Yargıtay kararı arıyorum!

Arkadaşlar, ticaret mahkemelerinin olmadığı yerde asliye hukuk mahkemeleri yetkilidir. Bu konuyla ilgili yargıtay kararı arıyorum. yollarsanız çok sevinirim.

T.C.

YARGITAY

HUKUK GENEL KURULU

E. 2006/19-300

K. 2006/342

T. 7.6.2006

• DAVANIN AÇILMAMIŞ SAYILMASI ( Kaza Çevresinde Ticaret Mahkemesi Bulunmazken Davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde Görüleceği - Sonradan Bu Mahkemeye Ticaret Dairesi İlave Edilmesi Durumunda Dosyanın Belirtilen Daireye Aktarılacağı/10 Günlük Sürenin Geçirilmesi Halinde Davanın Açılmamış Sayılmasına Karar Verilemeyeceği )

• KAZA ÇEVRESİNDE TİCARET MAHKEMESİ BULUNMAMASI ( Davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde Görüleceği - Sonradan Bu Mahkemeye Ticaret Dairesi İlave Edilmesi Durumunda Dosyanın Belirtilen Daireye Aktarılacağı/10 Günlük Sürenin Geçirilmesi Halinde Davanın Açılmamış Sayılmasına Karar Verilemeyeceği )

• ON GÜNLÜK YASAL SÜRE GEÇTİKTEN SONRA MAHKEMEYE MÜRACAAT ( Kaza Çevresinde Ticaret Mahkemesi Bulunmazken Davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde Görüleceği - Sonradan Bu Mahkemeye Ticaret Dairesi İlave Edilmesi Durumunda Dosyanın Belirtilen Daireye Aktarılacağı/ Davanın Açılmamış Sayılmasına Karar Verilemeyeceği )

• GÖNDERME KARARI ( Kaza Çevresinde Ticaret Mahkemesi Bulunmazken Davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde Görüleceği - Sonradan Bu Mahkemeye Ticaret Dairesi İlave Edilmesi Durumunda Dosyanın Belirtilen Daireye Aktarılacağı/10 Günlük Sürenin Geçirilmesi Halinde Davanın Açılmamış Sayılmasına Karar Verilemeyeceği )

