genç avukatların gelecek kaygıları üzerine

Merhabalar...
Sitede ilk yazışım bu. Oysa ki çok uzun zamandır okuyorum, araştırıyorum bu siteyi. Meslekte 2. yılımın içindeyim. Birçok meslektaş gibi bir hukuk bürosunda maaşlı olarak çalışıyorum. Gelecek hakkında kaygılıyım. Büro açsam..İşimin patronu olsam..Sıkıntılarımı aşsam.. Kendime güvenimi yeniden ayağa kaldırsam.. işçi değil meslektaş olabilsem.. Sanırım tüm yeni meslektaşlar gibi kaygılıyım.. Aslında sitede bu konuda yazılanları okuyunca, birazda sitemkar, bunları ben de bir daha yazmak istedim.

Aslında, aslında umutluyum.. Neden olmasın.. Mesleğimiz güven, disiplin ve dürüstlük üzerine kurulu..Çalışan kazanır.. O halde maddi manevi bazı zorluklardan yılmamak gerek..

Yine de keşke kırgın başlamasak mesleğe.. saygıyı, disiplini, öz güveni yitirmesek.. Belki bu serzeniş hem kıdemli meslektaşlara hem bizim gibi yeni olup birşeyler değişsin diyerek olduğu yerde sayanlara..

Sanırım birbirimize daha çok destek olmalıyız. Ne dersiniz?..

Ne yazık ki çoğu genç hukuk mezunu kimseler için mesleğe kırgın başlamamak mümkün değil. Bir kere hukuk fakültelerinde verilen eğitim ne yazık ki, hukuk sektöründe icra edilen hiç bir mesleğin uygulama alanına yönelik değil. Böyle olunca da yeni mezun kişiler aslında olmaması gereken bir karmaşanın içinde buluyorlar kendilerini; meslek handikapı. Daha ilk staj günlerinde mahkeme kalemlerinde ya da icra dairelerinde azarlanıp stajı bırakan ya da tamamlayıpta mesleğini mutsuz sürdüren onca hukuk fakültesi mezunu var. Bu şartlar altında yapılacak mesleğin kutsallığına sığınıp yine de mesleği icra etmekten başka çare yok.

evet ben de sayın av.gokceni destekliyorum.2 sene boyunca kıdemli avukatların yanında çalıştım vew çok çektim.Benim gibi çok çeken arkadaşlar da var.Sonunda borç harç kendi ofisimi kurdum.Av.Mehtap hanımın söylediklerine aynen katılıyorum.Size de başarılar diliyorum

Sevgili meslektaşlara özellikle av.mehtap hanıma teşekkürler..
Bu günlerde desteklenmek genç bir hukukçu olarak en büyük ihtiyacım aslında. "Biz bizi konuşuruz" diyor ya bu alanın başlığında öyle aslında.. biz bizi konuşuruz.. Biz bizi destekleriz.. Çünkü en çok biz anlarız birbirimizi..
Ama emeğe saygıyı unutuyoruz sanırım bazen. kendi büromu açmak en iyisi sanırım..Aslında anlatılacak o kadar şey var ki..

Yıllar önce daha küçücük bir çocukken hayalimdi avukatlık..Peşinden hukuk okudum. Hep sevdim okulu, mesleği, işimi.. Sonra staj, ardından avukatlık..İşimi düzenli, disiplinli, programlı götürmeye çalıştım, böyle olsun istedim. Genç ve idealist olmanın verdiği heyecan içinde yeni olmanın getirdiği eksikliklerle uğraştım.

Ama gayrete, emeğe saygıyı yitirdik kimi zaman.. Tamam tüm genç meslektaşların hataları, tecrübesizlikten kaynaklanan eksiklikleri vardır ama kimse tam teşekküllü başlayamıyor zaten mesleğe.. O zaman ön ayak olmak gerek.Fikirlere, yeni görüş ve yaklaşımlara açık olmak gerek.

Bir durun ve derin bir nefes alın önce..Kendinizi değerlendirin.. Mesleki geçmişinizi.. Sonra etrafa bakın ve meslektaşlara.. Sadece biraz saygı ve desteğe, mesleki tecrübe ve birikimden faydalanmaya ihtiyacımız var.
Hadi bir durun ve düşünün.. Konuşalım..

