Hukukçular Ne Kadar İdealist?

Kendinizi hukuk konusunda "idealist" olarak görüyor musunuz? Yoksa hukuk sizin için sadece bir meslek ve kariyerden mi ibaret?

Hukukçular toplumda genellikle idealist olarak bilinir (ya da en azından toplum onların öyle olmasını ister) ama bakalım durum gerçekten böyle mi?

Görüş bildirecek üyelerimizden küçük bir rica: Siz idealist olabilirsiniz ancak öyle hissetmeyenleri lütfen sert eleştirmeyiniz veya bu düşünceyi hedef alan kırıcı mesajlar yazmayınız. Amacımız toplumsal (ya da mesleki) baskı ile herkesin kendini idealist gibi göstermesi değil, gerçek duygu, düşünce, hayaller ve hayalkırıklıklarının ortaya çıkması ve bunların sebeplerinin sorgulanması. Bu nedenle "karşı görüşe" karşı sert ve kırıcı eleştirilere veya karşı görüşte olanları baskı altında tutacak yorumlara lütfen dikkat..

Bazı işler vardır; sevmeseniz de yapılabilir,
Bazı işlerin yapılması o işi sevmeye bağlıdır.
Avukatlık ancak çok sevilirse yapılabilecek işlerdendir...

İnsanoğlu hep ideallerinin peşinden koşmuştur.Küçük bir bebeğin yürümek için atmaya çalıştığı ilk adımlar bile bir ideal,bir hedeftir benim nazarımda.
Hukuk fakültesine girmek eminim ki pek çoğumuzun idealiydi ve bu durum baştan tüm hukukçuları idealist birer birey yapar.
Daha sonra gerisi zincir halkaları gibi peşi sıra eklenir:Kimi hakim,kimi savcı,kimi avukat,kimi ise noter olabilmek için çabalar durur. Bir hakimin idealidir Ağır Ceza Reisi olmak ,bir savcının idealidir başsavcı olmak ve bir avukatın idealidir meslekte başarılı çok kazanan ve aranılan bir avukat olmak.

Bir hukukçu ve her insan idealleri ile var olmalıdır.Aksi takdirde değil hukukçu kimliğiyle , karakteri ve kişiliğiyle bile geride birşey bırakmadan silinip gider.

Saygılarımla....

ne yalan söyliyim, kendimi bazen lağım temizleyicisi gibi hissediyorum. ama bazen de an geliyor, birinin hakkını almasına vesile oluyorum, o beni kazandığım paradan daha mutlu ediyor. her halde sırf para için değil de hak savunuculuğu yapmak daha büyük mutluluk veriyorsa bu idealizm oluyor her halde.

hukukçuların, toplumdaki önemli konumları itibariyle "idealist olmama" gibi bir lüksleri olamaz bence.

Gerçektende hukukçu olmak daha üniversite sıralarında bile idealistliği gerektiriyor.Gönül vermeden,çalışmadan,kafa yormadan,uykuya hasret kalmadan(bilhassa sınav zamanları )olmuyor.Olanlar vardır elbet,ama benim hukukçu anlayışımla örtüşmüyor.Kariyerde muhakkak ki bir önem arz ediyor ama diğerinin üzerine çıkamaz seviyede.Hukukçu kendini iyilik,güzellik,yücelik anlamında farkettirmelidir.Bunun yolu da idealistlikten geçiyor.Saygılarımla

hukuk cok özel 1 uğraş çünkü layikıyla yapıldığında bizler kanunlar esliğinde ınsanlara adaletli olanı vermeye onları bilgilendirmeye çalışıyoruz 1 hakım dogru yada yanlıs verdiği karar ile bir insanın hayatını şekillendiriyor belkı, 1 avukat yenetekleri ölçüsünde müvekkilinin hakkını almasına yardımcı oluyor bence bu ise gönül koymayan 1 ınsan başarılı ve kalıcı olamaz bu meslekte o yüzden cok kutsal 1 olayın içinde olduğumuzu unutmayalım

idealistlik denince aklıma,derdine bir derman arayan o zavallı insanların yüzü geliyor,henüz mesleğe atılmadım ama öğrenciliğim boyunca 2 yıl bir avukatın yanında çalıştım ve ben öğrenci olmama rağmen,o çaresiz insancıklar benden bile medet umarlardı bazen!sırf o bakışlar için,sırf o üzgün yüzleri güldürmek için bile idealist olmaya değer hukuk konusu!

