akdevrim / şiirler

sana özgün bir şeyler
yazsam diyorum şimdi..
sözçüklere vurulan
kelepceyi çöz hadi...
saat gibi kurulan
tümceleri çiz hadi...
ucan kuştan sorulan
nerde benim giz hadi..
zincirlere vurulan,
bu aşkımı yaz hadi...
sanki benle yorulan,
gayretin çok az hadı...
karşında el penceyim,
sanki bir eğlenceyim...

akdevrim.25.06.06.istanbul.

ruhumu bedenimi esir alan tutkusun...
yüreğimde özlemin,bekledi tuttu yosun...
ne geleceğin belli,
nede bırakacağın..
seninde benim gibi
batsın yitsin ocağın...
gecenin bir yerinde
gizli bir el söndürsün
sokak lambalarını..
karanlığa döndürsün
şehrin ışıklarını...
odasında bu adam
uyanmaz uykusundan
üç beş kişi bir imam
ne anlar duygusundan...
lambalar hoşca kalın,

akdevrim.25.06.06.istanbul...

gece uyuyacağım.
uyanmak yok bir daha,
canlı cıkmak sabaha...

bu gece son gecemmiş.
matem tutar yıldızlar...
sokak lambalarının,
artık yüreği sızlar...

gideceğim yerdede,
bulabilecekmiyim
kalem,defter ve kağıt..?
yazabilecekmiyim
ruhları sarsan ağıt...

gelen imam cemaat,
kücüçük isteğime
ederlermi itaat..?..
hainin etkisi var
bütün kalbime sinmiş,
dişardan görenlerde
zanneder acı dinmiş..
otopsi isterim ben.
bu acıyla ölemem
kalbimi söküp alın
yerden yerlere calın..
ayırın bedenimden
mezarda kurtulayım
dünyadaki sevgimden...

akdevrim.25.06.06.istanbul..

şimdilik her şey tamam...
üç,beş kişi ve imam...
ve omuzlarda tabut,
şu anda gecebilir
evinin karşısından...

boş ver acıyı unut,
cama cık,perdeyi tut.
son defa beni kolla,
ayrılığa el salla...

akdevrim.25.06.06.istanbul.

güneş doğdu,
gün ağardı
nerdesin.?..

şiir ağladı,
şehir ağladı yokluğuna
nerdesin..?..

kaldırımlar,
ve sokak lambaları
seni sordu
nerdesin..?..

akdevrim.26.06.06.istanbul.

aşk serseri kurşundur,
adres sormaz sakın ha...
çok beklersin çıkayım
geceleri sabaha...

yıldızlara kanarsın,
bir tek ismi anarsın...
yatağında uyanık
içten içe yanarsın...

sözçükler yetersizdir
bu duyguyu anlatmaz...
içimdeki acıdan
ne olursun al biraz....

akdevrim.26.06.06.istanbul..

içimdeki canavar..
bir gün beni öldürür...
cevremde eşi dostu,
bu halime güldürür..

nere gitsem gideyim,
canavar hep benimle..
belki ölene kadar
özdeşmiş kaderimle...

bir çok ülke dolaştım
hep onunla savaştım...

benim gibi her insan:
ölümcül canavar mı
yaşatır bedeninde..


akdevrim.26.06.06.istanbul..

melek bir kadındı o,
inandı ve yandı o...

hain denen bir insan,
hep karşı cins cıkmaz ya..
sular böyle akmaz ya...

melek bir kadındı o,
inandı ve yandı o...

akdevrim.26.06.06.istanbul...

yinemi kar fırtına
hiç bir zaman olmayan
umudumun sırtına...
ne yaşadığım belli
nede yaşayacağım.
doğduğum günden beri,
matem tutar ocağım....
soğuk varmış,don varmış...
sözün bittiği yerde
garip bülbül ağlarmış...
sevgi denizlerini
besleyen tüm nehirler,
sevgi,insan odaklı
yazılacak şiirler..
doğmadan kurutulmuş
yaşam yorgunu yürek,
köşede unutulmuş...
belki gitmez çok daha
dalar derin uykuya...

akdevrim.27.06.06.istanbul.

Tanrım melek göndrese,
çeyrek kalan ömrümde...
unutsam acıları,
gökteki yıldızları
yerden uzanıp tutsam...

gelen melek söndürse
ruhumdaki ateşi...
ilham kaynağım olsa,
şiirimin güneşi....
ve güneş hiç batmasa...
hiç bir zaman olmasa
doğduğu yerde tasa...
sözçüklerin üstüne
özenle basa basa
sen hayat ne tatlısın..
haykırasım geliyor...

akdevrim.27.06.06.istanbul...

