Şirket Ortaklarının İflası

TTK "Madde 182 - Şirketin iflası, ortakların iflasını gerektirmez. Ancak depo kararına rağmen para yatırılmadığı takdirde alacaklı depo kararının ortaklara veya içlerinden bazılarına da tebliğini ve muktezasını yerine getirmedikleri takdirde şirketle birlikte iflaslarına karar verilmesini mahkemeden talebedebilir. Bu hakkını kullanmamış olan alacaklının, şirket masasından alacağını tamamen alamaması halinde ortakları iflas yoliyle dahi ayrıca takip hakkı mahfuzdur." hükmü uyarınca; mahkemeden talep etme süresi nedir? Bir hak düşürücü süre mevcut mudur? Uygulamadaki kararlardan emsal gösterirseniz çok sevinirim. Saygılarımla,

T.C.
YARGITAY
İÇTİHADI BİRLEŞTİRME GENEL KURULU
E. 1970/5
K. 1971/3
T. 6.11.1971
• KOLLEKTİF ŞİRKET ALACAKLILARININ ORTAKLARA BAŞVURMASI ( Şartları )
• ŞİRKET ALACAKLILARININ ORTAKLARA BAŞVURABİLMESİ ŞARTLARI ( Kollektif Şirketlerde )
• ORTAKLARA BAŞVURABİLME ŞARTLARI ( Kollektif Şirketten Alacaklarını Alamayan Alacaklıların )
• ŞİRKETİN FESİH VEYA İNFİSAHI ( Kollektif Şirkette Alacaklıların Ortaklara Başvurabilmesi )
• İNFİSAH EDEN KOLLEKTİF ŞİRKET ORTAĞININ TAKİBİ ( Alacağını Şirketten Alamayan Alacaklılarca )
6762/m.179,185
ÖZET : Kollektif şirket alacaklılarının ortaklara başvurabilmeleri için şirket hakkındaki icra takibinin semeresiz kalması ya da şirketin fesih ya da infisahı yeterlidir.
DAVA : ( Kollektif Şirketin fesih veya infisahını, şirket borçlarından dolayı ortakları dava ve takibe ) yeterli sayan Yargıtay Ticaret Dairesinin 23.1.1962 tarihli, 314 sayılı kararı ile ( Ortakları dava ve takip için mücerret fesih veya infisahı kafi görmeyip şirketin hitam bulmasını, yani tasfiye sonu alınıp tüzel kişiliğinin zevale ermesini ) öngören İcra ve iflas Dairesinin 2.4.1964 tarihli, 4234 sayılı kararı arasındaki, 6762 sayılı Ticaret Kanunu`nun 179 uncu maddesi hükmünü anlayış ve uygulayış bakımlarından başgösteren içtihat ayrılığının giderilmesi Birinci Başkanlığının 25.10.1971 tarihli yazısı ile istendiğinden, birer örneği önceden, gündemle birlikte üyelere dağıtılmış olan her iki dairenin görüşlerini havi yazılı mütalaaları, sözkonusu kararlar ve ilgili sair evrak 6.11.1971 gününde toplanan İçtihadı Birleştirme Hukuk Genel Kurulunda okunup gerekli izahat alındıktan ve Ticaret Kanunu`nun 179 uncu maddesi hükmünü anlayış ve uygulayış bakımlarından iki daire kararları arasında fark bulunduğu, 1.1.1957 tarihinde yürürlüğe giren 6762 sayılı Ticaret Kanunu ile yeni hükümler tedvin edildiği için mülga 865 sayılı Ticaret Kanunu zamanındaki 14.5.1947 tarihli, 12/2 sayılı içtihadı birleştirme kararına rağmen konunun kurulca ele alınıp tekrar bir karara bağlanması lazım geldiği oybirliğiyle kararlaştırıldıktan sonra işin esasının müzakeresine geçildi. Konu, türlü yönleriyle ele alınıp üyeler arasında görüşülüp tartışıldı.
KARAR : İcra ve İflas Dairesi kararını benimseyen üyelerin görüşleri:
