Ceza İndirimi Nedeni İle Çocukların Kullanılması

ekonomik krizler, ailevi meseleler, yetersiz eğitim, ilgi ve sevgi eksikliği gibi sebeplerden dolayı suç örgütlerinin eline düşen çocuklar ülkemizin uzun yıllardan beri sorunudur.

18 yaşından küçük çocuklarının ceza kanunu tarafından indirim maddelerinden yararlandırılması nedeni ile suç örgütleri tarafından kullanılan çocuk sayısı gün geçtikçe artıyor.

Türkiye`de özellikle sokakta yaşayan ya da çalışan çocuklar, terör örgütlerinin hedefi, sokak çetelerinin maşası, organize suç örgütlerinin potansiyeli haline geldi.

Emniyet yetkilileri strateji değiştiren ve dağdaki kadrolarını kentlere indiren terör örgütü PKK nın da, bu yola başvurduğunu bildiriyor. Hırsızlık, kapkaç ve yankesicilik gibi suçlar için çocuklar, küçük yaştan itibaren eğitiliyor. Yeri geldiğinde siyasi olaylarda, toplumsal gösteri ve yürüyüşlerde onlar ön plana çıkarılıyor.

Örneğin İstanbul gibi büyük kentlerimizde devlete yönelik malvarlığına işlenen suçlarda 18 yaşından büyük terörist görmek pek mümkün değil. Yakalandıklarında ise yaş küçüklüğünden ceza indirimi yapılıyor ya da çocuklara özgü güvenlik tedbirleri uygulanıyor.

* İndirim uygulayarak onlara ne kadar yardımcı oluyoruz?
* Azmettiricilerin yakalanması konusunda çalışma yapılıyor mu?
* Bu kanun boşluklarından yararlananlar hakkında ne gibi önlemler alınabilir?
* Çocuklar serbest bırakıldıktan sonra denetime tabi tutuluyor mu?
* kısacası çocuklarımız suç maşası olmaktan kurtarılabilir mi?

fikirlerinizi çalışma grubumuzla paylaşmanızı bekliyoruz.

Evet indirim uygulanması insanları çocukları maşa olarak kullanmaya itiyor ancak tek neden bu değil ve indirim uygulanmasa da maşa olmaktan kurtulamazlar. Çünkü çocuklar çok daha acımazsız bir toplumsal düzen içindeler. Savunmasız oldukları için buna başvuruluyor. Yoksa dilendirmek başka nasıl açıklanabilir? Dilendiği için en çok nezarete alınır ama ceza verilmez. Ama bir çocuğu kullanarak duyguları da insanların malvarlığını da sömürmek kolay, türlü türlü yerlere çocukları sokabilmek daha kolay.
Bu nedenlerle yasal düzenlemelerin değil ama uygulamanın sorunları körüklediğini düşünüyorum. Dediğiniz gibi azmettirenler bulunamıyor, çocuklar ıslah edilmek yerine arsızlaştırılıyor ve denetlenmiyor.

sayın meslektaşlarım, sanırım olayı birde temeline inerek incelemekte fayda var. ulkemizde temel eğtime ne kadar önem verildiği ve genel kültür, hayta bakış açısından çocuklarımızın nasıl yetiştirildiği önem arzetmektedir. kavga ve saygısız bir ortamda yetişen çocuk için şiddet normaldir. çocuklarımıza verdiğimiz eğitim içinde hayata bakışı öğretmiyoruz. okulda sadece müsbet ilimler okutulurken tvlerde de nelerin öğretildiği görülmektedir. bence hayatta bazı şeylerin sınırı olsa gerek. putin pembe dizileri yasaklarken rus gencliğine kötü örnek olduğunu belirtti. bence de haksız değildi. o nedenle de yasadki indirim gereklidir bence. ama bataklığı kurutmak gerek sinekleri öldürmek değil. bataklık kururusa sinekler de kendiliğinden ölür.

bataklığı kurutmanın yolları neler peki?

