Kiraya veren, hava parası, cezai yaptırım

6570 sayılı yasanın 16.maddesine aykırılık halinde ceza verildiğine ilişkin karar örneği arıyorum.yardımcı olanlara teşekkür...

Madde 16 - Hava parası olarak veyahut her ne nam ve suretle olursa olsun bu kanuna göre taayyün eden kira bedelinden fazla para alanlar, bunlar namına hareket edenler veya bunlara tavassut edenlere 15 inci madde hükmüne aykırı hareket edenler hakkında altı aydan bir seneye kadar hapis ve üç yıllık kira bedeli tutarınca ağır para cezası hükmolunur. Mükerrirler hakkında bu cezalar bir misli artırılır.

T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi

E:2003/12334
K:2005/21882
T:22.12.2005

6570 s. Yasa m. 15,16

6570 sayılı Kanuna muhalefetten sanık Niyazi hakkında yapılan duruşma sonunda: unsurları oluşmayan müsnet suçtan beraatine dair ( Malkara Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 03.04.2002 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından süresinde istenilerek dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığının bozma isteyen 04.06.2003 tarihli tebliğnamesiyle daireye verilmekle dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
KARAR : Sanığın, kendisine ait olup müdahilin kahvehane olarak işlettiği işyeri için, kendisinin seyyar olarak konfeksiyon işi yapıp hazır giyim satış mağazası açacağından bahisle ihtiyaç nedeniyle Sulh Hukuk Mahkemesinde tahliye davası açtığı ve verilen tahliye kararı Malkara İcra Müdürlüğünün 2000/1471 Esas sayılı dosyası üzerinden 15.03.2001 tarihinde icra marifetiyle yerine getirildiği, 30.03.2001 tarihinde noterde düzenlenen taahhütname ile müdahilin sanığa "Kahvehaneyi mal sahibi Niyazi'nin talebi üzerine tahliye ettim. Bu tahliye neticesinde kahvehaneyi bir başka şahsa devir ettim. Bu nedenle mal sahibi aleyhine herhangi bir şikayette bulunmayacağıma, bu konudaki her türlü yasal hakkımdan vazgeçtiğimi kabul ve taahhüt" ettiği, aynı gün aynı noterde müdahil ile 3. şahıs Recep arasında duzenlenen İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi ile de "...kahvehaneyi yukarıda gösterilen bedel karşılığında işletme hakkının tamamı ve icinde bulunan bilumum demirbaşları birlikte devir ve teslim" ettiği, 03.04.2001 tarihli kira sozleşmesi ile sanıgın 3. şahıs olan Recep'e dava konusu isyerıni yine kahvehane olarak işletmesi amacıyla kiraladığı dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Müdahilin dava konusu taşınmazdan ihtiyaç nedeniyle tahliye kararı alınarak icra marifetiyle tahliye ettirildiğine göre sanığa atılı suçun yasal unsurları gerçekleşmiştir. Çünkü sanık 6570 sayılı Kanun'un 15. maddesinde belirtilen herhangi bir mücbir sebep göstermeden işyeri olarak kullanmadığı gibi aynı yasa maddesinde düzenlenen tercih hakkını da bertaraf etmeden 3. şahsa kiralamıştır.
Kaldı ki, şahsi ihtiyac nedeniyle tahliye davasında ileri sürdüğü gibi işyerinde hazır giyim satışı yapacak olsaydı müdahilden taahhütname almasına gerek kalmazdı. Taahhütname ve işletme hakkının devrine dair sozlesme ile tanık Huseyin'ın beyanları nazara alındığında sanıgın asıl amacının dava konusu işyerinin 3. kişiye yine kahvehane olarak kiralanmasını sağlamak olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre müdahil ile Recep arasında noterde düzenlenen işletme hakkı devir sözleşmesi mücbir sebep olarak değerlendirilemeyeceği gibi suçun oluşumunu ve yasal unsurlarını da etkilemez.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, dosyada onaysız fotokopisi bulunan 15.03.2001 tarihli tahliye tutanağının onaylı örneği getirilerek, gerçeği yansıttığının anlaşılması halinde atılı suçtan sanığın cezalandırılması yerine oluş ve dosya içeriğine uymayan gerekçeyle yazılı şekilde hüküm tesisi, Yasaya aykırı, müdahil vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün isteme uygun olarak ( BOZULMASINA ), 22.12.2005 günü oybirliğiyle karar verildi.


