akdevrim / şiirler

güneşin üzerine gölgesi düşen kadın...
sevginin potasında benimle pişen kadın...
keskin bakışlarıyla kalbimi deşen kadın...
bu çağrıma kulak ver anla duygularımı..
gece rüyama girip bölme uykularımı....

zaman azgın canavar dişlerini gösterir...
bedenimden bir parca yıllar yıllara verir...
hislerime aynalar devamlı karşı gelir...
çağrımı ciddiye al ve hep yüreğimde kal...
ya öldür bırak beni yerlerden yerlere çal...

akdevrim.01.01.07.istanbul..

bayım ...
kurulu kalmış
yayım...
öksüz bir
dünyayım...
güneşi çalınan...

bölük pörçük
yaralı
ışığa hasret sevgi...
aşığa hasret sevgi....
öksüz dünyadan
geri kalan...

akdevrim.02.01.07.istanbul....

amacı olmayan neden gibiyim..
yaşayan bir ölü beden gibiyim...
bilsen ki idama giden gibiyim...
son anda yanımda kalıver gitsin...

gitme dedim sana dinletemedim....
senden uzak kalıp bedel ödedim...
umudum yeşerir ansızın dedim...
beyaz güverçini salver gitsin...

akdevrim.02.01.07.istanbul...

gönlümde bir enkaz vardır...
mutlak sebebi bir yardır...
burası başka diyardır..
sevenleri sustururlar..

harflerin içine balı,
koymuş ve olmuş kavgalı...
kırılmış tutunan dalı...
sevgiden hesap sorarlar...

sevmiyorum bu dünyayı...
aramam kendime dayı...
göreceğin her rüyayı...
kendilerine yorarlar...

oyuncağınız değilim...
sevgi ve aşka meyilim..
gerceği konuşur dilim..
beni boşuna ararlar..

hep hainler duysun beni..
ne sayarsa saysın beni...
bir tabuta koysun beni...
nedir hakkımda kararlar...?

yalanı çağ atlattılar...
yürekleri çatlattılar...
sonra yan gelip yattılar...
bu vatan nasıl kalkınsın...?

hırsız var köşe başında...
bir şey kapma savaşında...
dost değil arkadaşında...
bu vatana kast ettiler...

işçi dökmez alın teri..
hak aramada ileri...
hep inletir göğü yeri
bu vatan kan kaybediyor...

hak etmeden hak alanın...
dalavere ve yalanın...
çevreye korku salanın
Tanrı versin belasını....

akdevrim.03.01.07.istanbul...

gelip gecen herkes beni kınarken,
gönlüm ateş gibi her gün yanarken...
ben dışarda karda kışta donarken....
sen sıcacık yatağında uyursun....

çok istedim sana yanıt vermeyi,
ellerimi ellerinde görmeyi...
yollarına ciçekleri sermeyi...
anlatsın herşeyi şiir buyursun...

akdevrim.03.01.07.istanbul...

niye bu kadar yazdım sayfaları kirledim...?
yaşadıkca duyguyu gördümki fakirledim...

ne yazarsam yazayım okur şiir severler...
ne ufak bir şey derler nede beni döverler...

ilham bittiği yerde vurun öldürün beni...
şiirsiz yaşayamam dünyadan sürün beni...

şiir yazdığım harfın içine bal konmuştur...
sevgiden güç almıştır duygu mana donmuştur...

boş amaçsız iş olsun diye yazı yazamam...
kimseyi zorlayamam kimseye hiç kızamam...

şiir dünya demektir...
şiir sever dostlarım...

akdevrim.03.01.07.istanbul...

şiirsiz olamam doğdum doğalı...
harflerin içine koymuşsun balı...
duygumun olmuşsun tutacak dalı...
güneşe gölgesi düşen kadınım...
benimle potada pişen kadınım...

yazmaktan parmağım tutuyor nasır...
sensiz bir dakıka şimdi bin asır...
param parca şimdi serdiğin hasır...
kalbimi derinden deşen kadınım...
bir gece rüyama düşen kadınım..

akdevrim.03.01.07.istanbul.

bedenime göre değilmiş kalbim...
bir göz bakışına eğilmiş kalbim...
pes etmiş her şeye yiğilmiş kalbim...
yaşayan bu insan şimdi ben miyim..?

seneler bir düşman yaptı aynayı..
ve beden öğrendi hamal olmayı...
senelerce bir kararda kalmayı...
yüreği taşıyan şimdi ben miyim...?

her gecen gün ölüm yaklaşmaktadır...
sanki damarımda dolaşmaktadır...
ta kalbime kadar ulaşmaktadır..
korkuyla yaşıyan şimdi ben miyim...?

