akdevrim / şiirler

tele vole magazin,
işitsel görsel narkoz...
birileri vardır ki,
hep ele geçirir koz...

örfüme adetime,
birden karşı gelişen..
benliğimle celişen
düzmece proğramlar...

acık sacık resimler,
uydurukca isimler..
kim var ki beni dinler.?..
düşünmekten yazmaktan,
alı konan beyinler...
gözlerimin önünde
bir koca millet inler..
hep bulanık zihinler...

kültürel bir erozyon
beyinlerde katlıam..
özgün değerlerimi
hep savunmaya devam...

akdevrim.07.06.2006.istanbul..

bilmem ne kadar daha,
taşır bu bedenimi istanbul sokakları...
kime şikayet etsem:
bütün ayrılıkları,
korkunc yalnızlıkları...

ruhumu bedenimden
cıkarıpda yaktılar..
bu başka insanmıydı
diye dönüp baktılar...

o kadar çok özledim ,
o uzak dağ köyünü...
kandırmaca yok orda
kuzu sunulmaz kurda....

bana anlatılanın,
tam tersini bulmuşum,
sacımı sakalımı
çekip çekip yolmuşum...

istanbul sokakları
bem beyaza cevirdi
yüzümde şakakları...

akdevrim.08.06.06.istanbul....

şairler ülkesinde,
ucsuz bucaksız barış...
iyi güzele yarış...

yoktur polis jandarma,
birbirini kandırma...

biliyorum dinmedi
ruhumdaki fırtına..
hayatımda binmedim,
bana ait olmayan
bir emeğin sırtına..?

iğne yada cuvaldız ,
yapacağım kalemi
bu dünya hep böylemi..

akdevrim.08.06.06.Atatürk hava limanı.istanbul...

nerede kac yaşında*
bir köşenin başında..
sona erecek yaşam..
sanki konuşamadın
yaşadın yaşamadın..
hanı ya sen binmezdin
imamın kayığına..
kürsülerden inmezdin..
musalladaki tabut,
ve saf tutan insanlar
senin için değersiz
bir şeydi bir zamanlar...
yakışmıyor sana pek,
cebi olmayan gömlek..
üzülmene gerek yok..
zira orda yemek yok..
nerede kac yaşında,
bir köşenin başında
sona erecek yaşam...

akdevrim.08.06.2006.istanbul....

karanlık bir gecede,
yıldızlar yoktu gökte...
penceremin önüne,bir zeplin balon indi..
kalk hadi davran dendi...
vedalaş yatağınla,
tüten bu ocağınla....
senin dendi bu tabut,bundan sonra bu konut...
artık dünyayı unut....
korkunun şiddetinden,kafamda şimşek caktı
beynim elime aktı....
ve balon havalandı..
cok ince ayar oldum,
yerdeki karıncanın sesini duyar oldum...
mezarlıktan gecerken,
taze bir mezar gördüm...
dolu ahuzar gördüm..
günahkarmış bir kadın...
hain aklıma geldi,unuttum nerede olduğumu...
balondu artık yuvam,
böyle ucmaya devam....
cok kolay okuyordum,
her insanın beynini,kalbindekilerini...
zil sesiyle uyandım.
derin bir rüyadaydım..
gec kalacaktım işe....

akdevrim09.06.06.istanbul.

es dedim ılık rüzgar,
beynimdekini dağıt...
yazmak istemiyorum,
kendi kendime ağıt...
işkence çekiyorum,
sözcükleri tararken..
iyisini ararken...
bazıları incinmiş,
halsiz ve yorgun düşmüş...
kaleme vurgun düşmüş...
işitsel,görsel narkoz,
güdümünde bir gençlik...
konuştuğu dilinin, sözcükleri gariban...
her gün yer başka tırpan..

akdevrim.09.06.06.istanbul..

bıcak soksan kalbime,
sıcacık sevgin damlar...
kalbimi yaraladı,
dost görünen yamyamlar...

yaşamak yemek,içmek
aynı kulvardan gecmek
diye düşünme sakın...

odaklandığım nokta,
şimdi çok çok uzakta..
bedenimmiş ruhumun,
dokunulan şablonu...
beynime saplanıyor,
hancer gibi her konu...

gün gelir onaylanır,
yaşamadan öldüğüm..
yaşam olmuş kördüğüm...

akdevrim.09.06.06.istanbul..