1086/m.193


ÖZET : Dava, satıştan kaynaklanan munzam zarar alacağının tahsili talebine ilişkindir. Mahkemece yüze karşı verilen gönderme kararı üzerine davacı vekili, HUMK.nun 193. maddesinde düzenlenen 10 günlük yasal süre geçtikten sonra mahkemeye müracaat ettiğinden davanın HUMK.nun 193/3-4 maddesi gereğince açılmamış sayılmasına karar verilmiş, hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir. Kaza çevresinde Ticaret Mahkemesi bulunmazken davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde görülmesi doğaldır. Sonradan bu mahkemeye ticaret dairesi ilave edilmesi durumunda dosyanın belirtilen daireye aktarılması da yasa hükmü gereğidir. O nedenle HUMK.nun 193. maddesindeki 10 günlük sürenin geçmesi halinde davanın açılmamış sayılmasına karar verilemez. Mahkemece aksine düşünce ile davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesi yasaya aykırıdır.
DAVA : Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesince davanın açılmamış sayılmasına dair verilen 11.5.2004 gün ve 2003/63-2004/177 sayılı kararın incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 19. Hukuk Dairesinin 26.10.2004 gün ve 2004/8987-10696 sayılı ilamı ile;
( ... Dava satıştan kaynaklanan munzam zarar alacağının tahsili talebine ilişkindir.
Kocaeli 3.Asliye Hukuk Mahkemesi, Kocaeli'nde ticaret mahkemesi kurulunca davanın ticaret davası olması nedeniyle taraf vekillerinin işbölümü taleplerini kabul etmiş ve dosyanın Kocaeli Ticaret Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, davacı vekilinin talebi ile dosya Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmiştir.
Mahkemece yüze karşı verilen gönderme kararı üzerine davacı vekili, HUMK.nun 193. maddesinde düzenlenen 10 günlük yasal süre geçtikten sonra mahkemeye müracaat ettiğinden davanın HUMK.nun 193/3-4 maddesi gereğince açılmamış sayılmasına karar verilmiş, hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Kaza çevresinde Ticaret Mahkemesi bulunmazken davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde görülmesi doğaldır. Sonradan bu mahkemeye ticaret dairesi ilave edilmesi durumunda dosyanın belirtilen daireye aktarılması da yasa hükmü gereğidir. O nedenle HUMK.nun 193. maddesindeki 10 günlük sürenin geçmesi halinde davanın açılmamış sayılmasına karar verilemez. Mahkemece aksine düşünce ile davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesi yasaya aykırıdır... ),
Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : Dava, Borçlar Kanunu'nun 105. maddesine dayalı, munzam zararın tazmini istemine ilişkindir.
Davacı SEKA Genel Müdürlüğü vekili, davacının 1985 yılında giriştiği, ancak gerçekleşemeyen kırpıntı kağıt ithalatı işiyle ilgili çeşitli sözleşmelerden dolayı değişik sıfatlarlarla borçlu duruma düşen davalılar hakkında muhtelif davalar açıldığını, bir kısmı kesinleşen, bir kısmı da henüz kesin hüküm halini almamış ilamlara dayalı olarak davacının davalılardan alacaklı durumda bulunduğunu, davalıların temerrütleri nedeniyle davacının munzam ( faizle karşılanamayan ) zararının oluştuğunu ileri sürerek, toplam 89.324.060.222 TL. munzam zarar tazminatının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılardan Akbank T.A.Ş. vekili, cevap dilekçesinde, davanın reddi gerektiği yönündeki esasa ilişkin cevaplarından önce yetki itirazında bulunmuş ve İstanbul Asliye Ticaret Mahkemesinin yetkili olduğunu ileri sürmüştür.
Diğer davalılar Unit İnternational SA ve SGS Süpervise Gözetme ve Etüd Kontrol Servisleri A.Ş. vekilleri de, davacının munzam zararının bulunmadığını, davanın bu nedenle reddi gerektiğini bildirmişlerdir.
Dava dilekçesi 15.11.1993 tarihli olup Kocaeli Asliye Hukuk Mahkemesine hitaben düzenlenmiş, dava, tevzi sonucunda Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesince, 1993/716 esas sayılı dosya üzerinden görülmeye başlanmıştır.
Dava tarihi itibariyle Kocaeli'de Asliye Ticaret Mahkemesinin mevcut olmadığı, ancak, yargılama sırasında 2002 yılında kurulup, faaliyete geçtiği çekişmesizdir.
Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesinde yapılan yargılamanın 24.10.2002 günlü oturumunda, gerek davacı vekili ve gerekse tüm davalılar vekilleri, Kocaeli Ticaret Mahkemesi'nin faaliyete geçmiş olduğundan bahisle, işbölümü nedeniyle dosyanın ihtisas mahkemesi durumundaki anılan Mahkemeye gönderilmesini istemişlerdir. Mahkeme bu oturumda, tüm taraflar vekillerinin yüzlerine karşı "Taraf vekillerinin işbölümü taleplerinin kabulü ile davanın ticaret davası olması nedeniyle mahkememizin görevine girmediğinden ve Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesinin görevine girdiğinden mahkememizin görevsizliğine, karar kesinleştiğinde istek halinde dosyanın Kocaeli Ticaret Mahkemesine gönderilmesine, harç ve masrafların görevli mahkemede nazara alınmasına" karar vermiştir. Karar davacı vekiline 15.11.2002; davalı SGS Süpervise Gözetme ve Etüd Kontrol Servisleri A.Ş. vekiline 28.1.2003; davalı Unit İnternational SA vekiline 15.11.2002; davalı Akbank T.A.Ş. vekiline 21.11.2002 günü tebliğ edilmiştir.
Bu karardan sonra, davacı vekilince Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesine verilen 15.11.2002 havale günlü dilekçede "…Mahkeme tarafların talepleri doğrultusunda görevsizlik kararı vererek dosyanın görevli Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Karar taraflara tebliğ edilerek kesinleşmiştir. HUMK gereği dosyanın görevli mahkemeye gönderilmesi için başvuruyoruz. Ayrıca dilekçemize taraflara tebligat yapılması için gerekli posta pullarını ekliyoruz. Görevli mahkemenin duruşma günü vererek taraflara çağrı kağıdı gönderilmesini talep ediyoruz…" denilmiştir.
Bu dilekçe üzerine dosya, 19.2.2003 günü Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmiştir.
Her üç davalının vekilleri, Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesine ayrı ayrı sundukları dilekçelerle, davacı vekilinin 15.11.2002 günlü tahrik dilekçesinin 10 günlük yasal süre geçirildikten sonra sunulmuş olması nedeniyle, davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesini istemişlerdir.
Yerel Mahkeme ( Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesi ), davacı vekilinin söz konusu müracaatının, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 193. maddesinde öngörülen 10 günlük süre içerisinde olmadığı gerekçesiyle davanın açılmamış sayılmasına karar vermiş; davacı vekilince temyiz edilen hüküm Özel Dairece yukarıdaki gerekçeyle bozulmuş; Yerel Mahkeme, davalı Akbank vekilinin, davanın açıldığı Kocaeli 3.Asliye Hukuk Mahkemesine verdiği 1.2.1994 günlü cevap dilekçesinde yetki itirazında bulunup, İstanbul Asliye Ticaret Mahkemesinin yetkili olduğuna karar verilmesini talep ettiği, anılan Mahkemece de, davanın ticari dava olduğu, tarafların iş bölümü itirazında bulunduğu gerekçesiyle, iş bölümü sebebi ile dosyanın mahkemeye gönderilmesine karar verildiği, Asliye Hukuk Mahkemesinin söz konusu kararının bir devir kararı değil, TTK. md. 5/3 uyarınca işbölümü itirazı sonucu verilen ve verildiği anda kesin olan bir gönderme kararı niteliğinde olduğu, gönderme kararının tarafların yüzüne karşı verildiği durumlarda tefhimden itibaren 10 gün içerisinde davacı tarafça gönderen veya gönderilen mahkemeye başvurulmasının zorunlu bulunduğu, aksi takdirde davanın açılmamış sayılmasına karar verilmesi gerektiği; somut olayda davacının 10 günlük yasal süre dolduktan sonra başvurduğu gerekçesiyle, önceki kararında direnmiştir.
Bozma ve direnme kararlarının açıklanan bu içerik ve kapsamlarına göre, direnme yoluyla Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; somut olayda olduğu gibi, bir yargı çevresinde Asliye Ticaret Mahkemesi bulunmadığı için Asliye Hukuk Mahkemesinde açılan bir dava devam ederken, o yerde Asliye Ticaret Mahkemesinin kurulup faaliyete geçmesi üzerine, Asliye Hukuk Mahkemesince, tarafların o yoldaki talepleri de gözetilerek, 'Mahkemenin görevsizliğine, karar kesinleştiğinde istek halinde dosyanın Ticaret Mahkemesine gönderilmesine' karar verilmesi halinde; bu kararın bir devir kararı mı, yoksa, Türk Ticaret Kanunu'nun 5/3 maddesi çerçevesinde, iş bölümü itirazı üzerine verilen ve verildiği anda kesin olan bir gönderme kararı mı olduğu; böyle bir durumda, davacı tarafın HUMK.nun 193. maddesinde öngörülen 10 günlük süre içerisinde başvuruda bulunmasının zorunlu bulunup, bulunmadığı; somut olaydaki gibi, davacı tarafın, anılan süre geçtikten sonra başvurması halinde, hangi kararın verilmesi gerektiği noktasında toplanmaktadır.