çocuğa indirimli ceza uygulanmasından ziyade eğitim ve ya tedavi kurumlarına devam mecburiyeti (çocuğun işlediği belirli suçlardan ziyade her suç için)getirilmesinin çocuk açısından daha yararlı olacağını düşünüyorum.

Ancak şu anki düzenleme ve uygulamadan ziyade özel eğitim ve tedavi kurumları olmalı.kaldırılan ıslah evlerinden farklı,sıkı denetime tabi,gerçek eğitmenlerin,psikolog ve sosyologların çalıştıkları kurumlar.

çocukların topluma kazandırılması yönünde aklıma gelen çözüm bu.
ancak azmettiriciler açısından durum farklı.onlara suça ilişkin gerçek ceza arttırılarak verilmeli ama yakalanırsa...
ve uzun yargılama sistemimiz nedeni ile bu davalara tutuksuz bakılacağından sonuca ulaşmak epey zor.

yalnız türkiye'nin sorunu değil elbette.dünyanın büyüyen sorunlarından biri suça itilen çocuklar.

*peki dünyada durum nasıl? kanuni düzenlemelerin ülkemizden ileride olduğu avrupalı ülkerler bu konuda ne yapıyorlar?
*neleri örnek alabiliriz?

bu konularda araştırma yaparak bizlerle paylaşacak arkadaşlarımın cevaplarını bekliyoruz.

.

uzun bir aradan sonra merhabalar önce...

suça itilen çocuklar tabirine katılmıyorum. çocuklar cezası az olduğu için suça itilmiyorlar bence. bunun görülebileceği tek durum töre ve namus cinayetleri olabilir. diğer çocuklar suça itilmekten ziyade yaşadıkları çevre itibari ile hayat biçimi olarak suçun içinde kendilerini buluyorlar. bu bölgeler de hemen hemen bütün illerimizde az çok bellidir. ceza indirimi olması çok normal. ama bu indirimin sebebinin çocuğa mahkemede anlatılması ve sonrasının hatırlatılması etkili olabilir. tabi sonrası için de caydırıcı cezaların yerleşmesi ve delil kavramının yeniden yorumlanması lazım.

çocuğa bu ceza indiriminin suç dan arınması için açılan altın kapı olduğu bu yaşam biçiminden kendi iradesi ile ayrılması gerektiği söylenmeli. sadece yaşım küçük ceza inidirimim var diye bilmemeli çocuk. yoksa 93 doğumlu bacak kadar çocuk çıkıp bu yüzü unutma senin kafana ilk kurşunu ben sıkıcam diyecek kadar kendini kaptırmış kandırılmış eğitilmiş beyni yıkanmış olabiliyor. öyle okulda eğitimi artıralım bu çocukları suçtan uzaklaştıralım çok büyük çapta bir çözüm değil. kazanılan bir kişi bir kişidir tabi bunu da önemsememezlik yapamayız.

suçtan ve çocuk suçlulardan kurtulmak mümkün değil en aza indirmeye çalışmalıyız. ama çocuk aynı suçu 18 yaşında işlediğinde alacağı cezadan korkmalı ve yaşının küçük olduğuna şükredip bir daha mı asla diyebilmeli. en güzel kurtuluş pişmanlık. ama 18 yaşında alacağı ceza ne ki biz hangi cezadan bir de indirim yapıyoruz. polis adliyedeki işlemleri tamamlayamadan serbest bırakılıp tekrar suçtan yakalanan çocuklar var. hadi gidelim de çay içelim adliyede diyorlar. çevre suçlu, eğitim suç üzerine, aile zaten nezarette görüşüyorlar, bir de cezalar ve suç tanımları bomba üzerine bomba eğitim çok köklü bir değişiklik ve uzun vadeli bir çözüm. daha kısa zamanda belki ceza sisteminin değişmesi daha etkili olabilir.

