Nail Keçeli... Bir Güzel Adam

Can dostum, seni ebedi yolculuğuna dün uğurladık. Çok kalabalıktık. Çok üzgün…

Hemen herkes “Yazsam, hayatım roman olur” der. Ben senin için söyleyebilirim: “Yazsan hayatın roman olurdu”.

Bu yazıyı neden yazıyorum, bilemiyorum. Kendimi sana borçlu hissediyorum. Belki bu yolla öderim, diye düşünmüş olabilirim. Gazeteye ilan vermedim, kalıcı olmayacaktı.Aktif olmasan da senin de üyesi olduğun THS’ye yazmayı tercih ettim. Böylece seni hiç tanımayanlar bir nebze tanımış olacaktı.

Sana neden borçluydum? Bunu birkaç kere anlatmayı denedim, ama anlatamadım. Sen bilmiyordun ama benim hayatımı değiştiren 3-5 kişiden biriydin. Cömert dostluğunun ötesinde, böyle bir anlamın var benim için…

Çok sayıda akraba ve arkadaşımı kaybettim. Klasik olarak, “ Şoku atlatınca unutursun” öğüdünü duydum. Ama seninle o kadar çok anı biriktirdik ki, seni unutmam mümkün değil…Ev ve işyerlerimiz yakın olduğu için nerdeyse her kaldırım taşında bir anımız var. İkimizin de hayata bakışı çok benzeştiğinden olsa gerek çok şey yaşadık. Aynı tür müzikten hoşlanırdık mesela…Hiç kimsenin yap/a/mayacağı delilikleri yaptık. İki kafadar, telefonun diafonu açık bir şekilde, karşıdakine 45 dakika birlikte türkü söylerdik. Bunu deliliklerimize örnek olsun diye çok defa anlatmışsındır. Hangi anımızı anlatayım… Bir arabanın içinde sabaha kadar şarap içmemizi mi…Ya da, bir gecede değişik müzik çalan 4 bara gitmemizi mi?. Anadolu rock, türkü, blues ve “gece 24 ten sonra fark etmez abi”. Enerjine hayrandım.

Hayatı hızlı yaşamayı seviyordun. Aynı şeyi araba kullanırken de yapıyordun. Benim bildiğim 3 değişik kazada araban takla attı ve arabalar pert oldu. Zaten tanışmamıza ve birlikte çalışmamıza böyle bir kazada kolunun kırılması vesile olmuştu. Son kaza haberini veren dostumuza şoku atlattıktan sonraki ilk sorumun “ Arabayı Nail mi, kullanıyormuş” olması da bu yüzdendi. Ne gariptir ki, bu defa arabayı sen kullanmadığın halde bu elim kaza oldu.

Bana asıl garip gelen ve sinirime dokunan şey ise, akciğer kanserini yendikten sonra trafik canavarına mağlup olman. Evet, o illetten tamamen kurtulmuştun. Hayata tutunmandaki ısrarın, güçlü iradenle kanseri yenmiştin. Yine eski keyifli Nail olmuştun. Seni tanıyan herkes kanseri yeneceğini biliyordu. Ama hiç dahlinin olmadığı bir kaza neticesinde seni kaybedeceğimiz, aklımızın ucundan dahi geçmiyordu.

Tatile çıkmadan az önce aradın “ yarım saat vaktim var, görüşelim” dedin. Ben de “yarım saatliğine gelmeyeyim” dedim. 15 dakika daha ekledin. Ve biz ayrılırken saat 24.00 dolaylarındaydı. Ben seni son 2-3 yıldır, bu kadar neşeli ve keyifli görmemiştim. Bu tesellim oldu.

Yoksun artık, ne söylesek boş…Yattığın yerin manzarası harika…Boğaz’a aşıktın zaten. Muhi ile seni sık sık ziyarete geleceğiz. Sohbete devam ederiz.