Tanrım melek göndrese,
çeyrek kalan ömrümde...
acıları unutsam...
gökteki yıldızları
yerden uzanıp tutsam...

gelen melek söndürse
ruhumdaki ateşi...
ilham kaynağım olsa,
şiirimin güneşi....
ve güneş hiç batmasa...
hiç bir zaman olmasa
doğduğu yerde tasa...
sözçüklerin üstüne
özenle basa basa
sen hayat ne tatlısın..
haykırasım geliyor...

akdevrim.27.06.06.istanbul...

gece sabaha karşı
yaralı bir güvercin.
tıkladı cama vurdu...
derinden ağlıyordu...

sokak lambalarının,
aydınlattığı odam
kendinden gecen adam
acı tabloyu gördü...

kanadının altını
yaralayan sacmaydı
uzaklardan ucmaydı...
sokak lambası odam
birden isyan ettiler
silahın icadına...
güvercinin içerde
bakıldı icabına...
yuvası dağılmıştı
kahretmiş dünyasına....
unutarak kendimi,
daldım onun yasına....

akdevrim.27.06.06.istanbul...

sevdam çok sular aktı
köprülerin altından...
zaman her şeyi yaktı
enkaza dönüverdim...
döküldü birden sacım,
yüzümdeki çizgiler
yüreğimde ezgiler
her şeyi anlatıyor...
sadece şiir olmuş
sığınacağım liman
dünyada hiç bir şeye
boyun eğmiyor zaman...
bir günde iniverdi
şakaklarıma beyaz..
gelmeden gitti artık
ömrümde beklenen yaz...

akdevrim.28.06.06.istanbul

bir ayrılık şarkısı cal
inlesin benim odam..
hüzün çökmüş her yere,
ve benim olmuş gıdam...

sözçükler yetersizdir...
anlatamam halimi
tutsağım bedenimde
soyutladım kendimi...

en sadık dostum benim,
kalem kitap defterim..
kimse anlamaz beni...
sanki beynimi yerim....

damarımı kesseler
bir damla kanım akmaz...
odasında bu adam
belki sabaha cıkmaz...

beynimdeki depremden,
dışımdaki dünyanın...
ve gördüğüm rüyanın...
asla haberi olmaz...

akdevrim.28.06.06.istanbul..

kücüçük serce kuşu,
uçtu çıktı yokuşu...
penceremin önünde
ağacıma konmuştu..
camdan bakan adamı
mesut mutlu sanmıştı...
kuş bile aldanmıştı.....
ağzımdan çıkan duman
kapladı gök yüzünü...
ve kapattı tamamen
güneşimin önünü...
beklerim rüzgar essin
dağıtsın dumanları...
hep dertlerimi deşsin,
bitirsin amanları....

akdevrim.28.06.06.istanbul..

pulsuz adressiz mektup,
muhatabim nerede?..
kaldım güneşsiz mektup...
boğulurum derede...
nehirleri gecen ben....

duygularım ac gibi,
dal verir ağac gibi...
güneşe muhtac gibi...
sende bütün giz mektup
diyarlardan göçen ben...

akdevrim.28.0606.istanbul

ırmaklar ve nehirler,
denizlere akarken...
senin haberin olmaz,
ot biter üzerimde...
silinsin hep hayalin
kalmasın gözlerimde...
madem ki herkes için,
karanlık bir ölüm var
ne diye hep zülüm var.?.
yağmur yere yağarken
bulutlar şimşek çakar..
umutsuz sevgilerin
yüreklerini yakar..

akdevrim.28.06.06.istanbul

düşündüm taşındım sabaha kadar,
sorular beynime saplandı bir bir...
elden ne gelir?..

bilmem şimdi nerde giden hain yar...
çok umudum vardı toplandı bir bir
dilden ne gelir?...

sürülmemiş toprak,kurumuş yaprak,
kalbimi bıraktım hep ağlayarak,
gülden ne gelir.?..


akdevrim 29.06.06.istanbul...

ölüm geldiğin zaman,
yaşadın yaşamadın,
hiç sormayacakmısın?..
zamanı donduransın...
her şeyi kandıransın...
dünyada bir viransın...
bana dostunu söyle...
bilemem insan oğlu
nesine güveniyor.?
sanki ölümsüz varlık..
boş vermiş eğleniyor...
toprakta canak cömlek...
ve beyaz cepsiz gömlek..

akdevrim29.06.06.istanbul.

büyük bir sırrı saklar,
bedenimde ırmaklar...
doğduğum günden beri
hepsi kırmızı akar...
büyük,küçük ve kılcal
hepsi kalbimden çıkar,
sonra kalbime akar...
belki bundan dolayı,
bu beden kalbi dinler..
ve şaşırtır dünyayı...
kankırmızı süt beyaz,
sen akdevrim durma yaz...

akdevrim29.06.06 istanbul....

