İstinaf Kesinlik Sınırı

Sayın Meslektaşlarım

2017 esaslı İlk Derece Mahkemesi ve Dava değeri 20.000 Euro olan dosya hakkında İstinaf Mahkemesi kesin olarak karar verdi. Mahkeme kalemini, istinaf kesinlik sınırının üzerinde olan bu değer hakkında neden kesin olarak karar verildi diye aradığımda dava tarihindeki değerin dikkate alındığını ve dava tarihindeki döviz kuruna göre yapılan hesaba göre kesinlik sınırının altında kaldığı için karar kesin olarak verildi cevabını aldım.

Kesinlik sınırının hesabında dava açılış tarihindeki değer mi dikkate alınmalıdır yoksa İstinaf Mahkemesi karar tarihindeki değer mi dikkate alınmalıdır?

Yargitay 1. HD 2015/5308 esas 2017/3186 karar nolu karara gore karar tarihindeki sinir esas alinmalidir.

6100 sy. HMK – EK Madde 1

Parasal sınırların artırılması

EK MADDE 1 - (EKLENMİŞ MADDE RGT: 02.12.2016 RG NO: 29906 KANUN NO: 6763/44)
(1) 200 üncü, 201 inci, 341 inci, 362 nci ve 369 uncu maddelerdeki parasal sınırlar her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların; o yıl için 4/1/1961 tarihli ve 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298 inci maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır. Bu şekilde belirlenen sınırların on Türk lirasını aşmayan kısımları dikkate alınmaz.

(2) 200 üncü ve 201 inci maddelerdeki parasal sınırların uygulanmasında hukuki işlemin yapıldığı, 341 inci, 362 nci ve 369 uncu maddelerdeki parasal sınırların uygulanmasında hükmün verildiği tarihteki miktar esas alınır.

Kararı istinaf edin. İstinafınız reddedilirse red kararını da istinaf edin.

Saygılar,

Bahsi gecen karar temyiz yolu kapali istinaf karari gibi geldi bana. Karar temyiz edilebilir. Temyiz talebi reddedilirse bu karar da temyiz edilebilir.

Gelen cevaplar doğrultusunda kararı temyiz edeceğim. Temyiz talebim red edilirse bu kararı da temyiz edeceğim.

Yargitay 11. HD. 2020/8284 esas. 2020/6341 karar. Konu ile ilgilidir.

Alıntı: Yazan Av. Hatun Olguner Yargitay 11. HD. 2020/8284 esas. 2020/6341 karar. Konu ile ilgilidir.

Sayın Hatun Olguner.

Bahsetmiş olduğunuz kararın künyesi 2020/8284 e. 2020/6041 K. zannerdersem.


Y. 11. HD. 2020/8284 E., 2020/6041 K.
“Taraflar arasında görülen davada Çorum 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26.11.2019 tarih ve 2018/263 E- 2019/525 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi’nce verilen 09.10.2020 tarih ve 2020/658 E. – 2020/1204 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, davacının 70.000 TL bedelli çekten dolayı sorumlu olmadığına ilişkin menfi tespit istemine ilişkindir. 6100 sayılı HMK’nın “Temyiz Edilemeyen Kararlar” başlığını taşıyan 362/1-a maddesiyle, Bölge Adliye Mahkemelerince verilen ve miktar veya değeri 40.000,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin olarak verilen kararlara karşı temyiz kanun yoluna başvurulamayacağı hüküm altına alınmıştır. Bu miktar, karar tarihi olan 09.10.2020 tarihi itibariyle 72.070,00 TL’dir. Davalı tarafından temyize konu edilen miktarın 70.000,00 TL olduğu nazara alınarak anılan miktarın yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK’nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin davaya ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, HMK’nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 29.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.”