Bu noktada, öncelikle hukukumuzda mahkemeler ve görevleri konusunda genel ve kısa bir açıklamanın yapılmasında yarar görülmüştür.
İlk derece ( hüküm-bidayet ) mahkemeleri, genel ve özel mahkemeler olarak ikiye ayrılır. Bakacakları davalar belirli kişi ve iş gruplarına göre sınırlandırılmayan, Kanun tersini öngörmedikçe Medeni Usul Hukuku alanındaki her türlü işe bakan mahkemelere genel mahkemeler denir. Hukukumuzda genel mahkemeler sulh ve asliye hukuk mahkemeleridir.
Buna karşılık, belirli kişiler arasında çıkan veya belirli türdeki uyuşmazlıkları çözmek üzere özel kanunlarla kurulan mahkemelere özel mahkemeler denir. Örneğin iş mahkemeleri, bu anlamda özel mahkemelerdir. Özel bir mahkemede görüleceğine ilişkin özel bir kanun hükmü bulunmayan her dava, genel mahkemelerde görülür. İstisnai nitelikteki özel mahkemelerin hangi tür davalara bakacakları, özel kanunlarınca belirlenir.
Asliye ticaret mahkemeleri, bulundukları yerdeki asliye hukuk mahkemesinin daireleri durumundadırlar. Dolayısıyla, yukarıdaki ayırım çerçevesinde özel değil, genel mahkemeler arasında yer alırlar.
Ayrı bir ( veya daha fazla ) ticaret mahkemesi bulunan yerlerde, asliye hukuk ve ticaret mahkemeleri arasında görev değil, işbölümü ilişkisi mevcuttur. ( Esasen, bir yerdeki birden fazla asliye hukuk mahkemesi arasındaki ilişki de bir iş bölümü ilişkisidir; ancak buradaki işbölümü ilişkisi, gerçekte bir iç ilişki niteliğindedir. Aynı şekilde, bir yerdeki birden fazla ticaret mahkemelerinin ve birden fazla sulh hukuk mahkemelerinin kendi aralarındaki ilişki de, gerçekte iç ilişki niteliği taşıyan bir işbölümü ilişkisidir ).
Ancak, bir yerdeki birden çok aynı tür mahkeme; örneğin birden çok asliye hukuk mahkemesi arasındaki işbölümü ilişkisi ( iç ilişki ) ile, o yerdeki asliye hukuk ve ticaret mahkemeleri arasındaki işbölümü ilişkisi arasında şu iki önemli fark vardır:
İlkin, ticaret mahkemesi ile asliye hukuk mahkemesi arasındaki işbölümü, kaynağını kanundan almaktadır. Şöyle ki: Türk Ticaret Kanunu'nun 4. maddesinde ticari davalar sayılmış; 5. Maddenin 1. fıkrasında aksine hüküm bulunmadıkça, müddeabbihe göre ticari davaların sulh veya asliye hukuk mahkemelerince de görüleceği açıklanmış; 2. fıkrada, ayrı ticaret mahkemesi bulunan yerlerde, asliye hukuk mahkemesinin görevinde olan ve 4. madde uyarınca ticari sayılan davalara ticaret mahkemesince bakılacağı belirtilmiş; 3. fıkrada ise, kural olarak iş sahası ( işbölümü ) itirazının taraflarca ancak ilk itiraz olarak ileri sürülebileceği öngörülmüştür. Kanunun düzenlediği bu işbölümüne göre, bir yerdeki ticaret mahkemesi kanunda belirtilmiş olan ticari davalara; asliye hukuk mahkemesi ise bunun dışındaki hukuk davalarına bakacaktır.
İkinci fark şudur: Birden fazla asliye hukuk mahkemesi bulunan bir yerdeki asliye hukuk mahkemelerinden birinde görülmekte olan bir davada, tarafların, o davanın, aynı yerdeki başka bir asliye hukuk mahkemesinde görülmesi gerektiği yönünde işbölümü itirazında bulunması mümkün olmadığı halde; o yerdeki asliye hukuk ve ticaret mahkemeleri yönünden böylesi bir işbölümü itirazının -örneğin, asliye hukuk mahkemesinde açılmış bir davayla ilgili olarak, oradaki ticaret mahkemesinin görevli bulunduğunun veya bunun tersinin- ileri sürülmesi mümkündür.
Açıkça görüleceği üzere, buraya kadar yapılan genel açıklamalar, aynı yargı çevresinde hem asliyle hukuk ve hem de asliye ticaret mahkemelerinin birlikte bulunduğu hallere ilişkin ve bu hallerle sınırlıdır.
Yukarıda belirtildiği gibi, ayrı bir ticaret mahkemesi bulunmayan yerlerde, Türk Ticaret Kanunu'nun 4. maddesi anlamındaki ticari davalara, müddeabbihe göre hem sulh ve hem de asliye hukuk mahkemesi bakabilir ( doğaldır ki; ticaret mahkemesi asliye hukuk mahkemesinin bir dairesi olduğu; sulh hukuk mahkemelerinin böyle bir dairesi bulunmadığı; eş söyleyişle, 'Sulh Ticaret Mahkemesi' mevcut olamayacağı için, bir yerdeki sulh hukuk mahkemeleri arasında, Türk Ticaret Kanunu'nun 5. maddesi anlamında bir iş bölümü uyuşmazlığı çıkması da mümkün değildir ). Ticaret mahkemesi bulunmayan bir yerdeki asliye hukuk mahkemesinin ticari bir davaya bakabilmesi için, o davanın 'ticaret mahkemesi sıfatıyla görülmek üzere' açılmış olması veya asliye hukuk mahkemesinin o davaya ticaret mahkemesi sıfatıyla baktığını bildirmesi de gerekmez; asliye hukuk mahkemesinin o uyuşmazlığı çözerken ticari hükümleri uygulaması gerekli ve yeterlidir.
Bu genel açıklamalar, özetle şu saptamaları içermektedir:
- Ayrı ticaret mahkemesi bulunan yerlerde, asliye hukuk mahkemesi ile onun dairesi durumundaki asliye ticaret mahkemesi arasında kanundan ( Türk Ticaret Kanunu'nun 4. ve 5. maddelerindeki düzenlemelerden ) kaynaklanan bir işbölümü ilişkisi vardır.
- Yine, ayrı ticaret mahkemesi bulunan bir yerde, asliye hukuk mahkemesinde açılan davanın, ticaret mahkemesinin görev alanında olduğu yönündeki davalı itirazının ( işbölümü itirazı ), esasa cevap süresi içerisinde ve ilk itiraz olarak bildirilmesi gerekir. Davalı esasa cevap süresi içerisinde bu yolda bir ilk itirazda bulunmamış ise, artık o mahkemenin iş bölümüne itiraz edemez. Böyle bir durumda, ( işbölümüne itiraz edilmeyen ) mahkeme de, davaya bakmak zorundadır; resen gönderme kararı veremeyeceği gibi, süresinden sonra yapılan işbölümü itirazını da, karşı taraf buna muvafakat etse bile, süre aşımından dolayı reddetmekle yükümlüdür.
- Hukuksal nitelikçe ( Türk Ticaret Kanunu md.4 ve 5 uyarınca ) ticari dava olduğu halde, o yerde ayrı bir ticaret mahkemesi bulunmadığı için, ticaret mahkemesi sıfatıyla görülmek üzere olsun veya olmasın, zorunlu olarak asliye hukuk mahkemesinde açılan bir davada, davalı tarafın esasa cevap süresi içerisinde ilk itiraz şeklinde işbölümü itirazında bulunması söz konusu olamaz. Zira, işbölümü, sadece ve ancak o yerde hem asliye hukuk ve hem de ticaret mahkemesinin mevcut olması halinde gündeme gelebilecek bir olgudur. Böylesi ( ayrı bir ticaret mahkemesinin bulunmaması nedeniyle, davalının esasa cevap süresi içerisinde asliye hukuk mahkemesinde işbölümü itirazında bulunamadığı ) bir dava devam ederken, esasa cevap süresi geçtikten sonra, orada ayrı bir ticaret mahkemesinin kurulması ve faaliyete geçmesi durumunda da, artık bu olguya dayalı olarak işbölümü itirazında bulunulamaz: Ayrı bir ticaret mahkemesinin sonradan kurulması, esasa cevap süresi geçmiş olan bir davada, işbölümü itirazında bulunma konusunda davalıya yeni ve ayrı bir hak tanıyan bir olgu değildir. Dolayısıyla, böyle bir durumda, asliye hukuk mahkemesi davaya devam etmekle yükümlüdür; taraflar o yolda talepte bulunmuş olsalar bile, gönderme kararı veremez. Buna rağmen asliye hukuk mahkemesi, resen veya talep üzerine gönderme kararı verirse, bu kararın, Türk Ticaret Kanunu'nun 5/3. maddesi anlamında gerçek bir gönderme kararı olarak kabul edilmemesi gerekir. Çünkü, anılan hükmün açık ifadesine göre, gerçek anlamda bir gönderme kararının varlığından söz edilebilmesi için, tarafların süresi içerisinde ilk itiraz olarak işbölümü itirazında bulunmuş olmaları zorunludur. O yolda usulüne uygun bir ilk itiraz bulunmadığı halde verilen ve veren mahkemece 'gönderme kararı' olarak adlandırılan karar, gerçekte bu nitelikte bir karar değildir; dolayısıyla, böylesi bir karara, gerçek anlamdaki gönderme kararlarına özgü nitelikteki hukuksal sonuçlar bağlanamaz. Başka bir ifadeyle, süresinde yapılmış bir ilk itiraz bulunmamasına rağmen verilen ve mahkemece gönderme kararı olarak adlandırılan bir karar, Türk Ticaret Kanunu'nun 5/3. maddesinin gerçek anlamdaki gönderme kararlarına özgülediği 'verildiği anda kesin olma' ve 'gönderilen mahkemeyi bağlayıcılık' niteliklerini taşımaz. Buna bağlı olarak da, gönderilen mahkeme, dosyayı gönderen mahkemeye geri gönderebilir. Dahası, Türk Ticaret Kanunu'nun 5/4. maddesindeki, "Vazifesizlik sebebiyle dava dilekçesinin reddi halinde yapılacak muamelelere ve bunların tabi oldukları müddetlere dair usul hükümleri, iş sahasına ait iptidai itirazın kabulü halinde de tatbik olunur." hükmünün uygulama yeri olamaz. O nedenle de, böylesi bir durumda, davacı tarafın, gönderilen mahkemeye Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 193. maddesinde öngörülen 10 günlük süre içerisinde başvurması gereğinden söz edilemez. ( Karar metninin yukarıda "İlk derece ( hüküm-bidayet ) mahkemeleri, genel ve özel mahkemeler olarak ikiye ayrılır." Şeklindeki cümlesinden itibaren bu noktaya kadar yapılan açıklamalarda yararlanılan kaynak olarak, Bkz: Prof. Dr. Baki Kuru, Hukuk Muhakemeleri Usulü, 6. Baskı, İstanbul 2001; Cilt: 1, sayfa: 51-61 arası; 675-721 arası ).