T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi

E:1995/460
K:1995/1223
T:17.02.1995

6570 SAYILI KANUNA AYKIRI DAVRANIŞ
CEZA TERTİBİNDE PARA CEZASININ HESAPLANMASI
VEKALET ÜCRETİ

Getirilen (celbedilen) İcra Müdürlüğü dosyasındaki tahliyeye dair icra emrinin kiracıya tebliğ edilip edilmediği, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde zapta geçirilmelidir. 6570 sayılı Yasaya aykırı davranış (muhalefet) suçundan ceza tertibinde para cezasının tahliyeden önce kiracı tarafından son defa ödenen değer üzerinden hesaplanması gerekir. Duruşmaları vekille takip eden müdahil lehine maktu ücreti vekalete hükmedilmelidir.

6570 s. GKK. m. 16

6570 savılı Kanuna muhalefetten sanık Ali Faik hakkında yapılan duruşma sonunda; hukümlülüğüne ye tecile dair, (Ankara Ondokuzuncu Asliye Ceza Mahkemesi)' nden verilen 19.7.1994 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından süresinde istenilerek, dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığı'nın bozma isteyen 26.12.1994 tarihli tebliğnamesiyle Daireye verilmekle; dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra, gereği gorüşülüp düsünüldü:
1- Tahliye kararının infazına dair İcra Müdürlüğu dosyasının celbine karar verildigi halde tahliyeye dair icra emrinin kiracıya teblığ edilip edilmediğini gösterir sekilde Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde zapta geçirilmeden mahalline iade edilmesi,
2- 6570 sayılı Yasaya muhalefet sucundan ceza tertibinde para cezasının tahliyeden önce kiracı tarafından son defa ödenen değer uzerinden hesaplanması gerektigi gozetılmeden yeni kira bedeli üzerinden fazla ceza tayini,
3- Duruşmaları vekille takip eden müdahil lehine maktu ücreti vekalete hükmedilmemesi,
Yasaya aykırı, müdahil vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün istem gibi (BOZULMASINA), 17.2.1995 günü oybirliğiyle karar verildi.

T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi

E:1993/3682
K:1993/4211
T:28.06.1993

TAHLİYE EDİLEN GAYRİMENKULÜN YASAK MÜDDETTE YENİDEN KİRAYA VERİLMESİ
TAZMİNAT İSTEMİ

Suçun birlikte işlenmesi halinde hükmolunan tazminat, vekalet ücreti, nisbi harç ve muhakeme masraflarının müteselsilen tahsiline karar verilmesi gerekir. Para cezasının tahliyeden önce müdahil idare tarafından son defa ödenen değer üzerinden hesaplanması gerekir. Müdahil İdarenin, tahliye ettiği gayrımenkul ile yeni kiraladığı gayrımenkul arasındaki nitelikler tesbit edilmeden, talep ettiği tazminat miktarı sorulup belirlenmeden, gayrimenkulün başkasına kiraya verilmemesi konusundaki yasak müddetin ne zaman ihlal edilerek yeniden kiraya verildiği dikkate alınmadan maddi tazminata hükmedilmesi yasaya aykırıdır.

