Alıntı: Yazan av.araf Tutunamayanlar, Selim Işık;toplumdan soyut,insanlara göre çelişkili,sanatçı,içine kapanık,hep suyun ölüm kıyısında yaşayan insan.Anlaşılmayan,sanki anlaşılmamak için yaşayan.Topluma tutunmaya çalışırken kendi benliğinden vazgeçip intaharla hayatını noktalayan.... Turgut Özben;Küçük bir burjuva olarak hayata adım atan,İntahar eden arkdaşaının mazisinde kendi tutunamamazlıklarını bulan en değerli arkadaşı kendi içi olan Olric ile kendine tutunan... İlk okumaya başladığınızda sıkıldığınızı hisseder ve kitabı bırakmak istersiniz.Sonra günlerce kendinizle mücadele edip kendinizi kitaba kaptırdığınızda ise günlerce buhran içinde yaşarsınız.Bir Selim olursunuz bir Turgut.Bir ölüm kıyısındasınızdır nil nehrinin bir hayat.Sayfalarca noktalama imla kuralları olmadan birbirine bitişik yazıları okursunuz ama hiç zorlanmazsınız okumakta sanki bugüne kadar okuduğunuz bütün kitaplar bu usulle yazılmıştır. Aslında o kadar çok şey varki tutunamayanlarla ilgili anlatmak istediğim.Ama şimdi yine o ruh haline büründüm. Tutunamayanları okumak isteyen arkadaşlarıma bir tavsiyem mümkünse olağan giden bir hayat sürecinin içinde bu kitaba başlamayın.Kendinize kapanabileceğiniz,üzerinde bol bol düşünmek için vakit bulacağınız bir dönemde okuyun .AMA MUTLAKA OKUYUN.

'Tutunamayanlar'ı seneler önce almıştım,bir türlü okuma fırsatım olmamıştı.İki ay önce okumaya başladım ama sonunu getiremedim.Aktardığınız gibi kitabı okurken, daha ilk sayfalarında gerildim.Yazarın uslubunu eleştirmeye başladım.Zira dil akıcı bir dil değildi ve okuyan bir çok kişi -kanımca-alışık olmadığı yazım tarzından dolayı işin kolayına kaçtı:-benim gibi- ve okumayı bıraktı...