Gözlerime inanıyorum, onlar ne varsa onu görüyorlar...
Bazen güneşli bir günü, bazen de fırtınayı görüyorlar. İnanmayan gözlerim değil, beynim!

Kulaklarıma da inanıyorum, ne ses varsa duyabilecekleri duyuyorlar... Bazen bir kuş cıvıltısı bazen de cenaze evi çığlıkları duyuyorlar. İnanmayan kulaklarım değil, beynim!

Hissettiklerime de inanıyorum; bebeğini seven bir annenin etrafına saçtığı sevgi dalgalarına, bazen de nefretle gelen düşmanlığa insanların gözlerinden fışkıran. İnanmayan beynim!

Beynim inanmıyor, çünkü ilk kez görüyor, ikincisinde ilk'i gibi şaşırmıyor, üçüncüsünde inanıyor ve dördüncünde umursamıyor.

İlk görüşte herkes şaşırır bu hayatta!
İkincisini bekleyin! Üçüncüsünü...
Dünyayı televizyondan seyredip gerçeği görünce film sananlar var. Çıplak gerçek sarsar insanı, ürkütür, inanılmaz zannettirir. Ama zan'lar aldatır. Gerçek aldatmaz.

Hayatın gerçeklerle yaşanması ümidiyle...