Sayın elvan,
Bence bu sorunun çözülmesine ilk olarak ıslah evlerinden başlanılması gerekiyor. Bu konuda küçük çaplı bir araştırmam olmuştu. Ve gördüğüm şey sadece evine yiyecek bir şeyler götürmek için hırsızlık yapan bir çocuğun bile(aslında suç işlemeyi istemiyor) ıslah evine girdikten sonra orada diğerlerinin yanından suç konusunda lisans yaparak ayrıldığıdır. Ve sonunda da suç işlemeyi artık meslek haline getirme yoluna girerler.
Önemli başka bir nokta daha var: Sokakta çalışan çocukların için için topluma olan öfkesi... Başkalırında olup kendilerinin sahip olamadıkları... Suç işlemenin sonuçlarını bilmeden zarar vermekten çekinmiyorlar. Çünkü onlar sokakta çalışan çocuklar ve sokak çocuğu muamelesi görmek onları incitiyor. "Mendile, simite, boyaya, çöpe..." adlı kitap okunursa bu gerçek daha iyi görülür.
Malatya' da sokak çocuklarını emniyet teşkilatı toplayıp onlara eğitim veriyorladı. Biz de onlara yardımcı oluyorduk. Ancak çocuklar oraya gitmek eğitim almak istemiyorlardı. Çünkü anlatılanlar sanki hikayeydi onlar için; akıllarında artık bıraksalarda eve ekmek götürsem, gerçek yaşama dönsem düşüncesi vardı. Şimdi bu çocuklar bu şartlarda yaşarken, onlara "suç işlemezsen herşey daha güzel olacağı" anlatmak çok zor bence. Sokakta bir tanesiyle konuştum. Niye okulda değilsin dedim. Okumak istemiyorum ki dedi. Annem yolluyor ama ben yine kaçıyorum dedi. Nedeni basit ailesinin durumunu görüyor, onlara ekmek götürmek onu daha mutlu ediyor ve tabiki psikolojik baskı...
Şimdi sizce bu ailenin sosyal ve ekonomik yaşantıları düzeltilirse bu sorunlar kendiliğinden azalmaz mı?
İşte sorunun kökeni bu!
Ekonomik durumu iyi olan birisine- İstisnalar hariç- para için suç işletemezsiniz. Yanılıyor muyum?

Çocuğun suç işlemesinde ailenin,ekonomik faktörlerin,eğitim eksikliklerinin,alkol ve uyuşturucu madde bağımlılığının,bedensel ve zihinsel faktörlerin önemli rolü bulunmaktadır.

Çocukların suç işlenmesinin önlenebilmesi,daha da vahimi suç için bir maşa olarak kullanılmalarının önlenmesi için bu sosyal sorunlara eğilmek gerekmektedir.Ancak bunlar uzun vadeli olgulardır.Bu sorunlara eğilirken yapılabilecek şeylerden biride şuç işleyen çocukları topluma yeniden kazandırmaktır.

Türk Hukuku'nda çocuklar için uygulanan ceza sistemi,yetişkin suçlulara uygulanan ile aynıdır.Terk fark çocuklara uygulanan ceza indirimidir.Çocuk yargılamasında asıl amaç "çocuğun topluma kazandırılması" ve "yüksek çocuk yararı" olduğu için,çocuk suçlulara özel bir ceza sistemi yapılandırılmalıdır.

Çocuk mahkemesi sayıları arttırılmalı,çocuk mahkemesinin olmadığı illerde çocukları,gerekli uzman kadroya sahip olmayan genel görevli yargı yerlerinin yargılaması önlenmelidir.Bu mahkemeler de özgürlüğü bağlayıcı cezayı en son çare olarak görmeli,çocuklar rehabilite edilmelidir.Özgürlüğü bağlayıcı cezaların infazı da,onların ıslah edilebileceği çocuklara özel ıslah evlerinde yapılmalıdır.

