Yaşlandığımızı düşündüren şeyler neler Pekâla?
Bir şeylere gecikmiş olduğumuzu düşündüğümüzde, sadece işle ev arasında gelip gitmelerin yetmediğinde, kurslar araştırmaya başlanıldığında, daha çok, daha güzel yazsam,bir şeyler yapsam, boş zamanım olmasa diye düşünüldüğünde…
J İlgi alanlarının değiştiğinin farkına varıldığında, eskiden mağaza vitrinlerine bakarken, şimdi sokağa çıktığında kendini Teknosa da , Vatan Computür de bulup, lap top’ a, fotoğraf makinesine ve kameraya aşık olup” bu işte bir tuhaflık var” deyip, acaba yaşlanıyor muyum? diye düşündüğünde... J
En azından bunu hissetmeye başladığımızda yaşadığımız anın da tadını çıkarmamız gerekiyor.(Böyle bir konu açmış mıydım, kendini tekrarlamak da yaşlılığın bir işareti mi??)
Bunu bende sık sık kullanıyorum, bu “ içimizdeki çocuk “ kavramı yeni moda bir kavram.
Eskiden anne ve babalarına özenen çocuklar vardı şimdi tam tersi.
Eskiden kızlar annelerinin topuklu ayakkabılarını erkekler babalarının ceketini giyerdi şimdi anneler,babalar çocuğunun eşofmanını spor ayakkabısını giymeye başladı...
Kimse ihtiyarlamak istemiyor ve böyle davranınca kendini daha genç hissedip mutlu oluyor sanırım...
Eskiden çocuklar anne babalarına yaranmak için çaba sarf ederdi. Onlardan bir “ aferin” almak her şeye değerdi…
Şimdi ise tam tersi bizler çocuklarımıza yaranmak için çırpınıyoruz… diye düşünüyorum.