespit edilip hakkaniyet sağlanıyor mu? Elbette hayır, çünkü boşanmada kusur diye bir kavramın karşılığı yok!

İnsanlar sevip bağlanıyor ve evlilik birliğini kurabilmek adına fedakarlıklar yapıyorlar. Maddi manevi bir çok zorluktan geçiyorlar. Bu şekilde kendi emekleriyle meydana getirilmiş bir oluşumda insanlar niye kusurlu davransınlar ki? Bir fabrikatör kendi işletmesini zarara sokar mı? Bir çiftçi kendi toprağını talan eder mi? Bu durumların gerçekleşmesi o fabrikatörün veya çiftçinin tecrübesizliği, bilgisizliği, karakterinin uygun olmaması nedeniyle olur ancak. Bu durumda kusurlu olduğundan bahisle o kimseyi cezalandırmak doğru mudur? (Ruhsal sapkınlıkları ve suça eğilimli yapısı nedeniyle evlik içinde müessir fiilde bulunanların durumu ceza yargısına intikal etmelidir.)

Boşanmada hak dağıtırken yalnızca eşlerin evlilik içinde yaptıkları fedakarlıklar göz önünde tutulmalıdır. Aksi şekilde bir kusur arayışı tarafları birbirlerine düşman eder. İki düşmanın çocuğu olmakla hayata bir sıfır yenik başlayan çocuğun durumunu da pedagoglarla iyileştiremeyiz. Daha barışçıl ortamlar teşvik edilerek boşanma süreci savaşa dönüştürülmese eşler nefretle değil saygıyla bakmayı bilirler. Kimse nefret duyduğu birinin eline canının bir parçasını teslim etmez. Bu halde çocuk teslimi sahnelerinin dram halini alan görüntüleri de son bulmaz. Zaten “Çocuk Teslimi” deyimi bile, çocuğun eşler arasındaki paylaşıma konu bir mal gibi görülür hale gelişini temsil eden soğuk ve çirkin bir söylem.

Eşleri birbirine düşüren bu kusur arayışından vazgeçmeyen kanun koyucu, çocuğun durumunu iyileştirmek için çocuk tesliminde pedagog refakatini mecburi kılarak amacına ulaşıyor mu? Pedagog, ebeveynlerini kavga halinde gören küçüğün ruhundaki yıkımı nasıl durdurabilir?Ayrılan eşler için her ay adliyede pedagoglar tarafından birkaç saatlik bir ders verilse, ortada çocuk varken düşman olmaya haklarının olmadığı bilimsel bir dille öğretilse çocuğun ruhsal gelişimini olumsuz etkileyen bu çocuk teslim sahneleri belki azalırdı, böylece bu pedagoglara açılan rant kapısı en azından daha faydalı olurdu.

Boşanma kurumunu kaldırmak yerine evlilik sözleşmesinin yapılması aşamasının daha iyi denetlenmesini sağlasak daha iyi olmaz mı ?

Evlilikten ne amaçlanır ?

Saygı, sevgi, sevme sevilme ihtiyacının karşılanması, cinsel ihtiyaçların karşılanması, çocuk sevgisi ihtiyacının paylaşılması, iyi ve kötü günde karşılıklı destek ve yardımlaşma ihtiyacının karşılanması ve benzeri bir kaç ihtiyaç daha.

Bu listeye isteyen istediğini yani evlilikten beklentilerini ekleyebilir.

Peki bütün bunlar için kişinin birey olması gerekmez mi ?

Birey olmak ne demektir ?

Dünya görüşü ile mesleğine saygısıyla, tapluma, kadına ve erkeğe bakışıyla, karakteriyle bağımsız düşünebilmesidir.

Kendisinin ne verebileceğini karşısındakinden ne isteyebileceğini bilen ve buna uygun davranan kişidir.

Davranışlarını, doğmatik kurallara ya da günümüz toplum yaşantısı ile bağdaşmayan törelere göre değil insanın insan olmaktan kaynaklanan ihtiyaçlarına ve arzu ve isteklerine göre belirleyen; bunu yaparkende kendisi ile barışık bir kişi olmaya özen göstermesi gerekir.

Bizim ülkemizde evlenecek çiftlerden sedece bulaşıcı hastalıkları olup olmadığına dair rapor istenir. Eğer böyle bir rapor alınamazsa evlilik işlemi yapılamaz.

Peki kişinin birey olup olmadığı ve bu anlamda evliliğe gerçekten hazır olup olmadığı hususunda bir araştırma yapılmaktamıdır ?

Ruhsal açıdan psikiyatrik vaka olan, karakterini oturtamamış, kişilik bozuklukları çeken, kendisi ile barışık olmayan, ailesinin baskılarına karşı dik duramayan, çevresel ve köhnemiş törelerin kurallarını yıkmaya cesareti olmayan hatta bu kuralların hayatına yön verdiğinin farkında bile olmayan, ekonomik özgürlüğünü kazanamamış birinin birey olduğunu ve özgürce hareket edebildiğini söyleyebilirmiyiz ?

Böyle insanların yapacağı evlilik ne kadar başarılı olur ?

Böyle insanların yaptıkları evliliğin başarısız olması durumunda bir de bu insanların yarattığı aile içi şiddetten yoksulluğu kadar meydana gelebilecek her türlü olumsuzluğa karşı bu tür insanların mağduru olan diğer eşleri bizim ülkemizde çoğunlukla kadınları hukuki açıdan savunmasız mı bırakalım ?

Biz insanlarımıza kendi kişiliklerini oluşturacak sağlıklı bir eğitim veremediğimiz sürece bu ülkede yapılacak evliliklerin boşanma ile sonuçlananlarının yaratacağı olumsuzlukları önlemek için boşanma kurumunun hukuki güvencelerine sıkı sıkıya sarılmak zorundayız.