Mesleğe saygı, kendine güven ve maalesef özveri, Maalesef diyorum, çünkü överimiz çoğu zaman karşı tarafça anlaşılmıyor ya da üstü kapatılıyor.Her insan fedakarlık yapınca , karşılığı almak ister öyle değil mi?
Ben de stajı bitmek üzere olan çiçeği burnunda bir avukatım diyebilirim.Önceleri çok olumsuz baktığım avukatlık mesleği aylar geçtikçe bana o kadar cazip geldi ki anlatamam. Staja başladığım ilk aylarda asla ve asla avukat olmam diyordum Hukuk'u çok seviyordum ama mesleğe karşı müthiş önyargım vardı.Neticede bunları aştım ve Her şeyi zamana bıraktım .Stajımı bitirmeye yakın olduğum şu günlerde anladım ki hayat size herşeyi istediğiniz, azmettiğiz kadar veriyor, önemli olan ne istediğini bilmek ve sabretmek.
Eğer ki mesleğinizi çok seviyorsanız ,ki yazdıklarınızdan kendinize Hukuk'a adamış olduğunuz çok açık, bildiğiniz güvendiğiniz yolda ilerleyin.Hukuk'u sevmeyen bir insanın avukatlıkta ilerlemeyi hedeflemesi beklenemez.Siz daha da ilerlemek istiyosunuz ki kendi işinizi kurup, büyük sorumluluk altına girmeye karar vermişsiniz.O halde İNANDIĞINIZ YOLDA İLERLEYİN.

Alıntı: işçi değil meslektaş olabilsem

Zaten meslektaşsınız. Bu konuda kaygı duymayın lüten.

Saygılar.

bu konu benim aklıma bir söz getirdi."Avukat olmak kolay,kalmak zor.Hakim olmak zor kalmak kolay"
burada hepimiz aynı fikirde olduğumuzu söyleyebiliriz.Bütün genç melektaşlarım mesleklerinin başlangıçlarında maalesef İş güç sahibi avukatların yanında kendilerine iş bulmak zorunda kalıyorlar.Tam Yeni cmk geldi artık özgür olacağız derken yasa 1992 yılında çıkartılan metne dönüldü.Yani kaybeden genç avukatlar,kazanan yukarıda belirttiğim yanında çalışmaya mahkum olduğumuz avukatlar.Ben 1,5 yıldır avukatlık yapıyorum ve şimdiden mesleği bırakmayı düşünüyorum diyebilirim.Ve bunun için aslında o kadar çok nedenim var ki.

Gelecek hakkında ben de birçok meslektaşım gibi kaygılıyım.Stajdan sonra 2 senelik yoğun bir tempo ve arkasından da tek başına ayakta kalma mücadelesi....Burada yazan bütün arkadaşlarla benzer sıkıntı ve endişeleri duyuyorum, özellikle de tek başıma çalışmaya başlayınca, kaygılarım arttı.
Bu meslekte kişisel başarının yanında,şans,çevre ve tabii müvekkilleriniz tarafından dikkate alınmak için maalesef saçınıza aklar düşmesi gerekiyor galiba...Yine de yılmayın arkadaşlar, maddi ve manevi biçok sıkıntı yaşayacak olsam da bir doktorun kanserli hastasının ömrünü uzatabilme olasılığı, bizim ipten adam kurtarma olasılığımızdan yüksek değil.....Maddi yönden bir karşılaştırma yapmaya gerek görmüyorum, bizim için de kanser, müvekkilden hak ettiğimiz ücreti zamanında ve eksiksiz alabilmek galiba....

Bende stajımın dörtte birinden fazlasını tamamladım ancak hâla tam olarak ne yapmak istediğime karar vermedim başlarda kesinlikle avukat olmam desemde vakit geçtikçe birde öğrenciliğin havasından uzaklaşmaya başlayınca artık eskisi kadar kolay ve net kararları bir anda alamıyorum hakikaten gelecek kaygısı hissetmeye başladım belki biraz daha süreye ihtiyacım vardır ancak zaman hızla akıyor ve bizde bu girdabın içinde kayboluyoruz.Naçizane düşünceme göre sebebine sarılıp azmederek çalışmak gerekiyor.Bu sonucada 3 aydır gece gündüz zihnimde "ne yapacağım,nasıl yapacağım?" sorularına verdiğim cevaplardan ulaştım.Önce kesin bir karar ardından da azimli bir çalışma...İnanın sorgulamaya harcadığım zamanın boşa olduğunu anladım

