Hayli zaman olmuş elime kalemi almayalı.İçimi dökmeyeli kağıda daha bir dolmuş yüreğim duygularla.
Yarı uyanık gördüğüm rüyaları yorumlamayalı çok olmuş.
Eski yaprakları karıştırmayalı hayallerimi çizmeyi unutmuşum.
Görmeyeli eski dostları vefayı unutmuşum.
Sır vermeyeli sır tutmayı,söz vermeyeli eskiden verdiklerimi unutmuşum.
Çoktandır ağlamayalı gözyaşlarının tuzlu olduğunu unutmuşum.
Acının can yaktığını,tatlının keyif verici olduğunu unutmuşum.
Kör gözlerim açıldığından beri kalbin de görebildiğini unutmuşum.
Sevilmeyeli sevmeyi,sevmeyeli sevilmeyi unutmuşum.
Bir tek gülmeyi unutmamışım...Umutla bakmayı ve parıldayan gözlerimden ışıklar saçmayı...Yine ve yeniden başlamayı...