Şimdi Birşeyler Yapmak Zamanı

ŞİMDİ BİRŞEYLER YAPMAK ZAMANI


Bazen müthiş bir durağanlığa düşeriz. Yapılması gerekenleri bilir ama bir türlü harekete geçemeyiz. Yaşamı sürdürmek için gereksinimler, zorunluluklar, ödemeler, işler önümüzde kendini göstere göstere durur; biz sadece bakarız. Bilinçli bir yokoluşa sürüklenir, kendi mahvoluşumuzu hazırlarız. Bazen durağanlığımıza sessiz, içimizde yaşadığımız bir panik hali de eşlik eder. Paniğe kapılır ama o ataleti kıramayız. Sanki hazırlıklıyızdır başımıza gelecek kötü durumlara, sanki kaderimize razıyızdır; öylece durur, bekleriz. Biraz çaba göstersek belki kurtulacak, belki sonuçlarını hafifletecek, hiç olmazsa o felaketin sorumluluğunu sırtımızdan atacak olmamıza rağmen; göre göre, bile bile, hiçbir çaba göstermeden gideriz bizi bekleyen sona. Son anda bir rastlantı olmazsa, bilinen kötü durum gerçekleşir; mahvolur, yokoluruz.


Son iki 5.2'lik deprem bize 1999'u anımsattı. Yine binalarımızı ve yaşamımızı sallayacak, büyük olasılıkla yıkacak bir depremin yakın gelecekte olacağını biliyoruz. Biliyoruz ya, az önce anlattığım bunalım haline toplumca girmiş, öylece bekliyoruz. Dayanıksız binalarda oturmaya devam ediyor, yenilerini de yine aynı duyarsızlıkla yapıyoruz. Evlerimizde küçük önlemlerle olası hasarı hafifletebilecek, belki de can kaybını önleyebilecekken, hiçbirşey yapmıyoruz. Devlet de aynı bunalım içinde, öylece bekliyor. Kaçak yapılan ya da depremin şiddetine dayanamayacağı açık yapıları depremden önce yıkmak varken, içinde oturanların hayatta kalırlarsa vereceği oy için, onları bile bile ölümün ellerine bırakıyor; deprem konusundaki araştırmaları desteklemiyor; yıkılacağı belli bölgelerde yaşayanları daha sağlam zeminde yapılacak binalara taşımanın maliyeti, depremin yolaçacağı zarardan daha az olmasına rağmen, hiçbirşey ama hiçbirşey yapmıyor. Yapılanlar hep deprem sonrası için; binalar numaralanıyor ki, hangisi yıkılmış bilinsin; ceset torbaları depolanıyor; deprem sonrası toplanma alanları belirleniyor vb.


5.2'lik iki sarsıntı yetmedi bu durağanlıktan sıyrılmamız, uyanmamız için. Binalarımız salladı, bizleri korkuttu ama o kadar. Yine girdik evlerimize uyuduk, bu betonların altında kalır mıyız diye düşüne düşüne ama bunu engellemek için hiçbir çaba göstermeden. Yine uzmanlara danışıldı, yine aynı yanıtlar alındı: "Yakın gelecekte büyük bir deprem olacak! Belki yarın, belki daha sonra ama en geç 25 yıl içinde mutlaka olacak."; Aynı, öncekileri de çok önceden öngördükleri gibi.


17 Ağustos öncesi deprem, yalnızca "başka yerlerde" olan ve televizyondan enkazları, kurtarma çalışmalarını izlediğimiz, uzak bir olaydı bizim için. "Bize bir şey olmaz"dı. Oluverdi! Bilim 1993'de söylemişti bu depremin beklendiğini. Biz duymamış, duymak istememiştik. Hiçbir önlem de almamıştık. "Biz" bağışık değildik bu felaketten ama kabul etmemiş, bilincimizin alt kısımlarına itivermiştik tehlikeyi. Ama gördük: olacak denmişti ve olmuştu. "Bize bir şey olmuştu!" Ölmüştük, yaralanmıştık, dostlarımızı yitirmiştik. Evsiz, işsiz kalmış, korkmuştuk. Ne çabuk unuttuk! Nasıl unuttuk 17 Ağustos'u da yine aynı felaketi umarsızca bekliyoruz?


Beklediğiniz ölüm, beklediğiniz yıkım; silkinip uyanın artık. Şimdi birşeyler yapmak zamanı.