stjımı bitirir bitirmez hakimlik sevdasına düştüm.. olmadı.. çünkü üç hakimliğe de asılmış, danıştayın haklı yürürlüğü durdurma kararları karşısında bir tür mağduriyet yaşamış ve konsantasyon sıkıntısı ile mücadele etmiştim. kimsenin yanında çalışmadan büro açtım.. borç ve harç içersiinde hala da itiraf etmek gerekirse baba bursu ile yaşıyorum ve bunalr olalı 8 ay oldu.... geçen hafta şu büroyu kapatsam mı dedim.. çünkü gün içerisinde saçma sapan insanlarla mücadele ediyorum... hala bir icra takibi açamadım çünkü insanların alacaklarının peşine düşmek için bile ayıracakları harç parası yok, zaten ocak şubat ayları vergi ayıdır ve seçimdi, bayramdı yılbaşıydı derken vergi aylarını da geçtikten sonra marta kaldı işler... sonra havalar ısınır insanlar tatili düşünür ve adli tatile kadar da sallanırız... insanlar da para yok.. insanlar avukatı bir lüks ihtiyaç olarak algılıyor.. çünkü vatandaş tek başına adliyede işlerini görme hak ve yetkisine sahip.. hal böyle olunca avukatlık zengin insanın başvuracğı bir yol.. eczaneden nasıl ki bazı ilaçları reçetesiz alamıyorsak avukatsız da aslında bir çok iş olmasa bu sorunlarımız azalacaktı ne yazıkki cmk alacakları bile güç bela alınıyor.. yaramız büyük.. üstelik 4 sene belki kimimiz daha da fazla bir üniversite hayatı yaşadı kimbilir ne zorluklarla.. neticesi bu olacak idiyse ben liseden sonra zengin bir koca bulur bir evlat sahibi olur şimdi onu ilkokula yazdırırdım.. milli bir servet çöpe gitti.. en azından ezici çoğunlğun durumu bu şekilde... babam ve annem olmasaydı galiba kötü yola bile düşmüş olabilirdim.. ( tabiki değil ama durumu anlatabilmek için teşbihte hata olmazsa ) şimdi sudan çıkmış balıktan daha da kötüyüm.. hiç değilse sudan çıkan balık vaktiyle güzel günler geçirmişti...

şimdi ne yapabilirizi düşünmek zamanı.. büromu kapatmayacağım... kararımı şimdilik erteledim... kumar oynayacağım belki bir gün biri gelir ve diğerlerini de kısmetiyle getirir... ama yine de başka birşeyler yapmalıyım..

deneyimli bir avukat bulup ona yardım edbilirim bir kaç ay hoşuma giderse kapatır onla devam ederim.. gitmezse de öğrediğim cebime kalır.. belki para bile istemem.. çünkü büroyu açmak yetmiyor ... işçi avukat diye kendine kızanlar var ya sakın kızmasınlar o hayatı tadında bırakmak kaydıyla deneyimi kaznmaya devam etsinler.. kaleme verdiğiniz bir pulun bile kıymeti var küçümsemeyin çok şey öğreniyorsunuz hiç değilse kalemdeki müdürleri tanıyorsunuz.. bu en basit örneği idi.. çünkü kendi işiniz olunca bir süre yanınızda biri olmazsa her işi kendiniz yapıyorsunuz biri olsa bile ona ne yapacağını yine siz anlatıyorsunuz..

nasıl müvekkile ulaşılır, deneyimli arkadaşlarımdan bunu öğrenmek isterim...

avukatlık zor zanaat.. yeni hayata başlayanlar için şu an belli sıkıntıları bir daha yazayım.. sigortalarımız ödeyemiyoruz... okulda aldığımız kredilerin ödeme günü geldi.. büro masrafı başlı başına bir memur maaşı kadar yaklaşık.. e herkesin bir özle harcaması da var.... geleceğe borçla başlamış olmanın sıkıntısı bizi hasta edecek ve işin kötüsü bir sağlık güvencemiz de aslına bakarsanız yok.. çok mu karamsarın.. belki de... farklı düşünen varsa buyursun gelsin..