Ama şunu yazmadan da geçemeyeceğim. Zaman zaman herkesin favori ve güncel türkü ve şarkıları olur. TSM’den bir şarkı ile “Acılara Tutunmak” ve “Piraye” senin her zamanki favori türkülerindi. Her iki türküyü, gittiğimiz her barda isterdik. Piraye pek bilinmezdi. Ama sürekli gittiğimiz yerlerde, sanatçıya onu da öğretirdik. Şu kısmını bağırarak söylerdik;

“Benim bağırasım gelir; ---"Piraye,
Piraye!.." --- diye...”

Ve şimdi…

“Benim bağırasım gelir; ---"Nail,
Nail!.." --- diye...”

Alıntı: Yazan Av.Suat Ergin Can dostum, seni ebedi yolculuğuna dün uğurladık. Çok kalabalıktık. Çok üzgün… .... Ama şunu yazmadan da geçemeyeceğim. Zaman zaman herkesin favori ve güncel türkü ve şarkıları olur. TSM’den bir şarkı ile “Acılara Tutunmak” ve “Piraye” senin her zamanki favori türkülerindi. Her iki türküyü, gittiğimiz her barda isterdik. Piraye pek bilinmezdi. Ama sürekli gittiğimiz yerlerde, sanatçıya onu da öğretirdik. Şu kısmını bağırarak söylerdik; “Benim bağırasım gelir; ---"Piraye, Piraye!.." --- diye...” Ve şimdi… “Benim bağırasım gelir; ---"Nail, Nail!.." --- diye...”

Ölüm her zaman vakitsiz gelirdi. Bu kez de zamansız ve yine apansız gelmiş. İyi bir insanı en iyi tanımlayan söz; "güzel insan"mış. "Güzel İnsan" meslektaşımız merhum KEÇELİ' YE Tanrı'dan rahmet; ailesine, başta size ve tüm sevenlerine sabır dilerim Üstadım. Başınız, başımız sağolsun.

Nail Abi, ismini Suat Abiden yüzlerce kez duyduğum, kendisiyle sadece birkaç defa sohbet etme şansı bulabildiğim, çok sevdiğim ve saydığım bir abimizdi. Başta Suat ve Muhittin abi olmak üzere tüm sevenlerine sabırlar diliyorum. Mekanı cennet olsun.

Ne diyeceğini bilemez bazen insan, çünkü sarfedilen hiç bir kelime teselli edemez ...

Ölüm ansızın gelir güçlü insanlara..

Başınız sağolsun..

Yazdıklarınızı okuyunca hayatınızın en derin köşesinde olduğunu düşündüm arkadaşınızın.Belki bunun nasıl bişey olduğunu bilmiyorum ama bir yakın arkadaşı kaybetmek bir anneyi,babayı belki de bir evladı kaybetmek kadar zor gelir insana.

Başınız sağolsun.Mekanı cennet olsun.

Insallah layigi olduguna nail olmustur.

Yildizlar yagsin uzerine Nail agbi.
Sizlere ve yakinlarina da bassagligi diliyorum.

Gerek bu forumda ve KHS'de; gerekse telefon, e-posta yoluyla iyi dileklerini ileten tüm dostlara teşekkür ediyorum.

KHS'deki mesajlar silindiği için kimin ne yazdığını bilmiyorum. O yüzden teşekkür edemedim.

Başımız sağolsun abi..mekanı cennet olsun.

"Güzel bir insan" daha zamansız olarak aramızdan ayrıldı.Başta Suat bey'in olmak üzere tüm sevenlerinin başı sağolsun..

Merhumun hayat arkadaşı olan mesai arkadaşımın her an gördüğüm boncuk boncuk göz yaşlarını görünce ben de onun gibi ağlamaya başlıyorum. Mekanı cennet olsun. Didemimize ve tüm sevenlerine sabırlar versin dilemekten başka maalesef birşey gelmiyor elimizden

Haberini alamadığımdan ve o uğurlanırken orada olamadığımdan sanırım Nail Amca'ya hep bir borcum olacak...
Yıllar önce Ortaköy'de babam, o ve ben, üçümüz otururken, ve daha ben küçücükken beni hukuk okumam konusunda ikna etmeye çabalıyordu.. O öldüğünde davalarına bakacağım tarzında bir şeyler söylediği hala hatırımda. O zamanlar o olguya hiç kulak asmamıştım... Biraz erken olmadı mı??
Gene de bunu bir vasiyet kabul edersek sanırım içimi biraz olsun rahatlatabilirim.
Babamın en yakınlarından birinin beni ölümle tanıştıran ilk insan olması... bulamıyorum kelimeleri
Seni özlemiştim ve özleyeceğim Nail Amca..