6570 s. GKK. m. 15, 16
1412 s. CMUK. m. 408/2

6570 sayılı Kamuna muhalafetten sanıklar Beyti ve Fatma haklarında yapılan duruşma sonunda; sanıkların 6570 sayılı Kanunun 15, 16; 647 sayılı Kanunun 4 ve TCK.nun 72. maddeleri gereğinçe 13.500.000'er lira ağır para cezaları ile cezalandırılmalarına ve cezalarının teciline dair, (Saruhanlı Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 25.9.1992 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar vekili tarafından süresinde istenilerek; dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığı'nın onama isteyen 25.5.1993 tarihli tebliğnamesiyle Daireye verilmekle dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Müdahale dilekcesinin verildiği tarihdeki tarife yerine önceki tarife uygulanarak eksik nisbi vekalet ücretine hükmedilmesi temyiz edenlerin sıfatı itibariyle bozma nedeni yapılmamıştır.
Sair temyiz itirazları yerinde değilse de;
1- Para cezasının tahliyeden önce müdahil idare tarafından son defa ödenen değer yerine, tahliyeden sonra kiralayanların ödediği değer üzerinden hesaplanması suretiyle fazla ceza tayini,
2- Kabul ve uygulamaya göre,
A- Davaya konu gayrimenkul dosya icerigine gore 2.1.1989 tarihinde fiilen tahliye edilmiş olup 6570 sayılı Kanunun 15. maddesi hükmü uyarınca baskasına kiraya verilmemesi konusundaki yasak muddet 2.1.1992 tarihınde sona erecektir. Dosyadaki dava konusu gayrimenkulün başkasına kiralanmasına dair kira sözleşmesine nazaran bu gayrimenkul 1.4.1991 tarihine kadar sanıklar tarafından kullanılmıştır. Şu duruma göre, tazminata esas alınabilecek müddet 1.4.1991'den 2.1.1992'ye kadar olan süre olacaktır. Müdahil talep ettiği tazminat miktarını dilekcesinde ve mahkemede belirtmemiştir. İdarenin tahliye zamanına kadar kullandığı gayrimenkulü boşalttıkları sonra yeni kiraladığı yerin gerek mevki gerek büyüklük vs. ozelliği itibariyle tahliye ettiği yere mümkun oldugu kadar esit durumda olması da tazminatın, hesabında dıkkate alınması gereken unsurlardır. Bütün bu durumlara nazaran müdahilden talep ettiği tazminata miktarı sorulup belirlenmeden ve iki gayrimenkul arasındaki nitelikler tesbit edilmeden yasak süresi de dikkate alınmadan salt kiralar nazarı itibara alınmak suretiyle yazılı şekilde maddi tazminata hükmedilmesi,
B- Suç birlikte işlendiği halde, hükmolunan tazminat, vekalet ücreti, nisbi harç ve muhakeme masraflarının müteselsilen yerine müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanıklar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün isteme aykırı olarak (BOZULMASINA), 28.6.1993 günü oybirliğiyle karar verildi.

T.C.
YARGITAY
7. Ceza Dairesi

E:1991/10799
K:1992/539
T:30.01.1992

6570 SAYILI KANUNA AYKIRI DAVRANIŞ
SUÇUN OLUŞMASI

Mahkemeden alınan ihtiyaca binaen tahliye kararının icraya konulması üzerine mecur tahliye edildiğinden suç oluşmuştur.

6570 s. GKK. m. 16

6570 sayı1ı Kanuna muhalefeTten sanık Kemal hakkında yaPılan duruşma sonunda; beraatine dair, (Ankara Onyedinci Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen 26.3.1991 tarihli hükmün Yargıtay'ca incelenmesi müdahil vekili tarafından suresinde istenilerek, dava evrakı Cumhuriyet Bassavcılığı'nın onama isteyen 14.11.1991 tarihli tebliğnamesiyle Daireye verilmekle; dosyadakı kagıtlar okunduktan sonra, gereği görüşülüp düşünüldü: Mahkemeden alınan ihtiyaca binaen tahliye kararının icraya konulması uzerine sanığın mecuru tahliye ettiğine göre suçun olustugu gozetılmeden yazılı gerekcelerle beraatine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, müdahil vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün isteme aykırı olarak (BOZULMASINA), 30.1.1992 günü oybirliği ile karar verildi.


T.C.
YARGITAY
Ceza Genel Kurulu

E:1979/7-46
K:1979/122
T:12.03.1979

GEREKSİNME NEDENİYLE BOŞALTMA)
KİRA YASASINA AYKIRILIK

1 - Gereksinme nedenine dayanan boşaltma kararının kesinleşmesinden sonra icra dairesine başvurulması, kiralayanın, taşınmaz malının boşaltılmasını sağlamak için kesin davranışını gösterir.

2- İcra emri bildiriminden sonra yasal yoldan yapabileceği bir davranış kalmayan kiracının kiralananı boşaltması, icra memuru eli ile kullanılabilen bir yasa emrini yerine getirmesidir.