Çok yazmamışsın sevgili nhn...) Yalnız olmadığını bilmek biraz olsun rahatlatır belki seni...Bir yerlerde sanayici,iş adamı v.s tanıdığın yoksa,başlangıçta hepimizin yaşadıklarını özetlemişsin...Maddi bir kaygın yoksa, yani ev geçindirme gibi,çok da dert etmemeye çalış..Yaşantısı senden daha sıkıntıda olan,evinin geçimini bu şekilde sağlamaya çalışanları düşün..Müvekkil çevresi de maalesef büroda oturmakla edinilmiyor..Yapmaktan hoşlandığın bir aktivite bulup,sosyal bir çevre edinmek, edindiğin bu çevreyi de işe dönüştürmek galiba...Ama saçına senin de benim gibi aklar düşmediyse,bu konuda da sıkıntılar yaşayabilirsin...Yine de bir yerlerden başlamak lazım..

Alıntı: Yazan av.gokcen Sanırım birbirimize daha çok destek olmalıyız. Ne dersiniz?..

Nasıl derim?
Hepimiz genciz,hepimiz avukatız,hepimize yakınımız bağımlı çalışıyor..Bir kaç cesaretli insan büro açmış başarmış,açıp da yapamayan yüzlercesi belki de binlercesi,kaldı ki bağımlı çalışıpda umutlarını koruyanların sayısı azalıyor git gide..Aynı düzenek içerisinde birbirimize polyannacılık mı oynayalım?
Bu yardım konuşarak,dert paylaşarak,betimlemeler göstererek olacaksa ve bundan daha ileriye gidemeyecekse bu lafın bindiği peynir gemisidir.
Saygılarımla.

Sevgili arkadaşlar,
Ben de yaklaşık bir yıl bir hukuk bürosunda çalıştım. Bu dönemde patron avukatlar tarafından her ne kadar sömürülsem de, ben de onların bilgi ve birikimlerinden yararlanarak bir nevi ben de onları sömürdüm.
Ani bir kararla kendi büromu açmaya karar verdim ve 5 ay önce kirası da oldukça fazla olan bir yer tuttum.
1- Şunu söyleyebilirim ki, orada 6 ayda kazandığım parayı kendi büromda 1 ayda kazanabildim.
2-Orada edindiğim tecrübe ile müvekkillerle görüşürken özgüvenimin oldukça fazla olduğunu farkettim.
3-İşçi avukat olarak çalışırken yaptığım işin arkasında hep patron avukatların imzası vardı şimde ben tek başına bir isim oldum.
4-Büro açarken cebimde 5 kuruş dahi yokken şimdi artıya geçtim diyebilirim.
5-İşimi kimseye beğendirme kaygım olmadığı gibi, o iş sonunda para kazanacağımı bildiğim için aldığım davalara dört elle sarılıyorum.
6-Çalışmayı ve avukatlığı seviyorsanız bunun size dönüşümünün er ya da geç olacağını unutmayın.

Herkese merhaba demek ısterım bende yaklasık 2 yıldır avukatlık yapıyorum ve oncelerı ıstanbulun tanınmıs bı burosunda adete bır takıp memuru olarak calısıp ısı ogrenmeye calıstım.Ama ınsan bı sure sonra ben bunu ıcın mı okudum dıyor ,cunku patron olup avukatlık vasfını yıtırmıs olan avukatlar ınsanın adete bı bılgısayar gıbı calısmasını beklıyorlar,Saygının bır zerresını bıle gostermıyorlar,tum bunlar sonunda hıc degılse ınsan ıyı bı maas almak ıstıyor ama tabıkı verılen rakamlar cok komık.Sonunda dayanamayıp kendı buromu actım ''tabıkı aılemın destegıyle'' ama ıs kendı burosu olunca da hıc kolay degılmıs ne yazıkkı,bıkere devlet resmen ortak gıbı sureklı ınanılmaz vergı alıyor( Bıde benım en zorlandıgım konu yukarıda meslektasımda yazmıs muvekkıl bulmak cok zor,buroda oturarak dava gelmıyor,genıs bı sosyal cevre gerekıyor,ee bu yasta o kadar genıs bı sosyal vevrenın olmasıda zor bısey tabı,bılemıyorum yanı meslegımı ben cok ısteyerek secmıstım unıversıte sınavlarına gırerken 4 tercıh yapmıstım hepsı hukuktu ama artık yanlıs mı yaptım demeye basladım uzulerek dıyorum ama dıger meslek gruplarındakı arkadaslaım bızden daha mutlu baslıyorlar gune Yasak ama keskı avulatların reklam yasagı kalksada en azından reklam yapıp kendımızı duyurabılsek en azından bu sayede cevre yapıp dava alırdık,
Yazılanları okuyunca benımle aynı durumda olan genc meslektaslarımla duygularımı paylasmak ıstedım.

