İ.İ.K 363.Madde.. Temyiz Sınırı

İ.İ.K. 363. MADDEDE, 01.01.2009 tarihinden itibaren 4.030,00-tl olan temyiz sınırı icra mahkemelerinin verdiği tüm kararlar için mi geçerlidir, yoksa sadace esasa ilişkin kararlar için midir? mesela bu miktarın altında bir alacak için verilen YETKİSİZLİK kararı (yani usule ilişkin bir karar) için de geçerli midir? KISACA: miktar yönünden temyiz sınırında bir istisna var mıdır? Usule ilişkin kararlar istisna olabilir mi?

Alıntı: Yazan salih altınok İ.İ.K. 363. MADDEDE, 01.01.2009 tarihinden itibaren 4.030,00-tl olan temyiz sınırı icra mahkemelerinin verdiği tüm kararlar için mi geçerlidir, yoksa sadace esasa ilişkin kararlar için midir? mesela bu miktarın altında bir alacak için verilen YETKİSİZLİK kararı (yani usule ilişkin bir karar) için de geçerli midir? KISACA: miktar yönünden temyiz sınırında bir istisna var mıdır? Usule ilişkin kararlar istisna olabilir mi?

Temyiz sınırında usul-esas ayırımı bulunmamaktadır.

Saygılarımla

Aşağıdaki karar yararlı olur umudundayım:

T.C. YARGITAY HUKUK GENEL KURULU

E. 2007/12-435 K. 2007/340 T. 13.6.2007

• TEMYİZ ( Direnme Kararları da Dahil Olmak Üzere Yerel Mahkemelerce Kurulan Hükümlerin Temyizinin Mümkün Olup Olmadığı Belirlenirken Temyiz İstemi Hangi Karara Yönelik İse O Karara Konu Miktar ve Yine O Karar Tarihinde Yürürlükte Bulunan Kanun Hükmünün Esas Alınacağı )

• TEMYİZ KESİNLİK SINIRI ( Direnme Kararları da Dahil Olmak Üzere Yerel Mahkemelerce Kurulan Hükümlerin Temyizinin Mümkün Olup Olmadığı Belirlenirken Temyiz İstemi Hangi Karara Yönelik İse O Karara Konu Miktar ve Yine O Karar Tarihinde Yürürlükte Bulunan Kanun Hükmünün Esas Alınacağı )

• UYGULANACAK KANUN ( Yerel Mahkemelerce Kurulan Hükümlerin Temyizinin Mümkün Olup Olmadığı Belirlenirken Temyiz İstemi Hangi Karara Yönelik İse O Karara Konu Miktar ve Yine O Karar Tarihinde Yürürlükte Bulunan Kanun Hükmünün Esas Alınacağı )