Eyvahhh! eyvah...

Geçen yıl bir iş toplantısında 1-2 saat bir arada olmuştuk.

Çok üzüldüm, Allah rahmet eylesin!

Can dostum dediğiniz birini kaybetmenin acısını bende tattım ve yazınızı görünce çok üzüldüm.
Size, yakınlarına sabır ve başsağlığı diliyorum.
Allah Rahmet eylesin...

.....

Mesajı okur okumaz facebooka baktım, evet yoktu, zaten başka Nail Keçeli de tanımıyordum..

Tanıştığımızda İzmir'de bürosunu yeni açmış, çiçeği burnunda avukattım. İş teklifi mesleğin başındaki deneyimsiz ben için benzersizdi: Orjinal markaların taklit ürünlerini toplayacaktık İzmir ve civarında, onun denetim ve gözetiminde. Bir Kuşadası baskınımızda Charlie misali telefonla ortamı ustalıkla idare edişini unutmak ne mümkün...

İçtenliği ve mütevaziliği en belirgin özelliğiydi. Aynı duygularla uğurluyorum bu yaşam dolu güzel kalpli insanı. Allah sevenlerine sabır versin. Nur içinde yatsın...

Tanıyanların övgüyle bahsettiği bu güzel insana allahtan rahmet diliyorum..

Sevenlerinin ve Suat beyin başı sağolsun..

Bugün doğum günün Dostum,

İyi ki doğdun...İyi ki, seninle tanışma onurunu yaşadım.

2 aydan fazla oldu vefat edeli...

Şu anda hala buraya birşeyler yazdığıma göre, henüz kendime gelememişim demek.

Nail Keçeli kaç insan yetiştirmiş(hukukçu demiyorum, insan diyorum özellikle), kaç insanın hayatını etkilemiş, onlara bir deniz feneri gibi ışığıyla kılavuzluk etmiştir bilemiyorum.

Kader her nasılsa beni onunla buluşturdu (Suat Abi sen biliyorsun) ve belki de bu hayatımın en güzel tesadüfü oldu. Daha önce bir insanı gerçekten ağabeyim gibi sevdiğimi hatırlamıyorum. Bana kızdığı anları bile özlüyorum (O zaman bile iyilik düşünüyordu, biliyorum).

Galiba hayatımın her anında, "Acaba O şimdi olsa ne yapardı?" diyeceğim. Ancak şunu biliyorum ki, artık daima O'nun iyiliğinin ve cesaretinin aydınlığında yürüyeceğim.

Mekanın cennet olsun.

BA

Alıntı: Yazan markdarcy 2 aydan fazla oldu vefat edeli... Şu anda hala buraya birşeyler yazdığıma göre, henüz kendime gelememişim demek. Nail Keçeli kaç insan yetiştirmiş(hukukçu demiyorum, insan diyorum özellikle), kaç insanın hayatını etkilemiş, onlara bir deniz feneri gibi ışığıyla kılavuzluk etmiştir bilemiyorum. Kader her nasılsa beni onunla buluşturdu (Suat Abi sen biliyorsun) ve belki de bu hayatımın en güzel tesadüfü oldu. Daha önce bir insanı gerçekten ağabeyim gibi sevdiğimi hatırlamıyorum. Bana kızdığı anları bile özlüyorum (O zaman bile iyilik düşünüyordu, biliyorum). Galiba hayatımın her anında, "Acaba O şimdi olsa ne yapardı?" diyeceğim. Ancak şunu biliyorum ki, artık daima O'nun iyiliğinin ve cesaretinin aydınlığında yürüyeceğim. Mekanın cennet olsun. BA

Sevgili Boran,

4-5 saattir, Nail'in ofisindeydik. Birçok sevenleri ile beraber, onun hazırladığı müzik CD'sini dinledik. Daha sonra, Yıldız Hanım'ın hazırladığı ve sevenlerinin onun hakkında söylediklerini gösteren CD'yi, müzik ve görüntü eşliğinde izledik. Ben izleyemiyordum. Senin söylediklerine sıra gelince Şivan Bey, uyardı. "Abi, senden bahsediyor" dedi.

