ayrı yaşama nedeniyle evlilik birliğinin sarsılması

merhabalar arkadaşlar taraflardan müvekkil yurtdışında yaşıyor.Eşi ise o ülkeye giriş yasağı olan birisi.Müvekkil ve eşi birkaç kez bu yasağın kalkması için başvurmuşlar ancak her seferinde reddedilmiş.Ancak bu zaman zarfında taraflar arasında geçimsizlik ve birbirinden soğuma başlamıştır.Şimdi dava açacağım ancak tarafların fiilen ayrılığı ,boşanma sebebi olarak güçlü bir delil olabilir mi?Artı eşin yasaklılık süresi 1-2 yıl sonra kalkacak.Bu nedenle uzun süredir bir araya gelemeyen tarafların evlilik birliğinin sarsıldığına ilişkin yargıtay kararları arıyorum.
Nafaka talebi karşısında sosyal ekonomik durum araştırmasını konsolosluk mu yapacaktır,bu durumda masraf yabancı tebliğ masrafı mıdır?davacı m ı ödeyecektir?

tarafların fiilen ayrı yaşaması tanıklar ile ispatlandığında yeterli oluyor. Benim bu şekilde iki davam vardı ve her ikisinide tanık anlatımı ile bitirdik.

Tarafların ayrı yaşaması iradi bir istek değil yasal zorunluluk olduğundan tek başına boşanma için yeterli kabul edilemez düşüncesindeyim. Ancak bu ayrılık nedeni ile evlilik birliğini devam ettirememe ve geçimsizlik iddialarının ispatı zorunludur kanısındayım..

Tek başına ayrılılık boşanma sebebi değildir. Sayın Önal'a katılıyorum.

eş yurt dışına diğer eşi bırakarak keyfi olarak gitmiyor anladığım kadarıyla;arada bir mecburilik sjz konusu varsa bu boşanma nedeni değildir.Fakat yurt dışına çıkma terk etme amacıyla olmuşsa boşanma sebebidir.




2.Hukuk Dairesi
Esas: 1986/7447
Karar: 1986/8123
Karar Tarihi: 30.09.1986


BOŞANMA DAVASI - AYRI YAŞAMA İÇİN KANUNDA ÖNGÖRÜLEN AYRIK DURUMLAR - KADININ İHTARA UYMAMAKTA HAKSIZ OLDUĞU - BOŞANMAYA KARAR VERİLMESİ GEREĞİ

ÖZET: Kadının durumu kanunda gösterilen ayrık durumlardan hiç birine uymadığı için kadın ihtara uymamakta haklı değildir. Bu bakımdan boşanmaya karar verilmesi gerekir.


(743 S. K. m. 132, 138, 162)

M. C. ile E. arasındaki boşanma davasının yapılan muhakemesi sonunda, davanın reddine dair verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmekle; evrak okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:

Aile birliğinin amacı ortak yaşamayı sağlamaktır. İstisnai durumlar ise kanunda belirtilmiştir. Ayrılık kararı verilmiş olması (MK.138), eşlerden birisi tarafından açılmış boşanma davasının bulunması (MK.162) ayrı mesken edinmeye sulh hakimi tarafından izin verilmiş olması (MK.162) hallerinde eşler kanunen ayrı yaşamak hakkına sahip oldukları gibi ihtar kararının tebliğinden itibaren bir aylık süre içinde dahi eş süre sonuna kadar ayrı yaşayabilir (MK.132) İşte kanunda öngörülen bu ayrık durumlar söz konusu olmadıkça ortak hayat geçici olarak tatil edilemez. Bu kanuni durumlar ciddi bir hayati tehlike ve o nitelik ve vahametteki durumların varlığı halinde ve kocanın eşine, haline uygun döşenmiş bir bağımsız ev temin etmemesi halinde eşler ayrı yaşamak hakkı elde edebilir. Örnekleri çoğaltmak mümkündür. Fakat gerek yoktur. Zira bununla anlatılmak istenilen husus ayrı yaşamanın kanuni ve fiili dayanaklarının mevcut olmasıdır. Oysa olayımızda bu şartların hiçbirisi mevcut bulunmamaktadır. Kadının yurt dışında çalışmakta olması ona ihtara uymamak ve ayrı yaşamak yani aile birliğini eylemli olarak tatil etmek hakkı vermez. Eşin geleceğini teminat altına alması elbette hakkıdır. Fakat bu hak eşlerin birlikte yaşaması yolundaki kanuni zorunluluğu ortadan kaldırmaz. Kanun ortak hayatı her şeyin üstünde tutmuş, tatil sebeplerini ise Medeni Kanunun 162. maddesinde birer birer saymıştır. Davalının bu durumu bu sebeplerden hiçbirisine uymadığı gibi yukarıda açıklanan ayrık durumlara da uymamaktadır. Öyle ise kadın ihtara uymamakta haklı değildir. Bu bakımdan boşanmaya karar verilmesi gerekirken açıklanan yönler gözetilmeden davanın reddedilmesi usul ve kanuna aykırıdır.

Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA, oybirliği ile karar verildi. (¤¤)