İsviçre Borçlar Kanunu`nda kollektif şirket bizde olduğu gibi tüzel kişiliği haiz değildir. Şirket borcu aynı zamanda ortağın şahsi borcudur. Üçüncü kişilere karşı haklara sahip, taahhüt ve borçlarla mülzem olan tüzel kişi değil, gerçek kişiliği haiz ortaklardır. Ticaret Kanunumuzun kollektif şirkete ait bir çok maddeleri ve bu arada ortakların sorumluluğunu belirten hükümleri İsviçre Kanunu`ndan iktibas edilmiş olmakla beraber bir noktada isviçre Kanunu`ndan ayrılmış, şirkete ortaklardan ayrı ve onların üstünde "tüzel kişi"lik tanımıştır. Bu itibarla İsviçre Kanunu'na dayanan uygulamaları ve doktrini meselemizin çözümünde dayanak olarak ele alamayız.
Kollektif Şirketin borç ve taahhütlerinden dolayı birinci derecede şirket tüzel kişiliği sorumludur. Ortağı dava ve takip, ( şirkete karşı yapılan icra takibinin semeresiz kalması ) veya ( şirketin herhangi bir sebeple sona ermiş olması ) şartına bağlıdır ( Madde: 179 ). Görülüyor ki, Kanunumuza şirket borç ve taahhütleriyle evvelemirde şirket tüzel kişiliğini mülzem tutmuş, ortaklara ikinci derecede ve sırada sorumluluk yüklemiş, bunlara müracaatı, adi kefalette olduğu gibi bazı kayıt ve şartların tahakkukuna bağlamıştır.
Ortağa müracaat şartlarından birincisi; şirket aleyhine yapılan icra takibinin semeresiz kalması halidir. ( İcra takibinin semeresiz kalması ) deyimi, borçlunun yeter miktarda mevcudu bulunmaması nedeniyle alacağın tamamen veya kısmen tahsil olunamamasını, aciz halini ifade eder ki kesin veya geçici aciz belgesi ile ispat olunur. Şirketin, icra takibi ile aczi tahakkuk etmedikçe ortağa müracaat edilemeyeceğine müteallik bu şart adi kefalette olduğu gibi ikinci derecede sorumluluk kuralının doğurduğu tabii bir neticedir.
( Şirketin herhangi bir sebeple sona ermesi ) şartına gelince; borç ve taahhütlerinden dolayı birinci derecede şirket tüzel kişiliği sorumlu olup evvelemirde ona müracaat edilmesi lazım geldiğine ve ortağının sorumluluğu ikinci derecede ve adi kefalete müşabih bir sorumluluk olduğuna göre, kollektif şirket, borç ve taahhüdünü ifa edebilecek durumda ve ayakta bulundukça ortaklar dava ve takip edilemez. Dağılan veya dağıtılan şirkette tasfiye memurlarının vazifeleri, şirket alacaklarını toplamak, haklarını ve bilumum mallarını paraya çevirmek suretiyle borç ve taahhütlerini tasfiye etmek olduğuna göre tasfiye sonu alınmadıkça şirketin mevcudunun borçlarını karşılayıp karşılamadığı, yani aczi belli olmaz.
( Şirketin herhangi bir şekilde sona ermesi ) şartını da ( icra takibinin semeresiz kalmasından ) ibaret birinci şartta olduğu gibi ( taahhütlerini yapamaz borçlarını ödeyemez duruma düştüğünün belirmesi ) nedenine, bir kelime ile aczi haline bağlamak, kanunun esprisine, ortağa teveccüh eden sorumluluğun niteliğine ve genel hukuk kurallarına daha uygun düşer.
Maddede, ( Şirketin herhangi bir sebeple sona ermesi ) deyimi kullanılmıştır. Mücerret ( dağılma ) veya ( dağıtılma ) şirketin sona ermesini, tüzel kişiliği zayi etmesini gerektirmez. Tasfiye haline giren şirketin, ortaklarla olan münasebetlerinde dahi tasfiye sonuna kadar ve 232 nci madde hükmü saklı kalmak kaydıyla, tasfiye gayesiyle sınırlı olarak tüzel kişiliğini muhafaza ve ticaret ünvanını -tasfiye halinde- ibaresini ekleyerek kullanmakta devam edeceği 208 inci maddede öngörülmüş ve 232 nci maddede ise; tasfiye memurlarının, şirketin