Alıntı: Şu anda hala buraya birşeyler yazdığıma göre, henüz kendime gelememişim demek

Çok haklısın...Ordaki herkes hala kendine gelememişti.

Suat Abi,

Artık, bizler Nail Bey'in mirası olarak birbirimize kaldık. Arada sırada bir araya gelip de, O'nu en güzel şekilde analım derim.

Hatta yakın bir zamanda İstanbul'da veya Ege'de bir yerde olsun bu, ama keyifli bir sofrada olsun, rahmetlinin sevdiği gibi olsun...

Cd'yi merak ediyorum, edinmeye çalışacağım.

Sevgiler,

Boran

Alıntı: Yazan Av.Suat Ergin Sevgili Boran, 4-5 saattir, Nail'in ofisindeydik. Birçok sevenleri ile beraber, onun hazırladığı müzik CD'sini dinledik. Daha sonra, Yıldız Hanım'ın hazırladığı ve sevenlerinin onun hakkında söylediklerini gösteren CD'yi, müzik ve görüntü eşliğinde izledik. Ben izleyemiyordum. Senin söylediklerine sıra gelince Şivan Bey, uyardı. "Abi, senden bahsediyor" dedi. Çok haklısın...Ordaki herkes hala kendine gelememişti.

Alıntı: Yazan markdarcy Suat Abi, Artık, bizler Nail Bey'in mirası olarak birbirimize kaldık. Arada sırada bir araya gelip de, O'nu en güzel şekilde analım derim. Hatta yakın bir zamanda İstanbul'da veya Ege'de bir yerde olsun bu, ama keyifli bir sofrada olsun, rahmetlinin sevdiği gibi olsun... Cd'yi merak ediyorum, edinmeye çalışacağım. Sevgiler, Boran

Sevgili Boran,

Biz bir kısım sevenleri, sık sık buluşuyoruz. İstanbul'a geldiğinde haber verirsen seve seve bir toplantı daha düzenleriz.

CD'yi Çiğdem'den isteyebilirsin. O akşam toplantıya gelenlere birer tane verdi.

babamın hep nail bambaşka bir çocuktur dediği...annemin hep beyfendi,kibar,ince dediği...nail amcam...lisedeyken babamın hep örnek gösterdiği nail amcam...onu daha ortaokuldayken ben servis beklerken sabahları takım elibisesiyle köpeğini gezdirirken hatırlıyordum...hayal meyal...bir ara hastalandığını öğrenmiştim...2006 da hukuk fakültesine girdiğim yaz bürosunda görüşmüştük..hastalığını yeni atlatmıştı..o gün o sabahları gezdirdiği köpeği de bürodaydı..bir de espri yapmıştı..eşine şirinlik olsun diye aldığını söylemişti..daha sonra büroda bakmak zorunda kaldığını söylemişti...daha farklı hediyeler almamı tavsiye etmişti nail amcamda insana ümit veren bir hava vardı..o gün çok gözüm korkmuştu nail amcamın kütüphanesindeki kitaplardan...ama o çok rahattı benle konuştu tavsiyelerde bulundu..çok rahatlamıştım..çıktığımda kendimi çok şaslı hissetmiştim...hukuk okuyacak olmaktan...o böyle hissettirmişti..en son geçen kış gördüm nail amcamı..son sınıfa yaklaşmıştım...kafam karmakarışıktı..kaygılar vs..aklıma nail amcam gelmişti...istanbuldaydım...bürosuna uğradığımda...odasında masada bir kaç genç avukatla yemek yiyorlardı..çay ikram ettikten sonra dedi ki..e işte ozan böyle avukatın kötüsü iş olmayınca çayı bol olur diye alçakgönüllüydü..espriliyli..o gün hatta avukatlardan en genç olanları sanırım...bir bayan avukat faranjit olmuştu..nail amca ona takılıp duruyordu..ya biliyomusun gazetede okudum...bu faranjitten son günlerde çok ölen olmuş..gerçekten bak diye çok hoş sohbetti..o gün nail amcamın iyice toparlandığını görmüştüm..kilo almıştı..hastalığın belirtileri gitmişti..yenmişti...o gün nail amcamın bir özelliğini hissetmiştim...yılmamak...bana dil öğrenmemi tavsiye etmişti..ben bile bu yaşta büromda dil öğreniyorum demişti..hayatta geç kalmamın yeri yoktu demekki...güzel bir örnekti o benim içim...o örnek alınacak biriydi gerçekten...herşeyiyle...vefatıyla bile ders vermişti bana...o benim hep olmak istediğim yerdeydi...kişiliğle de örnek oldu hep tanıdıkça..geçirdiğim kısacık anılarda...sadece burada sevenleriyle kısacık ama benim için çok değerli olan anlarımı paylaşmak istedim...nail amcam hep ışığım olacaksın...seni keşke daha fazla tanıyabilseydim..mekanın cennet olsun "bir güzel insan"...
OZAN ORAN

