Siz hiç çocuğunuzu kaybettiniz mi ?

Gençlik yıllarında genellikle annelerimizin bir sözü vardı ''çocuğunuz olunca anlarsınız''.Ne kadar doğru bir sözmüş.Aileme aşırı derecede bağlı büyüdüm ama bu bağlılık manevi anlamda bir bağlılıktı,sevdiklerimin bir gün aramızdan ayrılacağını düşünmek beni kahrederdi hep,o zamanlar bekar kalmağı,evlenmeğe tercih ederdim çünkü aynı duyguların süre gitmesinden korkardım ''ya bir gün ayrılık olursa'' diye,ben nasıl katlanırım diye düşünür ve için için derdim ki ''bana kimsenin acısını gösterme,önce beni al '' derdim Allah'a.
Nikah ve ölüm saatı şaşmaz derler,gün geldi bende evlendim,arka arkaya 2 kız çocuğu verdi yaradan,bir baba ne yapabilir ki,ancak işten geldiğimde oynardım bebelerle, asıl yük anne de idi, doğal olarak... ama her gece kalkar gizlice herkesin nefesini dinlerdim,yataktan kalkamadığım anlar,öksürük seslerini ya da nefes alışlarını duymak benim için en büyük mutluluktu,hiç bir zaman çok şey de istemezdim Yaradan dan,sağlık,sıhhatten ve mutluluktan başka. Bilirdim ki en büyük mutluluk ailenin bir arada olmasıydı.Başkalarının çocuklarına da değer verirdim,çocukları mutlu etmek kolay,ihtirasları yok en azından, bizler kadar. Hemen herkes bilir Abidin Dino'ya ''bana mutluluğun resmini yap'' Abidin demişler ve Abidin Dino mutluluğun resmini yapmış,hemde çok güzel anlatmış,yokluk içinde,damı akan bir evde ve bir yatakta yatan yaklaşık on kişiden oluşan ve başlarında damdan akan suyu engelleyen bir şemsiyenin altında... yüzlerinde tebessümle uyuyan bir aile.İşte mutluluk budur,bir arada olmak dır.Benim istediğim bundan başka bir şey değildi.
Ama bir gün geldi... o elim gün...Yaradan ın bir baba ya ve ana ya gösterebileceği en büyük acı ...herkes ten,herşey den sakındığın,gözünden bile esirgediğin çocuğunu kaybetme hemde bir daha görmemesine... Allahım o ne büyük bir acı,hele hele hastahane ye gittiğimde hastabakıcının ''geçmiş olsun kurtuldu '' dediğinde ''Ohhh'' deyip şükrettiğim ve evladımı gösterdikleri yerde bulamayıp sorduğumda,tekrar aynı odayı gösterdiklerini ve o odada başka birinin yattığını görmem arkasından evladımın başka hastahane de olduğunu anlamam ve o hastahane ye gittiğimde küçük kızımın artık melek olduğunu söyledikleri anı unutamam,unutamam,unutamam... henüz 8 yaşında,hayatının ilkbaharında... o an bulunduğum mekanda sanki bütün sesler kesildi,duymaz oldum,gözümü kapadım,bir kabus görüyorum sandım.Anlatmak imkansız,gerçekten bir kabus sandım,gözümü açtım... hastahanenin zeminini gördüm... Allahım kabus değil,gerçekti.Hayatımda en korktuğum olay başıma gelmişti... Nice badireler atlatmış,nice çaresizlere çare olmuş ben... çaresiz duruma düşmüştüm,çaresizlik... umudun bittiği yer.Daha 4 saat önce canım kızım beni öpmüştü,veda öpücüğü olduğunu nasıl bilebilirdim,bilsem ben canımı vermezmiydim,orada,yatakta uzanmış yatarken sarıldım öptüm,öptüm,öptüm.sanki nefes aldığını duydum,döndüm dedim ''yaşıyor kızım'' doktorlar,hemşireler bana bakıyor çırpındım ''yaşıyor ''dedim... taştan ses var onlardan yok,çaresiz boyun eğdim. Anne... Ah anneciği ah... halen yoğun bakımda sanıyor,acil serviste yarı baygın yatıyordu,ne acı,ne acı ki bana düştü söylemek,acı haberi vermek,Allahım o çığlığı eşimin o çığlığını unutamam...Artık aramızda yok dünyalar güzeli kızım.Özledim be kızım,çok özledim seni,bana ''baboşşş'' demeni,kokunu,bana kravat seçmeni,kravata'' krafat ''demeni her şeyini özledim kızım...
İşte böyle,anlatmakla,anlatılmaz bu acı.
İşin özü elinizdekilerle mutlu olun,maddiyat umurunuzda olmasın,yeterki sevdikleriniz yanınızda olsun,sevdiklerinize her zaman zaman ayırın,iyi ki kızıma zaman ayırmışım ya o zamanı ayırmasaydım ? düşünmek bile istemiyorum.
Elinizdeki mutluluğun kıymetini bilin yeter.
Saygılarımla Ömer Adaleti