Bu açıklamalar çerçevesinde somut olay değerlendirildiğinde:
Somut olayda, yukarıda belirtildiği üzere, dava tarihi itibariyle Kocaeli'de ayrı bir ticaret mahkemesi bulunmadığı için, görülmekte olan dava Kocaeli Asliye Hukuk Mahkemesine hitaben yazılan bir dava dilekçesiyle açılmış ve Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesinde görülmeye başlanmıştır. Her üç davalı yönünden de, gerek kanuni ve gerekse uzatılan esasa cevap sürelerinin dolduğu tarihler itibariyle, ticaret mahkemesi kurulup faaliyete geçmiş olmadığı için, davalılarca, kanuni süre içerisinde işbölümü itirazı ileri sürülmemiştir. Her ne kadar, davalılardan Akbank T.A.Ş. vekilinin, talep üzerine mahkemece uzatılan cevap süresi içerisinde verdiği 1.2.1994 tarihli cevap dilekçesinde mahkemenin yetkisine yönelik bir itiraz ve "…Dava dilekçesinin yetki yönünden reddine ve İstanbul Asliye Ticaret Mahkemesinin yetkili olduğuna karar verilmesini talep ediyoruz…" şeklinde bir ifade mevcut ise de, asıl olarak yetkiye itirazı içerdiği açık bulunan bu ifadenin, yukarıdaki açıklamalar çerçevesinde bir iş bölümü itirazı olarak nitelendirilmesine olanak yoktur. Hal böyle olunca, eldeki davada, davalıların işbölümü itirazında bulunmadıklarının, esasa cevap sürelerinin bittiği tarihler itibariyle böylesi bir itirazın ileri sürülmesinin usulen mümkün de olmadığının kabulü gerekir. Yine, işbölümü itirazında bulunulabilecek kanuni sürelerin dolmasından sonra, salt Kocaeli'de ayrı bir ticaret mahkemesinin kurulmasının da, davalılara bu yöndeki bir itirazı ileri sürmek konusunda herhangi bir hak bahşetmeyeceği açıktır.
Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesindeki 24.10.2002 günlü oturumda, tüm taraflar vekillerinin işbölümü nedeniyle dosyanın Ticaret Mahkemesine gönderilmesini istemiş olması da, varılan bu sonucu etkiler nitelikte değildir.
Sonuç olarak, Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesinin, işbölümü nedeniyle dosyanın Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesine gönderilmesi yönündeki 24.10.2002 günlü kararı, Türk Ticaret Kanunu'nun 5/3. maddesi anlamında gerçek bir gönderme kararı niteliğinde değildir. O nedenle de, aynı maddenin son fıkrasında, gerçek anlamda gönderme kararları için geçerli olacağı belirtilen yasal prosedürün uygulanması gereğinden; yani, davacının bu gönderme kararından sonra Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 193/3. maddesinde öngörülen 10 günlük kanuni süre içerisinde başvuruda bulunması zorunluluğundan söz edilemez. Dolayısıyla, davacının söz konusu başvurusunun 10 günlük süre geçtikten sonra yapıldığı gerekçesiyle, aynı maddenin son fıkrasındaki "Aksi takdirde dava açılmamış sayılır…" hükmüne dayalı olarak, davanın açılmamış sayılmasına karar verilemez.
Somut olayın değinilen bütün bu özellikleri karşısında, Kocaeli Asliye 3. Hukuk Mahkemesince verilen ve içeriği yukarıda açıklanan 24.10.2002 gün ve 1993/716 esas, 2002/703 sayılı kararın, Türk Ticaret Kanunu'nun 5. maddesi anlamında bir gönderme kararı olarak değil; yargı çevresinde sonradan ticaret mahkemesinin kurulup faaliyete geçmiş olmasından kaynaklanan, tüm tarafların ortak talebi üzerine verilmiş olan, kendine özgü bir devir ( aktarma ) kararı olarak nitelendirilmesi ve davacı tarafın bu karardan sonra, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 193/3. maddesinde öngörülen 10 günlük kanuni süre içerisinde gönderen veya gönderilen mahkemeye başvurmakla yükümlü bulunmadığının; anılan süre geçtikten sonra yapılmış bile olsa, gönderilen mahkeme durumundaki Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesinin davaya bakmakla yükümlü olduğunun, anılan hükme dayalı olarak davanın açılmamış sayılmasına karar veremeyeceğinin kabulü zorunludur.
Açıklanan nedenlerle Hukuk Genel Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırı olup, direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ : Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda ve Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 07.06.2006 gününde oyçokluğu ile karar verildi.
KARŞI OY :
T.T.K.nun 5/III ncü maddesinde münhasıran iki tarafın arzularına tabi olmayan işler haricinde bir davanın ticari veya hukuki mahiyeti itibariyle iş sahasına girip girmediğinin ilk itiraz şeklinde ileri sürülebileceği ön görülmekte olup, temyize konu uyuşmazlıkta münhasıran iki tarafın arzularına tabi olmayan işlerden değildir. Dava konusu olayda dava asliye hukuk mahkemesinde açılmış ( ki o tarihte Kocaeli'nde kurulmuş bir ticaret mahkemesi mevcut değildir ) ve mahkemece uzun süre davaya bakıldıktan sonra, taraf vekillerinin dosyanın yeni kurulan ticaret mahkemesine gönderilmesi gerektiğine ilişkin istemleri üzerine de, asliye hukuk mahkemesince ( verilen kararın görevsizlik kararı olduğu da belirtilmek suretiyle ) dosya ticaret mahkemesine gönderilmiştir. Her şeyden önce şu hususun açıkça ortaya konulması gerekir ki, bir yerde ticaret mahkemesi kurulması bugünkü mevzuatımız itibariyle iflas davaları haricindeki davaların ticaret mahkemesine gönderilmesine neden teşkil etmez ( Bkz. Aynı Görüş, G.Eriş, Ticari İşletme ve Şirketler, 3 ncü Baskı, S. 396 ) Bu itibarla, Yüksek Özel Dairenin "Kaza Çevresinde Ticaret Mahkemesi bulunmazken davanın Asliye Hukuk Mahkemesinde görülmesi doğaldır. Sonradan bu mahkemeye ticaret dairesi ilave edilmesi durumunda dosyanın belirtilen daireye aktarılması da yasa hükmü gereğidir." şeklindeki gerekçesine davanın mahiyetine nazaran hiçbir şekilde itibar edilemez ve aksinin kabulü halinde bir yerde ticaret mahkemesinin kurulması üzerine o sırada ticari davalara bakmakta olan asliye hukuk mahkemelerinin derdest tüm davaları yeni kurulan mahkemeye göndermesi gerektiği gibi bir sonuç ortaya çıkar ki, yukarıda belirtildiği üzere İİK.nun 154 ncü maddesinin amir hükmü gereği dışında derdest davaların yeni kurulan mahkemeye gönderilmesi mümkün değildir ve böyle bir yasa hükmü de yoktur.
Öte yandan, yine yukarıda belirtildiği üzere iş bölümü itirazı ilk itirazlardan olup, HUMK.nun 188 nci maddesi hükmü uyarınca yazılı usule tabi davalarda esasa girilmeden önce ve cevap süresi içerisinde ileri sürülebilir. Dava konusu olayda bu dava dilekçesinin davalıya tebliğinden itibaren on gündür ve hak düşürücü mahiyettedir. Süre geçtikten sonra davacı taraf muvafakat etse bile ilk itirazlar mahkemece incelenemez. Bu itibarla, taraf vekillerinin dosyanın ticaret mahkemesine gönderilmesine ilişkin beyanları da önemi haiz olmadığı gibi, davanın ilk açıldığı mahkeme olan asliye hukuk mahkemesine dosyayı ticaret mahkemesine göndermede yasal bir dayanak sağlamaz.
İş bölümüne ilişkin gönderme kararları kesin olup, ancak mahiyetleri ile bağdaşmayan unsurları ihtiva etmeleri halinde, sadece bu bağdaşmayan yönleri bakımından temyiz edilebilir. Ancak, bu kural sadece usulünce ve süresinde işbölümü itirazı bulunan davalar bakımından geçerli olup, somut olayda olduğu gibi işbölümü itirazında bulunulmayan davalarda verilen gönderme kararları, mahkemece verilen kararın gönderme kararı olduğu belirtilmiş olsa dahi kesin olarak kabul edilemez. Nitekim, Yargıtay 11. Hukuk Dairesinin ( 22.06.1992 T, E. 1346/K. 7901, 9.5.2005 T, 2004/8324 E, 2005/4862 K ) kararlarında bu ilke benimsendiği gibi, doktrinde de bu ilke kabul görmektedir. ( Bkz. Prof. Dr. B.Kuru Hukuk Muhakemeleri Usulü İstanbul, 2001, Cilt: 1, s. 705 vd. ) Bu itibarla, mahkemece, asliye hukuk mahkemesince verilen ilk kararın mahkemenin kendi kararında da belirtildiği üzere bir görevsizlik kararı olduğu ve buna nazaran da kesinleşmeden kendisine gönderildiği nazara alınarak kararın kesinleştirilerek gönderilmesini temin için esasın kapatılması suretiyle dosyanın asliye hukuk mahkemesine gönderilmesi veya açıklanan nedenlerle ilk mahkemenin gönderme kararının TTK.nun 5 inci maddesi anlamında bir gönderme kararı olmaması sebebiyle kendisini gönderme kararı ile bağlı saymayarak görevsizlik kararı ile dosyayı davanın ilk açıldığı mahkemeye göndermesi gerektiği ve Kocaeli Asliye Ticaret Mahkemesi kararının bu gerekçe ile bozulması gerektiği görüşünde olduğumuzdan sayın çoğunluk görüşüne karşıyız.

