kiralanan mecurun amacına uygun kullanılamaması

müvekkil, alış veriş merkezi olarak açılışı yapılan bir yerde stand kiralamıştır. Kiraladıktan birkaç ay sonra zabıta ekipleri tarafından kendisine işyeri açma ruhsatı olmaması sebebiyle ceza kesilmiştir. Daha sonra belediyeye işyeri açma ruhsatı için başvurduğunda ise, standın ''ortak alanda kalan işyerinizi ruhsatlandırılması mümkün olmadığı için'' işyeri açma ruhsatı verilmemiştir. Aynı alışveriş merkezinde diğer müvekkilimize ise itfaiye raporu alınamadığı için ruhsat talebi red edilmiştir. bu durum da kiralanan da gerekli fayda sağlanamıştır. kiracı olan müvekkiller kendilerine kiraya verilen yerlere masraf etmişler fakat amacına uygun olarak kullanamışlardır. bu durumda kira sözleşmesini fesih ile, ödenen kira bedellerini, yapılan masrafları ve uğranılan zararı ve yoksun kalınan kar ile ilgili talepte bulunabilirmiyiz? bu durumda izlenecek yol konusunda bilgi yazacak ve yargıtay kararı gönderecek arkadaşlara şimdide teşekkür ederim

Ortak alanlarda Mal sahibine Stant kurması için yazlı hak verilmiş ve bu hakkını da kiralamış ise muhatabınız ilgili belediye olacaktır.Şayet böyle bir hak sözkonusu değilse tabiki haksız kullanım için kiralama yaptırıldığından kayıplarınız için icra takibi yapmanız en doğal hakkınız olacaktır.Ayrıca dolandırıcılık defi ile c savcılığına suç duyurusunda bulunabilirsiniz.

Kiralayanın hukuki sorumluluğuna gitmek için önce ihtar çekip hukuki ayıbı düzeltmesi (ortak yeri kiraya verme) için süre tanıma aksi halde sözleşmenin fesh edileceğini bildirmek uygun düşer fikrindeyim. Dolandırıcılık suçu oluşması konusu bence tereddütlü.

T.C.
YARGITAY
3. Hukuk Dairesi

E:2004/8423
K:2004/7719
T:08.07.2004

Dava di1ekçesinde 1.9.2001 Tarihli sözleşmenin Feshine ve 22.656 ABD Doları ile 5000 ABD Doları tazminatın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunuP gereği düşünüldü:
KARAR : Davacı, davalının işletmeciliğini yaptığı tarihi Binbirdirek Sarnıcında 2 adet dükkanı turistlere yönelik halı ticareti yapmak üzere 1.9.2001 tarihli 5 yıllık kira sözleşmesi ile kiraladığını, bir yıllık peşin kira karşılığı 22.656 ABD Doları ödediği halde, davalı tarafça mecurun kendisine teslimi sağlanamadığından 1.9.2001 tarihli kira akdinin feshine, peşin ödenen 22.656 ABD Dolarının aynen tahsiline ve para, zaman, itibar kaybından dolayı 5000 ABD Doları tazminatın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, kiraladıkları gayrimenkulu davacının emrine hazır tuttuklarını ve yararlanması için hertürlü tedbiri aldığını, kira sözleşmesinin kendisine yüklediği yararlandırmaya hazır bulundurma borcunu yerine getirdiği halde davacının mecuru kendi rızası ile kullanmadığını akdin feshini gerektirecek bir durum olmadığından ötürü davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, "1.9.2001 tarihli kira sözleşmesinde kiralayana dava konusu yerin kullanıma hazır hale getirmesi için herhangibir yükümlülük getirilmediği aksine sözleşmenin 5. maddesine göre kiralananda yapacağı faaliyet nedeniyle alınması gerekli tüm izinler ve diğer yasal yükümlülüklerin kiracı tarafından sağlanacağı, anılan kira sözleşmesi ile bu tarihten itibaren mecurun tamamen kullanıma hazır halde kiracıya teslim edildiğinin kabulü gerekeceği" gerekcesiyle davanın reddine karar verilmis olup hüküm davacı tarafından temyiz edilmektedir.
Dosya kapsamına gore Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu Müdürlügunce iskan izninın 5.6.2002 tarihinde, Kaymakamlık'ça izin belgesinin 19.7.2002 tarihinde verildiği, kiracı tarafından çekilen ihtarnamenin 3.7.2002 tarihinde tebliğ edildiği ve bu davanın da 5.5.2003 tarihinde açıldığı hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır.
BK. 249/1 hükmüne göre kiralayana ( davalı ) kiralananı akitten maksut olan kullanmaya salih bir halde kiracıya teslim borcu yüklenmiştir.
Kiralananın kullanılabilmesi için iskan izni bulunması vazgeçilmez bir zorunluluk olup, bunun yerine getirilmesi de kiralayana ait bulunmaktadır. Kiralanan şeyin ayıpları, kiralayanın tekeffülü altındadır. Bu ayıplar kiralananın sözleşme ile güdulen amaca uygun biçimde kullanılmasını veya işletilmesini imkansız kılacak yahutta bu kullanım ve işletmeyi önemli surette azaltacak çeşitten ise kiracı sözlesmeden donme hakkını kullanabilir.
Kiracı ayıbın giderilmesi için kiralayana uygun bir mehil vermelidir. Bu mehil icinde ayıp giderilmedigi takdirde kiracı ( davacı ) kira parasının ındirilmesini isteyebileceği gibi sözleşmeden dönme hakkını da kullanabilir.
Kiralayan aldığı kiraların tamamını alıkoyamaz; ancak şeyin kullanıldığı süre için ayıp nedeniyle indirilmiş kiraya karşılık olan miktarı alıkoyabilir. Kiralayan, kiracının tenkis zamanında mevcut bozukluklar için dahi doğmuş bulunan menfi zararını tazminle yükümlüdür. Fakat kusuru olmadığını ispat ederek bu tazminatı ödemekten kurtulabilir.
Mahkemece yukarıdaki ilkeler dikkate alınarak taraf delilleri toplanmak suretiyle varılacak uygun sonuç dairesinde bir karar verilmek gerekirken yazılı gerekçesiyle davanın reddi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 8.7.2004 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.