Sevdikleriniz orada yatıyorsa mezarlıktan yolunuz çok geçiyor hele de bu canınızdan bir parça babaysa...Evet ölüm kaş ile göz arasında ama biz ölümü akla getirmeden yaşamayı tercih ediyoruz..Ne ölecek gibi davranmalı ne de ölümü elden bırakmadan yaşamalı...Kendim de bir kez ölüm tehlikesi geçirdim hayat aslında ne kadar kısaymış deme fırsatınız bile olmadan zamanın durdurğu anda ölümün sessizliğinde kalışlar....Mezarlıklar....sessiz yer,ölüm korkusu,ölüm soğukluğu,orada bir çok duygu birbirine karışırken gözlerimizden yaş akmadığı zamanlar olup sadece dua etmemiz gerektiğini düşünürken...yaşamak da bir yandan çok şey var aslında yazılacak...