gezmek istiyorum
sözçükler ülkesini
sensiz,senden habersiz...
seni usuma almadan
fakat olmuyor,olmuyor..
neylersin...

sen zinçirsin,
düşüncemi bağlayan...
sen nehirsin,
fırat dicle cağlayan,
kaderimi bağlayan...
ne yapsam olmuyor..
neylersin...

akdevrim.29.0606.istanbul..

mavi olan gözlerim,
derin bir deniz gibi
bilinmeyen giz gibi
bır seni arar durur
nafile kirpik vurur...
düşersen gözlerime
boğulursun orada
katil derler banada...
nerdeysen orada kal
gözüm seni görmesin...
bana acı vermesin...

akdevrim.29.06.06.istanbul.

gömülmek üzereyim,
karanlıklar içine
emilmek üzereyim..
son dünyalı günümde
artık neredeysen çık.
her şey ortada acık...
gömülmek üzereyim,
karanlıklar içine
emilmek üzereyim..
iki kürek toprak at.
durmuş yerinde saat...


akdevrim.29.06.06.istanbul...

su gibi buharlaşsam,
sevgi bulutlarıyla
yükseklerde buluşsam...
eller kirli,zehirli
nerde köylü,şehirli...
yerim yok aranızda...
hepten içimde yara
nokta kadar çıkara...
virgül gibi eğilmek..

su gibi buharlaşsam,
sevgi bulutlarıyla,.
gökyüzünde dolaşsam..
ve orada yep yeni
bir hayata alışsam...

hainin olmadığı,
ciçeğin solmadığı....

akdevrim.29.06.06.istanbul..

zamanın dakıkaların,
uzanamadığı
bir nokta..
şimdi benden uzakta...
hayal sınırlarının bittiği...

akdevrim.29.06.06.

harfler mayın döşenmiş,
ben yazmak zorundayım
kanlansada ellerim...
güneş varmış üşenmiş...
duyguya yer yok burda..
ne olursan ol darda...
kendilerine göre
şekillenmiş hürriyet..
belirli sınırlarda
doğar büyür zürriyet....
ey beynimin içinde,
sonsuzlaşan özgürlük,
ucsuz bucaksız sınır...
şiirin güverçini...
selamlıyorum seni...
hangi güç vurabilir
hayalime perçini.....


akdevrim.29.06.06.istanbul...

kanımı zehirledin,
kalbime hayat veren..
ağac gibi budadın,
nerde kol kanat geren...

ruhum asılı kaldı,
sanki dar ağacında..
yaşam bağımı kesmek,
varmıdır amacında...

belleğimde sürgünüm,
sözçükler bana düşman..,
nasıl bir hakkaniyet
bir tutsakla yarışman...

elim ayağım çözük,
bedenimde tutsağım...
cocukluğum olmuştur
en güzel altın cağım...

kaldıramam bu yükü
kimler yazdı bilemem
bana uymaz bu öykü....

akdevrim.30.06.06.istanbul...

gökteki yıldızlara,
ruhumu asan kadın...
güneşe,aya değer
gök yüzünde kanadın...
yer yüzüne yağmurlar,
senden dolayı yağar..
her gecenin ardından
başka güneşler doğar...
benim güneşim sensin,
gelde özlemim dinsin..
gittiğin günden beri
mekanın hep yüksekler...
yer yüzünde biri var
sadece seni bekler...
Tanrıya çok şükrettim..
seninle bir potada
ruhumuzu pişirdi,
her türlü kötülükden
uzak tutdu aşırdı....
şunu artık unutma
yeryüzünde ciçekler
yola serilecekler
gelişini bilseler...
ruhumun özdeşeni,
benden uzak düşeni
çok seviyorum seni...
bırakma beni emiii......

akdevrim.30.06.06.istanbul..

sevgi denizlerine,
akıp giden nehirler...
gök yüzü boşluğuna
yazacağım şiirler...
şunu bilmelisinki,
yoksan beni zehirler...
kararır bütün dünyam,
ağustos güneşinde...
senin için yanarım
cehennem ateşinde...
gökteki yıldızlara
ruhumu asan kadın..
acımasız ve gaddar
olamaz yasan kadın....


akdevrim.30.06.06.istanbul...

gök yüzü boşluğuna ,
resmini yapabilsem...
güneşin doğuşunda
orada tutabilsem...
Tanrıya çok şükrettim...
senin gibi bir melek
yaratıpda göndermiş..
duygu pınarlarını
bir tek emrine vermiş...
ilham kaynağımsın sen..
ışığım senden doğar..
bağa,bostana yağmur,
tek senin için yağar..
ruhumun arkadaşı..
bilirmisin karşında
el pence duran benim..
tek seni soran benim.....

akdevrim.30.06o6.istanbul....