Terk Nedeniyle Boşanma

Merhaba meslektaşlarım, değerli vaktini ayırıp sorumu oyup yardımcı olacak meslektaşlarıma şimdiden teşekkür ediyorum.

Bir müvekkil adayım eşinin müşterek çocuklarını da alarak evi terk ettiğini kendisine ulaşamadığını, eşine ulaşanlardan duyduğu kadarıyla boşanmak istediğini öğrendiğini, daha öncesinde eşinin psikolojik tedavi gördüğünü, yatarak tedavi edilmesi gerektiğini ancak ekonomik durumları yetmediğinden tedavi olamadığını ve boşanmak istediğini belirtti.

Öncelikle usul ekonomisi açısından eşiyle görüşüp anlaşmalı boşanmalarını sağlamak için çaba sarf edeceğim. Olumsuz sonuç almamız halinde aklıma gelen ilk yol terk nedeniyle boşanma fakat ihtarname ve sair evrakların tebliğinde zorluk yaşayabiliriz. Müvekkil mesajlarında en azından iyi olduğunuzu bileyim bir şey yaz demesine rağmen hiçbir şekilde gördüğü mesajlara cevap vermiyor. Bunun yerine evlilik birliğinin temelinden sarsılması nedenine dayanarak dava açılması mantıklı olur mu, sizce en uygun yol hangisidir?

Meslektaşım malumunuz, terke dayalı davada risk bulunuyor. Gönderilen ihtara olumlu yanıt verilebileceği gibi ihtar, önceki kusurların affedildiği anlamına geliyor. Dolayısıyla terke dayalı davanın reddi halinde, önceki olaylara dayalı olarak TMK 166 dayanağıyla dava da açılamaz.

Eğer ihtara olumlu yanıt verilmeme ihtimali çok yüksekse terke dayalı, aksi halde evi terk ve diğer kusurlar nedeniyle 166 dayanağıyla dava açılması daha doğru olacaktır.

Tabii, terke dayalı boşanma davasında manevi tazminat talebinin kabul edilmeyeceği de değerlendirilmelidir.

Cevabınız için çok teşekkür ediyorum meslektaşım. Çok haklısınız terke dayalı dava riskli. Müvekkil eşinin ruhsal sağlık problemlerinin devam ettiğini düşünüyor, gizlice kullandığı bir takım ilaçları bulmuş. Daha öncesinde yaşadıkları ve savcılığa intikal eden bir olayda müvekkilin eşinin akıl sağlığının yerinde olup olmadığının anlaşılması için hastaneye sevk edilmiş ve rapora göre sanrısal bozukluk tanısı konularak, hakkında kesin karar verilebilmesi için mahkemece görevlendirilecek bir sosyal çalışmacı tarafından hazırlanacak sosyal çevre raporuyla birlikte değerlendirilmesinin uygun olduğuna karar verilmiş.

Müvekkil de eşinin ara ara haber vermeksizin müşterek çocukları da alıp gitmesinden yorulduğundan velayetin kendisinde olmasını istiyor. Çocuklarının güvenliğini sağlayabilmek adına. Müvekkil, eşinin evlenmeden önceden beri şizofreni hastası olduğunu yeni öğrendiğini de belirtti. Tabi ki bunlar söylemlerden ibaret ispata muhtaç. Sizin de belirttiğiniz gibi eşin ruhsal sağlık problemleri ve evden çocukları alarak çekip gitmesi evlilik birliğini çekilmez hale getirdiğinden TMK 166 ya dayanarak dava açılması daha uygun olacak.

Böyle bir durumda çocukların velayetinin babaya verilmesi ihtimalini nasıl güçlendirebilirim, çocukların yaşı önem arz eder mi? Ayrıca müvekkilim çocuklarının güvenliği adına geri dönen eşine ve çocuklarına sahip çıkmaya ve eve almaya devam ediyor. Affettiğinden değil fakat eşinin sorun çıkarmasını, çocuklarının zarar görmesini istemediğinden.

Meslektaşım,

Çocuklar idrak gücüne sahiplerse, boşanma ve velayet gibi konuları anlayabiliyorlarsa, velayetlerinin kime bırakılmasını istedikleri sorulmalıdır. 8-9 yaş yeterlidir bunun için ama kesin bir sınır bulunmuyor. Hakim çocukların kararı ile bağlı olmasa da bu kararlara büyük önem verecektir. Annenin sağlık ya da diğer sorunlarının çocukların üstün yararına zarar verip vermeyeceği, çocukların kalacakları yerin onların ihtiyaçlarını karşılayıp karşılamayacağı, vs gibi konular da araştırılacaktır. Buzdolabının temiz olup olmaması bile önemlidir. Bunlar değerlendirilerek velayetlerin neden babalarına verilmesi gerektiği açıklanmalıdır. Zira davalarda velayetin anneye bırakılması tercih edilmekte. Baba velayeti istiyorsa, neden anneye verilmemesi gerektiğini ortaya koymak zorunda.