mevzuunu teşkil eden muameleleri, herhalde ortakların sözbirliği edemezlerse mahkemenin tasvibi ile, muvakkat olarak sürdürebilecekleri açıklanmıştır. Görülüyor ki, mücerret ( dağılma ) veya ( dağıtılma ) şirketin sona ermesi, tüzel kişiliğinin zeval bulması için yeter sebep değildir. Şirket ancak, tasfiye sonu alınıp keyfiyetin ticaret siciline kayıt ve ilan olunması ile sona erer. Maddenin yorumunda, henüz tasarı halinde iken hazırlanmış ( eshabı mucibe layihasına ) değil meclislerde tartışılarak kanuniyet kesbettikten sonraki duruma ve metindeki açık ve kesin ifadeye itibar edilmesi lazımdır.
Binaenaleyh, Türk Kanun koyucusu, İsviçre kanunundan ayrılarak Kollektif Şirkete "tüzel kişilik" tanımış, mehaz kanunda şirketin borcu ortağın şahsi borcu imiş gibi telakki edilmesine rağmen Türk Ticaret Kanunu ve esastan ayrılıp şirket taahhüt ve borçlarının şirket tüzel kişiliğine ait olduğu, her şeyden evvel şirket mevcudu ile karşılanması lazım geldiği prensibini kabul etmiş olduğuna göre ancak tasfiye ile şirketin sona ermesi halinde, tasfiye ile istihsal edilmeyen alacaklar için şirket ortaklarının dava ve takip olunabilmesi icap eder.
Ticaret Dairesi kararını benimseyen üyelerin görüşleri; Ticaret Kanunu`nun, mülga 835 sayılı Kanun`un 175 inci maddesine tekabül eden 179 uncu maddesi her ne kadar yeniden tedvin edilmişse de her iki maddenin mana ve medlülünde bir değişiklik yapılmamıştır. Mülga 175 inci madde ortak hakkındaki dava ve takibi ( Şirketin feshedilmiş olması ) şartına bağlanmış iken yeni kanunda ( Şirketin infisah ) etmesi halini kapsamına almak maksadı ile 179 uncu madde metni, ( şirket herhangi bir sebeple sona ermiş ise ) şeklinde kaleme alınmıştır. Kanun koyucu bu değişikliği hiçbir zaman şirket tasfiye olunarak tüzel kişiliğin sona ermesinden sonra ortaklar hakkında dava ve takip açılabileceği amacıyla yapmamıştır. Bu husus kanunun esbabı mucibe layihasıyla da anlaşılmaktadır. 14.5.1947 tarihli içtihadı birleştirme kararında gösterilen gerektirici sebepler halen ayakta olup yeni madde hakkında da ileri sürülmeleri mümkündür.
Yukarıda özetlenen karşılıklı iki görüş uzun boylu görüşülüp tartışıldıktan ve oylandıktan sonra kurul üyelerinin çoğunluğunca, aşağıda yazılı gerekçelere müsteniden Ticaret Dairesi Kararına temayül edildiği anlaşılmıştır. Şöyle ki:
Kollektif Şirketin taahhüt ve borçlarından dolayı alacaklıların ne zaman ve ne gibi hallerde ortaklara başvurma gücüne kavuşacakları, Türk Ticaret Kanunu`nun 179. maddesinde açıklanmıştır. Bu hüküm düzenlenmesinde kanun koyucunun eski 865 sayılı yürürlükten kalkan Ticaret Kanunu`nun sözü geçen maddeye karşılık 175. maddesinin kapsadığı ilkelerden yine bu maddeye ilişkin 14.5.1947 gün ve 16 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı çevresindeki hukuki görüş ve uygulamadan ayrılmayı zorunlu kılan yeni hukuki kurallar getirip getirmediğinin belirtilmesi konusunun aydınlığa ulaşması yönünden yararlı görülmüştür.