2004/m.363,Ek.1


ÖZET : İcra ve İflas Kanununa 4949 sayılı kanunla eklenen Ek Madde 1'deki ayrık durum ayrıca gözetilmek üzere direnme kararları da dahil olmak üzere, yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin mümkün olup olmadığı ( kesinlik sınırı ) belirlenirken; temyiz istemi hangi karara yönelik ise, o karara konu miktar ve yine o karar tarihinde yürürlükte bulunan Kanun hükmü esas alınmalıdır.
DAVA : Taraflar arasındaki "şikayet" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Üsküdar 1.İcra Hukuk Mahkemesince şikayetin kısmen kabulüne dair verilen 06.07.2005 gün ve 2005/128-392 sayılı kararın incelenmesi karşı taraf/alacaklı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 12.Hukuk Dairesinin 19.10.2006 gün ve 2006/16174-19603 sayılı ilamı ile;
( ... Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de; Mahkemece icra emrinde iptal edilen 425.62 YTL harç alacağı dayanak ilamda belirlenmiş olup, borçlu tarafça temyiz edilip kaldırılmadığından bu hususa yönelik şikayetin reddi yerine kabulüne karar verilmesi isabetsizdir... ),
Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
KARAR : İstek, şikayete ilişkindir.
İlama dayalı takibe konu miktar toplam 35.582.022.000 TL ( 35.582.02 YTL ) olup; eldeki şikayet ise, faiz hesabı ve 425.362.000 TL yargı harcı alacağı kalemine yöneliktir.
Mahkemece verilen ilk kararda; icra emrinde 23.340.000.000 TL olarak belirlenen kademeli yasal faiz miktarının 7.507.386.750 TL olarak düzeltilmesine ve -dayanağı ilamda yer almasına karşın- icra emrinin 425.362.000 TL yargı harcı alacağı kaleminin iptaline, karar verilmiştir.
Alacaklı vekilinin temyizi üzerine karar "icra emrinin 425.362.000 TL yargı harcı alacağı kaleminin iptali" noktasından bozulmuş; dayanak ilamda belirlenen harç kalemi borçlu tarafından temyiz edilip kaldırılmadığından buna yönelik şikayetin reddinin gerektiği gerekçe olarak gösterilmiştir.
Direnme kararı bu yargı harcı kalemine ilişkin olup, "icra emrinin 425.362.000 TL harç alacağı kaleminin iptali"ne karar verilmiştir.
Hükmü alacaklı vekili temyize getirmiştir.
Takipte ilama dayalı asıl alacak miktarı 35.582.022.000 TL ( 35.582.02 YTL ); direnmeye konu yargı harcı alacağı ise 425.362.000 TL'dir.
Temyize konu kararın; harca ilişkin bulunmasına ve buna ilişkin kalemin iptalini de içermesine, takibe konu asıl alacak miktarına ve talebin niteliğine göre, temyiz yoluna gidilmesi/temyiz incelemesi yapılmasının miktar itibariyle mümkün olup olmadığı ön sorun olarak ele alınmıştır.
Bilindiği üzere; 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun halen uygulamaya konu 363. maddesinde aynen;
"... Tetkik merciinin vereceği kararlardan:
1- İlamın icrasının geri bırakılması hakkında vukubulan talebin kabul veya reddine ve paradan gayrı ilamların infazı suretine veya 40 ıncı maddeye göre icranın iadesi talebinin kabul veya reddine;
2- Göreve ve yetkisizliğe;
3- Ödeme veya tahliye emirlerine veya bunların tebliğ şekline ve 71 inci maddeye müsteniden takibin iptali veya taliki talebinin ret veya kabulüne;
4- Gerek bu kanuna ve gerek diğer kanun hükümlerine dayanarak bir malın haczi caiz olup olmadığına;
5- Maaş veya ücretlerin haczinde miktara veya bunun artırılması veya eksiltilmesi taleplerine;
6- Üçüncü şahıslardaki mal ve alacağın haczinden doğan ihtilaflara;
7- İstihkak davalarına ve istihkak davalarına ilişkin takibin taliki kararlarına;
8- İştirak taleplerinin ret veya kabulüne;
9- ( Değişik: 6/6/1985 - 3222/45 md. ) Menkul ve gayrimenkul malların ihale kararlarının feshine veya fesih talebinin reddine;
10- Sıraya dair şikayet ve itirazın ret veya kabulüne;
11- İhtiyati haciz kararlarının kalkıp kalkmadığına,
12- ( Değişik: 9/11/1988 - 3494/60 md. ) 287 nci maddeye göre mehil verilmesine dair isteğin reddine ve 288 inci madde uyarınca verilmiş mehlin kaldırılmasına; ( 4949 s.k. madde 103'le kalktı )
