Alıntı: Yazan Av.Armağan Konyalı Bu sözü ne zaman hatırlasam acı acı gülümsüyorum. Bu çok acıklı itirafı açıklamalı: Gülümseme hoş olaylar karşısında kendiliğinden açan bir çiçek olmalı. Bu güzelliği aklımıza estikçe yapay olarak yüzümüze yerleştirmeye ihtiyaç duyuyorsak yeterince hoş olayla karşılaşmıyoruz demektir. Halbuki yaşam hoş olmalı. Yaşam bize hoşluk sunacağına biz yaşama gülücükler kurban ediyoruz. Acı buradan gelmektedir. Saygılarımla

Kesinlikle, ağlamakta gülmekte, gülümseme de , öfke de yerinde olmalı.

Yoksa duygularımı ben de kurban edilmiş gibi hissedebilirim.