Yeni maddenin yazılışındaki dil sadeleştirilmekle beraber eski hükümde ( Şu kadar ki fesih edilmiş ) sözü üzerine tereddüde yer vermemek ve infisah sonucu doğan bütün halleri içine almak amacı ile yeni hükümde ( şirket herhangi bir sebeple sona ermiş ise ) sözleri kullanılmıştır. Yeni hükmün eskisinden ayrıldığı tek yön ortaklara veya ortakla birlikte kollektif şirkete karşı da dava açma veya icra takibinde bulunma yetkisinin tanınmasıdır.
Şu açıklamalardan yeni metinde eskiden beri devam edegelen yorum tarzına aykırı düşecek nitelikte köklü bir değişiklik yapılmadığı kendiliğinden ortaya çıkmaktadır. Ayrıca yasama meclisi adliye encümenindeki Türk Ticaret Kanunu`nun görüşülmesi sırasında düzenlenen mazbatanın 179 uncu maddeye ilişkin bölümü, belirtilen görüşü desteklemekte ve maddenin ortaya konulduğu şekilde yorumlanmasının uygunluğu doğrulanmaktadır.
Türk Ticaret Kanunu`nun 179/1 inci maddesinde borç ve taahhütlerinden dolayı ortaklardan ayrı, müstakil bir malvarlığına ve tüzel kişiliğe sahip kollektif şirketin birinci derecede sorumlu bulunduğu kabul edilmektedir. Ortaklar da şirket borçlarından müteselsilen, bütün mallarıyla ve gayrimahdut surette mesul iseler de, sorumluluğun doğumu anılan maddenin 2 nci fıkrasındaki bazı şartların gerçekleşmesi haline bağlı tutulmuştur. Aranan şartlar şirket hakkında yürütülen icra kovuşturmasının semeresiz kalmasından veya şirketin herhangi bir sebeple sona ermesinden ibarettir. Ortaklar aleyhine dava açma ve icra takibi yapma yetkisinin de şartını teşkil eden şirketin dağılması veya dağıtılması halleri de kanunun 185 inci maddesinde düzenlenmiştir.
İnfisah üzerine tasfiye haline giren kollektif şirketten alacaklı olan kişiler doğrudan doğruya ortaklara veya ortaklarla birlikte şirkete karşı da dava açabileceklerine göre, infisahdan sonra şirket tüzel kişiliğinin devam ettiği ilkesi kanun koyucu tarafından kabul edilmiştir. Ancak, tüzel kişiliğin sadece tasfiye gayesiyle sınırlı ve geçici bir zaman için mevcut olduğundan şirketin normal varlığı sona ermiş sayılır.
Tasfiye memurları, şirketin başladığı işleri ikmal, malları paraya çevirme, borçluları takip ve dava, şirket alacaklarını tahsil için girişecekleri hukuki muamelelerde kollektif şirket namına düzenlenecek bütün evrak ve senetleri ( tasfiye halinde bulunan filan şirketin tasfiye memurları ) ibaresini yazmak suretiyle imzalamaları zorunluğu kanunun 219 uncu maddesinde öngörülmüştür. Bu hüküm de şirket tüzel kişiliğinin dar bir alana inhisar eylediğini sadece tasfiye işlemleriyle mahdut ve muayyen olduğunu gösterir.
Şu halde, şirket alacakları ortaklara başvurabilmek için şirket hakkındaki icra takibinin semeresiz kalması veya şirketin her ne sebeple olursa olsun fesih veya infisah etmesi yeterlidir. Alacakların haklarını himayede yarar bulan, onların menfaatlerini şirketinkinden üstün sayan kanun koyucu ayrıca, tasfiye sonucunu beklemeye tüzel kişiliğin nihayet bulmasına, şirket kaydı ticaret sicilinden silinerek durumun ilanına lüzum görmemiştir.
SONUÇ : Türk Ticaret Kanunu`nun 179 uncu maddesine ilişkin Yargıtay Ticaret Dairesinin 23.1.1962 gün 1933/314 sayılı kararında belli edilen içtihadın kanuna uygun bulunduğuna, ilk görüşme ve oylamada, üçte ikiyi aşan oyların çoğunluğuyla 6.11.1971 gününde karar verildi.
yarx