Alıntı: Yazan Av.Suat Ergin Can dostum, seni ebedi yolculuğuna dün uğurladık. Çok kalabalıktık. Çok üzgün… Hemen herkes “Yazsam, hayatım roman olur” der. Ben senin için söyleyebilirim: “Yazsan hayatın roman olurdu”. Bu yazıyı neden yazıyorum, bilemiyorum. Kendimi sana borçlu hissediyorum. Belki bu yolla öderim, diye düşünmüş olabilirim. Gazeteye ilan vermedim, kalıcı olmayacaktı.Aktif olmasan da senin de üyesi olduğun THS’ye yazmayı tercih ettim. Böylece seni hiç tanımayanlar bir nebze tanımış olacaktı. Sana neden borçluydum? Bunu birkaç kere anlatmayı denedim, ama anlatamadım. Sen bilmiyordun ama benim hayatımı değiştiren 3-5 kişiden biriydin. Cömert dostluğunun ötesinde, böyle bir anlamın var benim için… Çok sayıda akraba ve arkadaşımı kaybettim. Klasik olarak, “ Şoku atlatınca unutursun” öğüdünü duydum. Ama seninle o kadar çok anı biriktirdik ki, seni unutmam mümkün değil…Ev ve işyerlerimiz yakın olduğu için nerdeyse her kaldırım taşında bir anımız var. İkimizin de hayata bakışı çok benzeştiğinden olsa gerek çok şey yaşadık. Aynı tür müzikten hoşlanırdık mesela…Hiç kimsenin yap/a/mayacağı delilikleri yaptık. İki kafadar, telefonun diafonu açık bir şekilde, karşıdakine 45 dakika birlikte türkü söylerdik. Bunu deliliklerimize örnek olsun diye çok defa anlatmışsındır. Hangi anımızı anlatayım… Bir arabanın içinde sabaha kadar şarap içmemizi mi…Ya da, bir gecede değişik müzik çalan 4 bara gitmemizi mi?. Anadolu rock, türkü, blues ve “gece 24 ten sonra fark etmez abi”. Enerjine hayrandım. Hayatı hızlı yaşamayı seviyordun. Aynı şeyi araba kullanırken de yapıyordun. Benim bildiğim 3 değişik kazada araban takla attı ve arabalar pert oldu. Zaten tanışmamıza ve birlikte çalışmamıza böyle bir kazada kolunun kırılması vesile olmuştu. Son kaza haberini veren dostumuza şoku atlattıktan sonraki ilk sorumun “ Arabayı Nail mi, kullanıyormuş” olması da bu yüzdendi. Ne gariptir ki, bu defa arabayı sen kullanmadığın halde bu elim kaza oldu. Bana asıl garip gelen ve sinirime dokunan şey ise, akciğer kanserini yendikten sonra trafik canavarına mağlup olman. Evet, o illetten tamamen kurtulmuştun. Hayata tutunmandaki ısrarın, güçlü iradenle kanseri yenmiştin. Yine eski keyifli Nail olmuştun. Seni tanıyan herkes kanseri yeneceğini biliyordu. Ama hiç dahlinin olmadığı bir kaza neticesinde seni kaybedeceğimiz, aklımızın ucundan dahi geçmiyordu. Tatile çıkmadan az önce aradın “ yarım saat vaktim var, görüşelim” dedin. Ben de “yarım saatliğine gelmeyeyim” dedim. 15 dakika daha ekledin. Ve biz ayrılırken saat 24.00 dolaylarındaydı. Ben seni son 2-3 yıldır, bu kadar neşeli ve keyifli görmemiştim. Bu tesellim oldu. Yoksun artık, ne söylesek boş…Yattığın yerin manzarası harika…Boğaz’a aşıktın zaten. Muhi ile seni sık sık ziyarete geleceğiz. Sohbete devam ederiz. Ama şunu yazmadan da geçemeyeceğim. Zaman zaman herkesin favori ve güncel türkü ve şarkıları olur. TSM’den bir şarkı ile “Acılara Tutunmak” ve “Piraye” senin her zamanki favori türkülerindi. Her iki türküyü, gittiğimiz her barda isterdik. Piraye pek bilinmezdi. Ama sürekli gittiğimiz yerlerde, sanatçıya onu da öğretirdik. Şu kısmını bağırarak söylerdik; “Benim bağırasım gelir; ---"Piraye, Piraye!.." --- diye...” Ve şimdi… “Benim bağırasım gelir; ---"Nail, Nail!.." --- diye...”

