BEŞİNCİ MEVSİM / Duygu Seli

Orhan Duman09 Kasım, 23:22
Kelimeler çok yetersiz...
Duygularım tarifsiz..
Her şey o kadar imkansız..
Her şey o kadar aci ki..
Hem çok anlamlı, hem çok boş..
Rüya değil, gerçek de değil..
Yaşananlar, yaşanamayanlar..
Her şey imkansız, her şey acı..
Soğuk bir kış gecesinde, kabuslarla sırıl sıklam ter içerisinde uyanmak gibi..
Ne bir daha yazılabilir, ne bir daha dinlenebilir...
Başı da yok, sonu da..
Her şey çok ama.. Çok acı..
Adı da yok...
Nefret mi?
Saygı mı?
Sevgi mi?
İhanet mi?....
Dostluk mu?
Yoksa....Yine rüya mı?

Her gülüşü mevsimler gibi güzel,
Yapacağı her şey aklında biter,
Bu kadar mı yakışır yaramazlık?
Tatlılar tatlısı huysuz tatlısına..

Babasının dünyalar tatlısı,
Tüm meyvelerin ortak tadı,
Misler kokulusu adı,
Küplerin toplam akıllısı...

Bu yıl çok ders çalışacakmış,
Seneye en az 440 kapacakmış,
Babası da Capcup'a,
Bilgisayar, telefon ve yeni bir bisiklet alacakmış...
05.Ekim.2009 - Siirt

Her rengi içeren gökkuşağı gibisin,
Yazılmamış ansiklopedi, formatsız programsın.
Anlatmaya gerek yok hiç bir meseleyi sana,
O ılık ılık bakan masum mavi akdeniz gözlerin,
Anlatılmak istenen her şeyi, zaten okuyor en derinden...

Evet demek istediğin her konuya programlanmış bilgisayar gibi hayır dersin,
Amacın karşındakinin zekasıyla oynamaktır,
Bilirim ben seni, beynine antrenman yaptırırsın,
Sonunda nasıl olsa kararın bellidir..Evet..

Yaşın On beş..
Duygu yaşın Otuz..
Huysuzluk yaşın Sekiz,
Mantık yaşın Kırk..
İnat yaşın Seksen..
Ortalamasını tek ben bilirim.. Bir de sen..

Sen, yıllar önce yaşamış bir bilge,
Gönlü her şeye doymuş, alçak gönüllü milyarder,
Kusursuz mantık çizgisinde, pamuk kalpli bir melek,
Denizde damlayı hesap eden tutumluluğunla eşsiz muhasip,
Varlığınla, her babanın dünyada mutlu olmasına yetecek nitelikte bir evlatsın...

Sen yağmurlu havada şemsiye,
Karanlık gecede ay ışığı,
Yok günde Cumhuriyet altını,
Hüzünlü günde, neşeli şarkısın...
İyi ki varsın..
07.Ekim.2009 - Siirt

Güvenli, fedakar, ıssız bir limanım ben.
Duygularımı, hayallerimi, düşüncelerimi yükledim gemilere,
Sabırla bekliyorum bitmeyecek imkansız gezilerini,
Kimse anlamayacak nereleri gezdiklerini, ne zaman geleceklerini, ne getireceklerini…

Her yıldızdan bir mesaj, her yağmur damlasından bir empati,
Soğuk kış gecelerinde nefes gibi küçücük bir heyecan,
Bilinmeyen düşüncelerin anlık boş işlerle zaman geçirdiğini,
Yıllardır ne gelmeyen gemiler, ne getirmedikleri düşünceler, beklenen değildiler..


Farkında değilse yıllardır, her bir saniyenin bitmez olduğu bekleyişlerin,
Bıkmadan, usanmadan gönül özgürlüğü ile kendi sır bahçesinde,
Hiç gelmeyeceğini bilerek, yanında gibi yaşanan her notanın, her ayrıcalığın,
Sadece içinde anlatmadan, anlatamadan mevsimlerce çılgınca vefa ile yaşadığını…
13.Aralık.2009 - Siirt

...
"...''Hiçlik'' güzel bir şey olmalı. "
...

Hiç olmak mı? Hiç saymak mı?

Tam da böyle bir düşünce yoğunluğunu yaşarken okudum yazınızı.. Sanki aklıma gelmeyen bir cevabı hatırlatır gibi..

Hiç'lik güzel bir şey olmalı..

Susmak gibi..

Hiç de yazıldığı gibi kolay değil ama..

Hiç olmak, hiç saymak..