Hukuk gerçekten zor, çok fazla emek isteyen bir dal,
Zorluklarla dolu olan bu dalda bir kimsenin idealist olumaması düşünülemez,
saygılar..

idealist olmayan bir insanın bu meslekte başarılı olması bence imkansız.unutmamalıdır ki insanı başarıya götüren ideallleridir...

Ben idealistlikle başarıyı aynı kategoriye alamıyorum malesef. Bu sebeple kariyer olarak da niteleyemiyorum.
Avukatların idealistlikleri de kişisine/müvekkile/olaya göre değişiyor bence. Ben kuzu gibi müvekkilden hoşlanıyorum. Sorununu kucağıma bırakıyor, sen bilirsin diyor. O zaman yaptıklarımla gurur duyuyorum/idealistim diyorum, tek başıma bir gelecek çiziyorum belki..kim bilir!!!!!!

idealizm önemli bir kaldırım taşı bence hukukçu olabilmenin... insanların farklı alanlarda farklı yollarda idealleri olabilir. hukukçu da farklı idealleri olabilen bir insandır... ideal kanımca para kazanmak ve güçlü hissetmek de olabilir ya da bir hakim için belki de ağır ceza reisliği.. ama benim düşünceme göre hukukçu tek bir ideale inanmali ve bu ideal için yaşamalıdır. kendini bu ideal için yetiştirmelidir. yüksek adalet duygusuna hizmet için...
öğrenilen kazanılan onca iyi ve gerekli bilgi onca tecrübe bu duyguya ulaşabilmek ya da ulaşmaya çalışmak içindir bence...
daha meslek sahibi değilim ne yazık ki. şu an okulunu bitirmeye çalışan genç bir hukukçu adayıyım.. belki beni fazla idealizt olarak görebilirsiniz ben kendime de arada sırada dışardan bakmaya çalıştıpımda öyle görür gibi olurum.
hayat meslek daha bana bir şey göstermedi , umarım ki düşüncelerim bir an gelip de bana keşke öyle olsaydı dedirtmez çünkü keşke ile başlayan bir cümle önce vazgeçmeyi anlatır...

Bence her hukuk mezunu idealist değildir.Kendi arkadaşlarımdan biliyorum sırf avukatım diyebilmek için ya da hukuk mezunuyum diyebilmek için üniversite sınavında hukuk bölümünü tercih ediyorlardı.Ama kendi adıma konuşacak olursam ben bence idealistim. Çünkü lise yıllarında hukuk okumak istiyordum ama hukuk sözel bölümünden eşitağırlık bölümüne geçince hayallerim yıkılmıştı.Çünkü ben sözel bölümündeydim ve eşitağırlıktan bir tercih yapamazdım,yapsam da kazanamazdım.Ama ben yine de idealimden vazgeçmedim.Hukuk okumak için 2 yıllık olan Adalet Yüksek Okulu'na girdim.Çünkü amacım ordan Hukuk bölümüne geçmekti.Mezun olduktan sonra bir hukuk bürosuna girdim en azından ortamı göreyim diye ve orada 2 sene çalıştıktan sonra dgs sınavı ile Hukuk bölümüne geçtim ve şu anda son sınıftayım.
Galiba ben idealistim

İdealist hukukçuluk ile meslek ve kariyer, seçenek halinde yanyana gelince, Şeytan'ın Avukatı'nı anımsamamak mümkün mü?

Meslek ve kariyer adına idealizmi çöpe atmak gerekliliğinin dayattığı anlarda, idealizm.