Çok şaşırarak okudum bütün yorumları..Ben henüz 2. sınıftayım;ama şimdiden düşünüyorum ne yapacağımı ..Eğer avukat olarak kalırsam Samsun'da çalışmayı düşünüyorum,memleketim orası.Ancak bütün bu yorumları okuyunca öğrencilik yıllarında kitaplar arasında çektiğim rezilliğin,daha da büyüyeceğini bilmek oldukça ürkütücü..Ama yine de bu mesleğin çok saygın olduğunu biliyorum.O nedenle her ne kadar çileli bir yol olsa da yılmayacağımı umuyorum Hayalperest değilim elbette;ancak bu mesleğin oldukça sabır gerektirdiği bir gerçek..Şimdiye kadar sabreden bütün herkesi tebrik ediyorum, halen umut dolu olmaları beni daha da çok sevindirdi..Bu yolda olanlar ve yola çıkmaya hazırlananlar için güzel bir konu olmuş aslında..Gerçekleri bilmek, mücadele için daima daha güvenilir yollar sunar önümüze..Sonuna kadar mücadeleye ben de varım...

SAYGILARIMLA

Ben de Hukuk Fakültesi son sınıf öğrencısıyım.Yorumları okuyunca kaygılarım daha da arttı.Buyuk bir gurur ve mutlulukla okuduğum bölümümden artık korkar oldum.Hayatta kolay olan birseyin olduğuna inanmıyorum, o yuzden mücadele edip belki de istediğimiz basarıya ulaşabliriz diyerek kendime güven vermeye çalışıyorum.Daha mesleğe adımımı atmadığım için birçok konuda yeterli bilgiye ulaştığımı düşünmüyorum ve içimi korku ve kaygılardan uzak tutmak ıstıyorum. Daha yolun başındayken cekilmek kaybetmektır.Bu konuda bana destek vermenizi ve cesaretlendırmenizi rica edıyorum.Diyecegınız her kelime benim için çok önemli. Şimdiden cok tesekkur ederım.
SAYGILARIMLA.

Sn.form üyüleri ben daha hukuk öğrenci olmama fağmen duruşmalara ve olay yeri keşfine gidiyorum.Gözlemlediğim kadarı ile literatürdeki hukuk ile pratikteki hukuk uygulanış itibariyle farklı. Umarım hukuku bitirdiğiniz zaman(öğrenciler) adapte sorunu çekmezsiniz.Saygılarımla...

SEVGİLİ ARKADAŞLAR BENDE YORUMLARINIZA KATILMAKLA BERABER SAYIN TRINITY'NİN yorumlarına daha çok katılıyorum önemli olan öncelikle kendi güveniniz ve başarınızdır.Nasıl ki fakülte dönemlerinde o zor derslerin sınavlarında kimse bize yardım etmeden başarabilmişsek bu geçiş döneminde ki zorluklarında üstesinden biz geleceğiz unutmayın bir hukukçu çok zor şartlarda pişer bu fakülteyle başlar hayatta devam eder.Benimde stajımın bitmesine çok az kaldı.Hiç bir şekilde umutsuz olmaya gerek yok sadece isteyin arkadaşlar bu ütopya değil nasıl ki bu ülkede doktorlara ihtiyaç varsa biz avukatlarada kesinlikle ihtiyaç var bizim alanımız hayatın olmazsa olmazları arasında bunun farkında olup işlerimize ona göre sarılmalıyız.Bütün styjyer ve avukat arkadaşlarıma başarılar.

üniversitelerin çok fazla mezun vermesi sizce avukatlığın kaderini olumsuz etkiliyormu?

Alıntı: Yazan av.bengü bulut üniversitelerin çok fazla mezun vermesi sizce avukatlığın kaderini olumsuz etkiliyormu?

İfade ettiğiniz bu husus bir yönüyle etkiler. Arzuhalcilik kaldırılsın , Davaların avukatsız görülmemesi benimsensin, CMK paraları düzenli ödensin ve günün ekonomik koşullarına göre iyleştirilsin,Müvekkillerden alınacak vekalet ücreti konusunda ,baroların verdiği tavsiye niteliğindeki ücret tarifesini tüm meslektaşlar uygulasın ve bu yazdıklarıma bir sürü husus daha eklenebilir .. GÖrün bakalım gelecek kaygısı oluyor mu olmuyor mu ?

