Görünenin ötesinde

Bir gün okul çıkışı bir üst dönemden bir arkadaşımı gördüm,ama o beni göremedi...Bunun sebebi dalgınlığı falan değildi,görmemezlikten gelmesi hiç değildi.Arkadaşımın gözleri görmüyordu.Bana çok ilginç gelirdi nasıl oluyorda bu bölmümde okuyabiliyor?Eve kadar beraber yürüdük ondan bir sürü şey öğrendim nasıl sıınavlara hazırlanıyor?nasııl yaşıyor?Doğrusu anlattıklarından çok etkilendim.Ama bir şeyi hiç unutamıyorum.
Yürürken hani o her zaman açılan ve bir türlü doğru düzgün kapatılamayan çukurlardan biriyle karşılaştık.Orası uzun zaman önce açılmış ve sözde kapatılmıştı.yol çukurlarla doluydu.Yürümek gözleri gören bir insan için bile çok zordu,napıcağımı bilemedim.Ben bunları düşünürken o sanki düşündüklerimi duydu."Güldal bu çukurlar bizim için çok önemli ne kadar mesafem kaldığını bu çukurlar sayesinde biliyorum,burda nerede olduğumu anladım mesela şimdi bir okulun önünden geçiyoruz öyle değil mi?İşte bu köşeden dönmeliyiz"dedi
Hayatımın en büyük derslerinden birini aldım meğer birilerinin hayatını zorlaştıran şeyler başka birilerininkini kolaylaştırıyormuş ve sadece görmek herşeyi görmeye yetmiyormuş...

Gözlerimi bir dakikalığına kapasam bile karanlığa dayanamıyorum,yürümeyi beceremiyorum,renkleri zihnimde canlandıramıyorum.Bize verilen bunca yeti arasında hiçbirinin gerçek manada değerini bilmiyoruz.Ki senin bahsettiğin arkadaşına hayranlık duyuyorum ve o zorluklara rağmen gözleri ışığı hiç görmemiş olsa bile yüreklerini karartmamaları beni büyülüyor..Öyle insanları çok seviyorum.

Takdir edilmeyi hakeden kişilerdir kendi karanlığını aydınlığa çevirmeyi başarabilen insanlar.Bundan şikayet etmek yerine çözüm bulurlar kendilerine..Bizler onların içinde bulunduğu zor durumdan dolayı,onlara içimizden üzülürken;biryandan da takdir ederiz hayretle..
Aslında çoğumuz gözden kaçırırız aydınlığın içerisindeki bizlerin;bu aydınlığın kıymetini bilemediğimizi.Böyle zor durumda olan insanların yaşam mücadelesi ve yaşama sevinci ile karşılaşma şansına,fırsatına sahip olanlardansak biran düşünürüz;biz aydınlık içindeki karanlığa mahkumları!Ve gönülden takdir ederiz böyle insanları tekrar tekrar.Sonra kendi değerlerimizi gözden geçiririz ve hafiften hayıflanırız kendimize..Bir sürü değerler içinde kendimizi değersizliklere mahkum eden bizedir bu hayıflanma..Ve kendimize kızarız değerini bilmediğimiz ve belki değerlendirmeyi bile beceremediğimiz imkanlarımız için..Güzel sözler ederiz,hatta yeteneği olan;kendine olan eleştirilerini edebi bir dille döker ortaya..Kendimizi değerlendirir,imkanlarımızın farkına varmak için tekrar tekrar bu karanlık zannettiğimiz aydınlık dünyaları düşünürüz.Gözlerimiz dolar,yüreğimiz kabarır belki bir an..Ve kendimize kızgınlığımızın,eleştirilerimizin dozajı gittikçe artar....Küçük dertleri problem etmeyeceğimize söz veririz çoğumuz..
...Aradan bir zaman geçer....
Takdir ettiğimiz yaşam örnekleri aklımızdan yavaş yavaş uçmaya başlar..Ve yine ufak tefek şeylerden şikayete başlarız..Hani daha bir zaman önce eleştirdiğimiz yaşam anlayışımıza geri dönmüşüsüzdür.Hatta şikayet ettiğimiz şeyler zamanla artar ve tekrar o bir zaman öncesindeki seviyeye gelir..Taki;başka bir karanlık zannettiğimiz yaşamın aslında aydınlık olduğunu farkedene dek şikayetler katlanarak artar.Karşılaşırsak bu zaman diliminde yeni bir takdir edilesi örnekle tekrar duraklarız birden..Ama döngü aynı böyle sürergider..!..
İşte görünenin ötesinde;insanın karanlık ve aydınlık dünyası farklıdır.Hatta insanın kendi elindedir,bu aydınlık yaşamda varolmak..Tamam kabul herkes için yaşamını aydınlık da yaşamak aynı çabayı gerektirmiyor.Bazıları daha çok zorlanır aydınlığa çevirmek için karanlığını..
Görünen ötesindekini görenler;rahatça herkesin gördüğünün soyut fakat görünenin ötesindekinin somut olduğunu bilirler!Ve salt görüntüyle yetinenlere acıyarak üzülürler...
..Görünenin ötesindekini görebilenlerden olmanız dileğiyle..

...RÜZGARLA RAKS EDEN KIZ'IN KALEMİNDEN...