Soru nedeni olması madde metinlerinin lafzını okuyunca bana da mantıklı göründü.

Kullanma hırsızlığı olarak nitelendirmek, kullanıp iade edilebilecek menkul hükmünde mobil bir cihaz olmayışı nedeniyle, yanı sıra kullanabilmek için işin içine sahte telefon kartı kullanımı gerektirmesi nedeniyle uygun görünmedi.

Sahtecilik vasıtasıyla bedeli karşılığınd ayararlanması mümkün olduğu halde bir sistemden bedelsiz yararlanma eyleminin, ne nitelikli hırsızlığı düzenleyen 142. maddenin , ne de nitelikli dolandırıcılığı düzenleyen 158.maddenin kapsamında düşünmeye çalışmanın çok zorlama oluşu, bilişim suçlarını düzenleyen 243-244 (özellikle 244/2) kapsamında düşünmeye çalışmanın daha mümkün olduğunu düşündüm ben de.

Konuya tümüyle uygun düşmeyen bir olayda, gsm telefonunu konuşmak için kullanıp iade etmek üzere alan ve geri getirmeyen sanık hakkında, zilyetliğin tam olarak aktarılmadığından bahisle özel tevdi ve teslimden sözedilemeyeceği, dolayısıyla eylemin hırsızlık suçunu (141) oluşturduğuna karar verilmiş. (Neden kullanma hırsızlığı olamayacağına dair de yeterli bir gerekçe) Ama esasen ne basit hırsızlığı, ne nitelikli hırsızlığı, ne de kullanma hırsızlığını düzenleyen maddelerin hiç birine tümüyle uygun düşmüyor.

İlginç olanı mevcut hükümlerin tümünde zorlama bir yorum yapmak zorunda kalışımız. Cezasız suç olmayacağına göre, konuya uygun bir değişiklik yapılmalı diye düşünüyorum.

Saygılarımla...