Sayın Meslektaşlarım

Kararı temyiz ettim. Temyiz talebimin reddi kararını temyiz ettim ve nihayetinde oy çokluğu (3/5) ile aleyhe hüküm tesis edildi. Karara muhalif olan 2 üyenin şerhini bilginize sunuyorum. Muhalif üyeler, karar tarihindeki döviz kuru ile hesaplama yapılması yönündeki itirazlarımızın haklı olduğu görüşünde.

MUHALEFET ŞERHİ
Davacı, dava dilekçesiyle 20.000 Euro ve toplam 28.500 TL nin faizleriyle birlikte tahsiline karar
verilmesini talep etmiştir. İlk derece mahkemesi talebin 3.500 TL lik kısmı ile 20.000 Euro kısmını
10.05.2019 tarihinde kabul etmiştir. Tarafların istinaf istemi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesi,
27.01.2023 tarihinde istinaf isteminin esastan reddine karar vermiştir. Davalı vekilinin temyiz istemi
İstinaf Mahkemesince, “kararın kesin olması” nedeniyle ek kararla reddedilmiştir. Davalı vekilince Ek
kararın temyiz edilmesi üzerine dosya Dairemize gelmiştir.


İlk Derece Mahkemesinin karar tarihinde, 1 Euro= 6.875 TL dir. Bir başka değişle temyize konu Euro
alacağın karar tarihindekiTürk Lirası karşılığı 137.500 TL. dir.İlk derece Mahkemesinin karar tarihi
itibariyle temyiz sınırı ise 58.800 TL dir. İstinaf Mahkemesinin karar tarihi itibariyle 1 Euro= 20.452TL
olduğundan 20.452x20.000=409.040 TL dir.
Sayın Çoğunlukla aramızdaki görüş ayrılığı; temyiz sınırı belirlenirken dava konusu Euro nun dava
tarihindeki Türk Lirası karşılığının mı, karar tarihindeki Türk Lirası karşılığının mı esas alınacağıdır.
TBK nın 99.maddesinde; borç, “ Ülke parası dışında başka bir para birimiyle belirlenmiş ve sözleşmede
aynen ödeme ya da bu anlama gelen bir ifade de bulunmadıkça, borcun ödeme gününde ödenmemesi
üzerine alacaklı, bu alacağının aynen veya vade ya da fiilî ödeme günündeki rayiç üzerinden Ülke parası
ile ödenmesini istenebileceği…” belirtilmiştir. Nitekim davacı/alacaklı alacağının bir kısmını Euro
olarak talep etmiş ve mahkemede 20.000 Euro olarak hükmetmiştir.
Karar tarihi itibariyle İstinaf Mahkemesi kararlarından miktar ve değeri 238.730 TL’yi geçmeyen
davalara ilişkin KARARLAR kesindir (HMK.m.362/1-a). Maddede “…kararların…” ifadesi
kullanıldığına göre, karar tarihi itibariyle rahatlıkla tespit edilebilen Euro’nun Türk Lirası karşılığı esas
alınarak temyiz sınırının belirlenmesi Kanuni bir zorunluluktur.
Zira hükmedilen 20.000 Euro nun karar tarihindeki Türk Lirası karşılığının 409.040 TL olması
nedeniyle temyiz sınırının yaklaşık iki katı olmasına rağmen bu meblağın temyiz incelenmesi dışında
bırakılması, HMK nın 362/1-a bendine, Anayasanın 36.ve 154.maddeleri ile Avrupa İnsan Hakları
Sözleşmesinin “adil yargılanma hakkını” düzenleyen 6.maddesine aykırılık teşkil edecektir.
Bu nedenlerle, davalının temyiz talebinin esastan incelenmesi gerekirken Sayın çoğunluğun “ miktar
itibariyle temyiz dilekçesinin reddine” dair mezkur karara muhalifiz.

AYM ye bireysel basvuruda bulunabilirsiniz.
Basvuru suresi kesin kararin uyaptan ogrenmeniz varsa bu tarihten yoksa tebliginden itibaren baslayacaktir.