13- Fevkalade mühlet talebinin ret veya kabulüne;
14- Fevkalade mühletin uzatılması talebinin ret veya kabulüne;
15- 356 ncı madde mucibince maaş ve mallardan tazmin suretiyle yapılacak tahsilat hakkında vukubulan şikayetlerin ret veya kabulüne;
16- Yedieminden tazminat hakkındaki taleplerin ret veya kabulüne;
17- ( Ek: 16/7/1981 - 2494/38 md. ) 223 üncü maddenin ikinci fıkrasının ikinci bendine göre iflası idare edenlerin ücretleriyle masrafları da dahil olmak üzere hesap pusulalarının tasdikine;
18- ( Ek: 9/11/1988 - 3494/60 md. ) Takip tarihinden sonra işleyen faiz, masraf ve sair alacak kalemlerinin hesabına dair şikayetlerin kabul veya reddine;
( Değişik: 9/11/1988 - 3494/60 md. ) İlişkin kararlarla bu Kanunda temyiz kabiliyeti kabul edilen kararlar tefhim veya tebliğ tarihinden itibaren on gün içinde temyiz edilebilir. Şu kadar ki, 1, 2, 3 ve 5 inci bentlerde takip konusu alacakta ihtilaflı kalan değer veya miktarın; 4, 6, 7, 8, 9, 11, 15, 16 ve 17 nci bentlerde merci kararının taalluk ettiği malın veya hakkın değerinin; 10 uncu bentte sırası itiraza uğrayan alacağın tutarının ve 18 inci bentte de yanlışlığı öne sürülen alacak miktarının beşyüzbin lirayı geçmesi şarttır.
İcra kararlarının, muameleleri uzatmak gibi kötü niyetle temyiz edildiği anlaşılırsa Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 422 nci maddesi hükmü uygulanır.
Temyizi kabil olmayan bir kararı kötü niyetle temyiz edenler hakkında dahi bu fıkra hükmü tatbik olunur..." Hükmü yer almaktadır.
Bilindiği gibi, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunun temyizi olanaklı kararları düzenleyen 363. maddesinin birinci fıkrasının son cümlesinde sonraki değişikliklerle birlikte yer alan "yüzmilyon" ibaresi 30.07.2003 gün ve 25184 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 17.07.2003 tarih ve 4949 sayılı Kanunun 101. maddesi ile "iki milyar" olarak değiştirilmiştir.
İcra ve İflas Kanununa 4949 s. K.nun 102. maddesi ile eklenen Ek madde 1 uyarınca, her takvim yılı başından itibaren geçerli olmak üzere, iflas idaresinin alacaklılarla doğrudan doğruya sulh ve tahkim yapma yetkisine ilişkin parasal sınır, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun mükerrer 298. maddesi uyarınca Maliye Bakanlığı'nca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında arttırılır. 12.12.2003 gün ve 25314 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde, 2004 yılı için belirlenen yeniden değerleme oranı, %28,5 olarak öngörülmüştür.
Buna göre, 2004 yılında anılan parasal sınır, 2.570.000.000 TL. olarak tespit edilmiş; 20.11.2004 gün ve 25646 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde 2005 yılı için bu oran, %11,2 olarak tespit edilmiş olup anılan parasal sınır, 2005 yılı için 2.570.000.000x%11,2 = 287.840.000 TL.+2.570.000.000 = 2.857.840.000 TL.'dir. Ancak 4949 s. K. ile eklenen Ek madde 1 uyarınca parasal sınırların yeniden değerleme oranında her takvim yılı başından itibaren geçerli olmak üzere arttırılması ve bu şekilde belirlenen sınırların on milyon lirayı aşmayan kısımlarının dikkate alınmaması öngörülmüştür. Buna göre, 2005 yılı için söz konusu parasal sınır 2.850.000.000 TL. olarak belirlenmiştir.
18.11.2005 gün ve 25997 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde ( Sıra No: 353 ) 2006 yılı için bu oran %9,8 olarak belirlenmiş olup buna göre, 2006 yılında maddede sözü edilen parasal sınır, 2.850.000.000x%9.8 = 279.300.000 + 2.850.000.000 = 3.129.300.000 TL olarak ve bu şekilde belirlenen sınırların on milyon lirayı aşmayan kısımları Ek madde 1 uyarınca dikkate alınmayacağından, bu maddede belirtilen parasal sınır, 2006 yılı için 3.120.000.000 TL olarak belirlenmiştir.