T.C.
YARGITAY
4. HUKUK DAİRESİ
E. 1987/9061
K. 1988/1689
T. 23.2.1988
• GÖREVLİ MAHKEME ( Ticaret Mahkemesinin Bulunmadığı Yerlerde Ticari Davalara Asliye Hukuk Mahkemelerinde Bakılması )
• YETKİLİ MAHKEME ( Ticaret Mahkemesinin Bulunmadığı Yerlerde Ticari Davalara Asliye Hukuk Mahkemelerinde Bakılması )
• ASLİYE MAHKEMESİNDE AÇILACAK TİCARET MAHKEMESİNİ İLGİLENDİREN DAVALAR ( Bu Davaların Ticaret Mahkemesi Sıfatıyla Açılmasına Gerek Olmaması )
1086/m.1,27
ÖZET : Ticaret mahkemesinin bulunmadığı yerlerde ticari davalara asliye hukuk mahkemelerinde bakılır. Asliye mahkemesine açılacak bu nitelikteki davaların da ticaret mahkemesi sıfatıyla açılmasına gerek bulunmamaktadır. Usul yasasına göre görev ve yetki yönünden davanın değil, dava dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekir.

DAVA : Taraflar arasındaki karar iptali davası üzerine yapılan yargılama sonunda ilamda yazılı

