Kırk Yıl Önce Neler Ayıptı

Kırk yıl önce avukatlar için her şey daha kolaydı. Yasalar, kavramlar, yargısal içtihatlar yerleşikti. Hepsi okulda öğrenilmişti.

Bugün ise, ekonomik ve toplumsal yaşamın gelişmesiyle hukuk çok çeşitli kuralların alanı haline gelmiştir. Kurallar sürekli devinmekle hukukçular ipin ucunu kaçırmıştır. Benzetilirse, bir pratisyen hekimin bilgisi artık tedaviye yetmemektedir. ‘’Hukukçuluk’’ çağdışı kalmış, belli bir hukuk dalında ‘’uzman hukukçuluk’’ ile çağ anlaşılabilir hale gelmiştir.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi
Ailenin Korunması Hakkında Kanun
Franchesing - Leasing
Kredi kartları
Yeni Medeni Kanun gibi kavramları kırk yaşında olan avukatlar okulda öğrenmemişlerdir. Avukatların hepsinin bu kavramları bildikleri kabul edilmektedir.

Avukatların hepsinin ceza, idare, medeni, vergi, iş, ticaret, tüketici, anayasa ve askeri hukuku bildikleri kabul edilmektedir.

Bütün bu sayılanları bilmek ‘bir kişiye’ fazla gelir. Bu sayılanların bir tanesinin bile bilinmesi bir insan ömrünü doldurur. İnsan ömrü sanıldığından kısa, hukuk sanıldığından derindir. “Vukuf için ömür vakfedilmelidir”

Bazı iş dalları avukatlığa doğru sarkmaktadır. Bir ara vergi konusunda mali müşavirler müşterileri adına mahkemelerde duruşmalara girme konusunda hak talep ettiler. Gerekçeleri ise şuydu: ‘’ Mali müşavirler vergi konusunu avukatlardan daha iyi biliyorlar.’’ Bu tespit avukattan başkasına temsil yetkisi verilmesi için bir gerekçe olamaz. Ama tespitin haklı olduğu bir tarafı vardır: Avukatların vergi konusunu bilmemeleri sorun yaratmaktadır.

Bu sorunun çözümü mali müşavirlere vekalet yetkisi verilmesi değil, avukatların vergi hukukunu öğrenmeleridir. Vergi hukukunu öğrenmek ancak vergi konusunda uzmanlaşma ile olasıdır. Başka türlü olmaz.

Aynı durum idari, askeri, ticari ve benzeri diğer davalar için de söz konusudur.

Uzmanlaşma avukatların mesleki tatminleri açısından da, gündelik yaşamlarının huzuru açısından da gereklidir.

Uzmanlaşmak için avukatın dava seçme özgürlüğü bulunmalıdır. Ayrıca kendini yetiştirecek maddi ve manevi koşullara sahip olması gerekir. On binlerce avukatın dar alanda rövaşata atmaya zorlandığı bir ortamda uzmanlaşmak olanaksızdır.

Görülüyor ki, ‘’gerekenden fazla avukat sayısı’’ hem mesleğe, hem de müvekkillere zarar vermektedir. Uzmanlaşma fırsatı olmayan avukata razı olan müvekkil çok şey kaybetmektedir.

Sorun pastanın dilimlerinin paylaşılmasında değildir: ortada pasta falan kalmamıştır. Bundan sonra ortaya çıkabilecek daha vahim olayların önlenmesi için avukat sayısının denetim altına alınması gerekmektedir.

“Yardım dağıtma manzaralarına” benzer olarak, avukatlar arasında ‘’dava kapma mücadelesi’’ olabileceğini düşünmek bile çok ayıptır. Ama gelecek düşündürücüdür ...

Kırk yıl önce emekli maaşı alanlar için yaşam daha kolaydı. Emekli bir vatandaşın pazar yerindeki artıkları yerden toplaması düşünülemezdi , ayıptı... Bugün kimse emeklileri ayıplamıyor, sadece acıyor...

Bazı ayıplar ayıp olarak kalmalı; değişmemeli...