Sayın Ömer adaleti,
İnanın gözyaşlarına boğuldum.Benim de 2 yaşında bir kızım var, Allah korusun, düşüncesi bile insanı kahrederken siz böyle bir acı, acıdan da öte bu duyguyu tatmışsınız. Ne söyleyebilirim ki size. Sadece bir yavrunuzun daha olması yaşamınıza devam etmeniz için bir teselli bir sebep olsa gerek. Allah rahmet eylesin. diğer kızınıza uzun ve sağlıklı bir ömür versin. Size de sabır diliyorum.

sabır,duadan başka ne gelir elimizden...
acın acımı deşti asıldık dilimizden...

söyleyecek söz yoktur,acını hafifletsin...
acı yüklü araba nasıl giderse gitsin..

akdevrim.18.01.2007.istanbul.

İnsan hayatta en çok neden korkarsa başına o gelirmiş.Ama böyle bir durumda ne denir hangi söz teselli verir bilemiyorum..Sevdiklerimizin kıymetini yanımızdayken anlayamıyoruz ne yazıkki ...Kıymetlerini anladığımızda da iş işten geçmiş oluyor.Bencede sevdilkerimizi herşeyden üstün tutmayı ve onlarla daha çok vakit geçirmeyi öğrenmemiz gerekiyo galiba...

Yaşanabilecek en büyük acıyı yaşadınız ailece baboş, tıpkı senin gibi her gece kalkar ve sevdiklerimin nefesini kontrol ederim. İşim dolayısı ile, genelde şehir dışında oluyorum, işte o zamanlar tam kabus oluyor hayat. Ailem bana normal olmadığımı söylese de buna engel olamıyorum, onlar için yaşıyorum, onlardan birinin kılına zarar gelirse aklımı yitiririm sanıyorum. Her ne kadar kabul etmesekte bir gün mutlaka yaşanacak, ve o zaman biz nasıl bir duruş alacağız bilemiyorum. Allah'tan sabır dilemek ve sevdiklerimize daha bir sarılmaktan başka elden ne gelir. Allah tek teselliniz Sencer'e ömür versin...

Bende çok üzüldüm.Allah sabır versin.Ama herkes şunu bilsin bir insan çok sevdiğini kaybedince asla unutmuyor.Sadece alışmayı öğreniyorsun.Nede olsa dünya dönmeye devam ediyor ve edecek çünkü dünya bizim acımızla durmuyor...

'' Yaşanabilecek en büyük acıyı yaşadınız ailece baboş, tıpkı senin gibi her gece kalkar ve sevdiklerimin nefesini kontrol ederim. İşim dolayısı ile, genelde şehir dışında oluyorum, işte o zamanlar tam kabus oluyor hayat. Ailem bana normal olmadığımı söylese de buna engel olamıyorum, onlar için yaşıyorum, onlardan birinin kılına zarar gelirse aklımı yitiririm sanıyorum. Her ne kadar kabul etmesekte bir gün mutlaka yaşanacak, ve o zaman biz nasıl bir duruş alacağız bilemiyorum. Allah'tan sabır dilemek ve sevdiklerimize daha bir sarılmaktan başka elden ne gelir. Allah tek teselliniz Sencer'e ömür versin...''
Sevgili Asiye,duaların için teşekkür ederim, sanırım sorumluluk bilinci yüksek kişiler çevrelerine daha duyarlı,evlatları için her ana ve baba da bu duygu en üst derecededir.Buraya yazan veya okuyan değerli arkadaşlarımın içinde; ana ,baba olmasalar bile sorumluluk anlayışları yüksek olduğundan, etraflarına karşı çok hassaslar dır. Bunda zarar yok fayda var,ama en fazla sıkıntı yaşayanlarda bu tarz düşünenlerdir hep.
Sevgilerimle