T.C.

YARGITAY

11. HUKUK DAİRESİ

E. 1990/1602

K. 1990/4020

T. 21.5.1990

• ŞİRKETLE BİRLİKTE ORTAKLAR HAKKINDA DOĞRUDAN TAKİP YAPILAMAYACAĞI

• ŞİRKETE KARŞI YAPILAN TAKİBİN SEMERESİZ KALMASI ( Ortak ve Şirket Aleyhine Dava Açılabilmesi )

• ŞİRKET ORTAKLARININ İFLASI TALEBİ ( Şirketin Depo Emrine Uymaması - Ortaklara Depo Tebligatı )

• ŞİRKETLE ORTAĞA AYNI ANDA DEPO EMRİ ÇIKARILMASI ( Ortağın İflasının İstenemeyeceği )

6762/m.179,182


ÖZET : Şirketin borç ve taahhütlerinden dolayı birinci derecede şirket sorumludur. Ancak, şirkete karşı yapılan icra takibi semeresiz kalmışsa, yalnız ortak ve ortakla birlikte şirket aleyhine dava açılabilir, takip yapılabilir. Şirketin depo kararına rağmen borçlu olduğu parayı yatırmaması durumunda depo kararının ortaklara veya içlerinden bazılarına da tebliği ve gereği yerine getirilmediği takdirde şirketle birlikte tebligat yapılan ortakların iflaslarına karar verilmesi istenebilir. Ancak, depo emrinin evvela şirkete tebliğ edilmesi, paranın depo edilmemesi durumunda ortak veya ortaklara yeniden depo kararı çıkarılması gerekir. DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı, ( Düzce Asliye Birinci Hukuk Mahkemesi )nce verilen 26.4.1989 tarih ve 746-355 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalılardan senetlere dayalı alacağı olduğunu, ödenmediği, yapılan icra takibinden sonuç alınamadığını, takibin iflas yoluna dönüştürüldüğünü belirterek, davalıların itirazlarının iptali ile iflaslarına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, iddianın doğru olmadığını, senetlere tarihlerin sonradan atıldığını ileri sürerek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, ilgili dosya ve belgelere, 10.7.1987 tarihli anlaşmaya göre davalıların borçlu olup ödemedikleri anlaşılarak davanın kabulü ile davalıların iflasına karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre davalılar vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile davalı Ö. Kereste Koll. Şti. hakkındaki iflas kararının onanmasına,
2 - TTK.nun 179. maddesi hükmüne göre şirketin borç ve taahhütlerinden dolayı birinci derecede şirket sorumludur. Şu kadar ki, şirkete karşı yapılan icra takibi semeresiz kalmış ise, yalnız ortak ve ortakla birlikte şirket aleyhine dava açılabilir ve takip yapılabilir. Bu hükme göre ve şartları olmadığı için şirkette birlikte ortaklar hakkında doğrudan doğruya takip yapılması usulsüzdür. Ancak, TTK.nun 182. maddesi hükmü gereğince şirketin depo kararına rağmen borçlu olduğu parayı yatırmaması halinde depo kararının ortaklara veya içlerinden bazılarına da tebliği ve gereği yerine getirilmediği takdirde şirketle birlikte tebligat yapılan ortakların iflaslarına karar verilmesi istenebilir. Ancak bu madde hükmünün uygulanabilmesi için, maddedeki açık hüküm gereği depo emrinin evvela şirkete tebliğ edilmesi, sonrasında paranın depo edilmemesi halinde ortak veya ortaklara yeniden depo kararı çıkarılması gerekmektedir. Ortaklara yeniden depo emri çıkarılmadan şirketle aynı zamanda çıkarılan depo emrine dayanılarak davalı ortakların da iflasına karar verilmesi yukarıda anılan madde hükmüne aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda bir nolu bentte yazılı nedenle Ö. Kereste Koll. Şti. hakkında verilen iflas kararının ( ONANMASINA ), iki nolu bentte yazılı nedenlerle diğer davalı ortaklar yararına hükmün ( BOZULMASINA ), 481.104 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenlerden davalı şirketten alınmasına, 21.5.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

"Şirketin borç ve taahhütlerinden dolayı birinci derecede şirket sorumludur. Ancak, şirkete karşı yapılan icra takibi semeresiz kalmışsa, yalnız ortak ve ortakla birlikte şirket aleyhine dava açılabilir, takip yapılabilir. Şirketin depo kararına rağmen borçlu olduğu parayı yatırmaması durumunda depo kararının ortaklara veya içlerinden bazılarına da tebliği ve gereği yerine getirilmediği takdirde şirketle birlikte tebligat yapılan ortakların iflaslarına karar verilmesi istenebilir."

Sorum şu, bu istemin süresi en geç ne zamandır?

Kanunda bu hususta bir açıklık olmadığına ve yargı kararı ile de net bir düzenleme getirilmediğine göre dosya dertest olduğu sürece her zaman cevabı umarım tatmin edici olur...