nedenlerden dolayı görevsizlik yönünden reddine ilişkin hükmün süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu :

KARAR : Davacı, yersiz olarak kendisinin üyesi bulunduğu davalı Dernekten çıkartılma kararı verildiğini

bildirerek bu kararın iptali için "Çorum Asliye Hukuk Hakimliğine" dava açmıştır. Dava, Asliye Birinci Hukuk Hakimliğinin esas defterine kaydolmuş ve sonuçta 3507 sayılı yasa uyarınca dernek üyeliği niteliğindeki davaların ticari davalara bakmakla görevli asliye hukuk mahkemelerinde açılması gerektiğinden davanın reddine" karar verilmiştir.

Ankara, İstanbul ve İzmir il merkezleri dışında, bu arada Çorum'da ayrı ticaret mahkemeleri kurulmuş

değildir. O nedenle mahkemenin kararı, TTK.'nun 5. maddesinin 2. fıkrasındaki görev bakımından 3. fıkrasında açıklanan iş bölümüne yönelik değildir. 24.4.2967 gün ve 12/3 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının kapsamı dışında kaldığından mahkemenin kararının temyiz edilebilirlik niteliği vardır.

1 - Ayrıca Ticaret Mahkemesi kurulmamış yerlerde ticari davalara da asliye hukuk mahkemesinde bakılır.

Giderek böyle bir davanın ticaret mahkemesi sıfatıyla da açılmasına gerek yoktur. Çorumda ayrıca ticaret mahkemesi kurulmamış bulunduğuna göre görevsizlik biçiminde karar verilmesi bozmayı gerektirir.

2 - HUMK.'nun 27. maddesi uyarınca "mahkeme vazifedar veya selahiyettar olmadığından dolayı dava

arzuhalinin reddine karar verdiği takdirde arzuhali ve dava dosyasını ait olduğu mahkemeye gönderir ve yeniden harç alınmaz" Yerel mahkemece dosyanın gönderileceği mahkemenin açıklanmaması ve dava dilekçesinin değil de davanın reddine karar verilmiş olması da benimseme biçimi yönünden yanlıştır.

SONUÇ : Temyiz olunan kararın gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, 23.2.1988 gününde

oybirliğiyle karar verildi.

Çok açık ve seçik, yorum gerektirmeyen yasal hükümler mevcut iken neden yargıtay kararı istenir ?!? Anlamakta zorlanıyorum doğrusu..

