Arkadaşlar bu şiri aşk şiri olarak mı yoksa br vasiyetname olarak mı almak gerektiğine kanaat getiremedim ancak; şiirdeki yalınlığa, içtenliğe, samimiyete ve kelimelerin birbirini üzmeden ve peşisıra çağıldayışına bayıldığım için sizinle paylaşmak istedim.

Y. Ziya Ortac'ın şiiri (Ölüm şiirleri Antolojisinden alınmıştır) :

Siyah uzun saçlarından beyazlandığı zaman
Aşkımızın şahidi olan yollarda gezin.
Yıllarca seni candan seven bu aşığı an
Bir sonbahar yaprağı gibi solunca benzin.

Ey Güzel! İşte o gün sana en son hediye
Gönderdiğim bu şiiri oku da yavaş yavaş
Ağla! Be bu şairi pek çok ağlattım diye
Ruhumu sevindirsin o bir iki damla yaş.

Köyün mezarlığından geçersen bir gün eğer,
Birkaç dakika durup bak yosunlu taşlara;
Görürsen etrafını otlar bürümüş bir yer,

Ta yanına yaklaşıp benim adımı ara.
Sonra bırak göğsüne taktığın beyaz gülü
Bari kabrinde gülsün bu bahtı siyah ölü.