Çünkü gerçekte idealizmi bir kez yitirdikten sonra, ona yeniden kavuşmanın -imkansız değil belki ama- çok güç olacağına inanıyorum.

Ama en güzel olanı şüphesiz, idealizmin meslek ve kariyere eşlik ettiği durumlar, -sayıca az olsa da imkansız bir seçenek değil bu da takdir edersiniz ki-.

***

Ben hukukta en zor seçimlerin, hukuku uygulayanların (yargıçlar,savcılar,avukatlar vd...), idealizm anlayışlarının çatıştığı anlarda yaşandığını, hatta idealizm adına hukuksuzluğa yol açılabildiğini düşünüyorum. Örneklemek gerekirse:

Bazen önünüze bir dosya gelir. Her yönüyle dosya, buram buram vicdanınıza seslenir. Meslek ve kariyer hırsıyla yanıp tutuşuyorsanız, vicdanınız sizinle pek uğraşmaz. Seçenekler dimağınızda yanıp sönen ışıklar gibi gezinmez. Hukukun inceliklerine (daha doğrusu kural ve uygulamaların sonuç vericiliği konusunda deriiiiin araştırmalar yaparak, istediğiniz neticeye konuyu kanalize etmek) sarılarak, kariyer adına olmasını arzuladığınız sonuca ulaşmayı hedef edinirsiniz. Sanıyorum bunun sonucu da, yönlendirme ve "çalışmalarınız" sonucunda, sıklıkla, -bu anlamda- başarıdır.

Yukarıdaki paragrafta geçen "yönlendirme ve çalışmalardan" kastım, gerçekten çalışmak ve dosyanızı yönlendirmekten ibarettir, nazire yoktur. Başarıya ulaşmak için, başarı kazanacağınız hukuksal zemini hazırlayıp, dosyanızı, maddi gerçekten sıyrılmak pahasına, başarı addedeceğiniz noktaya ulaştırmak.

Ama eğer idealistseniz, yine yukarıda dediğim gibi, buram buram vicdanınıza göndermeler yapan bir olayda, durduğunuz yeri iyi belirleyip, olanı olduğu gibi yansıtmanın ve mevcut maddi gerçeklerden kopmaksızın, bulunduğunuz yerdeki haklarınızı en iyi şekilde savunmak, -bana göre- ideal olanıdır.

Bunların dışında başkaca ayrık durumlar da var. Bazen kanılar ve önyargılar, ideal olduğuna inanılan sonucu sağlamak adına, ideal olduğuna kişisel olarak inanılana ulaşmak adına,kişisel hiç bir kaygı veya beklenti güdülmediği halde dahi, maddi gerçeklerden koparak , yönlendirme, kanalize etme ve hatta zor içerebiliyor. Sadece gerçeği bulmak ve adaletin tecellisini sağlayabilmek gayesinden kopularak, önyargı barındıran kişisel olarak ideal olduğuna kanaat getirilenin peşine düşüldüğünde, hukuk adına ciddi adaletsizlikler yaşanıp,yaşatılabiliyor. Yakın geçmişte bunun çok keskin bir örneğini yaşadım. Başı belada olan taraf sadece gerçeği söylerken, şimdilik başı dertte olmayan bir başka tarafın, önyargıların kendi lehine zaman sarkacında ilerlemesini fırsat bilerek, ama endişelerinden de sıyrılamayarak, her nedense panikle sürekli bir şeyleri karıştırıp lehine olanı, sadece kendi gayreti ile (!) aleyhine nasıl çevirebildiğini , hayretle izledim. -İlahi adalet bu olmalıydı dedim, ama beşeri adaletle bizim işimiz,değil mi.-

Sözün özü... Sacayağının her üç yanını temsil edenlerin, "gerçeği, sadece gerçeği" istemelerinin, görece geçici olumsuzlukları uzun vadede bertaraf edeceğine, idealist olmanın (maddi gerçekleri değiştirmeksizin), hukuku adaletli kılacağına inanıyorum.

Saygılarımla...