Tam 1 yıl olmuş.

Oysa bugün gibi.

Alıntı: Yazan Av.Suat Ergin Tam 1 yıl olmuş. Oysa bugün gibi.

Tekrar Allah rahmet eylesin.

bugün avukatlık stajı bitirme mülakatına girdim.bana bu gün tek bir soru bile sormadılar.sebebi ise bireysel çalışma raporumun ön sözü idi. "Bana avukatlığı sevdiren, Mesleki duruşunu mesleki duruşuma örnek aldığım, Bir gün onun gibi olabilmeyi hayal ederken, 13.08.2009 tarihinde bir trafik kazasında kaybettiğim, Av. Nail KEÇELİ’nin yüreğimdeki aziz hatırasına. Mesleğimin her anında hep seni hatırlayacağım.Bu meslek senin gibi örnek alınası üstatları örnek aldıkça güzel. Senden öğreneceğim daha bir dünya vardı.Mekânının cennet olsun “Bir güzel adam" ".bana soru sorulmamasının sebebi jürinin söylediği gibi sadece bir meslek üstadına duyduğum vefa değildi.bana soru sorulmamasının nedeni o kısacık anlarda bile bana kattığın o muhteşem değerlerdi Nail Amcam.Keşke seni daha fazla tanıyabilseydim.