ne demek sevgilim kaşını catmak...?
sevgisiz bir ömre ölüm dayatmak...
yaşanılan günü zülum dayatmak...
sanki bana göre değil kimliğim..

kalbim bırakacak beni bir yerde...
artık katlanamaz başka bir derde...
bensiz yaşamayan sevdamdı nerde...?
yalnız bırakılan şimdi benmiyim..?

akdevrim.04.01.07.istanbul...

geceleyin uykumu
keskin bir bıcak gibi....
tutulmaz kacak gibi...
bölen sevdam nerdesin..?
ışık ulaşmadığı
karanlık yerdemisin....?
geceleri ortaya
zaman zaman çıkarsın...
günün başlayışında
neden beni yakarsın..?
şiirde susar sözde...
bir şey mi kalır özde....?

akdevrim.04.01.07.istanbul..

dünya dönüyor dönmeyen benim...
genç bir ruhum yaşlı bedenim...
idamlık gibi yalnız gidenim...
bıraktığın yerde arama artık...

aynalar düşman...
doğup yaşadığıma
olmuşum pişman...

sazda,
sözde,
özde...

susmuş bir kere...

akdevrim.04.01.07.istanbul..

dünya dönüyor dönmeyen benim...
genç bir ruhum yaşlı bedenim...
idamlık gibi yalnız gidenim...
bıraktığın yerde arama artık...

aynalar düşman...
doğup yaşadığıma
olmuşum pişman...

sazda,
sözde,
özde...

susmuş bir kere...

akdevrim.04.01.07.istanbul..

acımasız haindi,
kabuk tutmuş yaramı
birden bire kaşıdı...
tahammülsüz sancıya
yüreğimi taşıdı....
acıların müzesi,
vardı anı kumbaram,
düşürdüm onu yere
yaşadım başka dıram...

neden hep irkilirim,
her derdi ben bilirim...

akdevrim.06.01.07.istanbul....

acımaz haindi zaman
birden yere indi zaman..
aynaları düşman yaptı..

görmek istemem kendimi...
tıraş olmak zorundayım
aynan benden efendimi..?

akdevrim.06.01.07.istanbul..

gelmiş,gelecek yaslarım...
can çiğer site dostlarım...
küçücük coçuk ruhuyla...
şiir gibi selamlarım...

gökten yıldızlar kayarmış...
umut yerinde sayarmış...
kim demişki bahtıyarmış...?
birisi sürükler beni...?

anlatmaz sözçükler beni...
yere vurur düşler beni...
parca parca dişler beni...
sanki ölü duygularım...

işkence çeken yazarım...
ne kısalır ne uzarım...
bir yerde ıssız mezarım...
anlatmaz hiç bir şey beni....

akdevrimi duyan duysun...
şiirin ruhuna uysun...
neden aşkta hala toysun...
anlatamadın kendini...

akdevrim.06.01.07.istanbul...

ışıkları söndürün,
eşyalarımı dürün
karanlığın kalbinde
kimsenin bilmediği,
dönülmez gecidinde
kaybolmak istiyorum...

her sözçüğü oymuşlar..
içine dinamiti..
teker teker koymuşlar...
sevgi diye yazılan...
şiir kanlanır olmuş...
kötülüğün atası,
sanki canlanır olmuş....

kuruyacak bu nehir,
öksüz kalacak şiir...

akdevrim.07.01.07.istanbul..

gecenin bağrındayım
anılar bıcak gibi
doğradı duyguları..
uyur yürek değilim,
bu gece uykuları...

elimden çıkan yazı,
acı tartan terazi...
anlatacaktır beni..
anlamak isteyene...
garip bir efkar sanki
içime çöktü yine...
o kadar yalnızım ki..
elimi veriyorum
bana dostum diyene....

akdevrim.07.01.07.istanbul.saat.23.32.

sanki rahat değilim
bir seni aramasam...
günden güne dert yüklü
burda calışma masam...

gün yuvarlanır gece
gece gider gün olur...
aynaya bakar insan
devamlı üzgün olur...

sanki bu ben değilim...
kendimi arıyorum...

akdevrim.08.01.07.istanbul.

demir kuşun kafesin
getirdiği insanlar...
umutların havada
yitirdiği insanlar...
belkide beni anlar...
aşkların sevdaların,
geçmişin yarınların,
yazların baharların..
abonesi olanlar...
hep bu kapıdan damlar...
çicekle karşılanan...
derin bir aşkla yanan...
sonsuzluğa uzanan...
bir adam yada bayan...
yaşar bu memlekette..
der ki canım cennette...

akdevrim.08.01.07.istanbul..

dokunduğum her sözçük,
kırmızı bir gül gibi...
yada bir ampül gibi...
hemen yanmaya başlar...
karanlık kaybolurken,
acı acıyı aşlar...