Hayret! Anket sonucu idealistim diyenlerin istatistik fazlalığını gösterse de; şu ana kadar yazılanlar cevaplarda -Sayın İfdumanay, okutan ve Av.Sehper'i ayrık tutarım- ben idealistliğe rastlamadım. Adminin uyarısı gereğince ancak şu kadarını söyleyebilirim ki; idealistlik kavramının içi boşalmış görünüyor. Kişisel amaçların, hedeflerin bu anket sorusuna verilecek cevaplar bakımından; ideal ve hedef sahiplerinin de; idealist olarak nitelenmesi mümkün müdür? Ben cevabımı hayır olarak verdim. Ben idealisttim ancak mesleğin, şartların ve sair etkenlerin dayatması neticesi bunun yaralandığı durumlar olmadı değil ve sırf bu nedenle de -en azından bu kadarını yapayım idealistlik adına- hayır cevabını vermek durumunda hissettim kendimi. Vicdan, meslek ilkeleri, hayat şartları ve sair başkaca etkenler nedeniyle; olması gereken ile dayatan gereklilik arasında kaldığınız noktada, herşeye rağmen göstereceğiniz tavırdır idealistlik. Birini tercih ederseniz bu ölçüde mutlu olur ve akıl-ruh sağlığını korursunuz. Aksi halde aslında yaşadığınız küçük küçük kişilik parçalanmalarıdır (kişilik parçalanmalarının ciddi düzeyi de şizofren, paranoya vs.dir); her ikisi arasında yine de bir ölçü tutturabilireseniz kendinizi ilkesiz, kötü hisseder; mutlu, huzurlu olamazsanız da en azından akıl-ruh sağlığınızı korursunuz. Bu anlamda okutanı gayet iyi anlıyorum.

herkes idealleri doğrultusunda hareket eder idealist olmadıgı düsüncesinde olanlar sadece bu işi yaparken heyecan duymadıklarındandır........

idealistlik,verilen farklı cevaplardan da anlaşılabileceği üzere göreceli bir kavramdır,Sayın Admin'in de belirttiği gibi düşüncelerdeki farkılılıklar hiç kimseye diğerlerinin idealist olmadığı-hele de kendisini idealist diye nitelendiren insanların-idealist olmadıklarını iddia etme hakkını vermemeli bence!idealistlik inanılan değerin peşinden koşmak,dogmalara esir olmadan inançlar için mücadele etmek,fedakarlık yapabilmeyi göze almaktır!

okulumuzda gördüğümüz derslere
hocalarımızın hayata ve mesleklerine olan yaklaşımına
hukuk sitelerinde kendilerini her daim geliştirmek isteyen bu saygıdeğer kitlelere
hukuku çok seven ve düşüncede 'hukuk için' yaklaşımını değiştirmeyen kendime baktığımda
idealistim idealistiz diyesim geliyor
ancak hukukla ilgisi olmayan sadece bir sorunla karşılaştıkalrında adalet sistemimize ve bu sistemin ayrılmaz parçası olan hukukçularla karşılaşan sıradan insanlara sorsak yüzde 80-90 lara varan bir oranda hukukçuların idealist olmadığını söyleyecek ve örneklerle anlatacaklardır
bu soruya bu kadar içten bakmak yerine farklı açılardan yaklaşmak gerektiğini düşünüyorum
özellikle avukatların halk tarafından sevilmemesinin ardında yatan nedenleri bulur ve ortadan kaldırırsak ancak o zaman gerçek bir idealizme ulaşabiliriz saygılar

Bizde bu yola belli hedeflere ulaşmak için baş koyduk.3. sınıf öğrencisiyim. 1.sınıftayken sınıf arkadaşlarımın hepsi ya hakim ya savcı ya da bağımsız idari otoritelerde uzman olmak istiyordu.Anayasa Hukuku hocamız ilk derse geldiğinde bize aynen şöyle demişti.İlk geldiğinizde herkes çok yüksek hedefler koyarak başlayacaktır ancak sınıflar ilerledikçe bu hedeflerde küçülmeler olacak artık şu okul bi bitseydi seviyesine gelenler olacaktır dedi.Artık bir şekilde hukuk hayatına alemine girdim.Ve birinci sınıftan beri bir hedefim var=Sadece hukuk bilen hukukçu olmamak!!!