sen benim cehennemimsin,ruhumu yakıp kalıba koyan,
ve gözlerinle beynimi oyan...
kücük bir çocuk ruhuyla
ayağına kapandım,
dün gece...
sevgin yağmur suyuna düştü kalbimden...
dona kaldım öylece...

akdevrim.09.06.06.istanbul.

dün gece karanlık daha karanlıktı,
odam kücülmüş,kemiklerimi kırıyordu...
ve ben ölüydüm...
sesim,
nefesim donmuştu...
belleğim,ya kaydettikleri...
ya amacım,
vede cok sevdiğim turşum,
öksüzdü artık....

beynimdeki düşünceyi asanlar,
gelişime zincirleri vurdular.
karanlıktan bir düzeni kurdular...
cebindeki paran kadar hürriyet dediler....
varlığımı dondurdum...
ve dışarda yağan yağmur,
kuşların göz yaşlarıdır...

akdevrim.09.06.06.istanbul..

sen sevgi cennetinin,
eşsiz meleği..
diz çöker önünde
kölen olurum...

üzersem seni,
olmam piskopot.
yaşanmamış yalan olurum...

incinirsen sen,
benden dolayı.
yıkılır kahrolur
talan olurum....

akdevrim.istanbul.

gökteki yıldızlara,
adı yazılan kadın.
seni kıskandığımdan.
gökyüzüne zıpladım
yıldızları topladım..


akdevrim.istanbul.

sonsuzluğun ötesinde
görüşelim seninle...
sacların ciçek acsın,
gül versin...

bırak sevgi nehirleri ,
daha gür aksın,
duyguların,
yol versin...

hor görme şiiri,
budak versin,
kol versin..
arı gibi,
bal versin...

akdevrim.10.06.06.istanbul.Atatürk hava limanı..

sen büyüme cocuk,
hep öyle kal...
büyüdükce,
kirlenirsin...

sen gibiydik.
özenme bize..
ama yinede
sen bilirsin...

akdevrim.istanbul

kanım dondu,
tabutumu gördüm.
içinde ben...
ve cevremde ağlayan hayallerim.
eşim dostum yerine...

kim varsa mecburiyetden,
ilgilenen..
gömsün beni toprağa,
derine....
terkedip kaderine....

akdevrim.10.06.06.istanbul...

farklı diller konuşan,
gelip gecen insanlar...
ortak noktamız vardır,
duymak düşünmek gibi....

yaşamak zorundayız,
bu evrende beraber.
çok merak ediyorum,
geldiğin yerden haber..

benim memleketimde,
halkım yaşam yorgunu..
vuran vurmuş vurgunu..

akdevrim.10.06.06.istanbul.

seneler geçti,
çekip gideli...
öldüğümü duymadın..
toprağa karıştım...
su beni yeşilliklerle barıştırdı...
bir gün yeşil bir ciceğin bünyesindeydim..
bir saksının içinde,acık mahalle pazarında...
müşterilerin beğenisine sunulan...
sen alış verişe cıkmıştın,
kendini alış verişle avutan...
seve,seve aldın saksıyı getirdin eve...
odanda ,
narin bir cocuk gibi kolladın,
ve yıllarca suladın...
kazanacağı paraya duacı
getirdiğin boyacı.
boyarken,
sanki gözlerimi oyarken..
düşürdü kırdı saksıyı,
gözün yaşardı...
nedenini bilemedin..

akdevrim.10.06.06.istanbul..

burası ayrılıkların,
başladığı,son bulduğu..
girişin,
cıkışın noktası..

yaşanan duygular,
kanayan yaralar var....
sadece yaşayanı
o yüreği taşıyanı
bilir....
ucakla gider,
ucakla gelir...

akdevrim.11.06.06.istanbul.

yüreğim kiraz ağacında,
asılı kaldı...
geldi,geçti yazlar kışlar...
dalına konmadı kuşlar..
kurudu kiraz ağacı....
altda toprak,
üstde yaprak...
davacı oldular yüreğimden.
kalbimi alıp ağaca asan.,,
şimdi nerde...?.....

akdevrim.11.06.06.istanbul..

karanlık gecedir,hep korkularım...
ne güneş doğar,nede gün ışır...
bedenim yaralı bir yürek taşır..
zindan bir dünyada,bu duygularım...
bir gün yüreğimi,
şişleyen katil...
calacaksın sende kapıyı bir bir,
ve göreceksin ölü kocaman şehir...
sokaklarında canlı cesetler...
avare gezer ölümü bekler...
düne ait bir şey hatırlamazlar...
onlardan birisi olursun hemen..
.
akdevrim.11.06.06.istanbul...