Hasan abim neler yaşıyoruz değil mi nelere göğüs gerebiliyoruz?Yokluğunda yokluğunu hissetmeden yaşamaya alıştık sevdiklerimizin.Sen,ben,o yani insan olarak güçlüyüz abi sen de öyle...İçinde hep bir uhte bir yankı kalıyor o geçmez abi geçmeyecek hep kalacak...Gözler arar kulaklar duymak ister sesini ama olmuyor abii...OLMUYOR....OLMUYOR...Sen kendini toplamalısın görüyorum ki sen çok kötüsün duygusal anlamda hak veriyorum ama bu kadar yıpratma abim ya kendini ailenin sana ihtiyacı var sen çok üzülürsen onlar ne yapsın onlar daha kötü olurlar hele eşinizin halini düşünemem bile...Bana laf düşmez abim ama ben seni tanıdım tanışma fırsatımız oldu sen de beni tanıdın abim güçlü ol yıkılma sen güçlü bir babasın....
ALLAH YAR VE YARDIMCIMIZ OLSUN GÜMLEMİZİN...

mesajı aglayark okudum.hasan abi şu anda sana söylenecek her söz yersiz ve boş.eşine ve sana allah sabır versin.

Alıntı: Yazan arkhe Bende çok üzüldüm.Allah sabır versin.Ama herkes şunu bilsin bir insan çok sevdiğini kaybedince asla unutmuyor.Sadece alışmayı öğreniyorsun.Nede olsa dünya dönmeye devam ediyor ve edecek çünkü dünya bizim acımızla durmuyor...

Alışmak... hiç sanmıyorum,insan alışabilir mi acaba ? bilmiyorum... zaman ne gösterecek?

sayın ömeradaleti gerçekten çok üzüldüm...Ateş düştüğü yeri yakıyor ama biz dostaların tesellisi bi damlada atesi söndürmeye yeterse ne mutlu bize....inanın msjınızı okurken çok duygulandım...sevdiklerimizi kaybetmek...bunu hiç düşünmüyoruz... oysa nede kolay kırabiliyoruz sevdiklerimizi...birgün tamamen çekip gittiklerinde ne yapacağımız aklımıza gelmiyor...ölüm allahın emri şu ayrılık olmasa...tekrar başınız sağolsun...allah sabır versin...

abicim ne diyeceğimi bilemedim valla.. okurken agladım inann...allah sana ve ailene sabır versin... sizinde mekanınız cennet olsunki küçük meleğinize orda kavusursunuz .inş...

Alıntı: Yazan Staj.Av.Selçuk ...Ateş düştüğü yeri yakıyor ama biz dostaların tesellisi bi damlada atesi söndürmeye yeterse ne mutlu bize...

Çok teşekkür ederim Selçuk,bu sözün bana bir hikayeyi hatırlattı. Hz ibrahim ateşe atıldığında bütün canlılar yardıma koşmak ve ateşi söndürmek için su taşıyorlarmış,karıncada gücü oranında su taşıyormuş,bunu gören fil gülmüş,ben hortumumla taşıdığım suyla ateşi söndüremiyorum,sen nasıl söndüreceksin ? demiş.
Karınca ''bir damlada olsa taşıdığım su,en azından safım belli olsun ''
Tekrar teşekkür ederim,yanan yüreğime serptiğin bir damla su ve benim safımda olduğun için.

Alıntı: Yazan ömer adaleti Alışmak... hiç sanmıyorum,insan alışabilir mi acaba ? bilmiyorum... zaman ne gösterecek?