28.11.2006 gün ve 26360 sayılı Resmi Gazetede ilan edilen Maliye Bakanlığı Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde ( Sıra No: 363 ) 2007 için yeniden değerleme oranı %7,8 olarak tespit edilmiştir. Buna göre, maddede belirtilen parasal sınır, 3.120.000.000x%7,8 = 243.360.000 + 3.120.000.000 = 3.363.360.000 TL'dir. Ancak söz konusu parasal sınırların on milyon lirayı aşmayan kısımlarının dikkate alınmaması öngörüldüğüne göre maddede bahsi geçen parasal sınır 2007 yılı için 3.360.000.000 TL. olmaktadır.
Bu miktar, 5083 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Devletinin Para Birimi Hakkında Kanunun 2. maddesinde belirtilen değişim oranında 3.360.- YTL.olarak esas alınmalıdır ( 5083 s. K. m.3 ).
İcra ve İflas Kanununa 4949 s. K.nun 102. maddesi ile İcra ve İflas Kanununa eklenen Ek Madde 1, ikinci fıkrasında da "363 üncü maddenin yukarıdaki fıkra uyarınca her takvim yılı başından olmak üzere uygulanan parasal sınırın artışına ilişkin hükmü, artışın yürürlüğe girdiği tarihten önce İcra Tetkik Merciince nihai olarak karara bağlanmış olan davalar ile Yargıtay'ın bozma kararı üzerine yeniden bakılan davalarda uygulanmaz." Hükmüne yer verilmiştir.
Kısaca, anılan Kanun, 30.07.2003 tarihinden itibaren temyiz ( kesinlik ) sınırını 2.000.000.000 TL. ( 2.000 YTL ), olarak belirlemiş; her takvim yılı başından itibaren uygulanan bu parasal sınıra ilişkin artışların ise artışın yürürlüğe girdiği tarihten önce nihai olarak karara bağlanmış davalar ile Yargıtay bozma kararı üzerine yeniden bakılan davalarda uygulanmayacağı hükmünü getirmiştir.
Buna göre; kesinlik sınırına kanunla getirilen ilk artış, bir ayrık durum gösterilmeden Kanunun yayımı tarihi itibariyle uygulanır hale gelmişken; daha sonra her takvim yılı başında Ek Madde 1 uyarınca yapılacak artışların nihai olarak karara bağlanmış ve bozma kararı üzerine yeniden bakılan davalarda uygulanmayacağı açıkça ifade edilmiştir.
Bozmaya konu ilk kararın tarihi 06.07.2005, direnme karar tarihi ise 08.03.2007 olup, direnme hükmüne ve temyize konu miktar ise 425.362.000 TL'dir. Her iki tarih itibariyle de bu miktar yukarıda açıklanan temyiz inceleme sınırının altında kalmaktadır.
Her ne kadar İlama dayalı takibe konu miktar toplam 35.582.022.000 TL ( 35.582.02 YTL ) ise de eldeki şikayet ve direnme kararına konu miktar 425.362.000 TL yargı harcı alacağıdır.
Bir an için şikayete konu alacağın harca ilişkin bulunması nedeniyle incelenmesi gerektiği düşünebilir ise de -ki bu görüş Hukuk Genel Kurulundaki görüşmeler sırasında dile getirilmiştir- 2004 sayılı Kanunun 363. maddesinin açık hükmü karşısında 425.362.000 TL harca ilişkin olsa bile takip alacağı haline dönüşmüş ve sadece bu miktar şikayete ve direnme kararına konu edilmiş olmakla diğer alacak kalemlerinden farklılık arz etmemektedir.
Sonuç olarak, İcra ve İflas Kanununa 4949 sayılı kanunla eklenen Ek Madde 1'deki ayrık durum ayrıca gözetilmek üzere direnme kararları da dahil olmak üzere, yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin mümkün olup olmadığı ( kesinlik sınırı ) belirlenirken; temyiz istemi hangi karara yönelik ise, o karara konu miktar ve yine o karar tarihinde yürürlükte bulunan Kanun hükmü esas alınmalıdır.
Somut olayda, kanunla getirilen ilk artış hükmü ve Ek Madde 1 uygulamasıyla aynı ilkeler gözetilerek kesinlik konusu değerlendirilmelidir. Buna göre; eldeki davada temyiz istemi Yerel Mahkemenin 08.03.2007 günlü direnme kararına yöneliktir. Bozmaya konu ilk karar ise 06.07.2005 tarihlidir. Her iki tarih itibariyle de eldeki davanın 425.362.000 TL olan müddeabbihi bu sınırın altında kaldığına göre, direnme kararı kesin olup, temyizi mümkün değildir.
Hal böyle olunca, alacaklı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle alacaklı vekilinin TEMYİZ DİLEKÇESİNİN REDDİNE, istek halinde peşin harcın iadesine, 13.06.2007 gününde oy çokluğu ile karar verildi. (Alıntı: Kazancı)