Bir avukat haksız olduğunu düşündüğü müvekkilini savunmuyorsa işte o zaman idealisttir.Asıl amacımız adaleti sağlamak iken, herkesin savunulmaya hakkı var şeklinde bir savunmanın arkasına sığınarak adaleti felç etmek için uğraşmayan avukat bence idealist bir hukukçudur.

Öncelikle idealist olmak ne demektir? sorusunu yanıtlamak gerekir. Bana göre idealist olmak yüce değerlere hizmet etme amacıdır. Bu değer yapılan işe göre değişmektedir. Hukukçu için idealist olmak insanlığa hizmet etmek ve adaletin sağlanmasına çalışmaktır.Bunun içinde olayların tüm açıklığı ile incelenmesi, gerçeklerin araştırılması gerekir. En küçük bilgi eksikliği yanlış sonuçlara ve adaletsizliklere sebep olmaktadır.
Öte yandan geçim sıkıntısı çekmek, para kazanma amacı, belli bir hayat standardında yaşama isteği gibi durumlar insanları kendi idealizminden uzaklaştırmaktadır. İdeallerine ulaşma imkanı olmasa bile, ulaşmaya çalışma çabası içinde olanları takdir etmek gerekir.

hukukçu olupta idealist olmamak elde değil.zaten ideali olmayan bir insan yaşadığının farkında bile değildir.hayat ideallerden ibarettir.

İde,
İdea,
İdeal,
İdealist,
İdealizm.

Yunanca'dan ve Latince'den gelme kavramlar. Türkçeye Fransızca üzerinden gelip yerleşmişler. Türkçeye girişleri dünden bugüne olmadığı ve eski bir geçmişleri olduğu halde, herşeyden önce iedalizm ve idealist kavramları konusunda, kafalarımızda belirli bir şekillenme yok; Bir kavram kargaşası var.

Bu kavram kargaşasına yol açan ikilem iedalizm ve materyalizm diye adlandırılan iki felsefi akım. Taraftarlarını günlük konuşmalarımızda, yanlış olarak, idealist ve materyalist olarak adlandırdığımız bu iki felsefi akım zamanla felsefi kökenlerinden koparılmış veya bilinçli olarak propaganda amacıyla kökenlerinden koparttırılmış ve bambaşka bir anlamda kullınılmışlardır, halk dilinde; Kavramlar erozyona uğratılmıştır.

Bu kavram erozyonunun ve kavram sulandırılmasının birçok örneğini bu alandaki mesajlarda da görmek mümkün.

Faydası olur düşüncesiyle yukarıya sıraladığım kavramların sözlük anlamlarını aşağıya alıyorum:

İde: Fikir, görüş, anlayış.

İdea:Fikir; zihnin kavradığı herşey

İdeal:Ülkü; çalışmanın son hedefi; gerçekleştirilmesi oldukça zor bulunan ve fakat uğrunda çaba gösterilen amaç; varolması zor hedef; mükemmel diye düşünülen.

İdealist: İdeal bir amaç peşinde koşup ona hizmet eden; belli bir ülküyü gerçekleştirmeye hizmet eden.

İdealizm: Genel olarak, varlığın yalnızca bu varlık hakkında elde edilen görüşten ibaret bulunup, bu görüşten başka bir gerçekliğin bulunmadığını savunan kuram.
Alıntılar: Ejder Yılmaz, Hukuk Sözlüğü

Avukat Hüseyin Özcan ın Hukuk Sözlüğü'nün İdealizm Tarifi: Bilgide temel olarak düşünceyi alan ve varlığı insan düşüncesinin kurduğunu kabul eden felsefi doktrin. Bilginin konusunu şeyde değil fikirde arayan, bütün bilgiyi fikir ve düşüncelerimizden ibaret kabul eden ve fikir dışında bilgi kabul etmeyen görüş.