Bence burdaki alışmak, onsuzluğa alışmak değil.. Acı çekerek yaşamaya alışmak.. İnsan sevdiğinin yokluğunda yok oluyor ki zaten..Kalmıyor.. Asla eskisi gibi olmuyor herşey.. Değişiyor.. Ben şeyi farketmiştim.. Herşeyin kaybeden taraf için gerçekten durduğunu..Herşey duruyor..Ama sadece kaybeden için. Etrafından hızla geçip gidiyor hayat ve sen şaşkınlıkla izliyorsun.. Ama şaşırmak umrunda değil.. Hiçbirşey umrunda değil..Çünkü acı çekiyorsun..Çünkü kaybettiğin olmadan nasıl yaşayacağını bilmiyorsun.Onsuz yaşamanın mümkün olup olmadığını bile bilmezken hem de.. İsyan birikiyor..Korku birikiyor.. Öfke birikiyor..Ama sen azalıyorsunn..Seyreliyorsun.. Değişiyorsun..Durduğun yerde.. Taa ki hayatın sana dokunmadan geçemeyeceği o noktaya gelene kadar.. Ondan sonra bir şekilde değişmiş sen,yeni benliğinle merak içinde kaldığın yerden devam etmeye çalşıyorsun.. Ama farkediyorsun ki hayat senin kaldığın yerde değil..Olsun canım,o kadarı da önemli mi? İçinde mutlu şarkılar söyleyen küçük kuş elbet birgün şarkılarına devam edecek..
Asla eskisi gibi mutlu olamayacaksın ama başka bir şekilde mutlu olacaksın..Asla onun yokluğuna alışamayacaksın ama kalbin başkalarını da sevecek..bir tek duygunun telafisi yok..Bir tek şeyin alternatifi olmayacak.O da özlem.. Ondan geriye kalan anılarla yaşayan özlem..Olsun yaaa, o kadarcık kusur kadı kızında da olur.. Hem ben onu özlemeyi de seviyorum.. Ondan geriye kalan tek gerçek şey bu..

çok üzüldüm... bir zaman bir yerlerde kaybedilenleri bulacağız.

Bu sayfaya cesaret edip bakamıyorum.

Gerçekten insanın düşünmekten bile korkacağı bir olayı yaşamışsınız.Beni de bir karınca sayın sizin safınızda.Ateş sönmez belki ama hayat be abicim ne diyebilirizki.Biz çizmedik ki hiçbirini.Başınız sağolsun.

Cenabı Allahın takdiridir ölüm ve doğum. Allah ölümünde ayrılığında gecinden versin sakınsın evlatlarımızı. sizin acınızı yaşayan kimi anne babalar vardır. gerçekten çok zor böylesi bir ayrılık. bir rüya olmasını bir hayal olmasını dilerdim. yazacak başka birşeyim yok. başınız sağolsun Allahın rahmeti herşeyi kuşatmıştır. şimdi kızınız o rahmetin kucağında.

Alıntı: Yazan Bombacı Suat Gerçekten insanın düşünmekten bile korkacağı bir olayı yaşamışsınız.Beni de bir karınca sayın sizin safınızda.Ateş sönmez belki ama hayat be abicim ne diyebilirizki.Biz çizmedik ki hiçbirini.Başınız sağolsun.

Evet bir karınca misali safınızı belli ettiniz,keşke bütün vatandaşlar elbirliği ile bu tür olaylara karşı yüreklilikle safımızı belli edip karşı koysak.İnanıyorum ki ülkemizde ki bir çok sorun kökünden halledilir.Çok teşekkür ederim Suat bey
Saygılarımla

Alıntı: Yazan envanter09 Cenabı Allahın takdiridir ölüm ve doğum. Allah ölümünde ayrılığında gecinden versin sakınsın evlatlarımızı. sizin acınızı yaşayan kimi anne babalar vardır. gerçekten çok zor böylesi bir ayrılık. bir rüya olmasını bir hayal olmasını dilerdim. yazacak başka birşeyim yok. başınız sağolsun Allahın rahmeti herşeyi kuşatmıştır. şimdi kızınız o rahmetin kucağında.

Rüya olmasını ya da kötü bir kabus olmasını ben ne kadar isterdim ama uykuya dalıp tekrar uyanınca acı gerçek yine karşımda duruyor keşke bütün bunlar rüya içinde rüya olsa... kimbilir belki de öyledir...

Anne,baba,kardeş,eş... Hepsinden vazgeçiliyor. Ama evlat bir başka.Canımızdan can kattığımız,parmağına bir diken battığında kalbimize batmış gibi hissettiğimiz evlat bir başka.Söyleyecek söz bulamıyorum.Ben evladımı kaybettiğimde bana ne dense acım hafifler diye düşünürken evladımı kaybettiğimde demek bile bana güç geliyor.
Unutulmaz, acısı hafiflemez.Ama diğer evladınız için hayata sarılmanız lazım, anne ve baba olarak.

Sabır diliyorum.

sanırsın her gecen gün gökten bir yıldız düşer...
sağılmamış yarayı her gün yeniden deşer..
evladını kaybeden kendide kayıp beşer...
ateş düştüğü yeri yakar sonsuza kadar...
evlat yitiren gözler akar sonsuza kadar...

akdevrim.25.05.2007.istanbul...