Ticaret mahkemelerinde tanık delilinin hukuki geçerliliği

Her iki tarafın tacir olduğu bir davada davalı taraf üretilen malın ayıplı olduğu hususunda tanık deliline dayanır ise ve tanık olarakta sadece şirket çalışanlanı ,şirket ortağı sıfatına haiz kişileri tanık olarak dinletmek isterse bu kişilerin tanıklığının kabul edilebilirliği mümkün müdür bu konuda yargıtayın farklı içtihatları var . Tanık delillerinin yazılı delillerle kuvvetlendirilmesi gerektiği kanaatindeyim ancak bunu destekler yargıtay kararı bulamadım görüşleriniz için şimdiden teşekkürler.

Maddi ayıp tanıkla da ispat edilebilir. Bir sınırlama olmaması gerekir. Tanıkların şirket çalışanlarından olması , o beyanın hakimlikce değerlendirilmesi ile ilgilidir. Hakim beyanların doğruluğunu inandırıcı bulmayabilir.Ayıbın tespitinde bilirkişi görüşü önem kazanır.

Buna karşın , ticari ilişki ret edilirse ; ilişkinin varlığının ispatı miktar itibariyle HUMK.daki senetle ispat kurallarına tabi olur.(mad.288)Bu takdirde yazılı belge aranır. Ticari ilişki ispat edilemezse zaten ayıbın araştırılmasına gerek kalmaz.

Ayıp ihbarının ispatı ise şekle tabi değildir. Diye biliyorum.

Saygılarımla.

T.C.
YARGITAY
19. Hukuk Dairesi
Esas : 2001/5619
Karar : 2002/3128
Tarih : 29.04.2002
ÖZET : Olayımızda TTK.nun 25.maddesinde ön görülen süreler içinde aynı kanunun 20/3.maddesinde belirtilen usulle yapılmış bir ayıp ihbarının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Ayıp ihbarının yapılması herhangi bir şekle bağlı tutulmamış ise de, uyuşmazlık halinde yasada ön görülen sürelerde ve anılan 20/3.madde de ön görülen biçimde yapılmış olduğunun usulen kanıtlanması gerekir. Sair bir anlatımla bu yön isbat koşuludur.
(6762 sayılı TTK. m. 20, 25)
KARAR METNİ :
Taraflar arasındaki istirdat-menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı sebeplerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içerisinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı, davalıdan yirmi adet koltuk takımı satın aldığını, malların ayıplı çıktığını iddia ederek, mal bedeli olarak verdiği çeklerin iptalini, ödenmeleri halinde istirdadını talep ve dava etmiştir.
Davalı, davacıya sattığı mallarda herhangi bir ayıp bulunmadığını beyan ederek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, dinlenen davacı tanıkları beyanına göre satım konusu malların ayıplı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacının, davalıdan 20.6.1999 günlü sipariş fişi ile malların imal edildiği Eskişehir´de beğendiği yirmi adet koltuk takımını satın alarak İstanbul´a naklettiği, bir kısmını da kendi müşterilerine sattığı anlaşılmaktadır.
Satım konusu malların İstanbul´a naklinden ve davacının kendi müşterilerine satışından, dava tarihi 30.1.2000´e kadar TTK.nun 25.maddesinde ön görülen süreler içinde aynı kanunun 20/3.maddesinde belirtilen usulle yapılmış bir ayıp ihbarının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Ayıp ihbarının yapılması herhangi bir şekle bağlı tutulmamış ise de, uyuşmazlık halinde yasada ön görülen sürelerde ve anılan 20/3.madde de ön görülen biçimde yapılmış olduğunun usulen kanıtlanması gerekir. Sair bir anlatımla bu yön isbat koşuludur. Bu hususlar gözetilmeden mahkemece yalnızca davacı tarafından gösterilen tanık beyanlarına itibar edilerek yazılı biçimde hüküm kurulması doğru olmadığı gibi, istirdada ve borçlu olunmadığının tespitine karar verilen bedelin karşılığı olan malların iadesine karar verilmemesi de kabul şekli itibariyle doğru değildir.
SONUÇ : Yukarda açıklanan sebeplerle yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istem halinde iadesine, 29.4.2002 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.