Hakkaten Kanunda hukum cok acik. Bu bir gorev degil İsbolumu meselesi. Bosa zahmete sokmuslar sizi. Genede size birkac Yargıtay Kararı gonderiyorum.
T.C.
YARGITAY
19. HUKUK DAİRESİ
E. 2006/1687
K. 2006/2149
T. 3.3.2006
• TİCARET MAHKEMESİ İLE ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ ARASINDAKİ İLİŞKİ ( Görev İlişkisi Değil İş Bölümü İlişkisi Olduğu - Süresinde İş Bölümü İtirazında Bulunulmamasında Mahkemece Görevsizlik Kararı Verilemeyeceği )
• ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ İLE TİCARET MAHKEMESİ ARASINDAKİ İLİŞKİ ( Görev İlişkisi Değil İş Bölümü İlişkisi Olduğu - Süresinde İş Bölümü İtirazında Bulunulmamasında Mahkemece Görevsizlik Kararı Verilemeyeceği )
• GÖREV ( Süresinde İş Bölümü İtirazında Bulunulmamasında Mahkemece Görevsizlik Kararı Verilemeyeceği - Ticaret Mahkemesi İle Asliye Hukuk Mahkemesi Arasındaki İlişkinin Görev İlişkisi Değil İş Bölümü İlişkisi Olduğu )
• İŞ BÖLÜMÜ İTİRAZI ( Süresinde Bulunulmamasında Mahkemece Görevsizlik Kararı Verilemeyeceği - Ticaret Mahkemesi İle Asliye Hukuk Mahkemesi Arasındaki İlişkinin Görev İlişkisi Değil İş Bölümü İlişkisi Olduğu )
1086/m. 1
ÖZET : Ticaret Mahkemesi ile Asliye Hukuk Mahkemesi arasındaki ilişki görev ilişkisi değil işbölümü ilişkisidir. Somut olayda süresinde iş bölümü itirazında bulunulmamıştır. Buna rağmen mahkemece görevsizlik kararı verilmesi ve davacının yargılama giderleri ve vekalet ücreti ile sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırıdır.

DAVA : Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı mahkemenin görevsizliğine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, davalılardan TEDAŞ İçel Elektrik Dağıtım Müdürlüğüne Atayurt Belediye Başkanlığına ait tesislerde kullanılmak üzere elektrik sattığını. yapılan kontrollerde kaçak elektrik kullanıldığının tespit edildiğini, alacağın tahsili için yapılan icra takibinin haksız itiraz üzerine durduğunu ileri sürerek itirazın iptaline. % 40 tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, TEDAŞ Genel Müdürlüğüne açılan davanın husumet yokluğu nedeniyle reddi gerektiğini, diğer müvekkili ile davacı arasında abonelik sözleşmesi bulunması nedeniyle Elektrik Tarifeleri Yönetmeliğinin uygulanamayacağını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.

Mahkemece davanın kaçak elektrik zabıtlarına dayanılarak açıldığını, kaçak zaptından doğan eylemin haksız fiil niteliğinde olması nedeniyle davaya bakmaya Asliye Hukuk Mahkemesinin görevli olduğu gerekçesiyle mahkemenin görevsizliğine karar verilmiş, hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.

Ticaret Mahkemesi ile Asliye Hukuk Mahkemesi arasındaki ilişki görev ilişkisi değil işbölümü ilişkisidir. Somut olayda süresinde iş bölümü itirazında bulunulmamıştır. Buna rağmen mahkemece görevsizlik kararı verilmesi ve davacının yargılama giderleri ve vekalet ücreti ile sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırıdır.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA. peşin harem istek halinde iadesine, 3.3.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.

T.C.
YARGITAY
4. HUKUK DAİRESİ
E. 1971/12554
K. 1972/6487
T. 4.7.1972
• GÖNDERME KARARININ HUKUKİ NİTELİĞİ VE SONUÇLARI ( Ticaret ve Asliye Hukuk Mahkemeleri Arasında İşbölümü )
• TİCARET VE ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ ARASINDA İŞBÖLÜMÜ ( Gönderme Kararının Hukuki Niteliği ve Sonuçları )
• SÜRE ( İşalanı İlk İtirazı Üzerine Verilen Gönderme Kararında Davaya Devam Süresi )
• İŞALANI İLK İTİRAZI ÜZERİNE VERİLEN GÖNDERME KARARI ( Hukuki Niteliği ve Sonuçları )
6762/m.5
ÖZET : Ticaret veya asliye hukuk mahkemelerince verilecek gönderme kararları görev ayrılığı kararı değildir. Bu konuda ileri sürülen ilk itirazlar olay biçiminde incelenir ve reddi halinde ara kararı ile bildirilir. Kabulü halinde ise taraflara bildirme ile 10 günlük yasal süre işlemeye başlar.

DAVA : Davacı avukatı; müvekkilinin davalılarda yaptığı inşaat yapımı ve satımı sözleşmesi uyarınca makbuz karşılığı, çek ve senetle olmak üzere toplam 236.100 lira alacağını davalıların vermediklerini ileri sürerek bu paranın alınmasını istemiştir.

Yapılan Yargılama sonunda; Türk Ticaret Yasasının 5. maddesinin son fıkrası uyarınca işalanı konusunda verilen kararlarda Usulün 193. maddesinin aynen uygulanması gerekir. Temyiz edilebilecek kararların kesinleşmesinden başlıyarak 10 gün içinde görevli mahkemeye başvurulması gerektiğine ve baş vurmanın 10 günden çok zaman geçtikten sonra yapılmasına göre davanın açılmamış sayılmasına karar verildiğine ilişkindir. Temyiz eden : Davacı avukatı.

Temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosya incelendi, gereği konuşuldu:

KARAR : Türk Ticaret Kanunun 5. maddesinde, Ticaret davaları dahil Asliye Hukuk Mahkemesinde bakılacağı; ancak bu yerde Ticaret Mahkemesi varsa Ticari davaların Ticaret Mahkemesince çözümleneceği belirtilmemiştir. Sözü geçen iki Mahkeme arasındaki ilişki Usulün öngördüğü anlamda bir görev ayrılığı değil işbölümü niteliğinde olup ancak ileri sürülen iki itiraz üzerine incelenebilir. Yapılan itiraz yerinde ve uygun görülmüyorsa dava görev yönünden reddedilmeyip dosyanın işalanı yönünden ilgili mahkemeye gönderilmesine karar verilir. İş alanına ilişkin gönderme kararına karşı esas hakkında verilecek hüküm ile birlikte temyiz yoluna başvurulabilir. 5. maddenin son fıkrasında görev nedeniyle oldukları sürelere dair Usul hükümlerinin işalanına ilişkin ilk itirazın kabülü halinde de uygulanacağı yazılıdır. Usulün 190. maddesi uyarınca ileri sürülen ilk itirazların olaylar gibi soruşturulup çözümlenmesi gerekir ise de, olaylar genellikle soruşturma ile ilgili olduğundan olayı çözümleyen kararlar arasında bir ayırım yapılması zorunludur. Eğer olayın çözümlenmesi sonucunda mahkeme o işten el çekiyorsa bu takdirde olaya ilişkin karar sonuçlandırıcı karar niteliğindedir. Buna karşılık olaya ilişkin karar mahkemenin işten el çekmesi sonucu doğurmuyorsa bu karar ara kararı niteliğindedir. Usulün 393. maddesi hükmünce, Asliye Mahkemesi tarafından verilen kararlara ilişkin süreler taraflara tebliğ edildiği tarihten itibaren başlayacağına ve Ticaret yasasının 5. maddesi uyarınca verilen iş alanı itibariyle gönderme kararları mahkemenin işten el çekmesi sonucunu doğurduğu cihetle Usulün 393. maddesine giren sonuçlandırıcı karar niteliğinde olduğundan Usulun 193. maddede yazılı 10 günlük sürenin taraflara sözle bildirildiği günden itibaren işlemeye başlayacağını kabul etmesi yerinde değilse de olayda gönderme kararı davacı avukatına 14.5.1971 gün ve davalılar avukatına da 13.5.1971 günü tebliğ edildiğine ve davacılar avukatı tarafından 29.5.1971 günlü dilekçe ile dosyanın görevli mahkemeye gönderilmesi istendiğine ve bu iki tarih arasında 10 günden fazla süre geçmiş olduğuna göre davanın açılmamış sayılmasına ilişkin karar sonucu bakımından doğrudur.

SONUÇ : Temyiz itirazlarını reddiyle ancak gösterilen nedenle ve sonucu yönünden doğru olan kararın ONANMASINA, 4.7.1972 gününde oybirliğiyle karar verildi.


T.C.
YARGITAY
13. HUKUK DAİRESİ
E. 1997/10401
K. 1998/980
T. 5.2.1998
• TÜKETİCİNİN KORUNMASI KANUNUNA AYKIRI DAVRANIŞ ( Gazete Promosyon Kampanyaları )
• GAZETE PROMOSYON KAMPANYALARI ( Tüketicinin Korunması Kanununa Aykırı Davranış )
• GÖREVLİ MAHKEME ( Tüketicinin Korunmasında Miktara Bakılmaksızın )
4077/m.31,Geç.1
1086/m.27
ÖZET : Dava konusu ürünün promosyon dağıtım kampanyası, 1.4.1996 tarihinde başlatılmış olduğundan, 10 Temmuz 1996 tarihli Resmi Gazetenin 22692 ( mükerrer ) sayısında yayınlanan 1996/91-92 sayılı ve 9.1.1996 tarih, 1995/124-125 sayılı tebliğ hükümleri gereğince, 4077 sayılı Yasa kapsamında olup, davacıya, kıymete bakılmaksızın Ticaret Mahkemesinde; olmayan yerlerde de Asliye Hukuk Mahkemesinde bakılması gerekir.

T.C.
YARGITAY
11. HUKUK DAİRESİ
E. 2003/757
K. 2003/6363
T. 16.6.2003
• TİCARET SİCİL MÜDÜRLÜĞÜNÜN TESCİL KARARININ TERKİNİ ( Anasözleşmenin Değiştirilmesi Nedeniyle - İmtiyazlı Pay Sahiplerinin Kararı Kabul Etmemeleri )
• TESCİL KARARININ TERKİNİ ( Anasözleşmenin Değiştirilmesini Kurucu Pay Sahiplerinin Kabul Etmemesi Nedeniyle - Ticaret Sicil Müdürlüğünün Bulunduğu Yer Mahkemesinin Yetkilli Olması )
• GENEL KURUL KARARININ TESCİLİ ( Anasözleşmenin Değiştirilmesi - Kurucu Pay Sahiplerinin Kabul Etmemesi Nedeniyle Terkini Talebi )
• ANONİM ŞİRKET GENEL KURUL KARARININ TESCİLİNİN TERKİNİ ( Anasözleşmenin Değiştirilmesi Nedeniyle - İmtiyazlı Pay Sahiplerinin Kabul Etmemesi )
6762/m.389, 36
ÖZET ava, Anonim Şirketin kurucu pay sahibi olan davacının açtığı, şirketin anasözleşmesinin değiştirilmesine dair genel kurul kararının kanuna aykırı olarak tescil edildiği iddiası ile açılmış, Ticaret Sicil Müdürlüğü'nün tescil kararının terkini istemine ilişkindir. Bu tür davalara bakmaya yetkili ve görevli mahkeme, ticaret sicilinin bağlı olduğu Asliye Ticaret Mahkemesi veya bu mahkeme olmayan yerlerde Asliye Hukuk Mahkemesidir.

Av. Ayca SEZER

arkadaşlar benim işbölümü itirazı üzerine verilen gönderme kararının niteliği ya da süresi ile ilgili değil ancak gönderme kararının uygulanması için verilecek tahrik dilekçesinin verilmesi için gerekli 10 günlük sürenin başlangıcı ile ilgili bir sorunum var bilgisi olan varsa bana yardımcı olabilir mi?

arkadaşlar cevaplarınız için teşekkür ederim.Sürenin başlangıcı ile ilgili;HGYK kararına uygun olarak sürenin başlangıcını tefhim edilen gün birinci gün sayarak davamın açılmamış sayılmasına karar verildi. Bu karar sebebi ile ciddi şekilde mağdur oldum. Sizler debu konuda dikkatli olun Yasanın açık hükmüne rağmen hukuka aykırı olarak verilen kararı temyiz ettim ancak bu kez de müvekkilim bilgim dışında temyizden feragat etti. Konunun yeniden Yargıtaya taşınması imkanı da kalmadı.