3- 6570 s. Yasanın 15. maddedeki (tahliye ettirdiği) sözcüklerindeki zor öğesinin, icra emrinin bildirimi ile oluştuğunun kabulü gerekir.

6570 s. GKK m. 7, 15, 16

6570 sevılı Kanüna muhalefetten sanık Kadime'nin beraatine dair (Ankara Yedinci Asliye Ceza Mahkemesi)nden yerilen 30. 1. 1978 gün ve 696-28 sayılı hüküm müşteki müdahilin temyizi üzerine Yargıtay Yedinci Ceza Dairesi'nce incelenerek bozulup yerine geri çevrilmiştir.

İlk hükümde direnmeye ilişkin aynı mahkemeden verilen 25. 10. 1978 gün ve 257-468 sayılı son hükmün Yargıtay'ca incelenmesi C. Savcısı ve müdahil tarafından süresinde verilen dilekçe ile istenilmiş, müdahil yönünden koşulu da yerine getirilmiş olduğundan, dosya C. Başsavcılığı'nın hükmün bozulması istemini bildiren 1 .2. 1979 gün ve 7/205 sayılı tebliğnamesiyle Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü
6570 sayılı Yasaya muhalefetten sanık Kadime'nin, bozmaya uyularak verilen, beraatine ilişkin hüküm özel dairece : (.... Sanığın ihtiyaç sebebine binaen aldığı tahliye kararının kesinleşmesini müteakip icra dairesine başvurduğu, müdahilin icra memurunun verdiği süre içinde mecuru tahliye ettiği, bir müddet sonra da taşınmaz malın başkasına kiralandığı anlaşılmaktadır. İcra dairesine başvurması sanığın gayrimenkulün tahliyesi hususunda kesin kararlı olduğunu göstermektedir. 6570 sayılı Kanunun 15. maddesindeki (Tahliye ettirdiği) ibaresindeki cebir unsurunun İcra dairesine başvurulması ve icra emrinin tebliği ile tekevvün ettiğinin kabulü gerekir. Bu durumda yasal yollardan yapabileceği bir imkan kalmayan müdahilin icra dairesince kendisine tanınan süre içinde mecuru tahliye etmesi suçun oluşması için yeterlidir. Bu hali kendiliğinden tahliye olarak kabul etmek ve kiracının muhakkak icra memuru vasıtasiyle tahliye ettirilmesini beklemek suçun oluşmasını çok dar bir anlamla sınırlamak olur. Bu nedenlerle, Dairenin değişen son görüşüne göre olayda suç bütün unsurları ile teşekkül ettiğinden beraatine karar verilmesi isabetsizliğinden bozulmuştur.

Yerel mahkeme ise; 6570 sayılı Yasanın 15. maddesindeki tahliye edilen taşınmaz mal deyimiyle zorla cebri icra yolu ile tahliye ettirilen yerlerin kastedildiği, nitekim İcra İflas Yasasının 26. maddesinde tahliye hükmünün ne şekilde infaz olunacağının ve ne şekilde geçerli bulunduğunun belirtildiği, kişinin kendiliğinden çıkmasının suçun subutu için yeterli olmadığı, vesaire belirterek önceki hükümde direnmiştir.

