Tenfiz davasinda Kizlik Soyadinin Geri Verilmemesi

Sayin Meslektaslarim,
Her ikisi Turkiye Cumhuriyeti Vatandasti olan kisiler dort yil once evlendikleri Danimarkada bosanmislar, taraflardan biri Turkiyede tenfiz davasi acmis ve kesinlesmis yabanci mahkeme kararinin tenfiz edilmesini dilemistir ve ayni zamanda dilekcesinde kizlik soyisminin geri verilmesi talebinde bulunmus ancak mahkeme bu talebi kabul etmemistr.

Bu yerinde mi? Kizlik soyisminin alinmasi icin ayri bir dava mi ikame edilmelidir?

Konuyla ilgili bilgilerinizi paylasmanizi dilerim.

Saygilarimla

Yabancı mahkeme kararlarının boşanmaya ilişkin hükümlerinde şayet Türkiye'de icrai nitelikte uygulanması gereken bir durum yok ise TANIMA hükümleri uygulanır.Tenfiz davası söz konusu olmamaktadır.Boşanma ilamı kısacası ülkemizde tanımaya tabidir.Ancak soyadı mevzu biraz daha farklı durumdadır.Tanıma ve tenfizin ön şartları kesinleşmiş bir yabancı mahkeme kararı olması,bu kararın bir hukuk davasına ilişkin olması,kamu düzenine aykırı nitelikte bir karar olmaması gibidir.Şayet yabancı mahkeme tarafından soyası için verilmiş herhangi bir karar yok ise Türk Mahkemeleri davayı kendisi görüp bir karar veremez.Bu hukukumuzda yasaklanmış olup buna revizyon yasağı denmektedir.Hal böyle olunca yapılması gereken yabancı mahkemelerde bu hususa ilişkinde ayrı bir dava açılıp bu kararın yine ülkemizde tanınmasını sağlamaktır.

Yargıtay 2. Hukuk Dairesinden:
Esas No : 2008/3618
Karar No : 2009/9413
İncelenen Kararın:
Mahkemesi : Kilis Asliye Hukuk Mahkemesi
Tarihi : 18/10/2005
Numarası : Esas No: 2005/167 Karar No: 2005/456
Davacı : Zeynep Al Ademi
Davalı : Kilis Nüfus Müdürlüğü
Dava Türü : Soyisim Tashihi
Temyiz Eden : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün kanun yararına bozulması Adalet Bakanlığının yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından istenilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı Zeynep Al Ademi vekili tarafından Nüfus Müdürlüğüne karşı açılan davada, Suriye uyruklu bir şahısla evlenmesi üzerine Vatandaşlık Kanununun 25. maddesi uyarınca 1969 yılında Türk vatandaşlığından çıkarılan davacının, anılan Kanunun 8. maddesi gereğince 1991 yılında yeniden Türk vatandaşlığına alınma işlemleri sırasında Al Ademi olarak yanlış yazılan soyadının Bağcı olarak düzeltilmesine karar verilmesinin istenildiği, yapılan yargılama sonucunda mahkemece davanın kabulüne karar verildiği ve hükmün temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır.
5718 sayılı Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanunun "Evlilik ve genel hükümleri" kenar başlığını taşıyan 13. maddesinin üçüncü fıkrasında;
"Evliliğin genel hükümleri, eşlerin müşterek milli hukukuna tabidir. Tarafların ayrı vatandaşlıkta olmaları halinde müşterek mutad mesken hukuku, bulunmadığı takdirde Türk hukuku uygulanır" hükmü yer almaktadır.
Anılan Kanunun 2. maddesinde de hakimin, Türk Kanunlar İhtilafı Kurallarını ve bu kurallara göre yetkili olan yabancı hukuku re'sen uygulaması öngörülmüştür.
Dava, davacının evlenme nedeniyle taşımakta olduğu kocasına ait soyadının değiştirilmesine ilişkindir. Mahkemece yukarıda değinilen hükümler göz önünde bulundurularak, öncelikle evlenmenin genel hükümlerine göre uygulanacak hukukun belirlenmesi ve buna göre bir karar verilmesi gerekirken, bu hususa uyulmaksızın verilen karar usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
Kabule göre ise;
4721 sayılı Türk Medeni Kanununun "Kadının soyadı" kenar başlığını taşıyan 187. maddesinde yer alan:
"Kadın, evlenmekle kocasının soyadını alır; ancak evlendirme memuruna veya daha sonra nüfus idaresine yapacağı yazılı başvuruyla kocasının soyadı önünde önceki soyadını da kullanabilir. Daha önce iki soyadı kullanan kadın, bu haktan sadece bir soyadı için yararlanabilir."
Hükmü uyarınca evlenen kadın, kocasının soyadını alır. Mahkemece bu hüküm gözönünde bulundurulmaksızın, evli kadının kocasının soyadını taşımaması sonucu doğuracak şekilde karar verilmesi de usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 427/6. maddesine dayalı kanun yararına bozma isteğinin açıklanan sebeple kabulü ile hükmün sonuca etkili olmamak üzere BOZULMASINA, oybirliğiyle karar verildi. 12/5/2009

—— • ——

(*) 30.06.2009 tarih ve 27274 Sayılı Resmi Gazetede Yayımlanmıştır.