Bence etkileyebilir ama çok da fazla sayılmaz unutmayalım ki çokluk bir yana kaliteyi oluşturamama bu işte para kazanılmasının önünü keser arkadaşlar.Yani bir avukat bir işi alırken sırf almak için arzuhalcilik yapmamalı diye düşünüyorum.

Şöyle bir gerçek var ki; Türkiye de her geçen gün özel üniversitelerin hukuk fakültesi mezunları (!) artmakta. Ancak belirtmek isterim , gerçek bir hukukçu ile hukuk ezbersicisi farklı şeylerdir. Para ödeyerek mezun olmak, bir şekilde ruhsatı ele geçirip ve akabinde kendileri için hazırlanmış sınırsız fırsatlar eşliğinde avukatlığa atılanlar, haliyle piyasa da bir KALABALIK oluşturuyorlar.
Maalesef ki sayısı her geçen gün artan paralı hukuk fakülteleri ,ülkemizin hukuka ve hukukçuya saygısını (!) gözler önüne seriyor ve bu KALABALIK, hukukun en önemli öğesi olan gerçek avukatların hızını kesiyor. Parayla alınan diplomaların sahipleri avukatlık mesleğine +5 ile başlarken, emeği ile bir yere gelmek isteyen avukatlara da sonsuz sabır gerekiyor.

Merhaba Arkadaşlar
Ben de birkaç katkıda bulunmak istiyorum. Şu dünyada yaşadığımız herşeyin bir anlamı,bir değeri var. Bunları bilinçle karşılamayı bilmeliyiz. Herşey göründüğü gibi değil. Bazı arkadaşlarım işçi olarak çalışmanın kendilerini yaraladığından,bazılarıda tek başına mücadelenin ekonomik ve manevi olarak ne kadar zor olduğundan bahsetmiş. Bizim mesleğimiz çok zor.Sadece kanun metinlerini birinin önüne koysanız kimse okuyamaz. Kaldı ki yorumlayacak,uygulama örnekleri araştıracak ve sürekli gelişmeleri takip edecek. Bu nedenle birinin yanında çalışmak ile onların tecrübelerinden ,ortamlarından faydalandığımızı, hatta çoğu zaman hazır bilgiye kolayca ulaştığımızı ve tüm bunların tek başına meslekte yola çıkmadan önce bize ne kadar zaman kazandırdığını hesaplamanızı isterim.Ben kimsenin yanında çalışmadan kendi büromu açtım ama her gelen iş için sarfettiğim emek 3-4 yıllık meslektaşımın 10 katı oluyor desem inanın abartmış olmam.Bunun yanında kitaplara ödenen paraları hiç saymıyorum.Kazanmadan harcamaya başlıyorsunuz.İlk dönemler 3-4 yıl böyle keçiboynuzu yeniyor sanırım.Her durumda da artılar ve eksiler var. Herşeyin de bir bedeli var. Bazen kabul etmek, geleceğe yatırım olduğunu düşünmek en iyisi diyorum.Hayal kurun ve peşinden gidin.

mesleğinin baharında bir genç avukat olarak bende karmaşalar yaşıyorum.şuan en büyük sorunum önümğ görememenin yarattığı belirsizlik.aslında hayat belirsizlikle üzerine kurulu seçimlerle yaşantımızı belirleriz ama şu safhada nedense karanlıkta kendisine ışık tutulmuş tavşan misali donup kaldım hayata karşı.çalıştığım işyerinde mutluyum mesleki özgüvenimi kazandım ama insanoğlu sürekli olarak daha fazlasını istiyor.kendime ait bir yer her avukatın istediği gibi.şuanda o tavşan biraz daha beklemeyi sürdürecek sanırım hayatla satranç oynarken aceleci davranmamak lazım.ama bir gün bir fırsat çıkıcak ve kendine bir yer edinecek.ne demiş bulutsuzluk özlemi bir umuttur yaşatan insanı)

ben de stajıma 3 gün sonra başlıyorum ama 3,5 aydır bir avukatın yanında çalışıyorum.. Epeyce yol katettiğime de inanıyorum..Başlangıçta stajım bittikten sonra 1 yıl kadar burda çalışmayı düşünüyordum ama şimdi kendi büromu açmaya karar verdim..

Staj süresi hepimizin malumu 1 yıl..Ve ben de bu zamanı çok verimli geçirmeye karar verdim..

