..Anlatamadıklarım....

Bazen tükenir ya bişeyler yavaş yavaş...Sonra herşey...İşte o dönemeçten sonra;artık sizin maviniz bende kırmızıdır.Artık dönüş yoktur eski maviye(!)

Acı çekmek,hayal kırıklığı,ihanet,ölüm,ayrılık,yalnızlık...Ama en kötüsü ruhumu yiyip bitirenleri,değişimleri,yaşadığım fırtınaları,hisettiklerimi anlatamamak olsa gerek.Bazen anlatmak istersin.Sadece anlatmak ama..Çözüm yolu bile beklemeden sadece anlatmak.İnsanlara;seni üzenlerden,gidenlerden,kaybettiklerinden,bekleyişl erden,çözümsüzlükten bahsetmek istersin..İçinden okadar çok şey söylemek istersin ama ağzından saçma,alakasız olan iki üç kelime dökülür.Bu kelimeler dökülür dökülmez başlar yorumlar.Seni dinlediğini zannettiğin kişinin aradığıda anlatmak olsa gerek başlar sana moral vermek adına birsürü konudan bahsetmeye.Zanneder ki senin sorunun;yol göstericinin olmaması ve başlar alternatif çözümler üretmeye...Ya seni suçlu ilan eder yaptığı yorumlarda yada seni haklı!Aslında tükenmiştir senin ruhunda bişeyler,hayat yavaş yavaş senden bişeyler almaktadır.Gidenlerin yükünü artık taşıyamaz olmuşsundur..Kaybedilenlerse cabası..Bunlardan bahsetmek istersin ama ne sen ifade edebilirsin ne de karşıdaki zaten dinleme niyetlisidr.Anlatmak istediklerin yine anlatamadıklarına dönüşür.Kelimeler boğazında kalır.Hissettiklerine karşılık bir sözcük bulamaz kelime hazinen..Kimbilir belki bir başlayış yapabilsen anlatmaya,buna fırsat verilse arkası gelicek yavaş yavaş.Ve tüm yük üstünden kalkıvericek çözülmeyen sorunlara rağmen...

Bazen sadece konuşmaktır istediğin.Ve sadece dinlenmektir beklediğin.Anlamlı anlamsız konuşmaya başlarsın.Seni anlatmaya yaklaştıran şey belki de bu anlamsız sözcükler olucaktır..Bu anlamsız dediğin sözcüklerde içinde birçok anlam barındırır aslında ama dinleyen pek anlam(!) veremez.Konudan konuya geçer hissettiğin herşey den sadece bir kaç cümle dökersin ortaya..Tez canlısındır çünkü,bide korkarsın dinleyenin sıkılıp gitmesinden.O sıkılmadan hızlıca anlatmak istersin hissettiklerini.Ondan enson isteyeceğin şey bile değildir yorum,yargılanmak veya çözüm..
Zaman geçer...geçer..Takvim de durmamıştır bu arada..Sen işte böyle bocalarsın ruhunun girdabında..İnsanlar dinlersin yorum yapmadan..Sevinçlerini,hayallerini,belki sevenlerini ve sevdiklerini vermeye devam edersin zamana...Ama bu geçen zaman da aynı kalan yine anlatamadıklarındır.Herseferinde anlatmak istediklerini anlatamadıkların rafına kaldırmak gücüne gider.Ve artık bir karar verirsin ;bir dönemece gelirsin.Bundan sonra anlatamadıkların yoktur(!!)Anlatmadıklarım vardır(!!!) dersin.Kimbilir belki böylesi daha az acı verir ruhuna.Ve belki insana kendini daha güçlü hissettirir(!)..Kimbilir...Galiba sadece "zaman" bilir.
Galiba gerçekten dinlenemeyecek(!) kadar yorgunum..Kimbilir...

Bazen gözlerdir anlatamadıklarını anlatan....Gözlerin şeklidir , aldığı haldir...Dudaktan tek kelime çıkmaz tutulur dilin konuşamazsın...Diyeceklerin boğazına düğümlenir anlatamazsın....ama gözlerin tam tersidir..Diyemediklerini ayna gerçekliği ile dışa vurur...Her anlam saklıdır gözlerde...Kimi zaman buğulanır gözlerin bu anlatamadıklarının acısındandır...Kimi zamandaa hiç olmadığı kadar sevinç yayar ortaya...Sen sussanda gözlerin konuşur...

Bazen tükenir ya birşeyler yavaş yavaş...Sonra herşey...İşte o dönemeçten sonra;sizin maviniz bende kırmızıdır.Artık dönüş yoktur eski maviye!


Birçok şeyi anlayamadımki anlatabileyim,rahatlayabileyim...Sorguladım epey bir zamandır herşeyi..Galiba sürdü bir 20 yıl bu sorgulama.Hayatı sorguladım enbaşından beri,sonra insanları ve kendimi...Varolan herşeyi..Fakat hiçbir yanıt bulamadım 20 yıl boyunca.Zannettimki cevabı bulunca;çözülecek,güzel olacak bu dünya...İyilik dolacak dörtbiryan...Ama 20 yıldır o kadar çok sorum cevapsız kaldıki..Bir gözatın isterseniz bakalım sizler bulabilcekmisiniz bazı yanıtlar(!)..

• İnsan varoluşundan beri dürüstlük bekledi diğerlerinden.En temel şart;karşındakinin ona dürüst olması..Yoksa ;kişi senin arkadaşın,dostun,aradığın,sevdiğin olamazdı hatta sevgilin bile..Kabul edilemez ki aksi.Hatta bu aslında senin için çok önemli bir prensip aynı zamanda.......Peki insan herkesten dürüstlük isterken,kendisi niye yalan söyledi başkalarına!Ve kandırdığı insanların bunun farkında olmaması niçin onun için bir zafer sayıldı!....
• İnsan sevgi bekler diğerlerinden.Değer vermek ister birşeylere..Bilmek ister değerinin varolduğunu.Sevdiği tarafından sevilmek özlenmek ister.Ve bunlar olmayınca şikayet eder,diğer insanları suçlar....Tüm bunlara rağmen neden devam eder değer vermediklerine bunu farkettirmeye,hatta çoğu zaman onlara bu değersizliği haykırmaya!Neden kendisine değer verenleri hiçe sayar ve değersizlikler içinde kaybolmaya hem kendini hem karşısındakini mahkum eder!Neden özleyenini özleyemez.......
• İnsan iyilik bekler hep diğerlerinden.Anlayış,güzel sözler ve kibarlık beklerler.......Peki kendisi neden aynı kibarlıkta davranmaz diğerlerine.Neden hoşgörüsü;sadece sevdikleri ve tanıdıkları içindir çoğu zaman.Ve neden kötü,unutulamayacak sözler söylemekten çekinmez etrafındakilere.
• İnsan mutlu olmak ister hayatı boyunca.....Peki neden başkalarının hayatını mutsuz eden yine bir başka insandır!
• İnsan hayatta kalmak ister........Peki neden cinayet işlenir diğerleri....

.................................................. ............................................
Daha yanıt bulamadığım o kadar çok sorum var ki...
Neden ama neden biz insanlar kendi istediklerimizi diğerleri için düşünmeyiz ve hep anlaşılmamaktan,kötülükten,verilen zararlardan şikayet eder dururuz.Aynı zamanda tüm iyiliklerin halen bize yapılmasını bekleriz...İşte ben anlayamıyorum ki anlatabileyim!!!

Saygılarımla