akrebin kıskacında,
ve işkencede ruhum
acılar içinde,kıvranıyorum...
güneşmi doğarmış,
toprağın çok altı yerim,
ve kapalıdır gözlerim..
teyze,amca,hala dayı..
dikkatle salla kazmayı...
şehrin ışıkları sönük..
umudum var size dönük...

akdevrim.12.06.06.istanbul.

güneşin zaptı vardı,
idealimde benim...
dolu yağdı,kar yağdı.
yorgun düştü bedenim...

gözüm kör,kulak sağır,
büyük harflerle bağır...
çek ruhumun resmini...
hemen gardiyan cağır...

gardiyan ayak sesi
eşittir dayak sesi...

akdevrim.12.06.06.istanbul.

şairler ülkesinde,
tanka,topa,ucağa
kanlı,hırsız kacağa..
şahid olmadı tarih...

emek ve alın teri,
ta ezelinden beri...
saygıya mazhar olur
her şaire yar olur..

yaşamı yaratan o,
süsleyip donatan o...

akdevrim.12.06.06.istanbul.

bulutlar göz yaşını,
istanbula bıraktı..
ruhumla örtüşecek,
bir potada pişecek...
benimle aynı dili,
küçük,büyük harflerle,
acılarla,dertlerle
bire bir konuşacak,
insan yok bu şehirde...
gönlümün anladığı
lisan yok bu şehirde...
mekanık bir makına
ince ruhlu insanlar..
sevginini merkeziydi,
istanbul bir zamanlar..
şairleri susmayan,
sahibiyle mezarda
ölü duyguyu duyan..
bilmiyorum nedendir
bu şehir başkalaştı,
her tarafı taşlaştı...
istanbulda yağmur var,
bana göre göz yaşı
yaşlı ve koca şehir
geçmişine ağlıyor...

akdevrim.13.06.06.istanbul.

istanbulda yağmur var,yüreğimde fırtına
yürü be can yoldaşım,dönüp bakma ardına...
yalnız yürüyeceksin,
diyordu koca şair...
o zamanda akmıştı
dereler ve caylar kir...
kişinin öz tanrısı bence kendi vicdanı..
alınteri,emeği tahlil et iyi tanı...
hiç dost olarak görme,
her elinden tutanı..
istanbulda yağmur var,yüreğimde fırtına
yürü be can yoldaşım,dönüp bakma ardına...

akdevrim.13.06.06.istanbul..

saplandı yüreğime,
görünmeyen bir bıcak...
acısıyla yaşadım
yıllardır köşe bucak...

beni koyan bu derde,
kimbilir şimdi nerde..?
belkide bir yerlerde
hangi zatın karısı
bilinmeyen yarısı..
oluvermiş aniden...

serseri hamal gibi,
beyinsiz bir mal gibi...
acısını taşıdım..

akdevrim.13.06.06.istanbul.

bir kadındı düngece,
elinde kanlı bıcak
sanki hapisten kacak...
birini arıyordu...
birine bir haini
durmadan soruyordu..
gecenin karanlığı
isyanını haykırdı...
gökteki bulutlara...
kanlanan umutlara...
inanan bir kadındı...
gönlü yaralanmıştı,
sevdiği bir haini
düzgün insan sanmıştı...

akdevrim.13.06.06.istanbul..

insanlar görüyorum,elleri ayakları,
kan ter içinde kalmış...
hayattan çok bunalmış...
ölümü bir kurtuluş,
sanki bir yeni buluş
sanmış...
oysa hiç bir haklı gerekce,
ölüme neden olmaz..
olmadı olmayacak,
son gidişin dönüşü...

akdevrim.13.06.06.istanbul..

sıcak bir yaz günü,
donar nefesin...
kısılır sesin...
bulanık görürsün birden,
dünyayı...
düşer ansızın kolundan takat..
film kopar..
yersin ölümden tokat....

akdevrim.13.06.06.istanbul....

hayatımda hiç bir yok,senin gibi acıyı
bana tattıramadı..
acıdan yaratılmış
kalbi attıramadı..
yazmak istediğim harf,
sanki mayınlı tuzak..
meramımdan çok uzak...
beynimi düşüncemi,
etki altına aldın,
onanmaz derde saldın...
çok sevdim seni kadın...
sen her zaman özelsin,bir melekten güzelsin...
acıda versen bana..

akdevrim.istanbul..