Henüz stajım başlamadı ama ben şimdiden icra takibi açmayı,dosyayı takip etmeyi,gerekli yerlere müzekkere yazmayı,kanundan ve içtihatlardan faydalanarak dilekçe yazmayı ve dava açmayı,adliye memurlarıyla iletişim kurmayı vs.ögrendim..

Bu 1 yıl içerisinde sanki staj yapmıyormuşum da bu büroda avukat olarak çalışıyormuşum gibi davranacağım..Umuyorum ki bu süre sonunda kendi büromu açacak özgüvenim ve az çok tecrübem olacak..

Herşey kendine güvenmekle başlıyor..Ve ben çok kararlıyım staj dönemimi amacı doğrultusunda ve verimli geçirmeye...

Alıntı: Yazan imge_nil Şöyle bir gerçek var ki; Türkiye de her geçen gün özel üniversitelerin hukuk fakültesi mezunları (!) artmakta. Ancak belirtmek isterim , gerçek bir hukukçu ile hukuk ezbersicisi farklı şeylerdir. Para ödeyerek mezun olmak, bir şekilde ruhsatı ele geçirip ve akabinde kendileri için hazırlanmış sınırsız fırsatlar eşliğinde avukatlığa atılanlar, haliyle piyasa da bir KALABALIK oluşturuyorlar. Maalesef ki sayısı her geçen gün artan paralı hukuk fakülteleri ,ülkemizin hukuka ve hukukçuya saygısını (!) gözler önüne seriyor ve bu KALABALIK, hukukun en önemli öğesi olan gerçek avukatların hızını kesiyor. Parayla alınan diplomaların sahipleri avukatlık mesleğine +5 ile başlarken, emeği ile bir yere gelmek isteyen avukatlara da sonsuz sabır gerekiyor.

Ayakta alkışlıyorum. Yalnız unutmamak gerekir ki her su kendi yolunu çizer ve insanlar da herzaman niteliklinin peşinde olduğundan bu kaygınız bir süre sonra sona erecektir. Nitelikli olan saygı da görür para da kazanır.Bir avukat abimin sözünü hiç unutmam "Avukatlık Milli piyango bileti gibidir, her sabah yeni bir numara alır ve cebine koyarsın". Birgün mutlaka ikramiye çıkacaktır. Bana mesleğin 5. yılında çıktı umarım sana bu yıl çıkar. Başarılar

merhaba. biraz da büronun nasıl açılacağı konusunda bilgi verebilir msniz acaba. nerelere başvuruyruz, nerelere ne kadar para harcıyoruz. teşekkürler, saygılar.

merhabalar.bende staja yeni başlamış biri olarak çok stresli bi dönem yaşıyorum.daha ilk günden bu mesleği yapamıyacağıma karar verdim ama onca emek boşa mı gitsin diyede düşünüyorum.avukatığı çok istiyordum ama zor ve zahmetli bir meslek tıpkı diğerleri gibi.arkadaşlar hepimize kolay gelsin.

avukat olan herkes adresini göstereceği yerde büro açabilir. vergi kaydını yaptırır, baroya bilgi verir. ekstradan hiçbir yere müracaat etmeye ya da para harcamaya gerek yoktur. büro kirası ve tadilat / mobilya vb. giderleri hariç tutuyorum tabii ki...

birkaç cümle de yeni avukatlarla ilgili olarak kurmak isterim. büro açmaya yetecek tecrübesi ve birikimi olmayan meslektaşlarımız tabii ki başka avukatların yanında çalışmalı. bu ayrıca mesleği ve hayatı öğrenmek anlamında da gereklidir. ancak kendi kanatları ile uçabileceği anda da eğer çalıştığı büro kendisi için çok cazip değilse mutlaka kendi bürosunu açmalıdır her avukat. bu cesarete sahip değilse zaten avukatlık yapmasında da fazlaca yarar yok bence...

Forumla ilgili meslektaşlarımın yazmış olduğu ve samimi duygularla ifade edildiğine inandığım görüşlerinin hepsini okudum.Sanal platformlarda kişilerin duygu ve düşüncelerini belirtmesi daha kolay oluyor demekki,oysa gündelik yaşantımızda ,adliye koridorlarında birbirimize o kadar yabancıyız ki...herkesi tanıyoruz ama birbirimizi tanımıyoruz.Dolayısıyla herhangi bir konudaki mesleki dayanışma da sanal platformlardan öteye gitmiyor...