Bu tanımlamalara göre şu soruları yeniden sormak gerekir:
Kariyer sahibi olmaya çalışmak ideal olamaz mı?
Var olan hukukun en iyi uygulamasını gerçekleştirmeye çalışmak mı idealist hukukçu olmak ?
İdeal hukuku gerçekleştirmeye çalışmak mı idealist hukukçu olmak?

Benim fikrime göre kariyer sahibi ve başarılı bir hukukçu olmaya çalışmak, idealist bir hukukçu olmaya engel teşkil etmez. Bunun tek koşulu her ikisi arasındaki dengeyi bulmak ve hukukçuluğu kariyere ve başarıya feda etmemektir.

İdealist olmak demek, başkalarına yardım edecek güce sahip olmak demektir.
Novalis (1772 - 1801)Alman, Yazar ve Filosof

Saygılarımla

hersey idealizmle başlıyor. ınanın her işe ıdealızmle baslıyorum ama ınsanın karsılastıgı olaylar oyle kı... hele bu ulkede...herseyden vazgecesı gelıyo ınsanın.tum burokrasıden.bı devlet daıresıne gırıyorum bı konuda bılgı almak ıcın ınanın hıc bı memur net bı yanıt vermıyo konu hakkında.keske herkes ısını geregı gıbı yapsa benımsese ısını en dogru sekılde yapmaya calıssa...

lise yıllarımda karar verdim hukuk okumaya.. bilinçli bir tercihti.. ve ona göre hazırlandım sınavlara.. ankara hukuk istiyordum.. maalesef gazi hukuku bitirdim 2000 yılında. ama iş hayatına atıldığımda fakültenin önemi olmadığını ancak bilgi birikiminin daha önemli olduğunu gördüm. Şimdi kamu sektöründe hukuk müşavirliği yapıyorum.. sürekli idealist bir hukukçu olmakla "suçlanıyorum". Türkiye gerçeklerini dikkate almadan hukuk felsefesi ve hukuk teorisinden bahsettiğim için.. ama ben idealizmde direniyorum.. çünkü her hukukçu idealist olmalı inanmalı yaptığı işe.. yoksa yapılamaz hukukçuluk..

Her hukukçu İ D E A L İ S T'tir. Tıpkı benim gibi.

insanların mutlaka idealleri olmalıdır ki onları gerçekleştirebilmek için çaba sarfetsin .. avukatlık da öyledir.bir avukat da ideallerini gerçekleştirmek için hukuku savunur.hak ve adaleti savunup, insanların huzur ve mutluluğunu sağlamaya çalışır

neye idealistsiniz?
yanlış anlamayın kötü manada değil.
aldığınız davayı kazanmak içinse güzel
hakkı hakkıya hakettirmek için ise o da güzel
bence avukatlık hakkı hakkıya hakettirmektir
o zaman suçlular, katiller, hırsızlar, sapıklar..., nasıl savunuluyor
soru geniş; idealistmisiniz?
evet idealistim müvekkilimi iki eli kanda olsa da berat ettirecem
evet idealistim ağzı ile kuşta tutsa hücreye attıtracam
evet idealistim dokuz köyden kovulsamda doğrudan ayrılmayacağım
evet idealistim cüzdanımla vicdanım arasında tercih yapacağım
.
.
.
.
.
.

Tabiki her hukukcunun idealist olması gerekir biz esnaf degiliz işimizi sadece para kaznama amacıyla ifa etmemeliyiz işimizi belli idealler cercevesınde yapmalıyız. Bu konuda taviz verdiğmiz takdirde kariyerimizi yitiririz.. Kariyerli bir iş hayatı sahibi olabilmemiz için idealist olamaız gerekmez mi?

Sn. ARASAN

Keşke dediğiniz gibi, idealizm eşittir kariyer ve kariyer eşittir idealizm olsaydı. Keşke...