Alıntı: MADDE 232: (2) İdaresi altında bulunan veya büyütmek, okutmak, bakmak, muhafaza etmek veya bir meslek veya sanat öğretmekle yükümlü olduğu kişi üzerinde, sahibi bulunduğu terbiye hakkından doğan disiplin yetkisini kötüye kullanan kişiye, bir yıla kadar hapis cezası verilir.

Ayrıca TCK'ya md.232 vb hükümler konulmalı,var olan hükümlerin şartlarıda caydırıcı olması açısından ağırlaştırılmalıdır.Devlet bu hükümler ihlal edildiği takdirde çocuğu her durumda koruma altına almalıdır.


Saygılarımla.......

bir anı:
bir trafik kazasında traktörü 12 yaşındaki çocuğun kullandığı iddia ediliyordu. deliller de bunu gösteriyordu. çünkü çocuğun yüzü yara-bere içindeydi. keşif esnasında savcı, çocuğa:
"çık bakayım traktörün üstüne, nasıl kullandın?" diye sordu. çocuğun abisi hemen:
"efendim o farklı bir traktördü. bu traktörü kullanamaz dedi."
savcı bey açığı iyi bulmuştu; ama devamını getirmedi. ben de çocuğa müdafii olarak tayin edilmiştim ve uygulamada bütün ailenin müdafiisi olarak görev yapmak zorunda kaldım.
evet bu mesleğimin ilk davalarından biriydi ve itiraf ediyorum: savcıyla birlikte ben de görevimi ihmal ettim. ne de olsa yargılanan kişi daha minicik bir çocuktu.
maalesef çocukların menfaatine olan indirimleri toplum olarak onların aleyhine döndürebiliyoruz. sorun yasalardan kaynaklanmıyor. toplum olarak hepimiz bundan sorumluyuz. saygılar

Araştırma kapsamında, Yazılı Türk Basını’nda farklı okur kitlelerine ulusal
düzeyde hitap eden ve haftalık tirajı en yüksek altı gazete olan, Hürriyet, Milliyet,
Posta, Sabah, Star ve Zaman Gazetelerinin Ocak-Haziran 2003 arasında yayınlanan
sayıları “İçerik Analizi” yöntemiyle incelenmiş, çocukların suç zanlısı ve suç
mağduru olduğu toplam 324 habere rastlanmıştır.


İncelenen toplam 324 haberin 103’ünde (% 32.8) çocuk suç zanlısı, 221’inde
suç mağduru olarak işlenmiştir. 324 haberde çocukların suç sanlısı ve suç mağduru
olduğu toplam 236 suçta, 148’i suç zanlısı ve 191’i suç mağduru olmak üzere toplam
olarak 339 çocuk haberlere konu olmuştur.


Yazılı basında, çocukların suç zanlısı ve suç mağduru olduğu haberler
işlenirken bazen dikkatsiz davranıldığı, çocuğun adı, soyadı, annesinin veya
babasının adı, soyadı yazılarak, fotoğrafları yayınlanarak, okulu, arkadaşları,
yaşadığı çevre hakkında bilgiler verilmek suretiyle teşhir edildiği, ayrıca suç zanlısı
çocuklara ilişkin haberler verilirken zaman zaman çocuğu suçlayıcı senaryolar
yazıldığı tespit edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; suç mağduru çocuklar maruz
kaldığı suç neticesinde hayatını kaybetmişse daha fazla teşhir edilmişlerdir...

yani % 30 suç zanlısı olarak görülüyor ve bu oran günümüzde hızla artmaktadırİndirim uygulayarak suctan caydırmak yerine suca teşvik boyutuna taşımakatadır caydırıcı cezalar , eğitim ve tedavi kurumları tarafından suçtan korku , topluma yararlı ve bilinçli bireyler haline getirilmelidir.