İş, Aşktan Daha Önemli Mi?

Kim Kimi Sever ?


Beyaz karayı, sinek yarayı, zengin parayı sever.
Yemek tuzu, rakı buzu, maymun muzu sever.
Ördek kazı, güzel nazı, aşık sazi sever.
Kuş darıyı, çiçek arıyı, erkek karıyı sever.
Ana çocuğu, çoban gocuğu, yumurta sucuğu sever.
Ocak közü, kirpik gözü, ozan sözü sever.
Garip sılayı, yiğit halayı, tencere kalayı sever.
Davul zurnayı, avca turnayı, deve hurmayı sever.
Alim kelini, cömert elini, cimri dilini sever.
Çöl yağmuru, çizme çamuru, oklava hamuru sever.
Tembel yatmayı, geveze atmayı, pazarcı satmayı sever.
Şişe tıpayı, şarap kupayı, eşek sopayı sever.
Ebe bebeği, kahve dibeği, çengi göbeği sever.
Memur masayı, ermiş asayı, hakim yasayı sever.
Haylaz döveni, dalkavuk öveni, hergele söveni sever.
Sarhoş dostunu, ayı postunu, yaşlı bastonu sever.
Hatip lâfı, suçlu affı, açıkgöz safı sever.
Orman çamı, kedi damı, isçi zammı sever.
Mektup pulu, zampara dulu, Tanrı kulu sever.
Ya siz kimi?

Bence iş ile aşk arasında çok önemli bir bağlantı vardır.
Aşk her zaman insana mutluluk vermez. Hatta çoğu zaman acı, gözyaşı, keder, üzüntü gibi bilumum olumsuz duyguları yaşamaya neden olur.İşte böyle anlarda birde aşkınızdan bir darbe yemişseniz unutmak için yapacağınız en güzel şey çalışmaktır. Kafanızı meşgul ederek, aşkınızı düşünmemeye çalışırsınız.
Belki de japonlar bu nedenle çok çalışıyorlardır.

zaten, acı çektiren peşinde gözyaşı ve kederi getiren sevgilere aşk denirdi. Leyla ile mecnun kavuşsaydı, bu aşkı kim bilecekti, Ferhat şirin ile beraber olsaydı, dağları delecek miydi?
Ama mutluluk konusunda aynı fikirde değilim. sevgiliye kavuşma ihtimali, başlıbaşına bir mutluluk nedenidir. Bir yerde okumuştum:
Allah insana iki göz, iki ayak, iki kol, iki kulak vs. vermiş. Ama tek bir kalp vermiş ki eşini arayıp bulsun diye