gececeğim geçitte,
başıma düşer taşlar...
başım gözüm yarılır...
akar ya kanlı yaşlar...
umutlarım kırılır...
ben küserim dünyaya...

akdevrim.09.01.07.istanbul...

bilmiyorum ne ayaktın..?
beni ateş gibi yaktın...
gece gündüz hep dayaktın..
gönlüme konduktan sonra...

aşmı kaynar,başmı kaynar...
yıldızlar devamlı oynar...
kim demiş bir ışık yanar..?
son nefes donduktan sonra...

her acımı yazmaz kalem...
bu büyüyü bozmaz kalem...
insan gibi kızmaz kalem...
umutlar yandıkdan sonra...

akdevrim.09.01.07.istanbul..

kaldırımlar ıslak göz yaşı vardır..
ayaklarım yere değmesin daha
burada beklerim köşem çok dardır...
bilsem ki ne kadar vardır sabaha...

doğsa güneş yine kurutsa yeri...
ne kadar yanacak aşkın ciğeri..
niye kalır insan kemikle deri...
anlatsın birisi bilir bunları...

akdevrim.09.01.07.istanbul...

güneşin üzerine yazılan bir şiirsin...
sevgi denizlerini besleyen tek nehirsin...
güneş gibi doğarak bana ilham verirsin....
beni şiir yazdıran,mukaddes sevdam benim...
nefes donana kadar sürecek kavgam benim...

dokunurum sözçükler yanarlar ampül gibi...
serpilerek gelişen sanki birer gül gibi...
bu gönlümü mest eden öten bir bülbül gibi...
bana şiir yazdıran,en güzel sevdam benim...
nefes donana kadar sensin tek kavgam benim...

akdevrim.09.01.07.istanbul.

kalbimde duruyor tuttuğum niyet...
boynumu vursunlar bir sana diyet...
geçiyor peşinde ömrüm nihayet...
şimdi öldüğümden haberin varmı...?

acılar kök salmış öylece derin,
bilinmeyen bir yer olmuş adresin...
senden uzaklarda donan nefesin
sahibi kefene sarılmaktadır...

gözüm hasret kaldı yeşilliklere...
biterim eriyip göz göre göre...
bulutlar yağmuru bırakmaz yere,
toprak susuzluktan yarılmaktadır..

akdevrim.10.01.07.istanbul...

içleri boşaltılan,
renksiz donuk sözçükler...
sihirli gizi bekler
peşin sıra dilekler...
ölüme umut ekler...

kanadı kırık bir kuş...
parmağımın altından
uzaklaşıp giden tuş..
beni bana anlatsın
taş olan bu kalbimi
bir kez daha kanatsın...
zaman denen mengene
tutdu beni sen vurdun,
maşası oldun kurdun....

akdevrim.11.01.07.istanbul...

peynir ekmekti umut...
sanki yemekti umut...
sevdanin çöllerinde,
yalnız demekti umut...

sensiz olmuyor yarim...
ne görür ne duyarım...
umudu yitireli,
sahipsiz bir diyarım...

gel diyorum gelsene....
bana bir bak gülsene...

akdevrim.11.01.07.istanbul..

ateşin öteki yanında umut...
hiç beni duyarmı bilemem somut..
her zaman sevginin kanında umut...
ne kadar çağırsam o beni duymaz...
giydiği elbise hiç bana uymaz...

akdevrim.12.01.07.istanbul..

kendimi kendime şikayetimdir...
kalbim bu bedende sanki yetimdir..
mezarlık en son nihayetimdir...
nefes alıyorsam yaşarım demek...

koşu başlayalı kaç sene geçti...
pek çok renke baktı birini seçti..
sevda denen narkoz beynimi içti...
bir şey soluyorsam yaşarım demek..

akdevrim.12.01.07.istanbul...

bora kar fırtına var kurtar beni donmadan...
bir günümmü geçiyor sevdam seni anmadan...
gariban öksüz gibi ateşine yanmadan...
bir gün ölebilirim,
kollarım boynunda halkalanmadan...

akdevrim.13.01.07.istanbul....

gözün görebildiği,
sonsuz hudutsuz gibi..
noktalara dayanan,
bir uykudan uyanan
sevdan var yüreğimde...
yaşamsal ödev gibi,
bir ateş alev gibi
yanıp kömüre döndüm..
bir gün kalbimi gömdüm...
bir ağacın altına...
yeşillik bir ormandı
ağacın yaprakları
sapsarıya boyandı...
bir derdi aldım birden,
uykuya daldım birden...
kalbim hala orada..
olmayan aklım kalmış
bedenimde yarada...
ağaç şimdi kurumuş...

akdevrim.13.01.07.istanbul..