Kurşun namluda daha ne kadar bekleyecek...
Tabutlar mahzenlerde daha ne kadar çürüyecek..
Ruhum değirmen taşlarında öğütülüyor gibi...
Bir derin sızı,anlatması zor,yaşanacak ve bitecek..
Hepsi bu...Sabretmekten başka çare yok...
Sesler geliyor yarlardan..aksisedalarla sarhoşluk...
Karanlık,siyah ve kesif bir uçurum dibi...
Sevdiğim renk ve sevdiğim o soğuk...
Güzleri özlüyorum böyle vakitlerde...
Ağlarken gözyaşlarımın fark edilmeyişi...
Kaçışlarımın sadece yağmurdan bilinişi...
Ve benimle tüm gökyüzünün tüm cihanın ağlayışı serzenişi...
Ben soluyorum,oysa ki yeşile çalıyor renkler...
Mezar taşlarına taç olmuş ebegümeciler...
Damla damla ruhun akacak topraklara...
Bir filiz olup yeniden özlediğin gökyüzüne bakacaksın...
Aldanmayacaksın yalancı baharlara...
Sadece rüzgarlarla yok olacaksın...
Savuracak köklerini başka dağlara...
Bir genç kızın ellerinde güzelliği tadacaksın...
Yine aynı dokunuş yine aynı sadakat...
Daha nice yalanlara kanacaksın...
Sadece ölümdür hakikat,
Ki o bile bir dönüşümdür aslında..
Sen de dönüşümü bekle...