Dosyaya, oluşa ve delillere gore : Sanığın ihtiyaç sebebine dayanarak Ankara Yedinci Sulh Hukuk Mahkemesi'nde açtığı tahliye davasının yapılan duruşması sonucunda mahkemece 11.6.1976 gün ve 1144/460 sayı ile müdahil Ali'nin mecurdan tahliyesine karar verildiği ve bu kararın Yargıtay'ca 5.7. 1976 tarihinde onandığı, bu arada sanığın bu ilamı Ankara Üçüncü İcra Memurluğu'nda infaza koyduğu, 24.6. 1976 gün ve 976/2909 sayılı icra emrinin müdahile tebliğ edildiği, 9.7. 1976 tarihinde icra memuru ilamı infaz etmek üzere mecura geldiğinde müdahilin icra memurundan mehil istediği, bu isteğin kabul edilmesi ile de mudahilin tanınan mehil içerisinde mecuru tahliye ettiği, bundan sonra sanığın mecuru Erol isimli şahsa kiraladıgı anlaşılmaktadır.
6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkındaki Yasanın 7. maddesinin (b) ve (c) fıkraları kiralayana, tasınmaz malın ihtiyaç sebebiyle tahliyesi icın talepte bulunmağa hak tanımış, 15 ve 16. maddeleri de, bu hakkı kötü kullananlara karşı ceza sorumluluğu getirmiştir. Yasanın 15. maddesinde ihtiyaç sebebile tahliye ettirdiği taşınmaz malını, kiralayanın mücbir sebep olmaksızın üç sene müddetle başkasına kiralamayacağı kabul edilmiştir. Suçun oluşması için ilgili mahkemeden ihtiyaç sebebiyle tahliye kararı alınması ve bu karara dayanılarak taşınmaz malın tahliye ettirilmesi gerekmektedir. Bu durumda suçun unsurlarını ilgili mahkemesinde istihsal olunan tahliye kararına müsteniden taşınmaz malın tahliye ettirilmek, mücbir sebep olmadan onu tahliye ettirilenden başkasına kiralamak olarak özetlemek mümkündür. Burada yasanın 15. maddesinde mevcut (tahliye ettirdiği) ibaresinin açıklığa kavuşturulması gerekir. Tahliye kararı İcra İflas Yasası nın 26. maddesi uyarınca infaz edilecektir. Tahliye kararının kesinleşmesinden sonra icra dairesine başvurulması, kiralayanın taşınmaz malının boşaltılmasını temin için kesin, ısrarlı davranışını gösterir. Taşınmaz malın boşaltılmasına dair mahkeme ilamı ibraz edilince icra memuru İcra İflas Yasasının 26. maddesinin birinci fıkrası gereğince, kiracıya yedi gün içinde gayrimenkulü teslim etmesini İcra emri tebliğ etmek suretile emredecektir icra emrinin tebliği ile artık, cebri icra başlamıştır. İcra emrini tebellüğ ettikten sonra, kendisine tanınan sure içinde yasal yoldan yapabileceği bir davranış kalmayan kiracının mecuru tahliye etmesi, icra memuru eli ile kullanılabilen bir yasa emrini yerine getirmesidir. Bu davranış, kisinın yasalara, mahkeme kararlarına saygınlıgını gosteren, hukukca korunması gereken bir davranıştır. İcra emrinin tebliği ile cebri icra başladığına göre 6570 sayılı Yasanın 15. maddesinde mevcut (Tahliye ettirdiği) ibaresindeki zor unsurunun tebellüğ ile oluştuğunun kabulü gereklidir.

Bu nedenle, özel daire bozma ilamı yerinde olup uyulmak gerekirken yazılı biçimde eski hükümde direnilmesi usul ve yasaya aykırı görüldüğünden müdahil ve C. Savcısının temyiz itirazlarının kabulü ile direnme hükmünün bozulmasına karar verilmelidir.

Çoğunluk kararına katılmayan üyeler, İhtiyaç nedeni ile verilen tahliye kararlarının kesinleşmesinden, icra safhası dahil, infaz sonuna kadar kiralanan yerin boşaltılmasının kiralayanın (sanığın) elinde olmayan bir işlem bulunduğu, bu nedenle yasada evden çıkarılmanın cebri icra yolu ile yerine getirilmesi anlamına gelen (Tahliye ettirmek) deyiminin kullanıldığını, bu anlayışın kiracıları ağır bir muameleye maruz bırakmasının, karşılığı cürüm kabul edilen ve ağır bir cezanın uygulanmasına neden olan bir suçu oluşturmasına bağlanmasının zorunlu olduğu, önceki uygulamalar doğrultusundaki mahkeme kararının doğru bulunduğunu ileri sürerek direnme hükmünün onanması gerektiği yolunda oy kullanmışlardır.

Sonuç Yukarıda açıklanan nedenlerle, tebliğnamedeki isteme uygun olarak direnme hükmünün (BOZULMASINA) depo parasının geri verilmesine 12.3.1979 gününde üçte ikiyi geçen çoğunlukla karar verildi.