Kolaylıklar dilerim...

Sayın Sincap belirtmiş olduğunuz karardaki " Şirketin borç ve taahhütlerinden dolayı birinci derecede şirket sorumludur. Ancak, şirkete karşı yapılan icra takibi semeresiz kalmışsa, yalnız ortak ve ortakla birlikte şirket aleyhine dava açılabilir, takip yapılabilir. Şirketin depo kararına rağmen borçlu olduğu parayı yatırmaması durumunda depo kararının ortaklara veya içlerinden bazılarına da tebliği ve gereği yerine getirilmediği takdirde şirketle birlikte tebligat yapılan ortakların iflaslarına karar verilmesi istenebilir" hükmünün icrası için belli bir zaman öngörülmemiş midir? Zira uyuşmazlık konusu sorum bu husustadır....

Sorumu tekrarlamışım kusuruma bakmayınız

Örnek bir karar, yardımı olabilir. Zamanaşımında asıl ilişkiye bakılmış.
Saygılar.

T.C.
YARGITAY
12. HUKUK DAİRESİ
E. 1991/10336
K. 1992/3597
T. 24.3.1992
• TAKİBİN KESİNLEŞMESİNDEN SONRA ALACAKLININ ŞİRKET ORTAĞINA YÖNELMESİ ( Zamanaşımı )
• BORÇLU ŞİRKETİN İFLASI ( Zamanaşımını Kesen Sebeplerden Değildir )
• ZAMANAŞIMI ( Alacaklının Şirket Ortağına Yönelmesi )
6762/m.726
2004/m.170,194
ÖZET : İcra dosyasında en son işlemin 29.5.1990 tarihinde yapıldığını kabul etmek gerekir. Haciz için gelindiği 7.12.1990 tarihinde ve ortaklara yönelindiği 11.1.1991 tarihinde TTK`nun 726. maddesine göre 6 aylık zamanaşımı süresi ceryan etmiştir. Asıl borçlu şirketin iflas etmiş olmasının sonuca etkisi yoktur. Zamanaşımını kesen sebepler TTK`nun 662. maddesinde belirtilmiştir. Bu maddeye ve İİK`nun 194. maddesine uygun bir durum bulunmadığına göre borçlu ortak yönünden zamanaşımı itirazının kabulü gerekir.

DAVA: Merci kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye 16.9.1991 tarihinde gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR: Asıl borçlu kollektif şirket hakkında kambiyo senetlerine mahsus yolla yapılan takip kesinleşmiştir. Alacaklı kollektif şirket ortağı T.E.`ye yönelmiştir. 163 örnek ödeme emri tebliği üzerine, borçlu, merci hakimliğine zamanaşımı def`inde bulunmuştur.

Takip 17.11.1986 keşide tarihli çeke dayanmaktadır. Alacaklı 7.12.1990 tarihinde icra dairesine başvurarak borçlu şirketin taşınır, taşınmaz mallarının haczini istemiştir. İcra müdürü, kollektif şirketin daha önce takibe itirazı ile ilgili verilen merci kararının Yargıtay onanmasından geçmek suretiyle 29.5.1990 tarihinde kesinleştiğini, bu tarihe göre takibin düşmediğini belirterek haciz kararı vermiştir. Takibin 29.5.1990 tarihinde kesinleştiğinde uyuşmazlık yoktur. Bu durumda icra dosyasında en son işlemin 29.5.1990 tarihinde yapıldığını kabul etmek gerekir. Haciz için gelindiği 7.12.1990 tarihinde ve ortaklara yönelindiği 11.1.1991 tarihinde TTK`nun 726. maddesine göre 6 aylık zamanaşımı süresi ceryan etmiştir. Asıl borçlu şirketin iflas etmiş olmasının sonuca etkisi yoktur. Zamanaşımını kesen sebepler TTK`nun 662. maddesinde belirtilmiştir. Bu maddeye ve İİK`nun 194. maddesine uygun bir durum bulunmadığına göre borçlu ortak yönünden zamanaşımı itirazının kabulü gerekirken reddi isabetsizdir.

SONUÇ: Borçlunun temyiz itirazları yukarıda yazılı nedenle yerinde bulunduğundan merci kararının İİK`nun 366. ve HUMK`nun 428. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 24.3.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.

yarx