25.10.2006
Av.Cengiz Aladağ

bolvadin’de bir pazar sabahı
kahvaltı masasında
çay, peynir ve reçelin yanında
ölüm de vardı...

03.02.2002

Alıntı: Beklediğiniz ölüm, beklediğiniz yıkım; silkinip uyanın artık

Yukarıdaki uyarıya yanıt olarak birilerinin yazmasını bekledim. Halbuki o birilerinden biri de bendim.

Bu gece parçalı ay tutulması var. Şu anda görülebilir.
Ay ve güneş tutulmaları bana depremi anımsatıyor.
Bu gece aynı zamanda 17 Ağustos depreminin 9.yıldönümü.
Depremde yitirdiğim dostlarımı saygı ile anıyorum.
Deprem kaçınılmaz ama ölümler önlenebilir.

Bazen hayat insanlara çok acı zamanlar, acı hatıralar verebilir.Önmeli olan tedbirli davranmak ama haklısınız Sn Cengiz Aladağ ne yazıkki ölüm yakıp, yıkıp, geçip gidiyor , bizde elimizi sallayarak halen daha tedbirden uzak duruyoruz. Kaybettiğiniz dostlarınızın yei dolmaz biliyorum ama Allah bir daha yaşatmasın..

TARİH SAAT DERİNLİK BÜYÜKLÜK YER
2011.03.23 03:08:36 14.1 2.7 GÖKÇEADA (ÇANAKKALE)
2011.03.23 12:34:54 6.9 3.3 GÖKÇEADA (ÇANAKKALE)
2011.03.23 17:02:42 10.3 2.1 MARMARA DENİZİ
2011.03.23 23:02:57 7.5 2.9 GÖKÇEADA (ÇANAKKALE)
2011.03.24 01:12:08 15.2 2.9 GÜZELKÖY AÇIKLARI-TEKİRDAĞ
2011.03.24 01:39:59 8.6 2.8 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)
2011.03.24 01:51:14 5.0 2.7 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)
2011.03.24 02:46:52 9.3 2.9 GÖKÇEADA (ÇANAKKALE)
2011.03.24 03:12:42 5.0 2.9 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)
2011.03.24 03:20:21 7.9 3.0 GÖKÇEADA (ÇANAKKALE)
2011.03.24 03:43:10 12.2 2.8 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)
2011.03.24 05:30:02 4.1 2.9 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)
2011.03.24 06:18:21 9.5 2.8 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)
2011.03.24 06:41:49 8.1 3.0 SAROS KÖRFEZİ (EGE DENİZİ)

Bunlar öncü depremler mi? BİLMİYORUZ!
Çünkü devlet deprem araştırmalarına yeterli kaynak ayırmıyor. ÇÜNKÜ SİZİN BÖYLE BİR TALEBİNİZ YOK! Seçimlerde oy vereceğiniz partiyi seçerken, bu parti deprem tehlikesine karşı ne yapmayı planlıyor diye DÜŞÜNMÜYORSUNUZ.
Oturduğumuz bina depreme dayanacak mı? BİLMİYORUZ!
Çünkü devlet binaların depreme dayanıklılığını araştırmıyor; dayanıksız, kaçak binaları yıkmıyor. ÇÜNKÜ SİZİN BÖYLE BİR TALEBİNİZ YOK! Tam tersine, kaçak binalar yıkılmak istendiğinde kıyameti koparıyorsunuz.
Bakın şu adreste TBMM Deprem Araştırma Komisyonu'nun raporu var: http://www.belgenet.com/rapor/depremrapor.html
Bu rapor 22.02.2000 tarihinde TBMM Genel Kurulu'nda görüşüldü. Raporu okuyunuz, önerilerden hangilerinin yapıldığını ya da yapılmadığını düşününüz.
Marmara depreminde ölecek misiniz? Siz, eşiniz, çocuklarınız, anneniz, babanız, kardeşleriniz, arkadaşlarınız kurtulabilecek misiniz? BİLMİYORSUNUZ!
Ben biliyorum: BİRÇOĞUNUZ ÖLECEK! VE BİRİ ÇIKIP KADER DİYECEK BUNA.
DEPREMDE ÖLMEK KADERİNİZ Mİ?
BENCE KADERİNİZİ SİZ BELİRLEYECEKSİNİZ.

Kaleminize sağlık . Gerçekten bir şeyler yapmak lazım.

Ve yine...
Birşeyler yaptınız mı ölmemek için? Yapacak mısınız?