Alıntı: Yazan Av.Suat Ergin Can dostum, seni ebedi yolculuğuna dün uğurladık. Çok kalabalıktık. Çok üzgün… Hemen herkes “Yazsam, hayatım roman olur” der. Ben senin için söyleyebilirim: “Yazsan hayatın roman olurdu”. Bu yazıyı neden yazıyorum, bilemiyorum. Kendimi sana borçlu hissediyorum. Belki bu yolla öderim, diye düşünmüş olabilirim. Gazeteye ilan vermedim, kalıcı olmayacaktı.Aktif olmasan da senin de üyesi olduğun THS’ye yazmayı tercih ettim. Böylece seni hiç tanımayanlar bir nebze tanımış olacaktı. Sana neden borçluydum? Bunu birkaç kere anlatmayı denedim, ama anlatamadım. Sen bilmiyordun ama benim hayatımı değiştiren 3-5 kişiden biriydin. Cömert dostluğunun ötesinde, böyle bir anlamın var benim için… Çok sayıda akraba ve arkadaşımı kaybettim. Klasik olarak, “ Şoku atlatınca unutursun” öğüdünü duydum. Ama seninle o kadar çok anı biriktirdik ki, seni unutmam mümkün değil…Ev ve işyerlerimiz yakın olduğu için nerdeyse her kaldırım taşında bir anımız var. İkimizin de hayata bakışı çok benzeştiğinden olsa gerek çok şey yaşadık. Aynı tür müzikten hoşlanırdık mesela…Hiç kimsenin yap/a/mayacağı delilikleri yaptık. İki kafadar, telefonun diafonu açık bir şekilde, karşıdakine 45 dakika birlikte türkü söylerdik. Bunu deliliklerimize örnek olsun diye çok defa anlatmışsındır. Hangi anımızı anlatayım… Bir arabanın içinde sabaha kadar şarap içmemizi mi…Ya da, bir gecede değişik müzik çalan 4 bara gitmemizi mi?. Anadolu rock, türkü, blues ve “gece 24 ten sonra fark etmez abi”. Enerjine hayrandım. Hayatı hızlı yaşamayı seviyordun. Aynı şeyi araba kullanırken de yapıyordun. Benim bildiğim 3 değişik kazada araban takla attı ve arabalar pert oldu. Zaten tanışmamıza ve birlikte çalışmamıza böyle bir kazada kolunun kırılması vesile olmuştu. Son kaza haberini veren dostumuza şoku atlattıktan sonraki ilk sorumun “ Arabayı Nail mi, kullanıyormuş” olması da bu yüzdendi. Ne gariptir ki, bu defa arabayı sen kullanmadığın halde bu elim kaza oldu. Bana asıl garip gelen ve sinirime dokunan şey ise, akciğer kanserini yendikten sonra trafik canavarına mağlup olman. Evet, o illetten tamamen kurtulmuştun. Hayata tutunmandaki ısrarın, güçlü iradenle kanseri yenmiştin. Yine eski keyifli Nail olmuştun. Seni tanıyan herkes kanseri yeneceğini biliyordu. Ama hiç dahlinin olmadığı bir kaza neticesinde seni kaybedeceğimiz, aklımızın ucundan dahi geçmiyordu. Tatile çıkmadan az önce aradın “ yarım saat vaktim var, görüşelim” dedin. Ben de “yarım saatliğine gelmeyeyim” dedim. 15 dakika daha ekledin. Ve biz ayrılırken saat 24.00 dolaylarındaydı. Ben seni son 2-3 yıldır, bu kadar neşeli ve keyifli görmemiştim. Bu tesellim oldu. Yoksun artık, ne söylesek boş…Yattığın yerin manzarası harika…Boğaz’a aşıktın zaten. Muhi ile seni sık sık ziyarete geleceğiz. Sohbete devam ederiz. Ama şunu yazmadan da geçemeyeceğim. Zaman zaman herkesin favori ve güncel türkü ve şarkıları olur. TSM’den bir şarkı ile “Acılara Tutunmak” ve “Piraye” senin her zamanki favori türkülerindi. Her iki türküyü, gittiğimiz her barda isterdik. Piraye pek bilinmezdi. Ama sürekli gittiğimiz yerlerde, sanatçıya onu da öğretirdik. Şu kısmını bağırarak söylerdik; “Benim bağırasım gelir; ---"Piraye, Piraye!.." --- diye...” Ve şimdi… “Benim bağırasım gelir; ---"Nail, Nail!.." --- diye...”

2 yıl olmuş ama bugün gibi hala. Canım arkadaşım, unutamamak yetmezmiş gibi, 6 ay önce senin ofisinin yakınına taşındım. Yani günde en az 2 defa ofisinin önünden geçip, en az 2 defa seni anımsıyorum. Özlemin azalacağına artıyor.

Zaman ne çabuk geçiyor?

Alıntı: Yazan Nur Deniz Zaman ne çabuk geçiyor?

Hayatta her şey siliniyor. Geriye sadece anılar kalıyor ne yazıkki. Ama ne mutlu ona THS gibi yüzbinlerce insanın okuduğu bir sitede her yıl anılıyor. Ananlara teşekkürler. Allah rahmet eylesin.

Alıntı: Yazan Nur Deniz Zaman ne çabuk geçiyor?

Aynen.

Hala özlüyorum.

5 yıl geçmiş. Dün gibi.